De Nederlandse schrijfster Renate Dorrestein werd geboren in Amsterdam op 25 januari 1954.Zie ook alle tags voor Renate Dorrestein op dit blog. Renate Dorrestein viert vandaag haar 60e verjaardag.
Uit: Een hart van steen
“Het liep tegen het einde van de zomervakantie; ik weet het nog precies. Elke avond zaten er dikke, taaie teken tussen je tenen die je er volgens Billie tegen de klok in uit moest draaien, anders kreeg je de ziekte van Lyme. We hadden die dag bosbessen geplukt, onze tanden waren er nog blauw van. Alleen Kester had de zijne gepoetst. Mijn broer was de laatste tijd in een verbeten gevecht verwikkeld met het vuil van de wereld. Hij waste elke dag zijn oksels en zijn gezicht, maar hij bleef stinken en hij zag er altijd uit als een beduimelde oude krant. Om hem te laten merken dat het mij niets uitmaakte, ging ik onder het lezen af en toe even tegen hem aan hangen.
Hij zat met gekruiste benen op zijn rode sprei, de voeten onder zich getrokken. Hij had sinds kort stugge zwarte haren op zijn tenen, waarvoor hij zich doodschaamde.
Hij wachtte de afloop van Batman niet af, maar pakte Billies vijl van de vloer en begon ermee onder zijn nagels te peuteren.
Onze bedden stonden tegen de vier muren geschoven:
we hadden allemaal ons eigen domein. Soms, als we ruzie hadden, trokken we met krijtstrepen op de plankenvloer om ons gebied af te bakenen, of we legden gore, weke vondsten uit de vijver bij elkaar onder de lakens.
‘Zou het nog lang duren?’ zei Billie terwijl ze naast me kwam zitten.
Kester boog de vijl met zijn duim achterover en liet hem toen met een zoevend geluid in haar richting schieten.
‘Moeten we geen water koken?’
‘We zitten hier niet op de High Chaparall,’ zei mijn zuster. Ze krabde verveeld aan haar kuit.
We zaten een tijdje zwijgend bijeen, te moe om nieuwe afleiding te verzinnen. Ten slotte zei Kes: ‘Je hoeft niet van me te houden, Scarlett, maar kus me.’
Renate Dorrestein (Amsterdam, 25 januari 1954)
De Engelse schrijver William Somerset Maugham werd geboren in Parijs op 25 januari 1874. Zie ook alle tags voor William Somerset Maugham op dit blog.
Uit: The Moon and Sixpence
“Each one of us is alone in the world. He is shut in a tower of brass, and can communicate with his fellows only by signs, and the signs have no common value, so that their sense is vague and uncertain. We seek pitifully to convey to others the treasures of our heart, but they have not the power to accept them, and so we go lonely, side by side but not together, unable to know our fellows and unknown by them. We are like people living in a country whose language they know so little that, with all manner of beautiful and profound things to say, they are condemned to the banalities of the conversation manual. Their brain is seething with ideas, and they can only tell you that the umbrella of the gardener’s aunt is in the house.”
(…)
“Why should you think that beauty, which is the most precious thing in the world, lies like a stone on the beach for the careless passer-by to pick up idly? Beauty is something wonderful and strange that the artist fashions out of the chaos of the world in the torment of his soul. And when he has made it, it is not given to all to know it. To recognize it you must repeat the adventure of the artist. It is a melody that he sings to you, and to hear it again in your own heart you want knowledge and sensitiveness and imagination.”
(…)
“For men, as a rule, love is but an episode which takes place among the other affairs of the day, and the emphasis laid on it in novels gives it an importance which is untrue to life. There are few men to whom it is the most important thing in the world, and they are not the very interesting ones; even women, with whom the subject is of paramount interest, have a contempt for them.”
William Somerset Maugham (25 januari 1874 – 16 december 1965)
Portret door Edouard MacAvoy, z.j.
De Engelse schrijfster Virginia Woolf werd geboren op 25 januari 1882 te Londen. Zie ook alle tags voor Virginia Woolf op dit blog.
Uit:To the Lighthouse
“It’s due west,” said the atheist Tansley, holding his bony fingers spread so that the wind blew through them, for he was sharing Mr. Ramsay’s evening walk up and down, up and down the terrace. That is to say, the wind blew from the worst possible direction for landing at the Lighthouse.
Yes, he did say disagreeable things, Mrs. Ramsay admitted; it was odious of him to rub this in, and make James still more disappointed; but at the same time, she would not let them laugh at him. “The atheist,” they called him; “the little atheist.” Rose mocked him; Prue mocked him;
Andrew, Jasper, Roger mocked him; even old Badger without a tooth in his head had bit him, for being (as Nancy put it) the hundred and tenth young man to chase them all the way up to the Hebrides when it was ever so much nicer to be alone.
“Nonsense,” said Mrs. Ramsay, with great severity. Apart from the habit of exaggeration which they had from her, and from the implication (which was true) that she asked too many people to stay, and had to lodge some in the town, she could not bear incivility to her guests, to young men in particular, who were poor as churchmice, “exceptionally able,” her husband said, his great admirers, and come there for a holiday. Indeed, she had the whole of the other sex under her protection; for reasons she could not explain, for their chivalry and valour, for the fact that they negotiated treaties, ruled India, controlled finance; finally for an attitude towards herself which no woman could fail to feel or to find agreeable, something trustful, childlike, reverential; which an old woman could take from a young man without loss of dignity, and woe betide the girl–pray Heaven it was none of her daughters!–who did not feel the worth of it, and all that it implied, to the marrow of her bones!”
Virginia Woolf (25 januari 1882 – 28 maart 1941)
In 1926
De Amerikaanse schrijver en regisseur Stephen Chbosky werd geboren op 25 januari 1970 in Pittsburgh, Pennsylvania. Zie ook alle tags voor Stephen Chbosky op dit blog.
Uit: The Perks of Being a Wallflower
“Once on a yellow piece of paper with green lines
he wrote a poem
And he called it “Chops”
because that was the name of his dog
And that’s what it was all about
And his teacher gave him an A
and a gold star
And his mother hung it on the kitchen door
and read it to his aunts
That was the year Father Tracy
took all the kids to the zoo
And he let them sing on the bus
And his little sister was born
with tiny toenails and no hair
And his mother and father kissed a lot
And the girl around the corner sent him a
Valentine signed with a row of X’s
and he had to ask his father what the X’s meant
And his father always tucked him in bed at night
And was always there to do it
Once on a piece of white paper with blue lines
he wrote a poem
And he called it “Autumn”
Stephen Chbosky (Pittsburgh, 25 januari 1970)
De Israëlische schrijver David Grossman werd geboren op 25 januari 1954 in Jeruzalem. Zie ook alle tags voor David Grossman op dit blog.
Uit: Uit de tijd vallen (Vertaald door Ruben Verhasselt)
“stadschroniqueur: Als ze ’s avonds aan tafel zitten te eten, verandert plots het gezicht van de man. Met een bruuske beweging schuift hij het bord van zich weg. Messen en vorken rammelen op tafel. Hij staat op en lijkt niet te weten waar hij is. De vrouw schrikt terug op haar stoel. Zijn blik zweeft om haar heen zonder houvast te vinden en zij – ze is al eens eerder getroffen door een ramp — voelt meteen aan: daar is het weer, het raakt me al aan, zijn koude vingers op mijn lippen. Maar wat is er gebeurd? vraagt haar blik, en de man kijkt haar verbijsterd aan —
— Ik moet weg.
— Waarheen?
— Naar hem.
— Waarheen?
— Naar hem, daarheen.
— Naar de plek waar het gebeurd is?
— Nee, nee. Daarheen.
— Wat bedoel je met daar?
— Weet ik niet.
— Je maakt me bang.
— Nog één keer hem even zien.
— Maar wat zul je daar nu zien? Wat valt er nog te zien?
— Misschien kan ik hem daar zien. Misschien zelfs met hem praten.
— Praten?!
David Grossman (Jeruzalem, 25 januari 1954)
De Iers-Britrse schrijver James Gordon Farrell werd geboren op 25 januari 1935 in Liverpool. Zie ook alle tags voor J. G. Farrell op dit blog.
Uit: Troubles
“The Irish, as far as he knew, had always had a habit of making trouble. That was in the nature of things. As for the aim of their unruly behaviour, self-government for Ireland, that seemed quite absurd. What could be the advantage to the Irish themselves? They were so ill-educated that they could not possibly hope to gain anything from it. The English undoubtedly knew more about running the country.
(…)
Watching him climb the stairs towards his patient was like watching the hands of a clock: he moved so slowly that he might not have been moving at all. One day the Major saw him on his way upstairs, clinging to the banister as a snail clings to the bark of a tree. After he had smoked a cigarette and glanced through the newspaper he happened to pass through the foyer again and there was the doctor, still clinging to the banister and still apparently not moving, but nevertheless much nearer to the top. The Major shook his head and hoped that it was not an emergency.”
J. G. Farrell (25 januari 1935 – 11 augustus 1979)
Zie voor nog meer schrijvers van de 25e januari ook mijn vorige blog van vandaag en eveneens mijn eerste blog van vandaag.