De Duits – Israëlische dichteres en schrijfster Jenny Aloni (eig. Jenny Rosenbaum werd geboren op 7 september 1917 in Paderborn. In november 1939 kwam zij met een uit joodse kinderen en jongeren bestaand transport via Triëst aan in Palestina. Daar studeerde zij aan de Hebreeuwse universiteit en verdiende ze haar brood met huishoudelijk werk. In 1942 meldde zij zich bij de joodse brigade van het Britse leger. In 1946 nezocht zij een school voor sociaal werk. Ook verbleef zij in dat jaar in München en Parijs om „Displaced Persons“ te helpen bij terugkeer naar hun vaderland of met hun emigratie naar Palestina. In 1948 trouwe Jenny Rosenbaum met Esra Aloni. Oas in 1955 bezocht Jenny Aloni weer voor het eerst sinds 1935 haar geboortestad. Sinds 1957 leefde de familie Aloni in Ganei Yehuda bij Tel Aviv. Aloni schreef ook na haar emigratie voornamelijk in het Duits. Haar werk bestaat uit gedichten, romans, verhalen en dagboeken. Het is sterk autobiografisch van inslag. Aan de ene kant beschrijft het de eerste jaren van het Derde Rijk, later – in Palestina – ontstannd teksten over het nieuwe vaderland en de joodse identiteit.
Oh, Jerusalem
Oh, Jerusalem in den Bergen,
ruhende Karawane
kamelhöckriger Hügel,
heilige Stadt des Friedens,
immer wieder entweiht,
immer wieder umkämpft,
mit Gassen der Bitt- und Bußgänger;
gepflastert mit Patronenhülsen
und Scherben zerbrochener Hoffnungen,
mit Kirchen, Moscheen und Synagogen
neben Spelunken
der Haschisch- und Opiumraucher,
neben Klöstern und Häusern der Freude,
neben fensterlosen Läden,
in denen sie Weihrauch und
Blut gefärbte Teppiche verkaufen.
Wollen Sie eine Kerze, reines Wachs?
Wollen Sie Haschisch, beste Qualität?
Wollen Sie Anteil am Jenseits,
garantiert echt?
Wollen Sie die Freude einer Nacht?
Auch eine Stunde wäre möglich.
Versichern Sie Ihr Seelenheil.
Lassen Sie uns für Sie beten,
preiswert, für nur dreißig Dollar.
Priester mit Käppchen auf Tonsur,
Rabbi mit Käppchen über Schläfenlocken,
Mulla mit rotem Fez.
Lastträger und Würdenträger.
Kutten züchtiger Nonnen
neben nacktem Fleisch
entblößter Arme
und entblößter Blicke.
Kerzen krümmen sich
und träufeln Wachs
in offene Mäuler
von Mosaiklöwen.
Du hast sie zertreten,
die wächsernen Bitten
der alten Frauen
mit den in schwarzes Tuch
gebundenen Köpfen.
Du hast die letzte Hoffnung
aus den Gesichtern gewischt.
Du hast die Zettel in den Ritzen
der Klagemauer zerrissen.
Bettler sammeln Tränen
in verbeulten Tassen,
versprechen Anteil
an künftigem Leben,
Auferstehung aus den Gräbern
am Ölberg,
Aufsteigen zum Himmel
wie Elias, Jesus und Mohammed.
Münzen fallen in blecherne Schalen
aus jungen und alten Händen.
Aber die Mädchen und Burschen
mit den blinkenden Augen
und gebräunten Füßen
in Zehsandalen
verweigern lachend
erbetene Gabe.
Was kümmern sie morgen und Jenseits?
Vor vergitterter Luke
über dem Kidrontal,
über Oliven und Absaloms Grab,
über Geröll und dem Garten Gethsemane
weben Spinnen ihr Netz.
Jenny Aloni (7 september 1917 – 30 september 1993)
De Nederlandse dichter en schrijver Willem Bilderdijk werd geboren op 7 september 1756 in Amsterdam. Zie ook mijn blog van 7 september 2006.
Tijdverveling
(Op gegeven rijmklanken.)
Zeg my wat is tijdvervelen
Waar zoo menig over klaagt? —
Wel u die ’t onwetend vraagt!
t Is een pijnlijk zelfonstelen,
’t Slimste spook dat iemand plaagt.
’t Is een ziekte, niet te heelen
By die ze eenmaal met zich draagt
Zweep, die elk in ’t ronde jaagt,
In gedurig zielverkwelen;
Adder, die de rust verknaagt: —
Vrucht van leêge bekkeneelen
Nooit van ’t spinrach uitgeraagd,
Als, voor ’t zelfgevoel vertsaagd,
’t Hart aan bloote schimtafreelen
Welzijn en vertrouwen waagt: —
Onbestemd verlangen-telen
Als de ziel zich-zelv mishaagt,
Van verholen lust belaagd,
Wreevlig om zijn lotbedeelen;
Nevel, waar geen licht by daagt.
’t Is Verbeeldings woelig spelen,
(Maar, door werkloosheid vertraagd,)
Zonder dat haar poging slaagt,
Als zy ’t leed wel zoekt te streelen,
Maar geen kwelling van ons vaagt.
Zalig, god, in Uw gareelen,
(Gy, die in ons lot voorzaagt!)
Als Gy onze zwakheid schraagt,
En naar ’t Edelst der Juweelen
’t Zich mistroostend hart vergraagt!
Willem Bilderdijk (7 september 1756 – 18 december 1831)