Bertus Aafjes, Nederlands dichter en prozaïst, volgde een tijd een priesteropleiding, studeerde archeologie in Leuven en Rome en werd journalist. Zijn grote succes kwam met het omvangrijke autobiografische dichtwerk Een voetreis naar Rome (1946). Hij overleed, vandaag 13 jaar geleden, 79 jaar oud. Aafjes was een exponent van het katholieke schrijverschap. Hij is, zeker in de “zuidelijke Nederlanden” nog lang populair geweest, maar drong nooit door tot de hogere literaire rangen.
Ballade op Hollands Water
Wie eenmaal in de vreemde was
En tot de reis gereed,
Die weet hoe nooit de wond genas,
De wond, die Holland heet;
En zit hij ’s avonds op het plein
Bij staf en ransel neer,
Dan staart hij in zijn beker wijn,
Dan ziet hij Holland weer.
Dan tuurt hij – door dien droom bezocht-
Achter een groenen ruit,
Op een der grachten in de bocht
Van Hollands hoofdstad uit;
Hij nipt aan zijn jeneverglas
en zet het stil weerom:
de maan drijft in den waterplas
Als in een glazen kom
Dan ziet hij plotseling de zee,
De kleine Zuiderzee;
De botter op de horizon
Verdwijnt van lieverlee;
De golven worden grauw als asch,
Het waterveld vergrijst:
Antiek gelijk een spiegelglas,
Dat niemand meer polijst
Dan vriest het eenklaps dat het kraakt,
Op Frieslands helder meer;
De schaats die nauw de ijsvloer raakt,
Grift een verwaaide veer;
De schaduw met de ronde rug
IJlt langs het dorre riet
En van de ijsschol zingt terug
Een onverstaanbaar lied.
En komt de lente in het land
Dan fonkelt de rivier
De visch springt naar de overkant
En zedig wuift het wier.
En nergens is natuur zo frisch,
Waar twee verzameld zijn
Al tusschen madelief en lisch
In hollands springfontein!
Wie eenmaal in de vreemde was
En tot de reis gereed,
Die weet hoe nooit de wond genas,
De wond, die Holland heet;
En zit hij ’s avonds op het plein
Bij staf en ransel neer,
Dan staart hij in zijn beker wijn,
En ziet zoo Holland weer.
Bertus Aafjes (12 mei 1914 – 22 april 1993)
Vandaag is het ook 6 jaar geleden dat Toon Hermans overleed. En vooruit, laten we deze schitterende cabaretier dan ook maar gelijk met een versje herdenken.
“`N BEETJE”
Sterven doe je niet ineens
maar af en toe `n beetje
en alle beetjes die je stierf
’t is vreemd, maar die vergeet je
het is je dikwijls zelf ontgaan
je zegt ik ben wat moe
maar op `n keer dan ben je aan
de laatste beetje toe.
Toon Hermans (17 december 1916 – 22 april 2000)