De Amerikaanse dichter en schrijver Billy Collins werd geboren in New York op 22 maart 1941. Zie ook alle tags voor Billy Collins op dit blog.
Litany
You are the bread and the knife,
The crystal goblet and the wine…
-Jacques Crickillon
You are the bread and the knife,
the crystal goblet and the wine.
You are the dew on the morning grass
and the burning wheel of the sun.
You are the white apron of the baker,
and the marsh birds suddenly in flight.
However, you are not the wind in the orchard,
the plums on the counter,
or the house of cards.
And you are certainly not the pine-scented air.
There is just no way that you are the pine-scented air.
It is possible that you are the fish under the bridge,
maybe even the pigeon on the general’s head,
but you are not even close
to being the field of cornflowers at dusk.
And a quick look in the mirror will show
that you are neither the boots in the corner
nor the boat asleep in its boathouse.
It might interest you to know,
speaking of the plentiful imagery of the world,
that I am the sound of rain on the roof.
I also happen to be the shooting star,
the evening paper blowing down an alley
and the basket of chestnuts on the kitchen table.
I am also the moon in the trees
and the blind woman’s tea cup.
But don’t worry, I’m not the bread and the knife.
You are still the bread and the knife.
You will always be the bread and the knife,
not to mention the crystal goblet and–somehow–the wine.
Flames
Smokey the Bear heads
into the autumn woods
with a red can of gasoline
and a box of wooden matches.
His ranger’s hat is cocked
at a disturbing angle.
His brown fur gleams
under the high sun
as his paws, the size
of catcher’s mitts,
crackle into the distance.
He is sick of dispensing
warnings to the careless,
the half-wit camper,
the dumbbell hiker.
He is going to show them
how a professional does it.
Nog een reden waarom ik geen geweer in huis heb
De hond van de buren houdt maar niet op met blaffen.
Hij blaft zijn eigen hoge, ritmische blaf
die hij blaft elke keer als ze het huis uit gaan.
Alsof ze hem aanzetten als ze naar buiten lopen.
De hond van de buren houdt maar niet op met blaffen.
Ik sluit al de ramen in het huis
en zet een symfonie van Beethoven aan op vol volume
maar ik kan hem nog steeds horen onder de muziek,
blaffend, blaffend, blaffend.
Ik kan hem zien zitten in het orkest,
zijn kop vol zelfvertrouwen geheven alsof Beethoven
een rol heeft geschreven voor blaffende hond.
Wanneer de plaat ten slotte afloopt, blaft hij nog,
zittend in de hobosectie blaffend,
zijn ogen gefixeerd op de dirigent die hem
smeekt met zijn stokje
terwijl de andere muzikanten met respect luisteren
naar de beroemde blaffende-hondsolo,
die eindeloze reeks waarmee Beethoven zijn faam
vestigde als innovatief genie.
Vertaald door Ron Rijghard
Zie voor nog meer schrijvers van de 22e maart ook mijn blog van 22 maart 2020 en eveneens mijn blog van 22 maart 2019 en ook mijn blog van 22 maart 2016 en mijn blog van 22 maart 2014 deel 1 en eveneens deel 2.