De Amerikaaanse dichter en schrijver Philip C. Kolin werd geboren in Chicago op 21 november 1945. Hij behaalde zijn masterdiploma aan de Universiteit van Chicago en zijn doctoraat aan de Northwestern University. Kolin was 41 jaar lang hoogleraar Engels aan de University of Southern Mississippi in Hattiesburg. Hij is nu emeritus hoogleraar. In 2010 werd hij onderscheiden als Distinguished Professor aan het College of Arts and Letters. Kolin is ook lid van de adviesraad van de Natchez Literary and Cinema Celebration. Hij publiceerde ruim veertig boeken, waaronder acht dichtbundels. Veel van Kolins gedichten, beïnvloed door zijn rooms-katholicisme, verkennen het Zuiden van de Golf en richten zich op burgerrechten, vooral de moord op Emmett Till. Hij heeft ook een veelgebruikt leerboek voor zakelijk schrijven gepubliceerd, “Successful Writing at Work”. Hij is een autoriteit op het gebied van het leven en de toneelstukken van Tennessee Williams. Hij is redacteur voor The Southern Quarterly en algemeen redacteur voor de Routledge Shakespeare Criticism-serie. Zijn meest recente gedichtenbundels zijn onder meer “Pilsen Snow: Poems” (een chapbook gepubliceerd in 2015 door Finishing Line Press), “Down to the Dark River: Poems about the Mississippi”(2015), samen met Jack Bedell voor Louisiana Literature Press, en “Departures”(2014). Zijn meest recente boek, ter herdenking van de 60e verjaardag van de dood van Emmett Till, heet “Emmett Till in Different States: Poems” (2015).
The Mississippi’s Lament
I feed flies and ear stingers
spreading rumors
I am dead, the black mud
crusting my shallows and shores
the decomposition,
of the old man.
My currents may be wrinkles
and my meandering dementia,
but I am still alive,
speaking pictures for souls.
I never left the continent
of my sadness and shroud
my laments in shade
and shadows.
I oracle more prophecies
than the Ganges or the Yellow.
I am a thesaurus of pain
and I censure anyone
Failing to read me
at dusk when I recite
the litany of the lost,
the drowned, the suicides.
I disprove the allurements
of romance and fictions.
I swallow butterflies, vain
and vacuous tenants of the air,
and have sired scaly skinned
renegades of remorse–
gar, cottonmouth, and cormorants,
the harbingers of my woe.
I am the Delta’s author
and its punishment,
a fugitive of myself.
The Blues Bus
It always arrives near
amnesia, the blues bus
carrying a pilgrimage of voices.
A ringless man
sips dulled memories
of a round woman, and
children at Christmas,
until the last taste
of Southern Comfort
lingers in his throat,
the foiled fictions
he has spoken too long.
A graying lady paroled
just a few days ago recites
the names of men who double
crossed her; but she forgets
their faces.
She wears earplugs
to keep from crying
herself awake.
A wrinkled drummer
mumbles the guarantees
he used to promise customers
now asleep on levees just over
the horizon at this windless dusk.
Night enters
trees and towns
as the bus passes
other ruined memories
until oncoming headlights
go mute and darkness
swallows the passengers’
voices
and the bus stops.
It has moved
beyond memory
and words.
