De Nederlandse dichter Joost Oomen werd geboren in De Bilt op 18 november 1980. Zie ook alle tags voor Joost Oomen op dit blog.
De Rijksinstelling
wegens te hoog oplopende conflicten
in de poëziescene
is er vanaf heden een onafhankelijke Rijksinstelling opgericht
die bepaalt of gedichten mooi zijn of niet
dit is uiteindelijk beter voor iedereen
er is door een panel van leken
een aantal criteria opgesteld
waaraan een mooi gedicht
moet voldoen
niet te lang
maar beslist ook niet te kort (dat staat raar)
niet te grappig
maar zeker ook niet te verdrietig
niet te veel moeilijke woorden zoals differentie of scholastiek
maar ook niet te simpel zoals eend, washand of poffertje
gebruik in plaats van brood eens het woord beroerd
gebruik in plaats van meneer gewoon vriend
hierover is een brochure op te vragen bij de Rijksinstelling
en als u als dichter wilt laten zien dat u een trucje kan
dan spuugt het publiek niet op een trucje
ook worden alle gedichten voortaan getest op begrijpbaarheid,
taalspel, metrumgebruik, waterdichtheid, zuivere beeldtaal,
ideologische achtergrond, droefenis, schokbestendigheid,
lichtvaardigheid, of ze kunnen drijven, of ze op een rouwkaart
kunnen, of ze op een taart kunnen worden afgedrukt, of de regels
wel mooi op een pagina passen, of ze op zo’n stuk folie gaan
dat je op de ramen plakt en of ze geschikt zijn voor opname in
themabundels omdat ze over liefde, dood, vijftig jaar huwelijk,
vissen, messen, watersandalen, het televisieprogramma
Brommer op Zee, Amerika, Duitsland, Gibraltar, de oorlog in een
nog nader te bepalen land, het uitsterven van de orang-oetan,
Remco Campert of de Hollandse maaltijd gaan
niet te wanhopig
maar beslist ook niet niet te wanhopig
niet te veel sneeuw
maar ook zeker niet te weinig
soms de sterren
heel soms de maan
dit is uiteindelijk beter voor iedereen
bij de Rijksinstelling werkt een erg grote man
hij vindt een heel klein gedicht in zijn enorme hand
hij huilt.
Poel van limonade en andere slopende dranken
voor sommige dyslectici
en afasiepatiënten
zijn garnalenkroketjes garnalenorkestjes
waardoor ik nu op schoenen
van rode gummibeertjes
over straat loop en
ik zing alle vogels
uit de boom
er hangt een hanger van
gouden bramen om mijn nek
het is moeilijk voor het publiek
om in een gedicht te knijpen en
te zien dat er druppeltjes geluk
op het schilletje komen te staan
maar voor een dichter is het heerlijk
je kijkt uit het raam
bedenkt iets van glas
en het is iets van glas.
De Iers-Amerikaanse dichter Seán Mac Falls werd geboren op 18 november 1957 in Boston. Zie ook alle tags voor Seán Mac Falls op dit blog.
Glanzende dingen
(Sonnet)
Ons rendez-vous was een kwelling, meer als een pijn of boetedoening,
Wat een opschudding in onze onuitgesproken ogen
En de liefde verflauwde, door onbeantwoorde vragen.
Hoe konden we lachen, leven in zo’n onverschilligheid,
Een lange, meedogenloze tijd die ons vermorzelt
Met niet eens onbegrensde luchten als zuurdesem?
Elke dag was een komische tragedie, geen Eden,
Levens stroomden over, eenvoudige genoegens verdronken.
Toch droomden we elke dag met geharnaste vleugels
Samengebonden met de riemen, rusteloze reis,
Er werd een belofte gedaan op een groen, lieflijk eiland
En we maakten van onze gouden verplaatsingen zulke glanzende dingen,
Rennend naar stralen, toekomstig ochtendgloren dat nooit zal aanbreken,
Glanzende dingen die stilvallen in het houtrot van de zon.
Vertaald door Frans Roumen
Zie voor nog meer schrijvers van de 18e november ook mijn blog van 18 november 2020 en ook mijn blog van 18 november deel 2 en eveneens deel 3.