De Engelse schrijver Charles Dickens werd geboren op 7 februari 1812 in Landport. Zie ook alle tags voor Charles Dickens op dit blog.
Uit: Hard Times
“Now, what I want is, Facts. Teach these boys and girls nothing but Facts. Facts alone are wanted in life. Plant nothing else, and root out everything else. You can only form the minds of reasoning animals upon Facts: nothing else will ever be of any service to them. This is the principle on which I bring up my own children, and this is the principle on which I bring up these children. Stick to Facts, sir!’
The scene was a plain, bare, monotonous vault of a school-room, and the speaker’s square forefinger emphasized his observations by underscoring every sentence with a line on the schoolmaster’s sleeve. The emphasis was helped by the speaker’s square wall of a forehead, which had his eyebrows for its base, while his eyes found commodious cellarage in two dark caves, overshadowed by the wall. The emphasis was helped by the speaker’s mouth, which was wide, thin, and hard set. The emphasis was helped by the speaker’s voice, which was inflexible, dry, and dictatorial. The emphasis was helped by the speaker’s hair, which bristled on the skirts of his bald head, a plantation of firs to keep the wind from its shining surface, all covered with knobs, like the crust of a plum pie, as if the head had scarcely warehouse-room for the hard facts stored inside. The speaker’s obstinate carriage, square coat, square legs, square shoulders,—nay, his very neckcloth, trained to take him by the throat with an unaccommodating grasp, like a stubborn fact, as it was,—all helped the emphasis.
‘In this life, we want nothing but Facts, sir; nothing but Facts!’
The speaker, and the schoolmaster, and the third grown person present, all backed a little, and swept with their eyes the inclined plane of little vessels then and there arranged in order, ready to have imperial gallons of facts poured into them until they were full to the brim.”
Charles Dickens (7 februari 1812 – 9 juni 1870)
Standbeeld in Portsmouth
De Amerikaanse schrijver en journalist Gay Talese werd geboren op 7 februari 1932 in Ocean City. Zie ook alle tags voor Gay Talese op dit blog.
Uit: Frank Sinatra Has a Cold
“So some of them left. But most of them stayed, hoping that soon they might be able to push or wedge their way into Jilly’s between the elbows and backsides of the men drinking three-deep at the bar, and they might be able to peek through and see him sitting back there. This is all they really wanted; they wanted to see him. And for a few moments they gazed in silence through the smoke, and they stared. Then they turned, fought their way out of the bar, went home. Some of Sinatra’s close friends, all of whom are known to the men guarding Jilly’s door, do manage to get an escort into the back room.
But once they are there, they too must fend for themselves. On the particular evening, Frank Gifford, the former football player, got only seven yards in three tries. Others who had somehow been close enough to shake Sinatra’s hand did not shake it; instead they just touched him on the shoulder or sleeve, or they merely stood close enough for him to see them, and, after he’d given them a wink of recognition or a wave or a nod or called out their names (he has a fantastic memory for first names), they would then turn and leave. They had checked in. They had paid their respects. And as I watched this ritualistic scene, I got the impression that Frank Sinatra was dwelling simultaneously in two worlds that were not contemporary.
On the one hand, he is the swinger-as he is when talking and joking with Sammy Davis, Jr., Richard Conte, Liza Minelli, Bernice Massi, or any of the other show-business people who get to sit at the table; on the other, as when he is nodding or waving to his paisanos who are close to him (Al Silvani, a boxing manager who works with Sinatra’s film company; Dominic Di Bona, his wardrobe man; Ed Pucci, a 300- pound former football lineman who is his aide- de- camp), Frank Sinatra is Il Padrone.”
Gay Talese (Ocean City, 7 februari 1932)
De Franse schrijfster Christine Angot werd geboren op 7 februari 1959 in Châteauroux. Zie ook alle tags voor Christine Angot op dit blog.
Uit: Un amour impossible
“Mon père et ma mère se sont rencontrés à Châteauroux, près de l’avenue de la Gare, dans la cantine qu’elle fréquentait, à vingt-six ans elle était déjà à la Sécurité sociale depuis plusieurs années, elle a commencé à travailler à dix-sept ans comme dactylo dans un garage, lui, après de longues études, à trente ans, c’était son premier poste. Il était traducteur à la base américaine de La Martinerie. Les Américains avaient construit entre Châteauroux et Levroux un quartier, qui s’étendait sur plusieurs hectares, de petites maisons individuelles de plain-pied, entourées de jardins, sans clôture, dans lesquelles les familles des militaires vivaient. La base leur avait été confiée dans le cadre du plan Marshall, au début des années cinquante. Quelques arbres y avaient été plantés, mais quand on passait devant, de la route, on voyait une multitude de toits rouges à quatre pentes, disséminés sur une large plaine sans obstacle. À l’intérieur de ce qui était un véritable petit village, les allées, larges et goudronnées, permettaient aux habitants de circuler dans leur voiture au ralenti, entre les maisons et l’école, les bureaux et la piste d’atterrissage. Il y avait été embauché à sa sortie du service militaire, il n’avait pas l’intention de rester. Il était de passage. Son père, qui était directeur chez Michelin, voulait le convaincre de travailler pour le Guide Vert, lui se voyait bien faire une carrière de chercheur en linguistique, ou d’universitaire. Leur famille habitait Paris depuis des générations, dans le dix-septième arrondissement, près du parc Monceau, était issue de Normandie. De père en fils on y avait souvent été médecins, on y était curieux du monde, on y avait la passion des huîtres.
Il l’a invitée à prendre un café. Et quelques jours après à danser. Ce soir-là, elle devait aller à un bal dit « de société » avec une amie. Organisés par un groupe ou une association qui louait un orchestre et une grande salle, les bals de société, à la différence des dancings, fréquentés des Américains mais aussi des prostituées, attiraient les jeunes gens de Châteauroux, celui-là avait lieu dans une grande salle d’exposition de la route de Déols, le parc Hidien. Mon père n’en avait pas l’habitude.”
Christine Angot (Châteauroux, 7 februari 1959)
De Vlaamse schrijver, schilder, tekenaar, graficus, causeur, auteur, theatermaker, entertainer en zanger Pjeroo Roobjee (pseudoniem van Dirk De Vilder) werd geboren in Gent, op 7 februari 1945. Zie ook alle tags voor Pjeroo Roobjee op dit blog.
Uit: Heldendeugd
“(Alice draait de kaart om.) (zingend:)
Lieve kameraad
Francky Langeraet,
Ik keer weeral weer
Naar de vieze beer
En de gore stront
Van ’t Front!
Van lijf zo gezond
Als een jonge hond
Maar in de ziel verwond
Naar ’t front!
(op spreektoon:) Wanneer zal de mensheid inzien dat wij allen broeders zijn? Zij die niets hebben, zij die somtijds de gemene soldaten worden genoemd, beginnen stilletjesaan te snappen dat ze vechten om de rijkdommen van de plantrek- kers te verdedigen, de eigendommen van al die chancards en richards die zich zomaar aan de service militaire mogen
onttrekken. Als ik het geluk heb weer te keren, wat voor een slag met mijnen kuisborstel zal dat niet gaan worden!!
Getekend: Edward Hoste.
LEON:
Het is een vervalsing! Het is een vervalsing… Verscheur dat! (Hij grist Alice de kaart uit de hand en scheurt het document in duizend stukjes.)”
Pjeroo Roobjee (Gent, 7 februari 1945)
Scene uit een opvoering in Hasselt, 2014
De Amerikaanse schrijfster Emma Lanier McLaughlin werd geboren op 7 februari 1974 in Elmira, New York. Zie ook alle tags voor Emma McLaughlin op dit blog.
Uit: How to Be a Grown–up (Samen metNicola Kraus)
“Although Labor Day was late that year, the heat still sat on the back of my neck like a wet towel. I stood on the porch with my three-year-old, Maya, and watched through the trees for a car kicking up dust on the road- After two weeks at my mother-in-law’s place outside Woodstock, NY, with no air-conditioning and no WiFi, we were both Ready To Go- “Rory, honey!” she called from inside- I cringed- Terms of endearment were never a good omen.
“Yes, Val?”
“Did Maya touch my dream catcher?”
Maya shook her head, her ponytail, still wet from the swimming hole, swiping back and forth across my thigh- “I don’t think so, Val,” I replied- “You were really clear with her about what not to touch!”
“If you say so.”
I liked Val, more than most other women like their mother-in-laws, but one more hour of trying to be polite in that humidity and something Edward Albee was going to break out between us.
The original plan had been that my husband, Blake, would be with us for the whole trip- We’d hike the Catskill Mountains with our ten-year-old, Wynn, and take both kids to the man-made beaches along the Esopus Creek- But then Blake got yet another callback for this Netflix series he’d been auditioning for and had tojump on a plane to LA at the last minute. I was deeply rooting for him to get this part, rooting from the subatomic particles that flurried in my atoms- He needed it- We needed it.
Blake was that rare animal, a professional working actor, and he had been since he was a kid- But after Maya was born, the flow of residuals slowed to a trickle, revealing our income’s instability like a cracked riverbed. Our whole summer, our whole lives, were now coming down to his landing this role, which was as within his power as winning the lottery.
“Mommy, listen!” Maya started jumping and pointing- The screen door squeaked open, and Wynn ran out to join us on the porch just as we glimpsed the rental car coming up the drive.”
Emma McLaughlin (Elmira, 7 februari 1974)
Emma Mclaughlin & Nicola Kraus
De Nederlandse dichter en schrijver A. den Doolaard werd geboren op 7 februari 1901 in Hoenderloo. Zie ook alle tags voor A. den Doolaard op dit blog.
Gevallen titanen
Wij zwaaien niet als boomen in den wind;
Wij gaan niet den gelaten gang der wolken,
Maar, wachters op de tinnen van den morgen
Storten wij sterren terug in ’t zwart der nacht,
En zweven vóór den fonkelenden boeg
Van ’t schip dat door de middagzeeën vaart
En keeren terug op den verloomden slag
Van breede vlerken door den gelen avond
En slapen, leunend aan der bergen kam
De armen rustend aan hun zonnezijde,
Terwijl der branding hol gezang weerkaatst
Aan onze voeten, die den westervloed
Ten grensmuur zijn’….
Zoo zongen wij, voordat planeten stonden
Trillende in den greep van een, die uit den tijd
Dien wij niet kenden, voortkwam, en ons sloeg
Aan heup, en hals. En kreupel sterven wij.
Wij drijven op de eilanden der nacht,
De lenden rillend in de felle branding
Die ons met schelpen en met slijk bedekt;
Geen, die der horizonnen boog kan spannen;
Leeg is de koker van de zonnepijlen.
A. den Doolaard (7 februari 1901 – 26 juni 1994)
De Duitse dichteres, schrijfster en vertaalster Lioba Happel werd geboren op 7 februari 1957 in Aschaffenburg. Zie ook alle tags voor Lioba Happel op dit blog.
sie wird aufstehen
sie wird ein wenig wanken
sie wird das über raschende beginnen
weil ein instinkt sie zwingt
ihren mund auf seinen munzu tun
verrückt auf der suche
nach etwas das sie vergessen hat
sie wird ihn küssen
langsam hebt der arm an ihrem körper
eine hand an sein gechlecht
ein hauch kurzer scheu schattiger
kampf hat begonnen
um verstorbene begrabene
gezeugt nicht geschaffene
auferstehungsrituale
Lioba Happel (Aschaffenburg, 7 februari 1957)
De Nederlandse schrijver Rhijnvis Feith werd geboren in Zwolle en daar op 7 februari 1753 gedoopt. Zie ook alle tags voor Rhijnvis Feith op dit blog.
Het graf (Fragment)
Eerste zang.
Hier onder deezen Eik, hier zal ik rust genieten,
Hier zal geen zucht mijn borst, geen traan mijn oog ontschieten;
Hier drijven de Eeuwen met haar schande en leed voorbij,
En ’t zwart Geschichtverhaal bestaat niet meer voor mij.
De wraakzucht aast ‘er niet op heilloosheid en smarte;
Geen trouwloos Boezemvriend wet hier een dolk voor ’t harte;
De Hoogmoed zwijgt ‘er, en de driften zwijgen meê,
En in dat Vaderland woont ongestoorde vreê.
De Nachtstar, die mijn oog door traanen vaak aanschouwde,
De Wagen, wien ik vaak mijn lijdend hart vertrouwde
De Maan, die menigwerf mijn doornig pad bescheen,
Die alle blikken dan op mijn’ gerusten steen!
0 stille Dooden, die den Lijder hier omringen,
Ook gij hebt leed gekend, ook gij waart stervelingen!
Hoe meenig sluimert hier in ’s aardrijks koelen schoot,
Wien, ach, een leven lang! de rust als mij ontvloot,
Die door een knaagend heir van zorgen voortgedreeven,
Zijn aanzijn vond beperkt tot een rampzalig leven!
En nu — hij ziet, hij hoort, hij denkt, hij voelt niet meer.
Zijn hoofd zonk zachtkens op de koele peuluw neêr,
En smaakt nu in den kring van zijne voorgeslachten
Een rust, waarna mijn ziel nog rusteloos blijft smachten!
Rhijnvis Feith (7 februari 1753 – 8 februari 1824)
Cover
Onafhankelijk van geboortedata
De Franse dichter Joachim du Bellay werd geboren in het kasteel van La Turmelière aan de oevers van de Loire, in de buurt van Liré (Angers regio) rond 1522. Zie ook alle tags voor Joachim du Bellay op dit blog.
A son livre
Mon livre (et je ne suis sur ton aise envieux),
Tu t’en iras sans moi voir la Cour de mon Prince.
Hé, chétif que je suis, combien en gré je prinsse
Qu’un heur pareil au tien fût permis à mes yeux ?
Là si quelqu’un vers toi se montre gracieux,
Souhaite-lui qu’il vive heureux en sa province :
Mais si quelque malin obliquement te pince,
Souhaite-lui tes pleurs et mon mal ennuyeux.
Souhaite-lui encor qu’il fasse un long voyage,
Et bien qu’il ait de vue éloigné son ménage,
Que son coeur, où qu’il voise, y soit toujours présent :
Souhaite qu’il vieillisse en longue servitude,
Qu’il n’éprouve à la fin que toute ingratitude,
Et qu’on mange son bien pendant qu’il est absent.
Joachim du Bellay (rond 1522 – 1 januari 1560)
Standbeeld in Ancenis (Loire-Atlantique)
Zie voor nog meer schrijvers van de 7e februari eveneens mijn blog van 7 februari 2016 deel 2 en eveneens deel 3.