De Nederlandse schrijver, journalist en redacteur Peter Buwalda werd geboren in Blerick op 30 december 1971. Zie ook alle tags voor Peter Buwalda op dit blog.
Uit:Van en over alles en iedereen. Portretten en polemieken van Joost Zwagerman
“Uitgangspunt van de afdeling ‘Collega’s van God’ is de paradox, die volgens Zwagerman zou bestaan tussen een regulier geloof, zoals bijvoorbeeld de katholieke kerk dit uitdraagt, en de hoogstpersoonlijke invulling van het religieus besef van een kunstenaar. Collectieve dogmatiek tegenover hyperindividuele devotie. Het zijn juist de laatste geloofsbetuigingen, waar Zwagerman zijn hoop op vestigt om te komen tot een beter begrip van ‘Wie of Wat Hij dan wel wezen mag’.
Collega’s van God in navolging van Gerard Reve, die met zijn volstrekt eigenzinnige belijdenis van het katholieke geloof wel eens zo genoemd is; in tegenstelling tot de ‘lugubere combinatie van blijheid, bekeringsdrift en door bijbel en dogma ingegeven onverzoenlijkheid’, aldus Zwagerman, gaat het bij deze kunstenaars om geheel unieke Godsbeelden, die hen tot Scheppers van een eigen metafysica maakt. Een verre van gemakzuchtige thematiek dunkt mij. Maar te veel nadruk op deze in de inleiding uiteengezette ‘link’ is onterecht.
Zwagermans boek staat vol met vlugge, hapklare en toch zo nu en dan diepgaande stukjes. Zijn stijl is zeker niet van humor verstoken, alhoewel hij soms doordraaft. (Hij presteert het om Prince’ geilheid te illustreren met een kleine twintig koosnaampjes voor de muzikant, waaronder ‘hoerige relnicht’, ‘porno Prince’, ‘demonischdevote allesneuker’ en ‘eunuchachtige geilneef’.) Vorig jaar in een interview met Vooys, vertelde Zwagerman dat hij bezig was met de voorbereiding van Collega’s van God. Hij noemde zichzelf een gezegend criticus, daar hij, in tegenstelling tot een full-time recensent, slechts incidenteel een artikel schrijft en dan ook nog over werk waarvoor hij geheel warm loopt. Of dit nu pop of filosofie is maakt weinig uit, zoals blijkt uit de essays in de bundel. Van alle personen die hij portretteert, is Zwagerman gecharmeerd zo niet idolaat.
Opvallend zijn natuurlijk de keuzes die hij maakt: Madonna naast Arthur Schopenhauer, low culture naast high culture.Het is een tweedeling die verder door te voeren is. Toen ik ‘Collega’s van God’ las, kreeg ik de indruk, dat Zwagerman twee typen essays had geschreven. Het tweede type is sterk toegespitst op het werk van de geportretteerde, waarbij zijdelings wat biografische informatie wordt verstrekt. Dit geldt voor de artikelen over J.D. Salinger, Schopenhauer en Reve; de volksschrijver incluis alle drie vertegenwoordigers van high culture. Wat Zwagerman kwijt wil over de schrijverslevens van bovengenoemden, staat in dienst van zijn meestal interessante beschouwingen van het talig universum dat zij schiepen. De bijzondere levenshouding die op een bijzondere wijze uit het werk spreekt, maakt hen intrigerend voor Zwagerman. Dit weet hij op zijn beurt intrigerend te maken voor de lezer.”
Peter Buwalda (Blerick, 30 december 1971)
De Amerikaanse schrijver, dichter en componist Paul Bowles werd geboren in New York op 30 december 1910. Zie ook alle tags voor Paul Bowles op dit blog.
Uit: Their Heads are Green and Their Hands are Blue: Scenes from the Non-Christian World
“Immediately when you arrive in Sahara, for the first or the tenth time, you notice the stillness. An incredible, absolute silence prevails outside the towns; and within, even in busy places like the markets, there is a hushed quality in the air, as if the quiet were a conscious force which, resenting the intrusion of sound, minimizes and disperses sound straightaway. Then there is the sky, compared to which all other skies seem fainthearted efforts. Solid and luminous, it is always the focal point of the landscape. At sunset, the precise, curved shadow of the earth rises into it swiftly from the horizon, cutting into light section and dark section. When all daylight is gone, and the space is thick with stars, it is still of an intense and burning blue, darkest directly overhead and paling toward the earth, so that the night never really goes dark.
You leave the gate of the fort or town behind, pass the camels lying outside, go up into the dunes, or out onto the hard, stony plain and stand awhile alone. Presently, you will either shiver and hurry back inside the walls, or you will go on standing there and let something very peculiar happen to you, something that everyone who lives there has undergone and which the French call ‘le bapteme de solitude.’ It is a unique sensation, and it has nothing to do with loneliness, for loneliness presupposes memory. Here in this wholly mineral landscape lighted by stars like flares, even memory disappears…A strange, and by no means pleasant, process of reintergration begins inside you, and you have the choice of fighting against it, and insisting on remaining the person you have always been, or letting it take its course. For no one who has stayed in the Sahara for a while is quite the same as when he came.
…Perhaps the logical question to ask at this point is: Why go? The answer is that when a man has been there and undergone the baptism of solitude he can’t help himself. Once he has been under the spell of the vast luminous, silent country, no other place is quite strong enough for him, no other surroundings can provide the supremely satisfying sensation of existing in the midst of something that is absolute. He will go back, whatever the cost in time or money, for the absolute has no price.”
Paul Bowles (30 december 1910 – 18 november 1999)
Cover
De Duitse dichter en schrijver Theodor Fontane werd geboren in Neuruppin op 30 december 1819. Zie ook alle tags voor Theodor Fontane op dit blog.
Alles still!
Alles still! Es tanzt den Reigen
Mondenstrahl in Wald und Flur,
Und darüber thront das Schweigen
Und der Winterhimmel nur.
Alles still! Vergeblich lauschet
Man der Krähe heisrem Schrei.
Keiner Fichte Wipfel rauschet,
Und kein Bächlein summt vorbei.
Alles still! Die Dorfeshütten
Sind wie Gräber anzusehn,
Die, von Schnee bedeckt, inmitten
Eines weiten Friedhofs stehn.
Alles still! Nichts hör ich klopfen
Als mein Herze durch die Nacht –
Heiße Tränen niedertropfen
Auf die kalte Winterpracht.
Frühling
Nun ist er endlich kommen doch
In grünem Knospenschuh;
“Er kam, er kam ja immer noch”,
Die Bäume nicken sich’s zu.
Sie konnten ihn all erwarten kaum,
Nun treiben sie Schuss auf Schuss;
Im Garten der alte Apfelbaum,
Er sträubt sich, aber er muss.
Wohl zögert auch das alte Herz
Und atmet noch nicht frei,
Es bangt und sorgt: “Es ist erst März
Und März ist noch nicht Mai.”
O schüttle ab den schweren Traum
Und die lange Winterruh:
Es wagt es der alte Apfelbaum,
Herze, wag’s auch du.
Mittag
Am Waldessaume träumt die Föhre,
Am Himmel weiße Wölkchen nur;
Es ist so still, dass ich sie höre,
Die tiefe Stille der Natur.
Rings Sonnenschein auf Wies’ und Wegen,
Die Wipfel stumm, kein Lüftchen wach,
Und doch, es klingt, als ström’ ein Regen
Leis’ tönend auf das Blätterdach.
Theodor Fontane (30 december 1819 – 20 september 1898)
De Duitse schrijver en regisseur Peter Lund werd geboren op 30 december 1965 in Flensburg. Zie ook alle tags voor Peter Lund op dit blog.
Uit: Der glückliche Prinz
“1. BILD
Eine Dachschräge im Vordergrund, die Säule, darauf der Glückliche Prinz in tadelloser Haltung. Die Harfe am Fuße der Säule beginnt zu spielen. Ein Schwarm Schwalben ziehen über den grauen Himmel. Eine einzelne Schwalbe als Schlußlicht.
Krähe:
He, wartet auf mich. Wartet! Habt ihr keine Ohren im Kopf?
Ich bin nicht so schnell! Hey! Das könnt ihr nicht machen mit mir! Wartet auf miiiich!
Die Schwalbe stürzt mit einem Schrei ab. Ein dumpfer Knall. Dann kommt die Schwalbe sehr zerzaust auf die Dachschräge gekrabbelt.
Krähe:
Sie sind mir davongeflogen. Sie sind mir wirklich davongeflogen.
Mein eigener Schwarm! Schwärme schwärmen ZUSAMMEN! Deswegen heißen sie Schwärme. ICH PECHVOGEL!
Das kommt nur daher, weil ich keine Kraft in den Flügeln habe. Woher auch? Ich komme aus einer Familie mit sieben Eiern. Und ich war das KLEINSTE! Der Nachzügler. das bin ich. brüllt nach oben Und Nachzügler zügeln eben nach. Deswegen heißen sie auch NACHZÜGLER. Und wie komm ich jetzt nach Süden? ICH PECHVOGEL !!! ICH UNGLÜCKSRABE !!! ICH ÜBELKRÄHE!
Der Prinz dreht langsam den Kopf nach unten
Prinz: Jetzt ist es aber genug.
Der kleine Vogel erschrickt zu Tode.
Krähe: …Was?
Prinz: Du bist zu laut.
Krähe: Ich bin was?
Prinz: Das ist ungehörig.”
Peter Lund (Flensburg, 30 december 1965)
Cover foto
De Amerikaanse dichter, schrijver en criticus Joshua Clover werd geboren op 30 december 1962 in Berkeley, California. Zie ook alle tags voor Joshua Clover op dit blog.
Field Effect
For 8 months he lay in bed over the
difference between “the bell rings” & “he rings
the bell.” Did those 2 “rings” SOUND
DIFFERENT? The invisible disturbance which
is the bell’s vibration beating at the air—a
FIELD EFFECT—does it shift with the
ringer’s will? This, he thought, was the
smallest difference between things which the
human mind could hold (or almost hold, the
thought-of-it falling away from the thinking,
a penny rolling to the horizon & so to
sleep . . .). He couldn’t get up. It became clear
that he was the murderer. Everyone knows. A
man standing at a podium reads from notes.
In the audience people nod in immaculate
suits, women & men. When I am done
someone will transcribe what I say into speech.
It will not resemble my notes. He is just THE
THING between his notes & his speech. This is
only fair, that he be the air. Some of the
women wear hats with feathers in them, wild,
candescent. In the audience is a boy named B,
not the letter, not the note. Another sound,
neither letter nor note—
Joshua Clover (Berkeley, 30 december 1962)
De Britse schrijver en dichter Joseph Rudyard Kipling werd geboren op 30 december 1865 in Bombay, India. Zie ook alle tags voor Rudyard Kipling op dit blog.
The Storm Cone
This is the midnight-let no star
Delude us-dawn is very far.
This is the tempest long foretold-
Slow to make head but sure to hold
Stand by! The lull ’twixt blast and blast
Signals the storm is near, not past;
And worse than present jeopardy
May our forlorn to-morrow be.
If we have cleared the expectant reef,
Let no man look for his relief.
Only the darkness hides the shape
Of further peril to escape.
It is decreed that we abide
The weight of gale against the tide
And those huge waves the outer main
Sends in to set us back again.
They fall and whelm. We strain to hear
The pulses of her labouring gear,
Till the deep throb beneath us proves,
After each shudder and check, she moves!
She moves, with all save purpose lost,
To make her offing from the coast;
But, till she fetches open sea,
Let no man deem that he is free!
Rudyard Kipling (30 december 1865 –18 januari 1936)
Portret door Philip Burne-Jones, 1899
Zie voor nog meer schrijvers van de 30e december ook mijn blog van 30 december 2013 en eveneens mijn blog van 30 december 2010 deel 2.