Pinksteren (Muus Jacobse), Gonzalo Torrente Ballester, Fernando Pessoa, Willem Brakman, Marcel Theroux

Prettige Pinksterdagen!

 

Pfingsten, Jozseph Ignaz Mildorfer (1719 –1775), rond 1750

 

Pinksteren

Gij hebt dit graf gebroken nu
En wij kunnen niet blijven staan
Nu Gij daaruit zijt opgestaan,
Maar toch, hoe was het vol van U.

Het hart dat gij geschapen hebt
Werd ledig van Uw hemelvaart,
En ’t oog heeft blind omhoog gestaard
Omdat Gij het verlaten hebt.

Het is zo vreemd geworden nu,
Want wij, uw kindren, zijn verweesd
En wachten ledig op Uw Geest,
En toch, wij zijn niet zonder U.

Ach, dat wij op dezelfde tijd
Verweesde zijn en deelgenoot,
Horen aan leven en aan dood,
Verlossing en verlorenheid.



Muus Jacobse (13 september 1909 – 21 november 1972)

Lees verder “Pinksteren (Muus Jacobse), Gonzalo Torrente Ballester, Fernando Pessoa, Willem Brakman, Marcel Theroux”

Hector de Saint-Denys Garneau, William Butler Yeats, Bruno Frank, Leopoldo Lugones

De Frans-Canadese dichter en schilder Hector de Saint-Denys Garneau werd geboren op 13 juni 1912 in Montréal. Zie ook mijn blog van 13 juni 2007. en ook mijn blog van 13 juni 2008en ook mijn blog van 13 juni 2009 en ook mijn blog van 13 juni 2010.

J’avais son bras

J’avais son bras d’eau fraîche autour de mon cou
Et la brûlure de son ventre sous mon épaule
Et ma tête était portée sur le spasme misérable
de son corps
Roulée sur cette suffocation misérable
Sur cette respiration malade
Et dans mes yeux qu’on ne peut fermer
L’horreur d’un plafond bas et blanc
Et cependant autour de mon cou
Son bras incroyable restait d’eau fraîche

Les pommiers

 

On dirait que sa voix

On dirait que sa voix est fêlée
Déjà?
Il rejoint parfois l’éclat du rire
Mais quand il est fatigué
Le son n’emplit pas la forme
C’est comme une voix dans une chaudière
Cela s’arrête au milieu
Comme s’il ravalait le bout déjà dehors
Cela casse et ne s’étend pas dans l’air
Cela s’arrête
et c’est comme si ça n’aurait pas dû commencer
C’est comme si rien n’était vrai

Moi qui croyais que tout est vrai à ce moment
Déjà?
Alors, qu’est-ce qui lui prend de vivre
Et pourquoi ne s’être pas en allé?

Hector de Saint-Denys Garneau (13 juni 1912 – 24 oktober 1943)

Lees verder “Hector de Saint-Denys Garneau, William Butler Yeats, Bruno Frank, Leopoldo Lugones”

Lode Zielens, Dorothy L. Sayers, Fanny Burney, Heinrich Hoffmann

De Vlaamse schrijver Lode Zielens werd geboren in Antwerpen op 13 juni 1901. Zie ook mijn blog van 13 juni 2007 en ook mijn blog van 13 juni 2009 ook mijn blog van 13 juni 2010.

Uit: Forebon

De meneer, die dezen Zaterdag namiddag even voor drie uur in de Antwerpsche tram zit – lijn 12, naar het Gerechtshof – is inderdaad de griffier Forebon. Of wilt ge hem Bonfore noemen? Hij leest, hij leest zelfs zeer aandachtig, wat inderdaad zeldzaam is bij een griffier, veeleer gewoon dossiers vluchtig door te nemen. De griffier is dus geheel in zijn lectuur verdiept. Hij merkt de halten niet op; klein zit hij, in schraalheid gedoken; dit zelf opgelegd bewuste, dit eigenhandig aangekweekte besef van zelfwaardigheid zijn totaal weg. Het is of de griffier op zijn beurt met iemand wordt geconfronteerd en deze confrontatie hem niet gunstig uitvalt. Met een zekere gejaagdheid, bijna drift te noemen, slaat hij de bladzijden van het boek om.

Achter, op het balcon houdt zich de onderzoeksrechter Ange op. Zoo aanstonds zullen zij als zijde aan zijde zitten, in éénzelfde kabinet, den zooveelsten dag van het zooveelste jaar. Ange zal zwijgend spreken en de griffier zwijgend luisteren. Beiden zullen verdwijnen in het duister van dit rommelige vertrek, zoo goed als opgelost in de vuile lucht daarvan en in het grijze stof, er zal niets anders wezen als de blik van Ange. Die blik: een bliksemend rapier. Wie hem ondergaat is getroffen vóór hij het zich bewust kan zijn. Even klein van gestalte als de griffier is de onderzoeksrechter. Gemeten is zijn stap, de handen houdt hij altijd ergens verdoken, opdat geen trilling zou verraden wat het brein doorwoelt en besluit. Even onaanzienlijk is het fletse gelaat, zoo goed als onopmerkelijk, vuns en bleek.“

Lode Zielens (13 juni 1901 – 28 november 1944)

Lees verder “Lode Zielens, Dorothy L. Sayers, Fanny Burney, Heinrich Hoffmann”

Tristane Banon

De Franse journaliste en schrijfster Tristane Banon werd geboren op 13 juni 1979 in Neuilly-sur-Seine. Banon behaalde een diploma van de Ecole Superieure de Journalisme de Paris, en had aanvankelijk gelegenheidsbanen als journaliste, als anchorwoman in een tv-show over nieuwe informatie-en communicatietechnologieën, en als sportjournaliste. Ze was werkzaam in de politiek-afdeling, en later de culturele afdeling van het Franse weekblad Paris-Match, vervolgens werkzaam bij het ​​dagblad Le Figaro. Haar eerste boek, een lang essay getiteldErreurs avouées… (au masculin)” over de grootste fouten in het leven van politieke figuren, werd gepubliceerd in november 2003 door Anne Carrière. Een korte roman “Noir delire”, geïnspireerd door de tragische dood van de Franse actrice Marie Trintignant, verscheen in hetzelfde jaar in het literaire blad Bordel. Haar eerste romanJ’ai oublié de la tuer” werd in september 2004 gepubliceerd door éditions Anne Carrière. Op 5 februari 2007, tijdens een televisie-chat-show, beweerde Banon dat Dominique Strauss-Kahn haar in 2002 tijdens een interview seksueel had lastig gevallen, terwijl ze onderzoek deed voor “Erreurs avouées…”.

Uit: Erreurs avouées…”.

“Je n’ai rien vu venir, je l’ai harcelé, même; je le voulais, ce rendez-vous. Après quatre appels sur son portable en trois jours, il a cédé. La date est fixée – le 5 février, dans son bureau de l’Assemblée nationale. Dominique Strauss-Kahn est un multirécidiviste de la responsabilité publique: député du Val d’Oise, membre de la commission des Affaires étrangères des groupes d’amitié avec l’Allemagne, l’Arménie, la Chine, les Etats-Unis, Israël, le Maroc et le Viêt-nam, et professeur d’université.

Après avoir vu Séguéla, je voulais que mon entreprise de dissection de l’objet d’étude “Erreur” s’arrête sur un politique, je n’aurais peut-être pas dû.

L’animal politique est une bête traquée. La peur du mot de trop, de la parole en l’air que retiendra un canard à scandales (pour rester dans le registre animal), le pousse a des réactions étonnantes (j’y reviendrai).

Avez-vous déjà observé un agent immobilier? Terminé le discours pesant sur la bonne orientation et “cette merveilleuse hauteur sous plafond”, il se tait. On passe souvent du moulin à paroles au voeu de silence. L’homme est toujours rassuré par les sujets qu’il maîtrise. Dominique Strauss-Kahn, c’est un peu pareil. Sorti du discours politique galvaudé, la peur de la récupération médiatique le handicape.”

Tristane Banon (Neuilly-sur-Seine,13 juni 1979)