De Duitse dichter en schrijver Wolfgang Hilbig is gisteren overleden. Hilbig werd geboren op 31 augustus 1941 in Meuselwitz, Thüringen. In de DDR bleven zijn eerste gedichten ongedrukt. Zijn eerste dichtbundel Abwesenheit (1979) vverscheen bij de S. Fischer Verlag in Frankfurt am Main. Daarvoor zat hij enige tijd in onderzoekshechtenis en het leverde hem bovendien een geldboete op wegens „Devisenvergehens“. Eind jaren zeventig gaf Hilbig zijn werk als stoker op en werkte hij alleen nog maar als schrijver, onder staatstoezicht. Zijn prozabundel Unterm Neomond (1982) werd bij S. Fischer uitgegeven, een verzameling proza en gedichten, Stimme Stimme, verscheen in 1983 bij Reclam in Leipzig. In 1985 kreeg Hilbig een visum voor de BRD dat geldig was tot 1990. In 1989 verscheen zijn romandebuut Eine Übertragung, in 1993 gevolgd door Ich. Beide boeken werden door de kritiek zeer geprezen. Ook de verhalenbundels Die Arbeit an den Öfen (1994) en Die Kunde von den Bäumen (1996) werden goed ontvangen, evenals zijn derde roman Das Provisorium (2000). Thema’s in zijn werk zijn vaak het dubbelleven van arbeider en schrijver en de zoektocht naar individualiteit.
das ende der jugend
es kamen schwarze sommer bald und selten
rote sonnen – wolken waren gelbliches gewüchs
und lang vergeblich glaubte ich noch ich ertrügs
dächt ich mir heitre sommer über meine welten
und letztlich schwände dies mit den oktobern –
doch eines morgens war ein rauhreif in das laub gefressen
und ich erschrak vergaß mich – im vergessen
begann die kalte angst mich zu erobern
seitdem vergesse ich dem winter zu entkommen
versäum die pflicht die jeder tag mir auferlegt:
die sonnen die im sommer rot verglommen
zu bannen in mein wort für spätre zeiten –
schon ist die erde ganz von farben leergefegt
und schwärenhafte träume streifen in den weiten.
