De Vlaamse dichter en schrijver Jotie T’Hooft werd geboren in Oudenaarde op 9 mei 1956. Zie ook mijn blog van 9 mei 2009.

 

In het Gedicht

 

De wanden zijn wit en de psychiaters
verdacht vriendelijk. Er is hoop
op genezing, maar ik heb nog niemand
zien weggaan, of hij kwam weer terug.

Dagen dat ik op weg naar mijn eigen kamer
verdwaal wisselen zich met dagen
waarop ik de wereld doorschouw als een kristal.

Soms word ik krijsend wakker.
Soms word ik afgevoerd en verdoofd,
soms vastgebonden.

Er zijn momenten waarop ik eeuwenlang
mijmerend volmaakt gelukkig ben:
wanneer ik mijn handen op de aarde leg
zijn het kleine handen.

 

 

 

O, al de balzalen

 

O, al de balzalen van mijn jeugd
zijn nu bestoft en verlaten.
De vrienden die er bleven zijn mij vreemd,
maken geluid door de barst in hun gelaten.

Onder de slingers en het licht van weleer
zetten zij de polka verder van de dromen,
de quick-step van het verjaarde zeer
cirkels dansend om nooit aan te komen.

Dancings waarin spreken spasme wordt
vriendschap sjacheren met moederkoren
en waar mijn hart toen is verdord
want de zachtheid ging erin verloren

aan mijn dorst naar geilheid en glamour.
Ik ben vrucht en kan slechts vallen;
gij roept mij toe: ‘l’amour, toujours l’amour’
maar ik zie u: likkebaarden, lallen.

 

 

 

 

Jotie T’Hooft (9 mei 1956 – 6 oktober 1977)

 

 

 

 

 

De Amerikaanse dichter Charles Simic werd geboren in Belgrado op 9 mei 1938. Zie ook mijn blog van 9 mei 2009.

 

 

 

Against Winter 

 

The truth is dark under your eyelids.

What are you going to do about it?

The birds are silent; there’s no one to ask.

All day long you’ll squint at the gray sky.

When the wind blows you’ll shiver like straw.

 

A meek little lamb you grew your wool

Till they came after you with huge shears.

Flies hovered over open mouth,

Then they, too, flew off like the leaves,

The bare branches reached after them in vain.

 

Winter coming. Like the last heroic soldier

Of a defeated army, you’ll stay at your post,

Head bared to the first snow flake.

Till a neighbor comes to yell at you,

You’re crazier than the weather, Charlie.

 

 

 

 

Private Eye 

 

To find clues where there are none,

That’s my job now, I said to the

Dictionary on my desk. The world beyond

My window has grown illegible,

And so has the clock on the wall.

I may strike a match to orient myself

 

In the meantime, there’s the heart

Stopping hush as the building

Empties, the elevators stop running,

The grains of dust stay put.

Hours of quiescent sleuthing

Before the Madonna with the mop

 

Shuffles down the long corridor

Trying doorknobs, turning mine.

That’s just little old me sweating

In the customer’s chair, I’ll say.

Keep your nose out of it.

I’m not closing up till he breaks. 

 

 

 

 

Charles Simic (Belgrado, 9 mei 1938)

 

 

 

 

De Nederlandse dichter en schrijver Pieter Boskma werd geboren in Leeuwarden op 9 mei 1956. Zie ook mijn blog van 9 mei 2009.

 

 

 

In de stralend gouden avondgloed

 

In de stralend gouden avondgloed van Aelbert Cuyp
dromen de koeien als antieke goden. De spiegel
van het bergmeer opent het binnenste zien.
De hemel en de aarde rusten in elkander uit.

Men zou wel willen lopen over het gele water
en zo de wolken raken en nooit meer ontwaken.
Zeilen ruisen uit de verte als een meisjesstem,
of zijn het nevelen, en is de stem van Hem?

Waar na dit landschap nog naar toe te gaan?
en rode boom ontbrandt tegen weidskobalt.

Oranje sterren regenen door de spasmes van
zijn takken. Er is geen rust in het heelal.

slechts in tere deining van blauw en grijs en roze,
verzoent Piet Mondriaan de geest met de natuur.

 

 

 

 

Oude Hamlet

 

De klepgrage cabaretier en de konkelzieke columnist
houzee houzee zij vieren feest in de clicheerfabriek
het feest van wie het dunste woord weet te chiqueren
de neutraalste druppels in chimerische vermommingen

Waren wij een platvis wij zwommen in royale scholen
op naar de burelen van de fopneus en de klapsigaar
maar helaas wij zijn de vierdimensionale ruggengraat
die zich gratis dwars liet zetten tussen as en zode

Er is reeds een hard gelach aan witte rots ontsprongen
voor men raakt gehecht aan een zin die waarlijk bloedt
Slechts het pikachtig bindmiddel sijpelt uit de van mest
en turf geperste briketten der lekkerbekkende letters:

‘Een papenkop maakt de grond niet heilig of gewijd’
maar levert een zachte verzilting aan het goedgelovig oog
Laat dromen de diepere tonen laat triomferen de cortex
vannacht zullen keren de kansen morgen de wijzers op hun loop

 

 

 

 

Pieter Boskma (Leeuwarden, 9 mei 1956)

Hier rechts met kunstenaar Harald Vlugt (l) en schrijver Joost Zwagerman (m)

 

 

 

 

De Duitse schrijver Jan Drees werd geboren op 9 mei 1979 in Haan. Zie ook mijn blog van 9 mei 2007 en ook mijn blog van 9 mei 2008 en ook mijn blog van 9 mei 2009.

 

Uit: Staring At The Sun

 

„Es gibt nur wenige Institutionen in Deutschland, die Menschen wie mir das Gefühl geben, nicht komplett irre und desorientiert zu sein, weil sie, nun ja, wesentlich schwerwiegendere „Problemcluster” (so heißt das heute) sind: natürlich die Deutsche Bahn, die Telekom und, glaubt man den Medienseiten großer Tageszeitungen: auch Thomas Gottschalk.
Momentan funktioniert mein Modem nicht, es hat Aussetzer und meine WLAN-Karte findet das Netz immer seltener, heute beispielsweise: überhaupt nicht. Irgendwo habe ich zwar ein altes Ersatzmodem versteckt, aber ich weiß beim besten Willen nicht, wo es liegen könnte. Anyway.
Wer in einem Telekom-Callcenter anruft, verliert nach wenigen Minuten alle Ängste, man erkennt, wie überschätzt das Thema „Telekommunikation” ist, man taucht in Zen-Wahrheiten ein und deshalb wähle ich oft die 0800-3301000, wo ich im T-Online-Kundendienst lande und alsbald in einen atemraubenden Strudel gerissen werde, der Poseidons mythologischen Wellenwirbeln Hohn spricht.
Zuerst werde ich durch eine affige Ansage geleitet. Immer läuft in diesem Saftladen etwas anderes schief. Momentan ist „wegen Produktionsengpässen das T-Online-Gerät Speedport 200 nicht verfügbar. Wir rechnen mit einer Auslieferung in der 48. Kalenderwoche”. Ich denke an die DDR, aber nur wenige Sekunden, denn es folgt ein weiterer Text vom Band: „Herzlich Willkommen im Kundencenter von T-Online. Zur Zeit befinden sich alle Berater in einem Gespräch. Wir bitten sie, zu warten. Um die Wartezeit zu verkürzen, bitten wir Sie, ihre Telefonnummer nach dem Signalton aufs Band zu sprechen.” Das verstehe ich ja nie – selbst mein billiges Aldiphone zeigt die Nummer jedes x-beliebigen Gesprächspartners an. Aber egal! Ich tippe, drücke die Raute-Taste, gedulde mich weiter.
Ich habe nun Zeit, um den ersten Schwung meines lästigen Tagesabwaschs zu erledigen (manchmal mit Abtrocknen). Denn erst nach 12 bis 15 Minuten meldet sich eine ungelernte Kraft mit Dresdner Akzent: „Gu-ten Tag, mein Name ist … Was darf ich für sie tun?”
Wer das bis dahin nicht vergessen hat, kann irgendeinen Fehlercode seines Rechners weitergeben und um Hilfe bitten. Immer, wirklich immer heißt es: „Warten Sie bitte, ich verbinde Sie da mal mit unserer Technikabteilung.”

 

 

Jan Drees (Haan, 9 mei 1979)

 

 

 

 

De Russische schrijver, dichter en zanger Bulat Shalvovich Okudzhava werd geboren in Moskou op 9 mei 1924. Zie ook mijn blog van 9 mei 2007 en ook mijn blog van 9 mei 2008 en Zie ook mijn blog van 9 mei 2009.

 

 

You’re not drunkards, you’re not vagrants

 

You’re not drunkards, you’re not vagrants,

round the table of seven seas,

sing the praises, sing the praises

to my woman, if you please!

 

Look at her as if she were

your salvation in sea storms,

you compare her, you compare her

with a shore that’s very close.

 

We are earthly, don’t you tell us

Tales of gods, they’re are not for us!

We just carry on wings of ours

what you carry in your arms.

 

You just ought to put your trust in

the blue lighthouse on the rock,

then the shore, all over sudden,

will emerge out of the fog.

 

 

 

 

Here we stand, in desperation

 

Here we stand, in desperation,

folding our arms in pride,

on the brink of separation,

at the threshold of a plight

 

where clocks with measured paces

stick precisely to their course,

and we keep our smiling faces

under lock and key, like doors.

 

Days of reckoning are close, and

time has driven us to bay…

We are nailed to our crossroads

in a careless, slipshod way.

 

 

 

 

Bulat Okudzhava (9 mei 1924 – 12 juni 1997)

 

 

 

 

 

De Oostenrijkse dichter, schrijver en diplomaat Leopold Andrian werd op 9 mei 1875 in Berlijn geboren. Zie ook mijn blog van 9 mei 2007 en ook mijn blog van 9 mei 2008 en Zie ook mijn blog van 9 mei 2009.

 

 

 

Den Brüdern

An Leopold Andrian

 

Als unsre schnelle jugend noch nicht wählte

Im edlen preisen und verwerfen gleich

War unsre liebe für das viel geschmälte

Für unser: euer sieches Oesterreich.

 

Wir – wie ihr – zeigten glücklichen barbaren

Dass höchster stolz ein schönes sterben sei..

Bis wir bemerkt wie sehr wir lebend waren

Da schlossen wir uns stärkern trieben bei.

 

Vernahmen vor uns reiche fülle kreisen

Und frische wünsche traten uns zunächst..

Da wollten wir euch freundlich an uns reissen

Mit dem was auch in euch noch keimt und wächst.

 

Denn dazu lieben wir zu sehr euch brüder

Um zu geniessen nur als spiel und klang

An euch die schwanke schönheit grabes-müder

An euch den farbenvollen untergang.

 

 

 

Stephan George

 

 

 

Leopold Andrian (9 mei 1875 – 19 november 1951)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 9^e mei ook mijn vorige blog van vandaag.

De Britse schrijver en acteur Alan Bennett werd geboren op 9 mei 1934 in Armley in Leeds, Yorkshire. Zie ook mijn blog van 9 mei 2007 en ook mijn blog van 9 mei 2008 en ook mijn blog van 9 mei 2009.

 

Uit: Kafka’s Dick

 

“KAFKA:  (In a small, awe-stricken voice)  Shit.
SYDNEY:  He’s taking it very badly.
BROD:  Don’t worry.  He’ll be all over me in a minute.  But who else would treat fame like this, eh?  Chekov?  He’d be round at the estate agents, looking at a little place in the country with paddock and mature fruit trees attatched.  Zola would be installing a jacuzzi.  Even T.S. Eliot’d have people round for drinks.  But what does Kafka do?
SYDNEY:  Finds the whole thing a trial.
BROD:  Exactly.  The humility of the man.  I tell you, if I were Jesus Christ I’d be looking over my shoulder.
KAFKA:  Judas!
SYDNEY:  He’s made you one of the biggest names in twentieth-century literature.
LINDA:  Even I’ve heard of you.
KAFKA:  (With exaggerated patience)  I didn’t want a big name.  I wanted a small name.  I shrank my name.  I pared it down to nothing.  I’d have been happy with no name at all.
SYDNEY:  But that’s the secret of your success.  You’ve got a name for anonymity.  The Trial: a nameless man’s search for justice in a faceless bureaucracy.  When Eastern Europe went communist this was the book that told you about it before it happened.  In so many words…
KAFKA:  That’s it.  That’s it.  So many words.  I’ve added so many words to the world I’ve made it heavier.”

 

 

 

Alan Bennett (Armley, 9 mei 1934)

 

 

 

 

De Roemeense dichter, schrijver en filosoof Lucian Blaga werd geboren op 9 mei 1895 in Lancrăm, bij Alba Iulia. Zie ook mijn blog van 9 mei 2007 en ook mijn blog van 9 mei 2008 en ook mijn blog van 9 mei 2009.

 

 

 

The light of yesterday

 

I’m searching, I don’t know what it is that I search. I’m searching

for a sky from the past, for a twilight that passed. How lower

is the forehead meant for the heights of yore!

 

I’m searching, I don’t know what it is that I search. I’m searching

for auroras that have been, gushing, lighted

fountains – today with waters tied and defeated.

 

I’m searching, I don’t know what it is that I search. I’m searching

for a big hour that’s remained in me without life

like marks of a mouth on a long dead carafe.

 

I’m searching, I don’t know what it is that I search. Under yesterday’s stars

under the passed, I’m searching

for the extinguished light that I’ve always been preaching.

 

 

 

Vertaald door Lori Tiron-Pandit

 

 

 

 

 

Lucian Blaga (9 mei 1895 – 6 mei 1961)

Buste in Sebes, Roemenië

 

 

 

 

De Amerikaanse dichteres Mona Van Duyn werd geboren op 9 mei 1921 in Waterloo, Iowa. Zie ook mijn blog van 9 mei 2007 en ook mijn blog van 9 mei 2008 en ook mijn blog van 9 mei 2009.

 

 

A Kind of Music

When consciousness begins to add diversity to its intensity,
its value is no longer absolute and inexpressible. The felt variations
in its tone are attached to the observed movement of
its objects; in these objects its values are embedded. A world
loaded with dramatic values may thus aris
e in imagination;
terrible and delightful presences may chase one another
across the void; life will be a kind of music made by all the
senses together. Many animals probably have this kind of
experience.
–Santayana


Irrelevance characterizes the behavior of our puppy.
In the middle of the night he decides that he wants to play,
runs off when he’s called, when petted is liable to pee,
cowers at a twig and barks at his shadow or a tree,
grins at intruders and bites us in the leg suddenly.

No justification we humans have been able to see
applies to his actions. While we go by the time of day,
or the rules, or the notion of purpose or consistency,
he follows from moment to moment a sensuous medley
that keeps him both totally subject and totally free.

I’ll have to admit, though, we’ve never been tempted to say
that he jumps up to greet us or puts his head on our knee
or licks us or lies at our feet irrelevantly.
When it comes to loving, we find ourselves forced to agree
all responses are reasons and no reason is necessary.

 

 

 

 

Mona Van Duyn (Waterloo, 9 mei 1921)

 

 

 

 

 

De Egyptische schrijver Gamal al-Ghitani werd geboren op 9 mei 1945 in Guhaina, maar groeide op in Caïro. Zie ook mijn blog van 9 mei 2009.

 

Uit: Das Buch der Schicksale (Vertaald door Doris Kilias)

 

“Er und in einem Hotel arbeiten? Hätte man ihm diese Frage als Student gestellt, wäre ein verächtlicher Blick die Antwort gewesen. Er war Jahrgang 1956, und als während der Sueskrise die Dreieraggression auf die Stadt Port Said stattfand, die in jener, nunmehr in Vergessenheit geratenen Zeit die ‘Ewige’ oder ‘Standhafte’ genannt wurde, da ruhte er, unser junger Mann, noch drei Wochen im Mutterleib, bevor er ins Leben eintreten durfte. Seine Mutter konnte sich noch gut an diese Zeit erinnern. Ihr Mann verbrachte aufgrund des Ausnahmezustands die Nächte im Büro, und so war sie allein mit dem Glück, das Kind zu spüren. Es drehte und streckte sich, gerade so, als strebte es danach, vorzeitig das Licht der Welt zu erblicken. In jenen Nächten, in denen Ausgangssperre verhängt worden war, saß sie aufrecht im Bett, den Rücken an ein Kissen gelehnt, und fragte sich, was es wohl werden würde: ein Junge oder ein Mädchen?” …

 

 

 

 

Gamal al-Ghitani (Guhaina, 9 mei 1945)

 

 

 

De Engelse schrijver Richard Adams werd geboren in Newbury op 9 mei 1920. Zie ook mijn blog van 9 mei 2007 en Zie ook mijn blog van 9 mei 2009.

 

Uit  Watership Down

 

„At the top of the bank, close to the wild cherry where the blackbird sang, was a little group of holes almost hidden by brambles. In the green half-light, at the mouth of one of these holes, two rabbits were sitting together side by side. At length, the larger of the two came out, slipped along the bank under cover of the brambles and so down into the ditch and up into the field. A few moments later the other followed.

The first rabbit stopped in a sunny patch and scratched his ear with rapid movements of his hind leg. Although he was a yearling and still below fall weight, he had not the harassed look of most “outskirters”‘ — that is, the rank and file of ordinary rabbits in their first year who, lacking either aristocratic parentage or unusual size and strength, get sat on by their elders and live as best they can — often in the open — on the edge of their warren. He looked as though he knew how to take care of himself. There was a shrewd, buoyant air about him as he sat up, looked around and rubbed both front paws over his nose. As soon as he was satisfied that all was well, he laid back his ears and set to work on the grass.

His companion seemed less at ease. He was small, with wide, staring eyes and a way of raising and turning his head which suggested not so much caution as a kind of ceaseless, nervous tension. His nose moved continually, and when a bumblebee flew humming to a thistle bloom behind him, he jumped and spun round with a start that sent two nearby rabbits scurrying for holes before the nearest, a buck with black-tipped ears, recognized him and returned to feeding.

“Oh, it’s only Fiver,” said the black-tipped rabbit, “jumping at bluebottles again. Come on, Buckthorn, what were you telling me?”

“Fiver?” said the other rabbit. “Why’s he called that?”

 

 

 

Richard Adams (Newbury, 9 mei 1920)

 

 

 

 

De Schotse schrijver James Barrie werd op 9 mei 1860 in Kirriemuir nabij Dundee geboren. Zie ook mijn blog van 9 mei 2007 en ook mijn blog van 9 mei 2009.

 

Uit: Peter Pan

 

„Mrs. Darling quivered and went to the window. It was securely fastened. She looked out, and the night was peppered with stars. They were crowding round the house, as if curious to see what was to take place there, but she did not notice this, nor that one or two of the smaller ones winked at her. Yet a nameless fear clutched at her heart and made her cry, “Oh, how I wish that I wasn’t going to a party to-night!”
Even Michael, already half asleep, knew that she was perturbed, and he asked, “Can anything harm us, mother, after the night- lights are lit?”
“Nothing, precious,” she said; “they are the eyes a mother leaves behind her to guard her children.”
She went from bed to bed singing enchantments over them, and little Michael flung his arms round her. “Mother,” he cried, “I’m glad of you.” They were the last words she was to hear from him for a long time.
No. 27 was only a few yards distant, but there had been a slight fall of snow, and Father and Mother Darling picked their way over it deftly not to soil their shoes. They were already the only persons in the street, and all the stars were watching them. Stars are beautiful, but they may not take an active part in anything, they must just look on for ever. It is a punishment put on them for something they did so long ago that no star now knows what it was. So the older ones have become glassy-eyed and seldom speak (winking is the star language), but the little ones still wonder. They are not really friendly to Peter, who had a mischievous way of stealing up behind them and trying to blow them out; but they are so fond of fun that they were on his side to-night, and anxious to get the grown-ups out of the way. So as soon as the door of 27 closed on Mr. and Mrs. Darling there was a commotion in the firmament, and the smallest of all the stars in the Milky Way screamed out:
“Now, Peter!”

 

 

 

James Barrie (9 mei 1860 – 19 juni 1937)

 

 

 

 

Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 9 mei 2009.

De Italiaanse schrijver Pitigrilli (pseudoniem voor Dino Serge) werd geboren te Turijn op 9 mei 1893. Zie ook mijn blog van 9 mei 2007