De Nederlandse schrijver en dichter Rogi Wieg werd geboren op 21 augustus 1962 in Delft. Zie ook alle tags voor Rogi Wieg op dit blog.
U bent
Toen U wegging brak U mijn hart.
Als U terug kon keren zou ik Uw nek breken.
Maar U heeft geen nek, alleen een onsterfelijke,
denkbeeldige lange hals, als van een fles van
dun glas die zich uitrekt over het water van de zee,
glas met daarin de geschiedenis van alles.
Als U terug kon keren zou ik de tafel dekken,
het brood breken en de wijn drinken. Ik zou
mijzelf aan het kruis slaan voor Uw bestaan.
U bent niet meer De Zoon en niet meer De Vader.
U bent het onbezielde veld en de ruimtetijd.
U bent de onbezielde zwaartekracht en het verloop
van de lichtstraal bij nacht, U bent de wiskunde
zonder zachte geest, U bent er nu en bent er
altijd al geweest. U bent de symbolen die men leest.
Maar niet De Zoon en niet De Vader. Niet De Geest.
Toen U wegging brak U mijn hart.
Als U terug kon keren zou ik U hardhandig wurgen.
U bent ooit toen ik kind was in mijn huis geweest.
Een huilend, sidderend blad
De fysicus zegt dat ik niet echt ben,
een hologram.Toch zoekt God
mijn gezelschap om niet alleen te zijn.
God zoeken is een ding, maar door God
worden gezocht is heel iets anders. Het is groter.
De natuurkunde sluit Hem uit het universum,
multiversum, uit het holisme en het veld van
quantumwaarschijnlijkheden.
Het hiernamaals is zo een huilend, sidderend blad
aan een boom, het valt tussen de bladen
van een woordenboek.
Iets anders
Hier is het verhaal uit,
het was geen oefening
in doodmaken, maar
iets anders. Ik wacht op
haar, eet dan iets met haar
en slaap, later in de nacht,
met haar. Ze leest op bed, in
de woonkamer doe ik Taak.
Zij wacht daar op mij, is bij mij,
zoals haar en mijn uitgestrekte
God op ons wacht en bij ons is,
hoog en laag. Ik schrijf vandaag
al 32 jaar mijn verzen. Dat is
64% van tijd die ik tot aan deze
avond toe besta. Zij weet hiervan,
kent procenten, volgemaakt getal.
En ik heb geen verbrijzeld, gekapt,
of afgebroken werk gemaakt.
Niet over haar, of onze God.
En ook niet over al dat andere.
Rogi Wieg (21 augustus 1962) – 15 juli 2015)
De Amerikaanse dichter, schrijver, vertaler en bloemlezer X.J. Kennedy werd geboren in Dover, New Jersey op 21 augustus 1929. Zie ook alle tags voor X. J. Kennedy op dit blog.
ON A WELL-DRESSED MAN MUCH MARRIED
Primper, whose crease is sharper than his wit,
Tried on nine wives, but found not one to fit.
Why should he wear loose women all his life?
Tell him to have the tailor make his wife.
JACK AND JILL
Six times a fall guy, Jack goes up the hill
Of Venus. Sixfold safe, since on the pill,
Jill tumbles. Why does she take to her back
And let him dip his fill of her? For jack.
A WORD FROM HART CRANE’S GHOST
Why did I leap?
You wonder still? To sleep
With a woman is to build a bridge
Across two minds, two bodies inch by inch-
God, I was tired.
The whole steeled cognizance swung round and backfired.
The sucking Gulf seemed, oh, a deep green cinch.
X.J. Kennedy (Dover, 21 augustus 1929)
De Duitse dichteres en schrijfster Elisabeth Alexander werd geboren op 21 augustus 1922 in Linz am Rhein. Zie ook alle tags voor Elisabeth Alexander op dit blog.
Sekt
Auch deutscher
prickelt
ist nicht so teuer
und schließlich
kann man ja
französich lieben
hinterher.
Der Spiegel
Vorbelastet
zunächst
Zeuge der Wahrheit
gräßliches Ungetüm
alternder Frauen
Liebhaberrequisit
beim Entjungfern.
Elisabeth Alexander (21 augustus 1922 – 17 januari 2009)
De Amerikaanse schrijver Robert Stone wed geboren op 21 augustus 1937 in New York. Zie ook alle tags voor Robert Stone op dit blog.
Uit: Dog Soldiers
“She woke to moonlight, phosphorescence behind her eyes dimming to sparkles. There was the slamming of a car door. At first she could make no sense of the place.
Hicks was asleep in a chair, his feet up on the writing desk. Moonlight lit half his face.
Standing, her knees trembled, a strange liquescence rippled under her skin. There was a tart chemical taste in her mouth. But it was not sickness, not unpleasant.
Another door slammed, footsteps sounded on the cement patio. She moved the hanging blind and saw Eddie Peace with a red bandana at his throat. It seemed to her that figures moved behind him — but she stepped back when his eyes swept the window where she stood.
Hicks was awake, rubbing his stiff legs.
“It’s them,” she said. “It’s Eddie.”
He went past her in shadow to crouch at the blind.
There was a knock at the door. Over Hicks’ shoulder she saw Eddie Peace before the bungalow door; a blond couple stood behind him. The couple looked very much alike and they were both a head taller than Eddie Peace. They did not, in the odd seconds before Hicks let the blind fall, appear to be the sort of people who knew everyone’s weakness.
“Hello,” Eddie Peace said.
Hicks sped across the room toward the moonlit picture window. “Tell them wait.”
“Just a minute,” Marge called. He peered into the moonlight, pressing his face against the glass.
“Can’t see shit that way.”
“Hey,” Eddie Peace said.
“Don’t let them in yet.”
“Coming,” Marge said.
He seized the backpack from beside the bed, shook it, and disappeared into the bathroom.
“O.K.,” she heard him say through the bathroom door.
She opened to Eddie Peace’s thick-lipped smile.”
Robert Stone (New York, 21 augustus 1937)
De Engelse dichter, schrijver en illustrator Aubrey Vincent Beardsley werd geboren op 21 augustus 1872 in Brighton. Zie ook alle tags voor Aubrey Bewardsley op dit blog.
Uit: Under the Hill
“A wild rose had caught upon the trimmings of his ruff, and in the first flush of displeasure he would have struck it brusquely away, and most severely punished the offending flower. But the ruffled mood lasted only a moment, for there was something so deliciously incongruous in the hardy petal’s invasion of so delicate a thing, that Fanfreluche withheld the finger of resentment and vowed that the wild rose should stay where it had clung — a passport, as it were, from the upper to the under world.
” The very excess and violence of the fault,” he said, ” will be its excuse ; ” and, undoing a tangle in the tassel of his stick, stepped into the shadowy corridor that ran into the bosom of the wan hill — stepped with the admirable aplomb and un° wrinkled suavity of Don John.
Before a toilet that shone like the altar of Notre Dame des Victoires, Helen was seated in a little dressing-gown of black and heliotrope. The coiffeur Cosme was caring for her scented chevelure, and with tiny silver tongs, warm from the caresses of the flame, made delicious intelligent curls that fell as lightly as a breath about her forehead and over her eyebrows, and clustered like tendrils round her neck. Her three favourite girls, Pappelarde, Blanchemains and Loreyne, waited immediately upon her with perfume and powder in delicate flacons and frail cassolettes, and held in porcelain jars the ravishing paints prepared by Chateline for those cheeks and lips that had grown a little pale with anguish of exile. Her three favourite boys, Claud, Clair and Sarrasine, stood amorously about with salver, fan and napkin. Millamant held a slight tray of slippers, Minette some tender gloves.”
Aubrey Beardsley (21 augustus 1872 – 16 maart 1898)
Illustratie uit Under the Hill
De Russische dichter Gennadi Ajgi werd geboren op 21 augustus 1934 in het dorpje Sjajmoerzjino in de Tsjoewasjische republiek, aan de Wolga, 400 km ten oosten van Moskou. Zie ook alle tags voor Gennadi Aigi op dit blog en ook mijn blog van 21 augustus 2010.
Silence
1
in the invisible glow
of pulverized melancholy
I know uselessness like the poor know their last piece of clothing
and old utensils
and I know that this uselessness
is what the country needs from me
reliable like a secret pact:
muteness as life
indeed for my whole life
2
Muteness is a tribute—but silence is for myself
3
to grow accustomed to silence
like the beating of one’s heart
like life
as if a well-known place there
and is this I am—as Poetry is
and I know
that my work is both hard and for itself alone
like the sleeplessness of the night watchman
at the city graveyard
Vertaald door Sarah Valentine
Gennadi Ajgi (21 augustus 1934 – 21 februari 2006)
De Zwitserse schrijver, dramaturg en redacteur Lukas Holliger werd geboren op 21 augustus 1971 in Basel. Zie ook alle tags voor Lukas Holliger op dit blog en ook mijn blog van 21 augustus 2010
Uit: Glas im Bauch
“Kartoffeln
Der Mensch wächst wie eine Kartoffel in der Erde und wird nach einem Leichenschmaus von der Verwandtschaft ausgegraben, geerntet und getauft. Und dann, weil schrumpelig und schwach, in einen Rollstuhl gesetzt, und erst allmählich werden seine Haare an den Schläfen wieder braun, glättet sich das Gesicht und kommt der Mensch zu Kräften, wird er immer straffer und kleiner, bis er irgendwann so heilig winzig ist, dass er zur Belohnung von ausgebildetem Personal in weißen Kitteln an den sichersten Ort der Welt evakuiert wird: in den Bauch einer Frau, die ihn dann neun Monate lang verdaut und diesen Verdauungsprozess in einem rituellen Beischlaf mit ihrem Geliebten abschließt. Und irgendwann scheidet die Frau ihn aus, düngt damit ein Beet, so dass der Kartoffelkreislauf von vorn beginnt.“
Lukas Holliger (Basel, 21 augustus 1971)
Zie voor nog meer schrijvers van de 21e augustus ook mijn blog van 21 augustus 2014 en ook mijn blog van 21 augustus 2011 deel 2 en ook mijn blog van 21 augustus 2010.