Scott Turow, Tom Clancy, Alan Ayckbourn, Antje Rávic Strubel, Alexander Ostrovski, José Gautier Benítez, Guillaume-Thomas Raynal, Agnes Sapper

De Amerikaanse schrijver en jurist Scott Turow werd geboren op 12 april 1949 in Chicago. Na zij studie aan de universiteit van Harvard werkte hij van 1978 tot 1986 als officier van justitie. In deze tijd trad hij op in verschillende corruptieprocessen. Daarna begon hij boeken te schrijven, waar hij diverse keren voor werd onderscheiden. Onder andere ontving hij de Silver Dagger van de Britse Crime Writers’ Association (CWA). Scott Turows boek Presumed Innocent werd in 1990 door Alan J. Pakula met Harrison Ford in de hoofdrol verfilmd. Turows romans zijn bestsellers, waarvan er wereldwijd meer dan 25 miljoen exemplaren zijn verkocht.

Uit: Reversible Errors

“Arthur Raven, his lawyer, was determined not to worry. After all, Arthur reasoned, he was not even a volunteer. Instead, he’d been drafted by the federal appellate court to ensure that after ten years of litigation, no sound arguments remained to save Rommy Gandolph’s life. Worrying was not part of the job.

He was worried anyway.

“I’m sorry?” asked Pamela Towns, his young associate, from the passenger’s seat. A gurgle of anguish had escaped Arthur as he had come, once again, face-to-face with himself.

“Nothing,” said Arthur. “I just hate being the designated loser.”

“Then we shouldn’t lose.” Pamela, with rosy good looks fit for TV news, flashed a bright coast-to-coast grin.

They were far from the city now, doing eighty on cruise control in Arthur’s new German sedan. In these parts, the road was so flat and straight, he did not even have to touch the wheel. The prairie farmlands raced by, corn stubble and loam, silent and eternal in the wan light of morning. They had left Center City at seven to beat the traffic. Arthur hoped to hold a brief introductory meeting with their new client, Rommy Gandolph, at the state penitentiary at Rudyard and to be back at his desk by two o’clock — or three, if be decided to risk asking Pamela to lunch. He remained intensely conscious of the young woman nearby, of the tawny hair falling softly on her shoulders and of the hand that crept to her thigh every several miles to retract the hiking of her tartan skirt.

Eager as he was to please her, Arthur could offer little hope for the case.

“At this stage,” he said, “under the law, the only thing that could possibly amount to reversible error would be new evidence of actual
innocence. And we’re not going to find that.”

Scott Turow (Chicago, 12 april 1949)

De Amerikaanse schrijver Tom Clancy werd geboren op 12 april 1947 in Baltimore County, Maryland. Zie ook mijn blog van 12 april 2007.

Uit: Rainbow Six

“JOHN CLARK HAD MORE TIME IN AIRPLANES THAN most licensed pilots, and he knew the statistics as well as any of them, but he still didn’t like the idea of crossing the ocean on a twin-engine airliner. Four was the right number of engines, he thought, because losing one meant losing only 25 percent of the aircraft’s available power, whereas on this United 777, it meant losing half. Maybe the presence of his wife, one daughter, and a son-in-law made him a little itchier than usual. No, that wasn’t right. He wasn’t itchy at all, not about flying anyway. It was just a lingering . . . what? he asked himself. Ne
xt to him, in the window seat Sandy was immersed in the mystery she’d started the day before, while he was trying to concentrate on the current issue of The Economist, and wondering what was putting the cold-air feeling on the back of his neck. He started to look around the cabin for a sign of danger but abruptly stopped himself. There wasn’t anything wrong that he could see, and he didn’t want to seem like a nervous flyer to the cabin crew. He sipped at his glass of white wine, shook his shoulders, and went back to the article on how peaceful the new world was.

Right. He grimaced. Well, yes, he had to admit that things were a hell of a lot better than they’d been for nearly all of his life. No more swimming out of a submarine to do a collection on a Russian beach, or flying into Tehran to do something the Iranians wouldn’t like much, or swimming up a fetid river in North Vietnam to rescue a downed aviator. Someday maybe Bob Holtzman would talk him into a book on his career. Problem was; who’d believe it-and would CIA ever allow him to tell his tales except on his own deathbed? He was not in a hurry for that, not with a grandchild on the way. Damn. He grimaced, unwilling to contemplate that development. Patsy must have caught a silver bullet on their wedding night, and Ding glowed more about it than she did. John looked back to business class-the curtain wasn’t in place yet-and there they were, holding hands while the stewardess did the safety lecture. If the airplane hit the water at 400 knots, reach under your seat for the life-preserver and inflate it by pulling . . . he’d heard that one before. The bright yellow life-jackets would make it somewhat easier for search aircraft to find the crash site, and that was about all they were good for.”

Tom Clancy (Baltimore County, 12 april 1947)

De Britse blijspelauteur Alan Ayckbourn werd geboren op 12 april 1939 in Londen. Zie ook mijn blog van 12 april 2007.

Uit: Ian Watson, ‘Conversations With Ayckbourn’

““It was about a family – it sounds terribly banal – about a husband, his wife, his son and his daughter. The mother has got an obsession with a pop singer. She’s fallen in love with him from a distance, thinks he’s wonderful and swoony. She therefore rents a house in the country – (a little Anouilh coming out there: there were a lot of definite influences in this play. In fact it’s Dinner With The Family, I now realise!) – in order to invite the pop singer down for a marvellous weekend with her. And she was going to pretend to be someone totally different; have no family, and be a rich woman – she’d arranged it all. The family, having got wise to this, followed her down.
“I don’t quite know why he comes, but anyway he agrees to come, we find out later. The family has followed her down and is not going to let mother get away as easily as that. They say: ‘All right, let him come.’ She’s very cross and says: ‘No, you’ve spoiled the whole thing.’ He turns up – that’s me – and of course he’s not at all the glittering figure of the silver screen, but shy and bespectacled and wanting a quiet time – and this he thought was it. And he’s horrified to see that mother is a sort of elderly groupie. The family roars with merriment saying: ‘Look, you see, look at your hero. He’s really nothing very much.’ At which point he bounds out and comes back again in glitter costume, twanging his guitar, saying: ‘OK, this is war’ – or words to that effect (I can’t remember much of the plot). He gets together with the daughter eventually, and romance blossoms there. Mother finds the error of her ways and goes back to her husband. Jerry Wattis finds true love with the simple girl, and all fades into the sunset. I don’t think it was very good as a play, looking back on it, but it was OK for a first one. It’s not one that one would ever want to see done again.”

Alan Ayckbourn (Londen, 12 april 1939)

De Duitse schrijfster Antje Rávic Strubel werd geboren op 12 april 1974 in Potsdam. Zie ook mijn blog van 12 april 2007.

Uit: Kältere Schichten der Luft

„Vom Licht wußten sie alles.
Sie kannten es in jeder Schattierung. Sie hatten gesehen, wie es den Himmel brüchig und zerrissen erscheinen ließ oder blauschwarz gewachst. Sie wußten, wie das Licht unter anschäumenden Wolken aussah, wie es schräg einfi el am Fjäll, wie es die Felsen, hoch oben den Wald und am Seeufer das dichte Unterholz traf. Sie wußten, wie fl üchtig, wie trügerisch es war. Erstrahlte der See eben noch türkis bis zum Grund, lag er im nächsten Moment schon stumpf und geschlossen da wie Asphalt.Sie hatten gesehen, wie das Licht bei Regen Kiefern und Brombeerbüsche matt erscheinen ließ, sie hatten gesehen, wie es morgens um vier auf vom Steinschlag verwüsteten Straßen und mittags auf dem kurzgeschnittenen Rasen schwedischer Vorgärten war. Sie kannten es in von Hitze flirrendem Gelb, im grünlichen Schimmer des Abends, sie konnten sagen, wie es über dem Dach des Geräteschuppens an verhangenen Tagen aussah.
Sie wußten, wie sich Gesichter verändern, wenn grell das Licht auf sie fällt. Wer morgens aus den Zelten kam und zur Waschstelle ging, mußte den Grasplatz überqueren, den sie aus dem Wald geschlagen hatten. Dort wurden die Gesichter stabil.
Sie wechselten vom milchigen Grau, der Farbe der Nacht, in eine herbe, geschliffene Bräune. Das wußten sie. Sie sahen es jeden Morgen.
Und später, wenn nur noch wenige Wolken am Himmel waren, bekam diese Bräune eine Schärfe, wie sie Gesichter nur hier, auf dieser Landspitze hatten. Es war brutal, wie die Sonne schien.
Keiner von ihnen hat über das Licht gesprochen.
Es gab andere Dinge zu bereden. Sie mußten sich um die Zeltwände kümmern, die im Sturm gerissen waren, die jetzt wie abgezogene Häute auf dem Rasen lagen und ausgebessert werden sollten. Sie hatten für Nachschub zu sorgen, für die Verpfl egung, die jeden Sonnabend aus Berlin kam, sie telefonierten oft. Sie bestellten Kartoffeln und Kaffee nach, Grillkohle und Würstchen und Reis, und niemals vergaßen sie Obst, denn das Obst war in diesem Sommer in Schweden besonders teuer. Sie schickten die eintreffenden Jugendgruppen in festgelegter Reihenfolge auf die Seen, zuerst in den kleinen Stora Le und dann auf den windgepeitschten Foxen, sie gaben kopierte Outdoor-Kochbücher an die Teamer aus, damit die wußten, wie viele Bohnenbüchsen abends in die Chili-Pfanne kamen. Im Küchenzelt wurden Verpflegungstonnen für eine Woche gepackt.
Sie erklärten, wie man über offenem Feuer kocht, und gaben unten am Steg die Boote aus. Es waren schmale Kanus für zwei Personen aus hellgrauem Leichtmetall. Der Ghettoblaster lief den ganzen Tag.”

Antje Rávic Strubel (Potsdam, 12 april 1974)

De Russische toneelschrijver Alexander Nikolajewitsj Ostrovski werd geboren op 12 april 1823 in Moskou. Zie ook mijn blog van 12 april 2007.

Uit: POVERTY IS NO CRIME

KORSHUNOV: What are you crying about, young lady? For shame, for shame! He, he, he! There! I’m older than you, and I don’t cry. [Looks at her searchingly.] Oh, well, I know what it’s about! I suppose you want to marry a young fellow? Now, this, my pretty one, is just girlish folly. Now, just listen to what I’m going to tell you; I’ll tell you the truth straight out. I don’t like to deceive any one, and have no need to. Will you listen, eh? Good! Now, we’ll begin with this point. Will a young man appreciate your love? Any girl will love a young man; that is nothing unusual for him; but to an old man it is precious. An old man will reward you for your love with some little gift, this and that–with gold, and with velvet–and there’s nothing he won’t give you. And in Moscow there are lots of nice things in the shops; there are things worth giving! So it’s nice to fall in love with an old man. That’s number one for you! And then this is what happens with a young and good-looking husband. You see they are a fickle lot! Before you know it he will be running after some one else, or some young lady will fall in love with him, and then his wife may pine away. Then come reproaches and jealousy. And what is this jealousy, eh? He, he, he! Do you know, young lady, what this jealousy is? It isn’t like a needle prick in the finger; it’s far more painful than that. You see the cursed thing consumes a man. From jealousy people stab one another, and poison one another with arsenic! [Laughs spasmodically and coughs.] But when any one falls in love with an old man, then all is peaceful for his wife. And here’s something else I will tell you, my dear young lady: Young men like to go on sprees; they like gayety and distraction, and all sorts of dissipations, and their wives may sit at home and wait for them till midnight. And they come home drunk, and bully their wives, and swagger. But an old man will just sit near his wife; he’ll die before he’ll leave her. And he would like to look into her eyes all the time and to caress her and to kiss her hands. [Kisses them.] Just like that.

Alexander Ostrovski (12 april 1823 – 14 juni 1886)

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 12 april 2007.

De Puertoricaanse dichter José Gautier Benítez werd geboren op 12 april 1848 in Caguas.

De Franse schrijver Guillaume-Thomas Raynal (Abbé Raynal ) werd geboren op 12 april 1713 in Lapanouse de Séverac.

De Duitse schrijfster Agnes Sapper werd geboren op 12 april 1852 in München.

Alan Ayckbourn, Tom Clancy, Antje Rávic Strubel, José Gautier Benítez, Alexander Ostrovski, Guillaume-Thomas Raynal, Agnes Sapper

Beste bezoekers,

Normaal gesproken ben ik iemand die vernieuwingen toejuicht. De nieuwe editor van Skynet die ik vanavond gedwongen was te gebruiken is echter verre van een verbetering. Het gebruiksgemak van de oude was drie maal beter. Het duurde dan ook drie maal zolang tot ik deze posting kon doen. En dan mag ik waarschijnlijk nog van geluk spreken dat ik html beheers. Mocht deze verslechtering blijvend zijn dan zal dit het einde betekenen van mijn blog zoals u hem tot nu toe kent. Mogelijk ga ik dan zelfs op zoek naar een ander blog adres. Laat mij weten waneer u ook hetzelfde ongemak heeft ervaren. Mogelijk helpt een gezamelijk protest.

De Britse blijspelauteur Alan Ayckbourn werd geboren op 12 april 1939 in Londen. Hij schrijft jaarlijks een nieuwe komedie, die eerst bij zijn eigen gezelschap in Scarborough in première gaat en het volgende seizoen op het Londense West End te zien is, om vervolgens de hele wereld over te reizen bij zowel beroeps- als amateurgezelschappen. Stukken als “Slippers”, “Liefde half om half”, “Wat een gekke man… en z’n vrouw dan?”, “Prettige Feestdagen” en “Bedkwartet” waren wereldwijd grote hits.

Uit: The Crafty Art of Playmaking

“Ironically, when the play went to the West End in the so-called Swinging Sixties, I was asked to reset the first scene to the day before, around 4pm – the argument being that the audiences would be less shocked at seeing a young unmarried couple waking up together in the afternoon than in the morning. The logic in this confounded me. You mean they couldn’t have been making love in the afternoon? So much for the traditional unities. I guess Aristotle hadn’t reckoned with that one.”

Alan Ayckbourn (Londen, 12 april 1939)

De Amerikaanse schrijver Tom Clancy werd geboren op 12 april 1947 in Baltimore County, Maryland. Clancy droomde als kind al van een militaire loopbaan, maar een oogprobleem (hij draagt een zeer sterke bril) deed die droom in duigen vallen. In het midden van de jaren ’80 was Tom Clancy een onbekende verkoper van verzekeringen, met een passie voor de geschiedenis van de scheepvaart. Hij had Engels gestudeerd aan de Loyola Universiteit van Baltimore, en droomde ervan een roman te schrijven. Zijn eerste poging, The Hunt for Red October, kreeg goede kritieken en verkocht vrij goed. Het was echter President Reagan die Clancy wereldberoemd maakte: Reagan prees in een interview Red October aan als ‘perfect’. De daarop volgende succesvolle techno-thrillers maakten van Clancy een van de rijkste Amerikanen. In 1996 stichtte hij Red Storm Entertainment, de firma die computerspellen ontwikkelt, die hij later verkocht voor 45 miljoen dollar.

Uit: Battle Ready

“It was November 12, 1998. U.S. Marine General Tony Zinni, the commander in chief of United States Central Command (CENTCOM), was standing in his command room overlooking the command center at CENTCOM’s Tampa, Florida, headquarters, leading the preparations for what promised to be the most devastating attack on Iraq since the 1991 Gulf War.
The spacious command center was fitted out with desks, phones, computers, maps, and large and small screens showing updates and the positions of aircraft and ships. In addition to the usual office-type furnishings, the windowed room had secure phones and video communications with Zinni’s superiors and his commanders in the field. It was Zinni’s battle position-the bridge of his ship.
At the end of the First Gulf War, Iraq had agreed to the UN-supervised destruction of its weapons of mass destruction (WMD) and the programs to develop and build them. That agreement had been a lie. The Saddam Hussein regime had never intended to give up its WMD program, and for the next seven years it had conducted a running battle with UNSCOM, the UN inspection operation in Iraq, to protect its programs in any way possible . . . by hiding them, moving them around, lying, stonewalling, delay, and noncooperation.”

Tom Clancy (Baltimore County, 12 april 1947)

De Duitse schrijfster Antje Rávic Strubel werd geboren op 12 april 1974 in Potsdam. Na haar eindexamen gymnasium studeerde zij in Potsdam en New York literatuurwetenschap, psychologie en amerikanistiek. Bekendheid kreeg zij in 2001 toen zij tijdens de Klagenfurter Literaturtagen de Ernst-Willner-Preis ontving.

Uit: Tupolew 134

“Der Sand hatte ja auch sein Gutes. Es gab einen Sommer, in dem Katja und Verona zum Zelten an die Ostsee getrampt waren. Am Strand hatten sie sich gegenseitig eingebuddelt. Über ihnen standen die Sterne. Sie hatten sich den Ostseesand über ihre Körper geschaufelt, sie hatten ihn kühl in die Achselhöhlen rieseln gespürt, und am Bauch und ringsum festgeklopft. Es war Nacht, und der Strand war bleich. Still lagen sie nebeneinander.
Sie hörten das Meer, das mit der Abenddämmerung flau geworden war, und vor allem hörten sie den Sand, der immer wieder in den Bauchnabel, zwischen die Finger und ins Salznäpfchen am Hals nachrutschte und die Ausbuchtungen ihrer Körper so übertrieb, daß er sie schließlich einander gleich machte. Später hatte sich Verona zu Katja gedreht, um sie anzusehen. Katja lag da mit geschlossenen Augen, und Verona stellte fest, daß Katjas Schönheit erst mit dem Angucken entstand, im bleichen Licht und unter Sternen, die das Meer immer wieder überspülte.
Der Sand war es auch, der den Abschied erleichtert hat.
„Ich hab sie einfach gekauft, ich hab gar nicht darüber nachgedacht, ob sie paßt oder nicht, das ist doch idiotisch.“
Verona trug eine neue Jeans. Sie standen auf dem Pausenplatz vor Halle 11. Die Hosen wurden an den Knien breiter, sie verdeckten die Schuhe. Aber das war für Menschen hinter den Fenstern ringsum genauso wenig zu erkennen wie Katjas oder Veronas Gesicht. Dazu war die Luft zu trüb.”

Antje Rávic Strubel (Potsdam, 12 april 1974)

De Puertoricaanse dichter José Gautier Benítez werd geboren op 12 april 1848 in Caguas. In 1865 werd hij naar de militaire school in San Juan gestuurd. Na zijn afstuderen ging hij naar Madrid waar hij zijn militaire opleiding voortzette. In 1878 schreef hij zijn beroemdste gedicht A Puerto Rico. In 1879 stierf zijn moeder en kreeg hij zelf tbc. Zijn verzamelde gedichten (nog geen honderd) worden beschouwd als de besten uit zijn tijd en zijn pas na zijn dood in 1880 uitgegeven.

LOS OJOS DE T.

Un astrónomo viendo las estrellas
preguntó la razón
de por qué le faltaban las más bellas
a una constelación.

En vano ¡e1 infeliz! se fatigaba
queriéndolas hallar,
y del cielo a la bóveda miraba
¡qué habría de encontrar!

Cansado de mirar al firmamento
a tus ojos miró.
“¡Por fin!”, exclama, y se marchó contento
pues entonces las vio.

José Gautier Benítez (12 april 1848 – 24 januari 1880)

De Russische toneelschrijver Alexander Nikolajewitsj Ostrovski werd geboren op 12 april 1823 in Moskou. Ostrovski wordt als de vader van het Russisch drama beschouwd, zijn stukken worden nog regelmatig gespeeld in de grote Russische theaters. Zijn scherpe en grappige pen effende het pad voor Anton Tsjechov en Maxim Gorki.

Uit: The Storm

“KULIGIN (_singing_).
“Amidst the level dales, upon a sloping hillside,”… (_ceases singing_)
Wonderful, one really must say it’s wonderful! Kudriash! Do you know, I’ve looked upon the Volga every day these fifty years and I can never get tired of looking upon it.
KUDRIASH.
How’s that?
KULIGIN.
It’s a marvellous view! Lovely! It sets my heart rejoicing.
KUDRIASH.
It’s not bad.
KULIGIN.
It’s exquisite! And you say “not bad”! You are tired of it, or you don’t feel the beauty there is in nature.
KUDRIASH.
Come, there’s no use talking to you! You’re a genuine antique, we all know, a chemical genius.
KULIGIN.
Mechanical, a self-taught mechanician.
KUDRIASH.
It’s all one. [_Silence._
KULIGIN (_pointing away_).
Look, Kudriash, who’s that waving his arms about over there?
KUDRIASH.
There? Oh, that’s Dikoy pitching into his nephew.
KULIGIN.
A queer place to do it!
KUDRIASH.
All places are alike to him. He’s not afraid of any one! Boris Grigoritch is in his clutches now, so he is always bullying him.
SHAPKIN.
Yes, you wouldn’t find another bully like our worthy Saviol Prokofitch in a hurry! He pulls a man up for nothing at all.
KUDRIASH.
He is a stiff customer.”

Alexander Ostrovski (12 april 1823 – 14 juni 1886)

De Franse schrijver Guillaume-Thomas Raynal (Abbé Raynal ) werd geboren op 12 april 1713 in Lapanouse de Séverac. Hij werd bekend door zijn Histoire philosophique et politique des établissements et du commerce des Européens dans les deux Inde, een van de meeste gelezen werken uit de late Verlichting. De eerste uitgave hiervan publiceerde hij in 1770. Diderot werkte er aan mee. Nadat het in 1772 verboden werd publiceerde hij het in 1774 opnieuw. De nieuwe oplage werd door de kerk meteen op de Index gezet. De nog militantere oplagen uit 1780 werd door het parlament in Parijs in de ban gedaan en in het openbaar verbrand, maar had wel enig succes bij de lezers. Abbé Raynal vluchtte naar Pruisen en naar Zwitserland, waar hij waakte over weer een nieuwe oplage. In 1784 keerde hij naar Frankrijk terug en riep verschillende prijzen in het leven die het succes van zijn werk aan de academies verlengden.

Uit: Histoire philosophique et politique des établissements et du commerce des Européens dans les deux Indes

« X : Etablissement des nations Européennes dans le grand Archipel de l’Amérique.

JUSQU’A préſent, nous avons marché d’horreurs en horreurs, à la ſuite des Eſpagnols & des Portugais. Les Anglois, les François, les Hollandois, les Danois avec leſquels nous allons deſcendre dans les isles, y ſeront-ils moins féroces que ceux qui ſe ſont emparés du continent ? Les habitans renfermés dans ces eſpaces limités, ſubiront-ils le ſort déporable des Péruviens, des Mexicains & des Bréſiliens ?? »

Guillaume-Thomas Raynal (12 april 1713 – 6 maart 1796)

De Duitse schrijfster Agnes Sapper werd geboren op 12 april 1852 in M

ünchen. Zij begon haar schrijversloopbaan met het verhaal In Wasserfluten naar aanleiding van een prijsvraag in het jaar 1882. Na de dood van haar man in 1898 verhuisde zij naar Würzburg en groeide zij pas echt uit tot een van de succesvolste schrijfsters van de 20e eeuw. Er werden meer dan drie miljoen exemplaren van haar boeken in velerlei talen verkocht.

Uit: Das erste Schuljahr

„Die nächsten Wochen brachten unserem Gretchen noch manche Not. In der Schule so viel Neues und Schweres und daheim weder Rat noch Hilfe, denn der Mutter Krankheit nahm den Vater und Lene ganz in Beschlag.
Heute war es Gretchen besonders schlecht ergangen. Sie war von Fräulein von Zimmern streng getadelt worden, weil sie schon zum zweitenmal ihre Aufgabe in der Erdkunde nicht gekonnt hatte. Betrübt schlich sie in der der Freiviertelstunde umher, sie hatte keine Lust, mit den andern zu spielen; aber Hermine Braun vermisste sie bald und suchte sie auf. »Ist dir’s nicht gut?« fragte sie, „und warum hast du denn deine Erdkunde nicht gelernt?«
»Ich habe sie doch gelernt«, rief Gretchen ganz in Verzweiflung, »gewiß zwei Stunden habe ich daran gelernt!«
»Aber du hast doch gar nichts gewußt von allem, was Fräulein von Zimmern gefragt hat! «
»Was sie gefragt hat, kommt ja gar nicht in meinem Buch vor!«
»O, dann hast du gewiß ein falsches Buch, zeig es mir doch einmal.«
Gretchen holte es her. Das Buch war nicht falsch, aber bald zeigte sich’s, dass Gretchen, die sich noch gar nicht darin auskannte, etwas ganz anderes daraus gelernt hatte, und zwar wohl dreimal soviel, als sie aufgehabt hatte.
»Das muss Fräulein von Zimmern erfahren«, rief Hermine lebhaft, »ich gehe mit dir und sage es ihr, gleich jetzt in der Freiviertelstunde. Komm nur!« und voll Eifer zog sie Gretchen mit sich fort, klopfte bei Fräulein von Zimmern an und trat mit Gretchen ein.“

Agnes Sapper (12 april 1852 – 19 maart 1929)

Georg Trakl werd op 3 februari 1887 in het conducteurshuis aan de Waagplatz 2 in Salzburg geboren. Zijn vader, Tobias Trakl, was een handelaar in ijzerwaren en zijn moeder, die ook psychische problemen had, was Maria Catharina Trakl, (meisjesnaam Halik). Voorts had hij nog drie broers en drie zussen. Margarethe (doorgaans Grethe genoemd) stond hem het naast, zelfs zodanig dat sommigen een incestueuze verhouding vermoeden. Zijn jeugd bracht hij door in Salzburg. Vervolgens bezocht hij van 1897 tot 1905 het humanistische gymnasium. Om toch een academische opleiding te kunnen volgen, werkte hij tot 1908 in de praktijk bij een apotheker. Sommigen vermoedden dat hij dit vooral deed om zichzelf opiaten te kunnen verschaffen. Bij het uitbreken van WO I werd Trakl als medicus naar het front in Galicië (heden ten dage in Oekraïne en Polen) gestuurd. Zijn gemoedsschommelingen leidden tot geregelde uitbraken van depressie, die verergerd werden door de afschuw die hij voelde voor de verzorging van de ernstig verwonde soldaten. De spanning en druk dreven hem ertoe een suïcidepoging te ondernemen, welke zijn kameraden nochtans verhinderden. Hij werd in een militair ziekenhuis opgenomen in Kraków, alwaar hij onder strikt toezicht geplaatst werd.Trakl verzonk daar in nog zwaardere depressies en schreef Ficker om advies. Ficker overtuigde hem ervan dat hij contact moest opnemen met Wittgenstein, die inderdaad op weg ging na Trakls bericht te hebben ontvangen. Op 4 november 1914, drie dagen voordat Wittgenstein aan zou komen, overleed hij echter aan een overdosis cocaïne

Paul Celan werd onder de naam Paul Antschel op 23 november 1920 geboren in Czernowitz, toentertijd de hoofdstad van de Roemeense Boekovina, nu behorend bij de Oekraïne. Paul Celans ouders waren Duitssprekende joden die hun zoon joods opvoedden en hem naar Duitse christelijke scholen stuurden. In 1942 werden Celans ouders door de Duitse bezetter naar een werkkamp gedeporteerd en daar vermoord. Hijzelf wist aanvankelijk onder te duiken, maar moest vanaf juli 1942 in een werkkamp dwangarbeid verrichten. Celan overleefde de oorlog. Via Boekarest en Wenen vestigde Celan zich in 1948 in Parijs. Daar was hij werkzaam als dichter, vertaler en doceerde hij aan de prestigieuze Ecole Normale Supérieure. Vermoedelijk op 20 april 1970 beëindigde hij zijn leven zelf door in de Seine te springen.

Simon Vestdijk (Harlingen, 17 oktober 1898 – Utrecht, 23 maart 1971) was een Nederlands romancier, dichter, essayist en vertaler. Zijn jeugd te Harlingen en Leeuwarden beschreef hij later in de Anton Wachter-cyclus. Van jongs af aan logeerde hij regelmatig bij zijn grootouders in Amsterdam, waar hij zich in 1917 aan de Universiteit van Amsterdam inschrijft als student in de medicijnen. Tijdens zijn studie die van 1917 tot 1927 duurde, leerde hij Jan Slauerhoff kennen.Tot 1932 is hij als arts in praktijken door heel Nederland werkzaam. In 1932 volgt zijn officiële schrijversdebuut met de uitgave van de bundel Verzen in De Vrije Bladen. Doorslaggevend voor Vestdijks uiteindelijke keuze voor de literatuur is zijn ontmoeting in 1932 met Eddy Du Perron en Menno ter Braak. Deze ontmoeting had tot resultaat dat hij redactielid werd van het tijdschrift Forum Kort daarop, in 1933, wordt zijn eerste novelle, De oubliette, uitgegeven. In hetzelfde jaar schrijft hij Kind tussen vier vrouwen, dat, eerst geweigerd door de uitgever, later de basis zal vormen voor de eerste drie delen van de Anton Wachter-romans. In 1951 ontvangt Vestdijk de P.C. Hooftprijs voor zijn in 1947 verschenen roman De vuuraanbidders. In 1957 wordt hij voor het eerst door het PEN-centrum voor Nederland voorgedragen voor de Nobelprijs voor de Literatuur, die hij echter nooit zal krijgen. Op 20 maart 1971 wordt hem de Prijs der Nederlandse Letteren toegekend, maar voor hij deze kan ontvangen overlijdt hij op 23 maart te Utrecht op 72-jarige leeftijd. Vestdijk was auteur van ca. 200 boeken. Vanwege deze enorme productie noemde de dichter Adriaan Roland Holst hem ‘de man die sneller schrijft dan God kan lezen’. Andere belangrijke boeken van Simon Vestdijk zijn: “Kind van stad en land” (1936), “Meneer Visser’s hellevaart” (1936), “Ierse nachten” (1946), “De toekomst de religie” (1947), “Pastorale 1943” (1948), “De koperen tuin” (1950), “Ivoren wachters” (1951), “Essays in duodecimo” (1952) en “Het genadeschot” (1964).

Thomas Mann, de jongere broer van Heinrich Mann, werd geboren op 6 juni 1875 in Lübeck. Hij was de tweede zoon van de graankoopman Thomas Johann Heinrich Mann welke later één van de senatoren van Lübreck werd. Zijn moeder Julia (geboren da Silva-Bruhns) was Duits-Braziliaans van Portugees Kreoolse afkomst. In 1894 debuteerde Thomas Mann met de novelle “Gefallen”. Toen Thomas Mann met 21 jaar eindelijk volwassen was en hem dus geld van zijn vaders erfenis toestond – hij kreeg ongeveer 160 tot 180 goldmark per jaar – besloot hij dat hij genoeg had van al die scholen en instituties en werd onafhankelijk schrijver. Kenmerkend voor zijn stijl zijn de ironie, de fenomenale taalbeheersing en de minutieuze detailschildering. Manns reputatie in Duitsland was sterk wisselend. Met zijn eerste roman, Buddenbrooks (1901), had hij een enorm succes, maar door zijn sceptische houding tegenover Duitsland na de Eerste Wereldoorlog veranderde dit volledig. Stelde hij zich tot aan de jaren twintig apolitiek op (Betrachtungen eines Unpolitischen, 1918), meer en meer raakte hij bij het Politiek gebeuren betrokken. Zijn afkeer van het nationaal socialisme groeide, zijn waarschuwingen werden veelvuldiger en heftiger. In 1944 accepteerde hij het Amerikaanse staatsburgerschap. Tussen 1943 en 1947 schreef Mann Doktor Faustus (zie Faust), de roman van de ‘Duitse ziel’ in de gecamoufleerd geschilderde omstandigheden van de 20ste eeuw. In 1947 bezocht hij voor het eerst sinds de Oorlog Europa, twee jaar later pas Duitsland. In 1952 vertrok hij naar Zwitserland. Op 12 augustus 1955 stierf hij in Zürich. Twintig jaar na zijn dood, in aug. 1975, is zijn literaire nalatenschap geopend: dagboekaantekeningen van 15 maart 1933 tot 29 juli 1955, alsmede notities uit de jaren 1918 tot en met 1921.Belangrijke werken zijn: Der Zauberberg, Der Tod in Venedig, Dokter Faustus , Joseph und seine Brüder en Die Bekenntnisse des Hochstaplers Felix Krull

De Nederlandse dichter Jakobus Cornelis Bloem werd geboren op 10 mei 1887 in Oudshoorn. Bloem stamde uit een stijlvolle, patricische familie. Op 12 mei 1921 verscheen eindelijk Het verlangen, vooral dank zij de krachtdadige hulp van zijn vriend Jan van Krimpen, die ook de typografie verzorgde In 1925 ontmoette Bloem de 19-jarige Clara Eggink. Het volgende jaar trouwden zij. Vrijwel tegelijk met de geboorte van hun zoon Wim op 8 september 1927 werd Bloem ontslagen bij de NRC. In mei 1928 werd Bloem benoemd tot griffier aan het kantongerecht De Lemmer, uit welk ‘Friesch Cayenne’ hij in 1931 werd overgeplaatst naar Breukelen. Afgezien van kleine opflakkeringen in 1924/25 en 1929 (samen vijf verzen), duurde het tot 1930 voor hij weer ‘aan de schrijverij’ raakte. Dit resulteerde in het jaar daarop in de bundel Media vita. Tussen 1934 en 1937, maar vooral in dat laatste jaar, schreef Bloem de verzen die uitkwamen als De nederlaag. Zijn Verzamelde gedichten verschenen in 1947, al spoedig enige malen herdrukt, en daarmee kwam eindelijk ook de officiële erkenning van zijn dichterschap: Constantijn Huygens-prijs (1949), P.C. Hooftprijs (1952), en ten slotte de grote Prijs der Nederlandse Letteren (1965). Na een langdurige ziekte die hem volstrekt hulpbehoevend maakte, overleed Bloem op 10 augustus 1966. Hij werd begraven in Paasloo (Overijssel).

Rilke werd op 4 december 1875 geboren in Praag. Hij had al naam gemaakt als dichter met zijn bundels Das Stundenbuch en Das Buch der Bilder, toen hij de literaire wereld versteld deed staan en wereldfaam verwierf met de publicatie van zijn twee delen Neue Gedichte in 1907 en 1908. Hij verzamelde daarin het beste werk uit een van zijn vruchtbaarste periodes, die hij grotendeels doorbracht in Parijs. Rilke was daar diep onder de indruk gekomen van Rodin, bij wie hij een tijdlang in dienst was als particulier secretaris. Rodin, zei hij later, had hem leren kijken. Dit kijken kwam neer op intense concentratie, om het mysterie te kunnen zien ‘achter de schijnbare werkelijkheid’. Latere en rijpere werken als Duineser Elegien (1912-1923) en het ronduit schitterende Die Sonette an Orfeus (1924) illustreren Rilkes metafysische visie op het onzegbare, dat haar verwoording vindt in een hermetische muzikale taal. Op 29 december 1926 overlijdt Rilke in het sanatorium in Val-Mont aan de gevolgen van leukemie. Enkele dagen later wordt hij, overeenkomstig zijn wens, begraven op het kerkhof van Raron.

K.P. Kavafis werd als kind van Griekse ouders, afkomstig uit Konstantinopel, geboren in 1863 in Alexandrië (tot vandaag een Griekse enclave) waar hij ook het grootste deel van zijn leven woonde en werkte. Twee jaar na de dood van zijn vader verhuist het gezin in 1872 naar Engeland om na een verblijf van vijf jaar naar Alexandrië terug te keren. Vanwege ongeregeldheden in Egypte vlucht het gezin in 1882 naar Konstantinopel, om na drie jaar opnieuw naar Alexandrië terug te gaan. In de jaren die volgen maakt Kavafis reizen naar Parijs, Londen en in 1901 zijn eerste reis naar Griekenland, in latere jaren gevolgd door nog enkele bezoeken. Op de dag van zijn zeventigste verjaardag, in 1933 sterft Kavafis in Alexandrië. De roem kwam voor Kavafis pas na zijn dood, dus postuum. Deels is dat toe te schrijven aan zijn eigen handelswijze. Hij was uiterst terughoudend met de publicatie van zijn gedichten, liet af en toe een enkel gedicht afdrukken in een literair tijdschrift, gaf in eigen beheer enkele bundels met een stuk of twintig gedichten uit en het merendeel van zijn poëzie schonk hij op losse bladen aan zijn beste vrienden.