Victor Vroomkoning, Horst Bingel

De Nederlandse dichter Victor Vroomkoning (pseudoniem van Walter van de Laar) werd geboren op 6 oktober 1938 in Boxtel. Zie ook alle tags voor Victor Vroomkoning op dit blog.

Strandjutter

Zee weekt los wat maanden lang
is aangeslibd. Hoe vast te leggen
wat zich tijdens volle vloed uit je
bevrijdt? Geen vel, geen pen,
twee zilte handen om de klanken,
opgevangen tussen schuim, te bergen.

Ze als mantra’s opslaan om ze later
te herhalen tot een onherhaalbaar vers?

Als je in je stille, kille
tent over je papier gebogen zit
dringt zich slechts één regel op:
bij eb van vloed zo weinig teken.

 

Engel

Zie hem daar zweven
licht en klein
en trillend van dood.

Van moegeleefde goede
mensen maakt god engelen
heeft kapelaan beloofd.

Hoewel vol twijfel
over zaken van geloof
ben ik zoon genoeg
om vader alle voordeel
van de hemel te geven.

 

Waken

Middenin de nacht ontwaak je
want vader is ontslapen.

Het licht hoor je komen
in het ritselen van vogels,
het vallen van de ochtend-
krant.

‘Geen bericht is goed
bericht’, weet je van moeder
die niet belt. Toch

houdt vader op met leven
nacht na nacht na nacht.
De lijn blijft dood.

 

Victor Vroomkoning (Boxtel, 6 oktober 1938)

 

De Duitse dichter, schrijver, graficus en uitgever Horst Bingel werd geboren in Korbach op 6 oktober 1933. Zie ook alle tags voor Horst Bingel op dit blog.

Im Angesicht

Die Erde gehört dir nicht, der Acker nicht, du im Lehm,
halt’ ein, du stürzt doch nicht, du stichst sie
an, du spießt sie auf, du, du reichst deine Hand,
die Erde trägt dich fort, sie gibt dich ab, sie, sie
zaubert, du machst die Augen zu, die Erde fliegt, 
du, du an Deck,
du jagst doch nicht.

Du hast die Erde nicht verbrannt, die Feuer dir entfacht,
hast sie verkauft, geschunden, im Beton erwürgt,
du, du im Pferd, im Maul, der Zaum,
du hast die Erde nicht gekannt, du, im Gebiß, im Lassowurf,
die Bäume, sie warten, dich, dich trifft nicht
mal der Tod,
dein Schritt trägt leicht.

Die Erde hält dich fest, du stirbst ja so schnell, wir
neben dir, im Wind, sieh, der Galgen, dort im 
Boden wächst, ihre Grüße, dir bleibt fast nichts,
die Erde läßt stets dich heiter sein, du schläfst, Eis,
nichts kümmert dich, die Erde wächst, die Bäume, 
wir, wir tragen dich,
du merkst es nicht.

 

Vor dem Fenster

Er steht, er, im Garten, vor der Tür, er steht, die
Fliegen, er steht,

er steht, er, Mutter hat die Schürze um, die Schürze,
er steht,

er steht, steht, im Winter, der Winter, er steht,

er steht, steht, aufgesetzt den Lauf, den Lauf angesetzt,
er steht,

er steht, er, gekrümmt, der Finger, er zählt die Finger ab,
er steht,

er steht, jetzt, er trifft die Schwester, er fällt die
Schwester, er steht,

er steht, er, Mutter wedelt Fliegen weg, die Fliegen,
er steht,

er steht, steht, es zuckt die Schwester nicht, die
Schwester, er steht,

er steht, er, im Winter nicht, der Winter, die Fliegen
nicht, er steht,

er steht, er, die Fliegen, Mutter jagt die Fliegen, er
steht,

er steht, ich, die Schwester, im Garten, der Garten, die
Schwester, tot, er, er steht.

 

Duitse herfst 1989

Ze roven je ziel, nu, het verlangen, zij roepen
kilometers ver, mooier, de klokken, in de wind,

het trottoir, de straat, de vuist, de bom, de ramen
hardhandig geopend, de mensen dragen kaarsen, nu, de
mensen, de wind die hen opdrijft, de bal, de
moordenaars, de kinderen, op een brancard, opgestaan,

in een ravenschreeuw, de paarden, in de val, nog tijdens de vlucht, geborgen,
de kerk, onder de bruggen, zwart, in de stroom,
de schreeuw, de sirenes zwijgen,

ze branden deze stad in je huid, het wagenwiel, de
spaken, jouw botten, uitgestrekt, als een krans voor jou
gevlochten, het hout, rot, jij, in de marteling
opgestaan, niemand die je ziel rooft, de
hel, afgebrand, kilometers ver.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Horst Bingel (6 oktober 1933 – 14 april 2008)

 

 Zie voor nog meer schrijvers van de 6e oktober ook mijn blog van 6 oktober 2018 deel 1 en eveneens deel 2.  

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *