De Britse schrijver Dennis Potter werd geboren op 17 mei 1935 in Forest of Dean, Gloucestershire. Zie ook alle tags voor Dennis Potter op dit blog.
Uit: Stand up, Nigel Barton
“Nigel Barton: Eh dad, why do you always walk in the middle of the road?
Harry Barton: I don’t know.
Nigel Barton: What do you think the pavement’s for?
Harry Barton: Dogs to poop in, by the looks of things!
Harry Barton: Clever sod, aren’t you? I expect they think the sun shines out of you down at Oxford.
Nigel Barton. Up.
Harry Barton: What?
Nigel Barton. Up, dad. Up.
Harry Barton: Aye, and up you, too!
Nigel Barton: Everyone says ‘Up at Oxford’. You come ‘down’ when you’ve finished there.
Harry Barton: Well, what’s this then? Does bloody Oxford move up and down the bloody map then?
Georgie Pringle: The word of the LORD came again unto me, saying, Son of man, there were two women, the daughters of one mother: And they committed whoredoms in Egypt; they committed whoredoms in their youth: there were their breasts pressed, and there they bruised the teats of their virginity.
Pringle, “the class comic”, has been asked to choose the bible reading for a secondary school class. He has a reputation for knowing “all the dirty bits in the bible off by heart,” according to Nigel Barton’s narration. The quote is from Ezekiel, chapter 23, verses 1-3.
Miss Tillings: Stand up, Nigel Barton! Well, Nigel, do you know anything about this? I can’t believe it was you!”
Dennis Potter (17 mei 1935 – 7 juni 1994)
Scene uit de tv-film “Stand up, Nigel Barton”, uit 1965
De Nederlandse schrijver Cor Bruijn werd geboren in Wormerveer op 17 mei 1883. Zie ook alle tags voor Cor Bruijn op dit blog.
Uit: Sil de strandjutter
“Goeienavond, zegt Ane, – Ik zou je wel eens even gesproken willen hebben. Sil trekt meteen zijn hoofd in zijn schouders, zijn gewonen strijdhouding. Snel gaan zijn blikken langs Ane, dan draait hij hem de rug toe en veegt verder. – Je begrijpt wel waarover, vervolgt Ane rustig. Dan wacht hij, tot Sil klaar is. Sil flapt de bezem in een hoek van het kot neer, veegt met zijn handen langs zijn dijen – Je moet je er eigenlijk niet mee bemoeien, zegt hij korzelig, maar hij loopt toch met Ane naar de millem, daar is het nu het rustigst. – Dan zou ik een slechte buur wezen, antwoordt Ane. – Als je ziet, dat de zaken naast je deur scheef gaan, dan moet je helpen. Daarvoor zijn we buren. – Er wordt anders niet om gevraagd, opent Sil meteen de aanval, terwijl hij Ane boos aanziet. Ane is thans diep in de zeventig, zijn haren zijn zilverwit, maar hij staat nog stevig op zijn beenen, recht als een kaars is hij. Hij sluit even de ogen, dan zegt hij rustig, alsof hij Sils woorden niet gehoord heeft: – Sil, je bent te bazig. Ik dacht, je moest dat anders aanpakken met Lobke en Jelle. – Zo, snauwt Sil daar dadelijk hard tegen in, – dacht je dat? Wou je het zaakje soms van me overnemen? Daar schudt Ane zijn hoofd om. Hij legt zijn hand op Sils schouder. — Geloof je, Sil, zeg hij warm, – dat we zulke dingen van elkaar over kunnen nemen? Je gelooft er niets van? Je snauwt alleen maar zo, omdat je veel te graag je boontjes zelf wil doppen. En daar heb je gelijk in. – Zo, nou dan? – Nou dan? Man, zie je dan niet, dat je met Lobke en Jelle… zo knijp je de boontjes immers aan pulver. Dat is toch geen doppen! Vermorzelen is dat!”
Cor Bruijn (17 mei 1883 – 6 november 1978)
Scene uit de televisieserie “Sil de strandjutter” uit 1976
De Engelse schrijfster Dorothy Miller Richardson werd geboren op 17 mei 1873 in Abington, Oxfordshire. Zie ook alle tags voor Dorothy Richardson op dit blog.
Uit: Pilgrimage
“There would be no more silent sunny mornings with all the day ahead and nothing to do and no end anywhere to anything; no more sitting at the open window in the dining-room, reading Lecky and Darwin and bound “Contemporary Reviews” with roses waiting in the garden to be worn in the afternoon, and Eve and Harriett somewhere about, washing blouses or copying waltzes from the library packet… no more Harriett looking in at the end of the morning, rushing her off to the new grand piano to play the “Mikado” and the “Holy Family” duets. The tennis-club would go on, but she would not be there. It would begin in May. Again there would be a white twinkling figure coming quickly along the pathway between the rows of holly-hocks every Saturday afternoon.
Why had he come to tea every Sunday—never missing a single Sunday—all the winter? Why did he say, “Play ‘Abide with me,'” “Play ‘Abide with me'” yesterday, if he didn’t care? What was the good of being so quiet and saying nothing? Why didn’t he say “Don’t go” or “When are you coming back?” Eve said he looked perfectly miserable.
There was nothing to look forward to now but governessing and old age. Perhaps Miss Gilkes was right…. Get rid of men and muddles and have things just ordinary and be happy. “Make up your mind to be happy. You can be perfectly happy without anyone to think about….” Wearing that large cameo brooch—long, white, flat-fingered hands and that quiet little laugh…. The piano-organ had reached its last tune. In the midst of the final flourish of notes the door flew open. Miriam got quickly to her feet and felt for matches.“
Dorothy Richardson (17 mei 1873 – 17 juni 1957)
Cover
De Catalaanse dichter en schrijver Jacint Verdaguer i Santaló werd geboren op 17 mei 1845 in Folgueroles. Zie ook alle tags voor Jacint Verdaguer op dit blog.
Uit: Canigó (Fragment)
Posant les mans en la sagrada feina,
deixen l’espasa los guerrers per l’eina
del manobre, la llança per magall,
i en lo serrat a on sota una llosa
en son eterna el bell Gentil reposa
bellugueja l’exèrcit del treball.
En temps d’estiu, heu vistes les formigues,
quan daura el sol i esgrana les espigues,
anar, venir, i correr per rostoll ?
l’una el gra abasta, l’altre se’l carrega,
esta l’empeny, aquella l’arrossega
i s’atreesora el gra, i es llença el boll.
Jacint Verdaguer (17 mei 1845 – 10 juni 1902)
Standbeeld in Mare de Déu del Mont
Zie ook voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 17 mei 2009.
De Oostenrijkse schrijfster Eva Schmidt werd geboren op 17 mei 1952 in Lustenau / Vorarlberg.