De Duitser schrijver Patrick Süskind werd geboren in Ambach op 26 maart 1949. Süskind studeerde geschiedenis in München en Aix-en-Provence van 1968 tot 1974. In de jaren 80 werkte hij als scriptschrijver, onder meer voor de televisieseries Kir Royal en Monaco Franze. Zijn eenakter Der Kontrabaß uit 1981 had in vijf jaar meer dan 500 opvoeringen in Duitsland en had ook internationaal succes. Zijn bekendste boek is Het parfum (Das Parfum, 1985), dat één van de meest gelezen boeken uit Duitsland is, en wereldwijd een absolute bestseller. Het boek werd in 2006 verfilmd door regisseur Tom Tykwer. Süskind woont in de Languedoc, Frankrijk als kluizenaar. Hij geeft weinig interviews en mijdt de publiciteit. Ook heeft hij verschillende literaire prijzen geweigerd.
Uit: Das Parfum
„ Im achtzehnten Jahrhundert lebte in Frankreich ein Mann, der zu den genialsten und abscheulichsten Gestalten dieser an genialen und abscheulichen Gestalten nicht armen Epoche gehörte. Seine Geschichte soll hier erzählt werden. Er hieß Jean-Baptiste Grenouille, und wenn sein Name im Gegensatz zu den Namen anderer genialer Scheusale, wie etwa de Sades, Saint-Justs, Fouchés, Bonapartes usw., heute in Vergessenheit geraten ist, so sicher nicht deshalb, weil Grenouille diesen berühmteren Finstermännern an Selbstüberhebung, Menschenverachtung, Immoralität, kurz an Gottlosigkeit nachgestanden hätte, sondern weil sich sein Genie und sein einziger Ehrgeiz auf ein Gebiet beschränkte, welches in der Geschichte keine Spuren hinterläßt: auf das flüchtige Reich der Gerüche.
Patrick Süskind (Ambach, 26 maart 1949)
De Amerikaanse schrijfster Erica Jong werd geboren in New York op 26 maart 1942. Jong is de auteur van acht romans, zes dichtbundels en diverse non-fictie-boeken. Haar boeken verschijnen wereldwijd in vertaling en belanden onverminderd op de bestsellerlijsten. Ze woont afwisselend in New York en Connecticut. Erica jong brak door in 1973 met haar roman Fear of Flying. Het boek verscheen in 27 talen en ging minstens 15 miljoen keer over de toonbank.
Uit: SAPPHO’S SPRONG
“Proloog
Waar zal ik mijn verhaal laten beginnen? De minstrelen raden ons aan om middenin te beginnen, als de opwinding het grootst is. Goed dan, stel je mij maar voor terwijl ik voort zwoeg in een striemende koude wind boven op het Leucadische klif waar nog steeds het heiligdom van Apollo staat. Ze zeggen dat hier in het verre verleden mensenoffers werden gebracht. Die sfeer hangt er nog steeds, de oude geur van bloed. Alle magische plaatsen ter wereld hebben die geur.
Langs mijn pad staan groepjes gedrongen pijnbomen en de gouden sandalen die ik draag zijn niet opgewassen tegen de stenen die bij het klimmen onder mijn voeten vandaan rollen en wegschieten. Meer dan eens heb ik mijn enkel verstuikt en ben ik gevallen. Mijn knieën zijn net zo geschaafd als toen ik als meisje vaak klom.
Ik ben vele dagen op zee geweest en als ik naar de top van het witte klif klim, voel ik nog steeds het schip onder mijn voeten deinen.
Ik ben onvoorstelbaar oud – vijftig. Alleen heksen halen de vijftig! Goede vrouwen sterven in het kraambed als ze zeventien zijn, zoals mij bijna overkwam. Tegen mijn vijftigste zou ik dood of een oud wijf moeten zijn, met mijn donkere uiterlijk en mijn lichtgekromde rug – die ik altijd met mantels van veelkleurige zijde heb verhuld. Mijn jeugd is verdwenen, maar mijn ijdelheid niet.
Hoe kan ik op mijn vijftigste nog steeds over de liefde dromen? Ik lijk wel gek!”
Erica Jong (New York, 26 maart 1942)
De Amerikaanse dichter Gregory Corso werd geboren in New York op 26 maart 1930. Hij was één van de meest invloedrijke dichters van de Beat Generation. Zijn moeder, die 16 was toen Corso geboren werd, verliet het gezin een jaar na zijn geboorte en dit luidde een periode in waarin Corso veelal onderdak vond bij pleeggezinnen en in weeshuizen. Hij liep voortdurend weg en zijn carrière als kleine crimineel leidde uiteindelijk tot een veroordeling van drie jaar wegens diefstal. In de Clinton State Prison vond er een belangrijke omwenteling plaats in Corso’s leven. Hij leerde de literatuur kennen en ontwikkelde een voorkeur voor de dichtkunst. Hij werd in 1950 vrijgelaten en kwam in contact met Allen Ginsberg, William S. Burroughs en Jack Kerouac. Hij begon te schrijven voor de Los Angeles Examiner maar was ook handwerksman en werkte voor de Noorse koopvaart. Hij acteerde en speelde in Andy Warhol’s Couch. In 1954 verscheen The Vestal Lady on Brattle and Other Poems, zijn eerste dichtbundel. Dit werd het begin van een reeks voordrachten van Corso waarvoor hij stad en land afreisde. In1956 verhuisde hij naar San Francisco en werd het boegbeeld van de Beat Generation. Het hoogtepunt van zijn dichtersbestaan lag in de jaren vijftig en jaren zestig. Zijn invloed op de Amerikaanse literatuur bestaat echter nog steeds.
Last Night I Drove a Car
Last night I drove a car
not knowing how to drive
not owning a car
I drove and knocked down
people I loved
…went 120 through one town.
I stopped at Hedgeville
and slept in the back seat
…excited about my new life.
I Held a Shelley Manuscript
My hands did numb to beauty
as they reached into Death and tightened!
O sovereign was my touch
upon the tan-inks’s fragile page!
Quickly, my eyes moved quickly,
sought for smell for dust for lace
for dry hair!
I would have taken the page
breathing in the crime!
For no evidence have I wrung from dreams–
yet what triumph is there in private credence?
Often, in some steep ancestral book,
when I find myself entangled with leopard-apples
and torched-skin mushrooms,
my cypressean skein outreaches the recorded age
and I, as though tipping a pitcher of milk,
pour secrecy upon the dying page.
26 maart 1930 – Minneapolis, 17 januari 2001)
De Amerikaanse dichter Robert Lee Frost werd geboren op 26 maart 1874 in San Francisco. Hij studeerde klassieke talen aan Harvard. Frost debuteerde in Engeland met de dichtbundel ‘A Boy’s Will’ (1913) en doceerde aan Amherst, Harvard, en de Universiteit van Michigan. Hij ontving in 1923 voor de eerste keer de Pulitzer Prize voor de bundel New Hampshire. Hij ontving deze prijs in totaal zelfs vier keer. Werk o.a.: ‘Collected Poems’ (1930), ‘A Further Range’ (1936) en ‘A Witness Tree’ (1942).
MOWING
There was never a sound beside the wood but one,
And that was my long scythe whispering to the ground.
What was it it whispered? I knew not well myself;
Perhaps it was something about the heat of the sun,
Something, perhaps, about the lack of sound–
And that was why it whispered and did not speak.
It was no dream of the gift of idle hours,
Or easy gold at the hand of fay or elf:
Anything more than the truth would have seemed too weak
To the earnest love that laid the swale in rows,
Not without feeble-pointed spikes of flowers
(Pale orchises), and scared a bright green snake.
The fact is the sweetest dream that labour knows.
My long scythe whispered and left the hay to make.
Blue-Butterfly Day
It is blue-butterfly day here in spring,
And with these sky-flakes down in flurry on flurry
There is more unmixed color on the wing
Than flowers will show for days unless they hurry.
But these are flowers that fly and all but sing:
And now from having ridden out desire
They lie closed over in the wind and cling
Where wheels have freshly sliced the April mire.
Robert Frost (26 maart 1874 – 29 januari 1963)
De Engelse dichter Alfred Edward Housman werd geboren op 26 maart 1859 in Fockbury, Worcestershire. Hij was het prototype van een uit een burgerlijk milieu afkomstige intellectueel, die in de Griekse en Latijnse letterkunde compensatie zocht voor zijn homosexualiteit. Dat Housman zijn emoties onderdrukte is teveel gezegd. Zijn academische vorming had echter wel iets van een ivoren toren van waaruit de afstandelijke professor de omringende wereld scherp in de gaten hield. De tijden waren er dan ook naar. Housman was nog maar een paar jaar professor aan het University College van Londen, toen Oscar Wilde werd veroordeeld wegens een “Zedenmisdrijf”. Housmans bundel A Shropshire Lad werd tot zijn eigen verbazing een klassieker, die menig Brits soldaat bij zich droeg in de loopgraven van WO I.
On the idle hill of summer
On the idle hill of summer,
Sleepy with the flow of streams,
Far I hear the steady drummer
Drumming like a noise in dreams.
Far and near and low and louder
On the roads of earth go by,
Dear to friends and food for powder,
Soldiers marching, all to die.
East and west on fields forgotten
Bleach the bones of comrades slain,
Lovely lads and dead and rotten;
None that go return again.
Far the calling bugles hollo,
High the screaming fife replies,
Gay the files of scarlet follow:
Woman bore me, I will rise.
THE RECRUIT
Leave your home behind, lad,
And reach your friends your hand,
And go, and luck go with you
While Ludlow tower shall stand.
Oh, come you home of Sunday
When Ludlow streets are still
And Ludlow bells are calling
To farm and lane and mill,
Or come you home of Monday
When Ludlow market hums
And Ludlow chimes are playing
“The conquering hero comes,”
Come you home a hero,
Or come not home at all,
The lads you leave will mind you
Till Ludlow tower shall fall.
And you will list the bugle
That blows in lands of morn,
And make the foes of England
Be sorry you were born.
And you till trump of doomsday
On lands of morn may lie,
And make the hearts of comrades
Be heavy where you die.
Leave your home behind you,
Your friends by field and town
Oh, town and field will mind you
Till Ludlow tower is down.
A. E. Housman (26 maart 1859 – 30 april 1936)
De Amerikaanse schrijver Tennessee Williams (eigenlijk Thomas Lanier Williams) werd geboren in Columbus (Mississippi op 26 maart 1911. Hij is vooral bekend geworden door zijn toneelstukken, maar hij schreef ook romans, gedichten en essays. Zijn bijnaam, die ook zijn schrijversnaam werd, kreeg hij van zijn klasgenoten vanwege zijn zuidelijke accent. Zijn eerste grote succes was The Glass Menagerie (Glazen speelgoed, 1945). In dit stuk komt al een van zijn hoofdthema’s naar voren: het conflict tussen illusie en realiteit. Met A Streetcar Named Desire (Tramlijn Begeerte, 1947) werd hij een van de belangrijkste naoorlogse Amerikaanse toneelschrijvers. Dit stuk werd in 1951 verfilmd, met in de hoofdrol Marlon Brando. Ook Cat on a Hot Tin Roof werd verfilmd, met Paul Newman en Elizabeth Taylor in de hoofdrollen.
The Wine-Drinkers
The wine-drinkers sit on the porte cochère in the sun.
Their lack of success in love has made them torpid.
They move their fans with a motion that stirs no feather,
the glare of the sun has darkened their complexions.
Let us commend them on their conversations.
One says “oh” and the other says “indeed.”
The afternoon must be prolonged forever, because the night
will be impossible for them.
They know that the bright and very delicate needles
inserted beneath the surfaces of their skins
will work after dark–at present are drugged, are dormant.
Nobody dares to make any sudden disturbance.
One says “no,” the other one murmurs “why?”
The cousins pause: tumescent.
What do they dream of? Murder?
They dream of lust and they long for violent action
but none occurs.
Their quarrels perpetually die from a lack of momentum
The light is empty: the sun forestalls reflection
Heavenly Grass
My feet took a walk in heavenly grass.
All day while the sky shone clear as glass.
My feet took a walk in heavenly grass,
All night while the lonesome stars rolled past.
Then my feet come down to walk on earth,
And my mother cried when she give me birth.
Now my feet walk far and my feet walk fast,
But they still got an itch for heavenly grass.
But they still got an itch for heavenly grass.
Tennessee Williams (26 maart 1911 – 25 februari 1983)