De Nederlandse dichteres en schrijfster Anne Vegter werd geboren in Delfzijl op 31 december 1958. Zie ook alle tags voor Anne Vegter op dit blog.
MH 17
Twintig keer naar het journaal gekeken en het is nog steeds waar: zomaar in het web gevlogen van de oorlog van anderen.
Bestaat er in het Russisch ook een woord voor schuld,
woord voor genade, noem het woord dat macht niet duldt:
voor zulke pijn heb je niet eens een woord.
Twintig keer naar het journaal gekeken en het is nog steeds moord. Je zoekt de weefsels van dit abrupt verhaal. Je vindt
het woord, who cares of het bestaat of niet. Wereldverdriet.
GEBED VOOR IEDEREEN
Nog trekt het zich terug als in twee vuisten, reculer pour mieux sauter.
Nog lift het vrolijk mee als op het stuur van een weesfiets, zwenkt uit.
Nog loopt het mee in de optocht van iedereen, het spreekt verdwenen taal.
Nog verstopt het zich in geluidsfragmenten, applaus en partituren.
Nog nestelt het gebed zich in het Nederlands en biedt royaal onthaal.
BENG! KLEDDERRRRR! KLENG!
Een opstelling van stokken en tomaten, stenen uit de straat, de verf.
Tongen die spugen op gebed: ,,Niet buigen broddah! Strek je op!”
Wereldvreemden die maar wat floepen: ,,Wie de staat kent, kent zichzelf.”
Nieuwe talen zingen, roepen: ,,Niks kebed, suster, komt niet koed.”
Daar de mening, hier de uitspraak. Het Laatste Oordeel is bankroet,
roept uit nood en overvloed. Het kruipt door puin en bloeit op stank.
Hecht zich aan honger en verruilt een koninkrijk voor voedselbank,
kijkt, verwart, merkt op. Niet schadevrij, er heerst het schrale tij.
Het lacht en lijdt maar in gelijke mate, dat is de vrijheid van de poëzie.
Bemint een land uit een verlangen naar dat land: gebed laat liefde vrij.
LEVE
majesteit boven dit krachtenveld. Zo’n spiedend oog over de dijk.
Het soort alwetendheid ten dienste van het Crisisrijk. Verheft
in majesteit saamhorigheid tot kunst. Zo dus. O lieve koningin
die levenslang het hele land voorbij zag gaan, nu mag het zomaar,
lekker zomaar in de rij gaan staan.
Anne Vegter (Delfzijl, 31 december 1958)
De Nederlandse dichter en schrijver Arjen Duinker werd geboren in Delft op 31 december 1956. Zie ook alle tags voor Arjen Duinker op dit blog.
XXIV
Aan de ene kant staat het ding.
Aan de andere kant staat het mysterie.
Meer van het ding en het mysterie weet ik niet.
Hoe in naam van wat dan ook,
Hoe kan ik er meer van weten?
En dit weten is een klein weten, voeg ik er aan toe,
Een klein idee hoogstens, klein
In zijn gevolgen
Voor de tijd.
Als aan de ene kant staat het ding
En aan de andere kant het mysterie,
Is de wereld duidelijk.
De straat is de straat waar ik vrienden tegenkom,
De bomen bloeien zoals zij moeten bloeien, met bloesems,
De wind waait wanneer zij wil,
En het gebrek aan meer weten
Dat aan de ene kant staat het ding
En aan de andere kan het mysterie
Is mij een onuitputtelijke bron van vreugde.
De noodzakelijkheid van een vogelboek
Vogels horen de dingen die over hen worden gezegd.
Ze vliegen heen en weer en vangen transparante woorden.
Vogels houden van woorden die ze niet kunnen verstaan.
Over zulke woorden spreken ze met andere vogels.
De veren van vogels zijn gemaakt van die gesprekken.
Vogels houden van de dingen die over hen worden gezegd.
Ze willen niet weten wat transparante woorden betekenen.
Over hun veren weigeren ze een gesprek te voeren.
Ze houden van transparante dingen die ze niet kunnen zien.
Vogels vliegen heen en weer en vangen zichzelf.
Arjen Duinker (Delft, 31 december 1956)
De Duitse dichter schrijver Bastian Böttcher werd op 31 december 1974 in Bremen geboren. Zie ook alle tags voor Bastian Bötcher op dit blog.
Die Macht der Sprache
Und lerne ich eine Sprache neu kennen,
dann lehrt mich die Sprache, mich neu zu kennen.
Das macht die Sprache – die Macht der Sprache.
Und glaube ich, ich beherrsche meine Sprache,
beherrscht womöglich meine Sprache mich.
Das macht die Sprache – die Macht der Sprache.
Und denke ich, ich spiele mit meiner Sprache,
dann spielt noch viel mehr meine Sprache mit mir.
Das macht die Sprache – die Macht der Sprache.
Und erweitert der Mensch seine sprachlichen Möglichkeiten,
dann erweitert die Sprache die menschlichen Möglichkeiten.
Das macht die Sprache – die Macht der Sprache.
Und wenn ich meine Sprache verkommen lasse,
dann lässt am Ende meine Sprache mich verkommen.
Das macht die Sprache auch – die Macht der Sprache.
Und liebe ich meine Sprache,
dann liebt ganz sicherlich die Sprache mich.
Das macht die Sprache – die Macht der Sprache.
Und wenn ich denke, ich spreche jetzt hier – in diesem Text – über die Sprache,
dann spricht die Sprache eigentlich viel mehr noch über mich.
Das macht die Sprache – ich kenn die doch!
Bastian Böttcher (Bremen, 31 december 1974)
De Nederlandse schrijver, dichter, publicist, rechtsgeleerde Jacob Israël de Haan werd geboren in Smilde op 31 december 1881. Zie ook alle tags voor Jacob Israël de Haan op dit blog.
O, rust van Tonbridge na ’t rusteloos Londen
Aan vier Engelsche makkers,
(Mickel, Clement, Sidney en Paul.)
O, rust van Tonbridge na ’t rusteloos Londen;
Hier welt het water helder, ’t veld staat blauw
Van vlas, de hoge hop rankt langs zijn touw,
De wilde wingerd houdt elk huis omwonden.
En elke dag zet in één zaalge brand
De hemel en uwe hemelsblauwe ogen.
Wij dwaalden, nu verdiept, dan opgetogen,
Ik zag naar u, de hemel, ’t akkerland.
En ’t was uw vraag: ‘Gij waart een blij bewoner
Van rijke steden en van weidse streken
Is mijn dorp schoon? Mijn land? Waar vindt men schoner?’
En ’t antwoord: ‘Maat: ik heb mijn weg gewend
Van land naar land, niets heeft mij meer geleken
Dan uw dorp Tonbridge en uw heuvlend Kent.’
Eetwagen
Hij dronk de wijn. Ik zag de zonnestralen
Eén eeuwig ogenblik verspelen in zijn glas.
Hij zal nooit weten (God weet waar wij dwalen!)
Dat ik de dichter van zijn wijnkelk was.
Aan de lateren
Wat ik geschreven heb, dat blijft geschreven.
Wat ik misdreven heb, dat is gedaan.
Ik sterf getroost. Maar zij, die later leven,
Zullen mijn lied, mijn leed en mijn hartstocht verstaan.
Jacob Israël de Haan (31 december 1881 – 30 juni 1924)
De Surinaamse dichter, percussionist, beeldend kunstenaar, Surinamist, toneelschrijver, regisseur, acteur en maatschappelijk werker Noeki André Mosis (Kingbotho) werd geboren in het District Marowijne op 31 december 1954. Zie ook alle tags voor Kingbotho op dit blog.
Zinloos geweld
Wij lezen verder
nogmaals verder
in rapporten en kranten
over zinloosgeweld
Sla eens een bladzijde terug
nogmaals een bladzijde terug
tot het onbeschreven blad
schrijf op wat nog niet geschreven is
verbaal geweld wordt niet bestraft
provocerend gedrag wordt getolereerd
een kind dat zegt, “als ik je hier weer tegenkom,
vermoord ik je”
wordt niet serieus genomen
wanneer een kleur een misdaad begaat,
wordt die kleur gehaat door de kleur van het slachtoffer
ongeacht wordt die kleur als zwart beschilderd
er wordt over een kam geschoren
zinloosgeweld,
een monster, geboren uit verbaalgeweld
en provocerend gedrag
schrijf jij maar verder op
wat niet geschreven is
op het onbeschreven blad
milieu criminaliteit
etnisch onverantwoord besluit
economisch machtsmisbruik van staatsbedrijven en multinationals
Kingbotho (District Marowijne, 31 december 1954)
De Vlaamse dichter, advocaat en rechter August van Cauwelaert werd geboren in Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek op 31 december 1885. Zie ook alle tags voor August van Cauwelaert op dit blog.
Maar toen de dag….
Maar toen de dag vervloeid was en vergaan,
Zweeg plots de daver van ’t kanon;
Daar viel een weifle klaarte van de maan,
Die hoog haar lichte vaart begon.
Het vijvervlak lag ongeroerd van wind
En uit de lage scheemring stak
De doode hoeve ’t grimmige gebint’
Omhoog van haar verminkte dak.
De mannen leunden tegen de’ aarden wal
En luisterden, in loome wacht,
En loerden toen bij wijle een korte knal
De rust verbrak van de’ ijlen nacht.
Daar riep ontsteld, in ’t riet van moer’ge sloot
Een reiger die zijn droom begon
En uit den hellen dom’ des hemels schoot
Een ster achter den horizon.
Er dreef een geur van vlieren door den tuin
En in de schaduw, koel van dauw,
Viel dons van bloesem uit een roze kruin
Van meidoorn die niet sterven wou.
Toen rees opeens uit de verschanste gracht,
Hoog over dood, zorg en verdriet,
Lijk een fontein die ruischt in lentenacht,
De schoone weemoed van een lied.
August van Cauwelaert (31 december 1885 – 4 juli 1945)
Als officier in Cannes
De Duitse dichteres en schrijfster Paula Dehmel werd geboren op 31 december 1862 in Berlijn. Zie ook alle tags voor Paula Dehmel op dit blog.
Lied vom Monde
Wind, Wind, sause,
der Mond ist nicht zu Hause;
er ist wohl hinter den Berg gegangen,
will vielleicht eine Sternschnuppe fangen,
Wind, Wind, sause.
Stern, Stern, scheine,
der Mond, der ist noch kleine;
Stern, Stern, scheine,
er hat die Sichel in der Hand,
er mäht das Gras am Himmelsrand,
Stern, Stern, scheine.
Singe, Vogel, singe,
der Mond ist guter Dinge;
er steckt den halben Taler raus,
das sieht blank und lustig aus,
singe, Vogel, singe.
Und hell wird’s, immer heller;
der Mond, der hat ‘nen Teller
mit allerfeinstem Silbersand,
den streut er über Meer und Land,
und hell wird’s, immer heller.
Paula Dehmel (31 december 1862 – 9 juli 1918)
Zie voor nog meer schrijvers van de 31e december ook mijn vorige twee blogs van vandaag.