De Ierse dichter, toneelschrijver en mysticus William Butler Yeats werd geboren in Sandymount bij Dublin op 13 juni 1865. Zie ook alle tags voor William Butler Yeats op dit blog.
A Drunken Man’s Praise Of Sobriety
COME swish around, my pretty punk,
And keep me dancing still
That I may stay a sober man
Although I drink my fill.
Sobriety is a jewel
That I do much adore;
And therefore keep me dancing
Though drunkards lie and snore.
O mind your feet, O mind your feet,
Keep dancing like a wave,
And under every dancer
A dead man in his grave.
No ups and downs, my pretty,
A mermaid, not a punk;
A drunkard is a dead man,
And all dead men are drunk.
A Dream Of Death
I DREAMED that one had died in a strange place
Near no accustomed hand,
And they had nailed the boards above her face,
The peasants of that land,
Wondering to lay her in that solitude,
And raised above her mound
A cross they had made out of two bits of wood,
And planted cypress round;
And left her to the indifferent stars above
Until I carved these words:
i{She was more beautiful than thy first love,}
i{But now lies under boards.}
A Man Young And Old: I. First Love
Though nurtured like the sailing moon
In beauty’s murderous brood,
She walked awhile and blushed awhile
And on my pathway stood
Until I thought her body bore
A heart of flesh and blood.
But since I laid a hand thereon
And found a heart of stone
I have attempted many things
And not a thing is done,
For every hand is lunatic
That travels on the moon.
She smiled and that transfigured me
And left me but a lout,
Maundering here, and maundering there,
Emptier of thought
Than the heavenly circuit of its stars
When the moon sails out.
Standbeeld in Sligo, County Sligo (detail)
De Vlaamse schrijver Lode Zielens werd geboren in Antwerpen op 13 juni 1901. Zie ook alle tags voor Lode Zielens op dit blog.
Uit: Forebon
„Maar, daar is de blik: scherp, intelligent, snijdend, vooral. Die blik dringt vooruit, de forsche geslotenheid van den mond stuwt hem nog verder. Het is den onderzoeksrechter niet geheel onbekend, dat hij zijn faam van ongenaakbaarheid te wijten heeft aan dit scherpe, dit spitse kijken, vinnig en schijnbaar onbewogen. Koel en hard, bewegingloos zijn die heel heldere en klaar-blauwe oogen; maar prik hen weg uit dit anders dood-gewone gelaat en Ange zal even scherp blijven kijken. De kracht boort zich door het koude glazuur héén, die blik wordt niet in de pupil van de oogen geboren, hij doorbreekt haar en straalt koel en hevig, dringend in wie tegenover Ange komt te zitten: gespuis, meestal. De griffier heeft de kracht van dien blik onderschept en tracht te kijken naar de wijze van Ange. Met veel oefenen boekt hij eenige resultaten. Vooral bij vrouw en kinderen, bij een gendarm, een huissier. Maar och, als de onderzoeksrechter binnenkomt voelt de griffier zich verschrompelen. Hij is als de maan, die bleek in een klaren avondhemel hangt en maar één zijde van haar wezen kan toonen. Ja, dat is dezen griffier een gevoel, dat hem ietwat ongelukkig maakt. Ik ben mijn persoonlijkheid verloren, denkt hij dan. Mistroostig keert hij op zulke oogenblikken naar huis. Hij zwaait in het donker den wandelstok. Ik heb al drie jaar lang opgehouden te leven, mij overkomt niets meer, vanaf ik in het kabinet van Ange trad leef ik niet meer, denkt hij vaak. Om een beetje op kracht te komen, bezoekt hij dan erg stille drankgelegenheden. Vermits hij royaal betaalt, vermits zij weten wie hij is, vermits hij in zekere mate wordt gevreesd, kan hij er een krachtig taaltje aanslaan. Zijn bevelen worden uitgevoerd, zijn wenschen voorkomen.“
De Engelse schrijfster, dichteres en vertaalster Dorothy Leigh Sayers werd geboren op 13 juni 1893 in Oxford. Zie ook alle tags voor Dorothy L. Sayers op dit blog.
Uit Whose Body?
“Oh, damn!” said Lord Peter Wimsey at Piccadilly Circus. “Hi, driver!”
The taxi man, irritated at receiving this appeal while negotiating the intricacies of turning into Lower Regent Street across the route of a 19 ‘bus, a 38-B and a bicycle, bent an unwilling ear.
“I’ve left the catalogue behind,” said Lord Peter deprecatingly, “uncommonly careless of me. D’you mind puttin’ back to where we came from?”
“To the Savile Club, sir?”
“No—110 Piccadilly—just beyond—thank you.”
“Thought you was in a hurry,” said the man, overcome with a sense of injury.
“I’m afraid it’s an awkward place to turn in,” said Lord Peter, answering the thought rather than the words. His long, amiable face looked as if it had generated spontaneously from his top hat, as white maggots breed from Gorgonzola.
The taxi, under the severe eye of a policeman, revolved by slow jerks, with a noise like the grinding of teeth.
The block of new, perfect and expensive flats in which Lord Peter dwelt upon the second floor, stood directly opposite the Green Park, in a spot for many years occupied by the skeleton of a frustrate commercial enterprise. As Lord Peter let himself in he heard his man’s voice in the library, uplifted in that throttled stridency peculiar to well-trained persons using the telephone.
“I believe that’s his lordship just coming in again—if your Grace would kindly hold the line a moment.”
“What is it, Bunter?”
“Her Grace has just called up from Denver, my lord. I was just saying your lordship had gone to the sale when I heard your lordship’s latchkey.”
“Thanks,” said Lord Peter; “and you might find me my catalogue, would you? I think I must have left it in my bedroom, or on the desk.”
He sat down to the telephone with an air of leisurely courtesy, as though it were an acquaintance dropped in for a chat.
“Hullo, Mother—that you?”
“Oh, there you are, dear,” replied the voice of the Dowager Duchess. “I was afraid I’d just missed you.”
“Well, you had, as a matter of fact. I’d just started off to Brocklebury’s sale to pick up a book or two, but I had to come back for the catalogue. What’s up?”
De Frans-Canadese dichter en schilder Hector de Saint-Denys Garneau werd geboren op 13 juni 1912 in Montréal. Zie ook alle tags voor Hector de Saint-Denys Garneau op dit blog..
The Elms
In static fields
like slender umbrellas,
in tranquil elegance,
the elms are alone
or among small families.
Composed, they give shade
to cattle and horses
who surround them at noon;
they do not speak,
I did not hear them call.
The elms are insensible,
giving thin shade
simply
to the beasts.
River of My Eyes
Oh, this morning my eyes are wide like rivers,
the wave of my ready eyes reflects everything,
this coolness under my eyelids is
extraordinary,
encircling all the images I see–
as a stream that cools an island,
or as flowing waves surround
a sunlit swimmer.
Vertaald door Benjamin Vogt
Zie voor nog meer schrijvers van de 13e juni ook mijn blog van 13 juni 2011 deel 2 en eveneens deel 3.