De Engelse dichteres en schrijfster Edith Sitwell werd geboren op 7 september 1887 in Scarborough. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Edith Sitwell op dit blog.
Answers
I kept my answers small and kept them near;
Big questions bruised my mind but still I let
Small answers be a bullwark to my fear.
The huge abstractions I kept from the light;
Small things I handled and caressed and loved.
I let the stars assume the whole of night.
But the big answers clamoured to be moved Into my life. Their great audacity
Shouted to be acknowledged and believed.
Even when all small answers build up to
Protection of my spirit, still I hear
Big answers striving for their overthrow.
And all the great conclusions coming near.
Portrait Of A Barmaid
Metallic waves of people jar
Through crackling green toward the bar
Where on the tables chattering-white
The sharp drinks quarrel with the light.
Those coloured muslin blinds the smiles,
Shroud wooden faces in their wiles —
Sometimes they splash like water (you
Yourself reflected in their hue).
The conversation loud and bright
Seems spinal bars of shunting light
In firework-spurting greenery.
O complicate machinery
For building Babel, iron crane
Beneath your hair, that blue-ribbed mane
In noise and murder like the sea
Without its mutability!
Outside the bar where jangling heat
Seems out of tune and off the beat —
A concertina’s glycerine
Exudes, and mirrors in the green
Your soul: pure glucose edged with hints
Of tentative and half-soiled tints.
Edith Sitwell (7 september 1887 – 9 december 1964)
De Oostenrijkse dichter en schrijver Michael Guttenbrunner werd geboren op 7 september 1919 in Altenhofen. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Michael Guttenbrunner op dit blog.
Im Ballhaus liegt die Leiche
Im Ballhaus liegt die Leiche
des ermordeten Kanzlers,
der Floridsdorf und Heiligenstadt
bescjießen ließ. Fliegen
sind Kerzenwächter, Tintenfische
umkreisen mit qualmenden Stößen
den gelöschten Turm.
Das schwarmfertige Volk
wünscht dem Mörder Heil
Auch die Kleinen sind gleich
Auch die Kleinen sind gleich,
und es wird immer wieder
so sein wie damals,
als Deutschland Böhmen und Mähren würgte
und die Slowakei:
da liefen ihre Nachbarn,
Polen und Ungarn, herbei
und wollten auch etwas haben.
Sie kriegten nichts;
kamen bald selber dran.
Michael Guttenbrunner (7 september 1919 – 12 mei 2004)
Cover
De Nederlandse schrijver Anton Haakman werd geboren op 7 september 1933 in Bussum. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Anton Haakman op dit blog.
Uit: Extatische reizen naar hemel en hel
„Ook na 1969 is het reizen naar de maan science fiction gebleven, met de nadruk op fictie. Wij hebben op de televisie, lang geleden alweer, gezien hoe twee robots rare sprongen maakten op een onbepaalbaar stuk grond. Tijdens het amateurfilmfestival van Harlingen werd een 8-mm-filmpje vertoond van een meneer uit Hengelo die een maanreis met behulp van speelgoed geloofwaardiger wist voor te stellen dan dat tv-programma. Een enkele oplichter, hier te lande, viel door de mand toen hij deed alsof hij vanuit Amerika ooggetuigeverslagen gaf terwijl hij thuis zat; de anderen hebben we niet kunnen ontmaskeren, maar de twijfel is gebleven. De Amerikanen hadden kennelijk niets beters weten te verzinnen dan een dure verfilming van Jules Verne’s ‘Reis naar de maan’: Ook een militair project, basis Cape Kennedy, Florida, in de nabijheid van Verne’s Stone Hill; stuurraketten; de terugreis niet meer dan een duizelingwekkende val in zee – maar zo kwam Icarus immers ook al terug van zijn ruimtereis. Daarna de triomftocht. Het thuisfront, bij Verne volumineus belichaamd door de heer Maston, was op eigentijdse wijze vervangen door een aantal anonymi in een computercentrum, en kanonnen beginnen nu ook echt uit de tijd te raken, maar verder leek het alsof Vernes profetie zichzelf in vervulling had laten gaan. Sinds de uitvinding van de film wordt nu eenmaal ieder bedenksel zo snel mogelijk gerealiseerd, zelfs als het zo zinloos is als de ruimtevaart.“
Anton Haakman (Bussum, 7 september 1933)
Bussum, Bilderdijkpark
De Nederlandse dichter en schrijver Willem Bilderdijk werd geboren op 7 september 1756 in Amsterdam. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Willem Bilderdijk op dit blog.
Wijn
Eerst een luchthart maakt de wijn,
dan een ekster, dan een zwijn;
maar verheert hij eens ’t gemoed,
ieder drup kost mensenbloed.
Weg die beker! Weg van mij!
Liever dood dan razernij.
‘ t Menselijk verstand
Wat is des mensen geest beperkt! –
Hoe lang, hoe zwaar hij zwoegt en werkt,
Hoe vlijtig hij doorzoekt, hoe kloek hij is in ’t gissen,
Van niets is hij gewis, niets weet hij in de grond.
’t Is al voor hem omringd van dichte duisternissen,
Waar in nooit schemer daagt van ’t licht der morgenstond.
Dat vrij de toorts der wetenschap
In de ogen flikker’, vlamm’, en knapp’!
Het is om ’t waarheidspoor voor dat des waans te missen.
En slimmer duizendwerf waar hij zijn dwaallicht spreidt,
Dan ’t donker van de onwetendheid,
Te dom, om smaaklijk gift voor voedsel op te dissen!
o Dwalingen, wier tal en maat
Het zand der zee te boven gaat,
En vasthoudt aan elkaar als saamgekleefde klissen;
Gij door die stalkaars voortgebracht,
Gij toont ons, dat die zucht die steeds naar kennis tracht,
Slechts enkel twijflen leert of roekeloos beslissen!
Hier ligt het overschot van ’t hartbekoorlijkst wichtje
Hier ligt het overschot van ’t hartbekoorlijkst wichtje,
Voor ’t uur des kwaads ontroofd aan de Ouderlijke min,
De onsterflijkheid reeds rijp bij ’s levens aanbegin;
En ruilde ’s Moeders schoot voor ’t kille grafgestichtje.
De droeve Vader, die van ’t minnelijk aangezichtje
Nooit kinderlachje won noch lonkend ogenlichtje,
Schreef zelf op ’t doods verdek dit treurig denkgedichtje,
En sloot de helft zijns hart bij ’t dierbaar lijkje in.
Willem Bilderdijk (7 september 1756 – 18 december 1831)
Plaquette aan het huis in Leiden, waar Bilderdijk 4 jaar woonde
De Duits – Israëlische dichteres en schrijfster Jenny Aloni (eig. Jenny Rosenbaum werd geboren op 7 september 1917 in Paderborn. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Jenny Aloni op dit blog.
Oh, Chamssintage in spätem Mai, wenn Sandkörner
aus Osten mit Granaten und ersten reifen Pflaumen
durch zur Sonne strebende Zweige auf glühendes
Wüstenstroh fallen zwischen an Disteln gekittete
Ghäuse übersommernder Schneckenkolonien, bleich
wie das von Zangen rundköpfiger Ameisen kahl
geschälte Grätenskelett der harmlosen Schlange,
die du gestern mit einem Feldstein erschlagen hast.
Oh, Chamssintage im späten Mai, wenn Wind das
Knistern der Grasfeuer mit Maschinengewehrrattern
und Melodien der Stieglitze über das Giebeldach
deines Hauses rollt, und du gehst und tust, als
gäbe es kein Gewehrknattern inmitten Gesang der
Vögel, – oder Vogelgesang inmitten Knattern von
Gewehren.
Oh, Chamssintage in spätem Mai, wenn Säuglinge und
wilde Chrysanthemen am heißen Atem der Wüste
vertrocknen, wenn grelle Feuer durch die Nächte lohen
und böse Ahnungen über unruhige Schläfer wälzen,
die von Kadavern und kühlen Lüften träumen.
Oh, Chamssintage im späten Mai, wenn Liebe sich in
Risse gespaltener Erde verkriecht, und der Wüstenwind
zerrt sie hervor, und er packt sie, und er
würgt sie. Und auf abgebranntem Ährenfeld bleibt
nur Asche verfallener Hoffnungen.
Jenny Aloni (7 september 1917 – 30 september 1993)
Zie voor nog meer schrijvers van de 7e september ook mijn blog van 7 september 2011.