De Nederlandse schrijver Tijs Goldschmidt werd geboren op 30 januari 1953 in Amsterdam. Zie ook alle tags voor Tijs Goldschmidt op dit blog.
Uit: De andere linkerkant
“Bij de meeste slakkensoorten hebben alle individuen een rechtsgewonden slakkenhuis – dat wil zeggen dat de mondopening van de slak beneden aan de rechterkant zit […] maar een enkele maal komt er een linksgewonden exemplaar voor. Wanneer huisjesslakken paren worden ze in hun mogelijkheden beperkt doordat ze zo asymmetrisch zijn gebouwd, het huisje zit in de weg, vooral als het zoals bij de wijngaardslak een bolle vorm heeft. De geslachtsorganen van rechtsgewonden slakken zijn achter de rechterkant van hun kop geplaatst. Parende slakken wrijven net zo lang met de koppen tegen elkaar aan totdat hun genitale openingen contact maken, waardoor wederzijdse bevruchting mogelijk wordt. Het is een tijdrovend gedoe dat dagen in beslag kan nemen. Maar het kan nog erger. Wanneer een zeldzaam linksgewonden exemplaar met een rechtsgewonden slak probeert te copuleren, volgt een geslijm dat maandenlang kan duren en, vertaald in mensentermen, nog het meest doet denken aan een kabinetsformatie. Wekenlang schurken de slakken tegen elkaar aan en proberen de ander, op zoek naar hun respectieve geslachtsopeningen, de juiste wang toe te keren. Tevergeefs.”
Tijs Goldschmidt (Amsterdam, 30 januari 1953)
De Vlaamse dichter, schrijver en journalist Bernard Dewulf werd op 30 januari 1960 in Brussel geboren. Zie ook alle tags voor Bernard Dewulf op dit blog.
Geheim
Zij spreekt de plinten toe, hoger kan niet meer.
Slechts hem die buigt, herkent zij weer.
Reuzen duldt zij niet. Wie groeit heeft ongelijk.
Ik zit, een wereld te laag. Met stoel en bed
als grens. Ik pas nog net. Bij koffie
volgt haar groot geheim: graag zou ze toch,
nu dat nog eenvoudig kan. Liefst recht omhoog.
Want, zo is haar beloofd, daar zal ze alles zien.
Boswachter
Hij is even terug van weggeweest.
Nu is nu en dan. Toch moet hij morgen
naar het bos, zijn hoofd ligt
nog vol hout. Een stapel zorgen
in een begroeide geest.
Bij zijn bijl, op een sprei
zoekt hij bomen in de kamer.
En te voorschijn in wit schort,
uit een deur in het lover,
komt een zoon, een jager
die hem aan tafel vraagt.
Hij knikt en komt binnenkort.
De Australische schrijfster Shirley Hazzard werd geboren op 30 januari 1931 in Sydney. Zij overleed op 12 december jongstleden op 85-jarige leeftijd. Zie ook alle tags voor Shrley Hazzard op dit blog.
Uit: The Great Fire
“The expression, not calm but contained, was unrevealing. Siding with the man, the furniture supplied few clues: a secretary of dark wood was fitted in its top section with pigeonholes and small closed drawers. This desk had been so much part of the climate of family life, indivisible from his father’s moods — and even appearing, to the child, to generate them — that the son had never until now inspected it with adult eyes. For that measure of detachment, a global conflict had been required, a wartime absence, a voyage across the world, a long walk through Asia; a wet morning and strange train.
There was no telephone on the desk, no clock or calendar. A bowl of blown roses, implausibly prominent, had perhaps been borrowed, by the photographer, from another room. On the blotter, two handwritten pages were shielded by the tweedy sleeve. Pens and pencils fanned from a holder alongside new books whose titles, just legible, were those of Oliver Leith’s novels in postwar translations. There were bills on a spike, a glass dish of chips, a paperweight in onyx. No imaginable colours, other than those of the foisted flowers; no object that invited, by its form or material, the pressure of a hand. No photograph. Nothing to suggest familiarity or attachment.
The adult son thought the picture loveless. The father who had famously written about love — love of self, of places, of women and men — was renowned for a private detachment. His life, and that of his wife, his child, was a tale of dislocation: there were novels of love from Manchuria to Madagascar. The book newly to hand, outcome of a grim postwar winter in Greece, could be no exception. And was called Parthenon Freeze.”
Shirley Hazzard (Sydney, 30 januari 1931)
De Duitse dichter en schrijver Adelbert von Chamisso werd op het slot Boncourt in de Champagne geboren op 30 januari 1781. Zie ook alle tags voor Adelbert von Chamisso op dit blog.
Uit: Peter Schlemihls wundersame Geschichte
„Nach einer glücklichen, jedoch für mich sehr beschwerlichen Seefahrt, erreichten wir endlich den Hafen. Sobald ich mit dem Boote ans Land kam, belud ich mich selbst mit meiner kleinen Habseligkeit, und durch das wimmelnde Volk mich drängend, ging ich in das nächste, geringste Haus hinein, vor welchem ich ein Schild hängen sah. Ich begehrte ein Zimmer, der Hausknecht maß mich mit einem Blick und führte mich unters Dach. Ich ließ mir frisches Wasser geben, und genau beschreiben, wo ich den Herrn Thomas John aufzusuchen habe: – »Vor dem Nordertor, das erste Landhaus zur rechten Hand, ein großes, neues Haus, von rot und weißem Marmor mit vielen Säulen.« Gut. – Es war noch früh an der Zeit, ich schnürte sogleich mein Bündel auf, nahm meinen neu gewandten schwarzen Rock heraus, zog mich reinlich an in meine besten Kleider, steckte das Empfehlungsschreiben zu mir, und setzte mich alsbald auf den Weg zu dem Manne, der mir bei meinen bescheidenen Hoffnungen förderlich sein sollte.
Nachdem ich die lange Norderstraße hinaufgestiegen, und das Tor erreicht, sah ich bald die Säulen durch das Grüne schimmern – »also hier«, dacht ich. Ich wischte den Staub von meinen Füßen mit meinem Schnupftuch ab, setzte mein Halstuch in Ordnung, und zog in Gottes Namen die Klingel. Die Tür sprang auf. Auf dem Flur hatt ich ein Verhör zu bestehn, der Portier ließ mich aber anmelden, und ich hatte die Ehre, in den Park gerufen zu werden, wo Herr John – mit einer kleinen Gesellschaft sich erging.“
Pastel, anoniem
De Engelse dichter Les Barker werd op 30 januari 1947 geboren in Manchester. Zie ook alle tags voor Les Barker op dit blog.
Disaster at Sea
It was a calm, still day in Yarmouth,
The channel clear and wide,
As the last of the timber sailing ships
Sailed out on the evening tide.
They never saw that ship again;
They searched when it was light,
But that fine old timber vessel sank
That clear and peaceful night.
No one knows what happened
On that night in 1910;
But the crew and her cargo of woodpeckers
Were never seen again.
The Secret
I have tried to write good poetry;
At last I feel I’m winning –
The secret is to put the end
Close to the beginning.
De Amerikaanse schrijver Michael Anthony Dorris werd geboren op 30 januari 1945 in Louisville, Kentucky. Zie ook alle tags voor Michael Dorris op dit blog.
Uit: A Yellow Raft in Blue Water
„I nod to the gate. I’ll never be ready, but now is as good a time as any.
“Now!” I cry, aloud or to myself I don’t know. Everything has boiled down to this instant. …Wheeling and spinning tilting and beating, my breath the song, the horse the dance. Time is gone. All the ordinary ways of things, the gettings from here to there, the ones and twos forgot. The crowd is the color, the whirl of a spun top. The noises blend into a waving band that flies around us like a ribbon on a string. Beneath me four feet dance, pounding and leaping and turning and stomping. My legs flap like wings. I sail above, first to one side, then to the other, remembering more than feeling the slaps of our bodies together. Things happen faster than understanding, faster than ideas. I’m a bird coasting, shot free into the music, spiraling into a place without bones or weight.”
Zie voor nog meer schrijvers van de 30e januari ook mijn vorige blog van vandaag.