De Nederlandse dichter Victor Vroomkoning (pseudoniem van Walter van de Laar) werd geboren op 6 oktober 1938 in Boxtel. Zie ook alle tags voor Victor Vroomkoning op dit blog.

 

Moeder

Uit wie mij spreken leerde
murmelt kruiswoordpuzzeltaal
– tiara, adat, Ido, baker –
borrelt praat van niets
dan allerlaatste kwalen.

Haar lijf dat naar de aarde groeit
staat onophoudelijk in bloei
van zomerjurken. Opgezette ogen
dwalen door haar bril. Haar kin
zinkt in haar parelhoenderkeel.

Grijs, met goud omhangen, groeten
haar de Juliana’s van haar huis.
Waar zij door de gangen schuifelt
sterft het van de kruisen.

Steeds dieper moet ik buigen
wil ik haar nog kussen.

 

Logboek

5 Mei éénentachtig. Met dochter
op de Mookse Plas, tien meter van de kant.
Een binnenband is gauw gevuld.
Ik word haar alleswetende verteller.

Er was, blaas ik haar in, een man
die met zijn kind de wereld zou bevaren.
Aan zijn dromen lag het niet. Hij sliep
wel jaren met zijn schip, liep ermee

de baaien binnen die hij wilde.
Het waken werd steeds minder.
Hij mijmerde van zeilen midden
op de dag bij windstil weer.

Toen moest nog het kind geschapen
dus droomde hij flink door.
Maar mist stak op, ontnam hem overdag
het zicht op zee en ’s nachts

verloor hij steeds meer knopen.
Voorgoed aan wal, de ogen open
ontmoette hij een kind dat op hem leek.
Het zag zijn schoen aan voor een bootje.

 

DUKENBURGLIED

Ik ben zeven harten rijk en heb een Staddijk van een long.
Lucht en water zijn mijn lust, voor vogels ben ik dagverblijf.
Kikkers springen, reigers vissen, eenden duiken in mijn lijf.
In mijn ingewanden draag ik dassen sinds ik hier ontsprong.

Grand Canal – De Buurman – Douglassparrenbosje –
Dukendam – Ontmoetingskerk – Verlengde Kippenpad –
Dassenburcht – Triavium – Gerrit-Schultepad –
Klimhal – Teersdijk – Schapenweide – Uilenbosje –

Licht ben ik en ruim van geest, mijn vertes zijn voor iedereen
want mijn blik is fris en open. In mijn aders huist mijn kracht:
mengelmoes van geuren, kleuren, klanken, allerhande dracht.
Van geen wijken weten talen en geloven erdoorheen.

Fakkel – Wielewaal Allee – De Turf – De Doekenborg –
De Lindenberg – Streekweg – ’t Hert – Valckenaerpad –
De Meiboom – Geologenstrook – Sportfondsenbad –
Tolhuisje – Sportpark – Maisonnettes – Thuiszorg –

Wie beweegt wil ik van dienst zijn ongeacht het jaargetij.
Actief leven kan ik bieden maar ook pauzes zijn mij lief.
Wie om míj geeft zal genieten productief en creatief
in mijn bedding, warme schoot, een nieuwe Gelderse Vallei

De Dageraad – Nieuwe Wetering – Steve-Bikoplein –
Koninkrijkszaal – Ketelhuis – De Boerderij –
Nachtegaalpad – De Orangerie – Wollewei –
Hobbywerkplaats – Hippe Hoogbouw – Skateplein

Tussen Vogelzang, Maas-Waalkanaal en spoorweg ingebed
oogsten zeven groene oorden allerwegen lof:
Aldenhof en Lankforst, Malvert, Meijhorst, Tolhuis, Weezenhof,
Zwanenveld. In één woord samen: Dukenburg van A tot Z.

 

 

De Duitse dichter, schrijver, graficus en uitgever Horst Bingel werd geboren in Korbach op 6 oktober 1933. Zie ook alle tags voor Horst Bingel op dit blog.

 

Illusie is troef

Een liedje uit Chili.
Een gloedvolle dans.
Speelkaarten op lege tafels
slaan er de maat
bij.

Illusie is troef.
De droom lost op
in een oude
grammofoon.

Gewoon een klein café
aan de rand van alledag,
en het is altijd
gevuld.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 6^e oktober ook mijn blog van 6 oktober 2021 en ook  mijn blog van 6 oktober 2018 deel 1 en eveneens deel 2.  

De Nederlandse dichter Victor Vroomkoning (pseudoniem van Walter van de Laar) werd geboren op 6 oktober 1938 in Boxtel. Zie ook alle tags voor Victor Vroomkoning op dit blog.

 

Vonnis

Hoe vaak moet ik nog dood
beleven? Hoe naaster hij mij komt,
hoe dieper ik onteigend raak.

Neem mijn tante. Bij haar tombe
rouwde ik als niemand van haar bloed.
Of de buurman. Na wiens overgang
ik thuis niet meer te harden was.

Laat staan ouders. Voor ze sterven
gaan ze al door merg en been.
Steeds minder weet ik raad
met hun verlies dat groter wordt
naarmate ze het leven houden.

Ik zou me onafzienbaar leed
besparen door hen voor te gaan,
maar eigen dood vrees ik het meest.

 

Vloed

Waar het meeuwen sneeuwde
moest mijn moeder zijn.
Onder geleide van de vogels
maakte zij zich voort.

tot waar zij vader ver genoeg
ontlopen was, die over onze hoofden
heen haar god dacht te trotseren.

Bij tweedracht koos zij voor de Enige
die, moesten wij geloven, in het dood-
stil water van haar bekken
ooit beweging had gebracht.

Op het duin staand, kon ik
haar nog volgen: wijkend
baken aan de vloedlijn.

 

Moedervlek

Hij kijkt vooruit en terug. In de spiegels
boeit zijn rug. Het stempel dat daar
drukt, vloeit uit tot in het kussen
van haar schouder. Groeit daar nou
moederhaar? vraagt hij. En later:
Wat heb ik eigenlijk van jou?

Die bril misschien waardoor
hij in zijn achterhuid-
kijkspiegel scherper om kan zien.

Wat nauwelijks ontwaakt is,
hoe dat heimwee aanmaakt.

 

 

De Duitse dichter, schrijver, graficus en uitgever Horst Bingel werd geboren in Korbach op 6 oktober 1933. Zie ook alle tags voor Horst Bingel op dit blog.

 

Poëziealbum

Het schrijven van gedichten, dat kan
toch geen zonde zijn, je drinkt ook
met een mooie vrouw niet altijd
wijn, of in het hart zit al
de oude, de worm
vergeet-mij-niet en
blijf zitten op
een, op een
liefdesgedicht.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 6^e oktober ook  mijn blog van 6 oktober 2018 deel 1 en eveneens deel 2.  

De Nederlandse dichter Victor Vroomkoning (pseudoniem van Walter van de Laar) werd geboren op 6 oktober 1938 in Boxtel. Zie ook alle tags voor Victor Vroomkoning op dit blog.

Strandjutter

Zee weekt los wat maanden lang
is aangeslibd. Hoe vast te leggen
wat zich tijdens volle vloed uit je
bevrijdt? Geen vel, geen pen,
twee zilte handen om de klanken,
opgevangen tussen schuim, te bergen.

Ze als mantra’s opslaan om ze later
te herhalen tot een onherhaalbaar vers?

Als je in je stille, kille
tent over je papier gebogen zit
dringt zich slechts één regel op:
bij eb van vloed zo weinig teken.

 

Engel

Zie hem daar zweven
licht en klein
en trillend van dood.

Van moegeleefde goede
mensen maakt god engelen
heeft kapelaan beloofd.

Hoewel vol twijfel
over zaken van geloof
ben ik zoon genoeg
om vader alle voordeel
van de hemel te geven.

 

Waken

Middenin de nacht ontwaak je
want vader is ontslapen.

Het licht hoor je komen
in het ritselen van vogels,
het vallen van de ochtend-
krant.

‘Geen bericht is goed
bericht’, weet je van moeder
die niet belt. Toch

houdt vader op met leven
nacht na nacht na nacht.
De lijn blijft dood.

 

 

De Duitse dichter, schrijver, graficus en uitgever Horst Bingel werd geboren in Korbach op 6 oktober 1933. Zie ook alle tags voor Horst Bingel op dit blog.

Im Angesicht

Die Erde gehört dir nicht, der Acker nicht, du im Lehm,
halt’ ein, du stürzt doch nicht, du stichst sie
an, du spießt sie auf, du, du reichst deine Hand,
die Erde trägt dich fort, sie gibt dich ab, sie, sie
zaubert, du machst die Augen zu, die Erde fliegt, 
du, du an Deck,
du jagst doch nicht.

Du hast die Erde nicht verbrannt, die Feuer dir entfacht,
hast sie verkauft, geschunden, im Beton erwürgt,
du, du im Pferd, im Maul, der Zaum,
du hast die Erde nicht gekannt, du, im Gebiß, im Lassowurf,
die Bäume, sie warten, dich, dich trifft nicht
mal der Tod,
dein Schritt trägt leicht.

Die Erde hält dich fest, du stirbst ja so schnell, wir
neben dir, im Wind, sieh, der Galgen, dort im 
Boden wächst, ihre Grüße, dir bleibt fast nichts,
die Erde läßt stets dich heiter sein, du schläfst, Eis,
nichts kümmert dich, die Erde wächst, die Bäume, 
wir, wir tragen dich,
du merkst es nicht.

 

Vor dem Fenster

Er steht, er, im Garten, vor der Tür, er steht, die
Fliegen, er steht,

er steht, er, Mutter hat die Schürze um, die Schürze,
er steht,

er steht, steht, im Winter, der Winter, er steht,

er steht, steht, aufgesetzt den Lauf, den Lauf angesetzt,
er steht,

er steht, er, gekrümmt, der Finger, er zählt die Finger ab,
er steht,

er steht, jetzt, er trifft die Schwester, er fällt die
Schwester, er steht,

er steht, er, Mutter wedelt Fliegen weg, die Fliegen,
er steht,

er steht, steht, es zuckt die Schwester nicht, die
Schwester, er steht,

er steht, er, im Winter nicht, der Winter, die Fliegen
nicht, er steht,

er steht, er, die Fliegen, Mutter jagt die Fliegen, er
steht,

er steht, ich, die Schwester, im Garten, der Garten, die
Schwester, tot, er, er steht.

 

Duitse herfst 1989

Ze roven je ziel, nu, het verlangen, zij roepen
kilometers ver, mooier, de klokken, in de wind,

het trottoir, de straat, de vuist, de bom, de ramen
hardhandig geopend, de mensen dragen kaarsen, nu, de
mensen, de wind die hen opdrijft, de bal, de
moordenaars, de kinderen, op een brancard, opgestaan,

in een ravenschreeuw, de paarden, in de val, nog tijdens de vlucht, geborgen,
de kerk, onder de bruggen, zwart, in de stroom,
de schreeuw, de sirenes zwijgen,

ze branden deze stad in je huid, het wagenwiel, de
spaken, jouw botten, uitgestrekt, als een krans voor jou
gevlochten, het hout, rot, jij, in de marteling
opgestaan, niemand die je ziel rooft, de
hel, afgebrand, kilometers ver.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

 

 Zie voor nog meer schrijvers van de 6^e oktober ook mijn blog van 6 oktober 2018 deel 1 en eveneens deel 2.