Ricarda Huch, Tristan Corbiere, Jan Gerhard Toonder, Josepha Mendels, Bobby Henderson

De Duitse dichteres en schrijfster Ricarda Huch werd op 18 juli 1864 in Braunschweig geboren. Zie ook mijn blog van 18 juli 2009.

 

Wiedersehen

Aus der Trennung Schale
Trank ich tropfenweis den bittren Wein;
Ganz in einem Male
Soll das Wiedersehn genossen sein.

Gib mir beide Hände!
Aus dem nie erschöpften Überfluß
Unsrer Huld verschwende
Alle Zärtlichkeit in einem Kuß!

Hauche deine Seele
Tief in meines Busens Grund hinein;
Nicht im Wort erzähle:
Was du denkst, wird so im Fühlen mein.

 

Wie liebten wir so treu in jenen Tagen

Wie liebten wir so treu in jenen Tagen,
Fest wie die Sonne stand das Herz uns da.
Getrennt, wie hatten wir uns viel zu sagen,
Und sagten stets nur eines: Liebst Du? Ja!
O Liebe, kannst du wie ein Traum der Nächte
Vorübergehen, die du unendlich scheinst?
Mir ist, als ob er fernher mein gedächte

Und fragte: Liebst Du mich? Sag ja wie einst!

 

Ricarda Huch (18 juli 1864 – 17 november 1947)

Portret door Martin Lauterburg, 1930

 

De Franse dichter Tristan Corbière werd geboren op 18 juli 1845 in Morlaix in de Bretagne. Zie ook mijn blog van 18 juli 2009.

 

Paris nocturne

C’est la mer : – calme plat – et la grande marée,
Avec un grondement lointain, s’est retirée.
Le flot va revenir, se roulant dans son bruit.
Entendez-vous gratter les crabes de la nuit ?

C’est le Styx asséché : le chiffonnier Diogène,
La lanterne à la main, s’en vient errer sans gêne.
Le long du ruisseau noir, les poètes pervers
Pêchent : leur crâne creux leur sert de boîte à vers.

C’est le champ : pour glaner les impures charpies
S’abat le vol tournant des hideuses harpies.
Le lapin de gouttière, à l’affût des rongeurs
Fuit les fils de Bondy, nocturnes vendangeurs.

C’est la mort : la police gît. – En haut, l’amour
Fait la sieste en têtant la viande d’un bras lourd
Où le baiser éteint laisse sa plaque rouge.
L’heure est seule. – Ecoutez : … pas un rêve ne bouge.

C’est la vie : écoutez : la source vive chante
L’éternelle chanson sur la terre gluante
D’un dieu marin tirant ses membres nus et verts
Sur le lit de la morgue… et les yeux grands ouverts !

 

Rondel

Il fait noir, enfant, voleur d’étincelles !
Il n’est plus de nuits, il n’est plus de jours ;
Dors… en attendant venir toutes celles
Qui disaient : Jamais ! Qui disaient : Toujours !

Entends-tu leurs pas ?… Ils ne sont pas lourds :
Oh ! les pieds légers ! – l’Amour a des ailes…
Il fait noir, enfant, voleur d’étincelles !
Entends-tu leurs voix ?… Les caveaux sont sourds.

Dors : il pèse peu, ton faix d’immortelles ;
Ils ne viendront pas, tes amis les ours,
Jeter leur pavé sur tes demoiselles…
Il fait noir, enfant, voleur d’étincelles !

Tristan Corbière (18 juli 1845 – 1 maart 1875)

De Nederlandse romanschrijver en journalist Jan Gerhard Toonder werd geboren in Rotterdam op 18 juli 1914. Zie ook mijn blog van 18 juli 2007.

 

De terugkeer

Er is een stem die nooit meer spreekt,
Die ene lach zal nooit meer klinken:
Zoals een glas maar één keer breekt,
Kun je die wijn maar één keer drinken.

Maar goede vrienden sterven niet
(alleen de slechte worden spoken) –
als scherpe troost in het verdriet
heb ik geliefden weer gesproken.

Men zegt nu wel: er is straks niks
Dan stof en as om in te wroeten
Na hun verdwijning op de Styx:
Maar heus, je zult hen weer ontmoeten

Je voelt hen dan weer naast je staan,
Ineens, het is niet uit te leggen:
Je weet dan, God weet waarvandaan,
Ook wat ze zouden doen of zeggen.

En of er hel en hemel zijn,
Dat kan op zo’n moment niet schelen:
Het helpt – soms prettig, soms met pijn –
Dat ze nog steeds je leven delen.

Jan Gerhard Toonder (18 juli 1914 – 25 augustus 1992)

Hier in het midden, rechts Marten Toonder

 

De Nederlandse schrijfster Josepha Judica Mendels werd geboren op 18 juli 1902 te Groningen. Zie ook mijn blog van 18 juli 2006 en ook mijn blog van 18 juli 2007.

 

Uit: Joelika

‘Lieve, Lieve Heer, ik tutoyeer je in deze brief want ik veronderstel dat je nooit bent vergeten wat je mij heel lang geleden in vertrouwen hebt verteld.

Dat was op een nacht in de eerste wereldoorlog, de wapenstilstand naderde, het ging aan mij voorbij, ik was voor het eerst verliefd, echt verliefd, zo, dat ik er niet van slapen kon en toen kwam jij, waarom kwam je toch naar mij toe? Zag je misschien hoe ik in onbegrip leed? Je zei, en dat heb ik altijd onthouden, vergeef mij, een groot deel van de schepping is door mijn schuld een geweldige flop geworden.

Nee, flop heb je zeker niet gezegd, dat soepele woordje was nog niet aan de beurt, maar toen vond ik je al laf omdat je aan je eigen sof dacht terwijl je mij zag lijden’

(…)

‘Ach papa,’ zeg ik dan,… ‘hebt u er dan nooit eens aan gedacht dat ik het was die, en vanaf mijn vijfde jaar al, het glas wijn dat op de twee paasavonden voor de Messias wordt klaargezet om zijn dorst te lessen, opgedronken of leeggegooid had?’

‘Nooit,’ antwoordt hij, zichtbaar teleurgesteld, ‘werkelijk nooit, kind’

 

Josepha Mendels (18 juli 1902 – 10 september 1995)

Hier met Simon Vinkenoog op het boekenbal van 1955

 

De natuurkundige en schrijver Bobby Henderson werd geboren op 18 juli 1979 in Roseburg, Oregon. Zie ook mijn blog van 18 juli 2007.

 

Uit: Open Letter To Kansas School Board

„Some find that hard to believe, so it may be helpful to tell you a little more about our beliefs. We have evidence that a Flying Spaghetti Monster created the universe. None of us, of course, were around to see it, but we have written accounts of it. We have several lengthy volumes explaining all details of His power. Also, you may be surprised to hear that there are over 10 million of us, and growing. We tend to be very secretive, as many people claim our beliefs are not substantiated by observable evidence.

What these people don’t understand is that He built the world to make us think the earth is older than it really is. For example, a scientist may perform a carbon-dating process on an artifact. He finds that approximately 75% of the Carbon-14 has decayed by electron emission to Nitrogen-14, and infers that this artifact is approximately 10,000 years old, as the half-life of Carbon-14 appears to be 5,730 years. But what our scientist does not realize is that every time he makes a measurement, the Flying Spaghetti Monster is there changing the results with His Noodly Appendage. We have numerous texts that describe in detail how this can be possible and the reasons why He does this. He is of course invisible and can pass through normal matter with ease.“

 


Bobby Henderson (Roseburg, 18 juli 1979)

The Flying Spaghetti Monster Tornado

 

Zie voor alle schrijvers van vandaag ook mijn blog van 18 juli 2010.