De Chileense schrijver Roberto Bolaño werd geboren op 28 april 1953 in Santiago de Chile. Een groot deel van zijn jeugd bracht hij door in Mexico. Toen Salvador Allende in 1972 aan de macht was gekomen keerde hij naar Chili terug. Na de militaire staatsgreep van 1973 zat hij acht dasgen vast. Daarna kon hij het land weer verlaten, ging eerst naar El Salvador en daarna weer naar Mexico. Toen in Spanje het Franco regime verdwenen was vestigde hij zich daar. Hij voorzag in zijn levensonderhoud via allerlei jobs tot hij in de jaren tachtig van het prijzengeld van verschiilende literaire wedstrijden kon leven. Na surrealistische gedichten begon hij proza te schrijven. In 1999 kreeg hij voor zijn hoofdwerk Los detectives salvajes” de Premio Herralde de Novela en de Premio Rómulo Gallegos.
Uit: The Savage Detectives
“I’m not really sure what visceral realism is. I’m seventeen years old, my name is Juan García Madero, and I’m in my first semester of law school. I wanted to study literature, not law, but my uncle insisted, and in the end I gave in. I’m an orphan, and someday I’ll be a lawyer. That’s what I told my aunt and uncle, and then I shut myself in my room and cried all night. Or anyway for a long time. Then, as if it were settled, I started class in the law school’s hallowed halls, but a month later I registered for Julio César Álamo’s poetry workshop in the literature department, and that was how I met the visceral realists, or viscerealists or even vicerealists, as they sometimes like to call themselves. Up until then, I had attended the workshop four times and nothing ever happened, though only in a manner of speaking, of course, since naturally something always happened: we read poems, and Álamo praised them or tore them to pieces, depending on his mood; one person would read, Álamo would critique, another person would read, Álamo would critique, somebody else would read, Álamo would critique. Sometimes Álamo would get bored and ask us (those of us who weren’t reading just then) to critique too, and then we would critique and Álamo would read the paper.
It was the ideal method for ensuring that no one was friends with anyone, or else that our friendships were unhealthy and based on resentment.
And I can’t say that Álamo was much of a critic either, even though he talked a lot about criticism. Really I think he just talked for the sake of talking. He knew what periphrasis was. Not very well, but he knew. But he didn’t know what pentapody was (a line of five feet in classical meter, as everybody knows), and he didn’t know what a nicharchean was either (a line something like the phalaecean), or what a tetrastich was (a four-line stanza). How do I know he didn’t know? Because on the first day of the workshop, I made the mistake of asking. I have no idea what I was thinking. The only Mexican poet who knows things like that by heart is Octavio Paz (our great enemy), the others are clueless, or at least that was what Ulises Lima told me minutes after I joined the visceral realists and they embraced me as one of their own.”
Roberto Bolaño (28 april 1953 – 15 juli 2003)
De Amerikaans schrijfster Nelle Harper Lee werd geboren in Monroeville op 28 april 1926. Zij is vooral bekend geworden door haar boek To Kill a Mockingbird uit 1960 dat een Pulitzer-prijs won in 1961. Lee is de jongste uit een gezin van vier kinderen. n haar jeugdjaren was ze het buurmeisje van schrijver Truman Capote, met wie ze een levenslange vriendschap had en wie tevens een inspiratiebron was voor een van de karakters in Mockingbird. Na het behalen van haar diploma voor secundair onderwijs, studeerde ze aan Huntingdon College. Na een jaar ging ze daar weg om rechten te studeren aan de University of Alabama. Daarnaast heeft ze een jaar in Oxford gestudeerd, voordat ze naar New York City verhuisde in 1950. Lee schreef een serie korte verhalen over het leven in het zuiden van de Verenigde Staten. Deze bood ze een uitgever aan voor publicatie in 1957. Haar redacteur Tay Hohoff moedigde haar echter aan om deze verhalen om te zetten in een roman, dit werd To Kill a Mockingbird. Tot op de dag van vandaag is het een bestseller in de Verenigde Staten. Na dit boek trok ze zich grotendeels terug uit het publieke leven en publiceerde vrijwel niks meer. Ze begeleidde Truman Capote bij zijn onderzoek naar In Cold Blood.
Uit: To Kill a Mockingbird
“When he was nearly thirteen, my brother Jem got his arm badly broken at the elbow. When it healed, and Jem’s fears of never being able to play football were assuaged, he was seldom self-conscious about his injury. His left arm was somewhat shorter than his right; when he stood or walked, the back of his hand was at right angles to his body, his thumb parallel to his thigh. He couldn’t have cared less, so long as he could pass and punt.
When enough years had gone by to enable us to look back on them, we sometimes discussed the events leading to his accident. I maintain that the Ewells started it all, but Jem, who was four years my senior, said it started long before that. He said it began the summer Dill came to us, when Dill first gave us the idea of making Boo Radley come out.
I said if he wanted to take a broad view of the thing, it really began with Andrew Jackson. If General Jackson hadn’t run the Creeks up the creek, Simon Finch would never have paddled up the Alabama, and where would we be if he hadn’t? We were far too old to settle an argument with a fist-fight, so we consulted Atticus. Our father said we were both right.
Being Southerners, it was a source of shame to some members of the family that we had no recorded ancestors on either side of the Battle of Hastings. All we had was Simon Finch, a fur-trapping apothecary from Cornwall whose piety was exceeded only by his stinginess. In England, Simon was irritated by the persecution of those who called themselves Methodists at the hands of their more liberal brethren, and as Simon called himself a Methodist, he worked his way across the Atlantic to Philadelphia, thence to Jamaica, thence to Mobile, and up the Saint Stephens.”
Harper Lee (Monroeville, 28 april 1926)
De Joods-Oostenrijkse dichter, schrijver en journalist Karl Kraus werd geboren in Jičin, Bohemen, Oostenrijk-Hongarije (thans Tsjechië) op 28 april 1874. Zie ook mijn blog van 28 april 2007 en ook mijn blog van 28 april 2008.
Der Funktionär
Entgegenkommend zu sein und verbindlich
des k.k. Beamten äußerstes Lob war,
das in der Amtssprache jemals empfindlich,
wenn er nicht hinsichtlich dessen auch grob war.
Um die Bestandteile gut zu verbinden,
mußte der Funktionär konnivent sein,
nach oben, nach unten, nach hinten sich winden,
hauptsächlich, weil mr eh schon am End sein.
Nun, da sie doch auseinandergegangen,
was soll ihm noch seine Verbindlichkeit frommen?
Höchstens, um rücksichtlich anzufangen,
unserem Ende entgegenzukommen.
Das arme Leben
Tust du nicht unrecht diesen Freuden?
Verbergen sie nicht Gram und Qual?
Verzittert nicht das tiefste Leiden
in einem Tränenbach-Kanal?
Hat doch der Glaube sie zum Narren,
daß jeder Schritt ins Freie drängt,
wenn sie in diese Enge starren,
die sich nur immer mehr verengt.
Bange macht jedem jede Stunde,
die von ihm abnimmt Stück für Stück,
und jeder zieht mit einer Wunde
in sein Verhängnis sich zurück.
Wer fühlt das Leben nicht vertropfen
und wie es in den Tod verfällt!
Sie hören ihre Herzen klopfen,
und eben darum lärmt die Welt.
Jeglicher Blick verkürzt das Dauern
von der bemessnen Wartezeit,
und jeder Atemzug ist Schauern,
und jeder Gang ein Grabgeleit.
Wenn sie verrucht den andern nahmen
den zugeteilten Henkerschmaus,
es hat zum vorbestimmten Amen
der vollste Magen nichts voraus.
Heben vergebens ihre Hände,
eh sie vereint das letzte Band.
Sie reichen alle doch am Ende
einander ihre Totenhand.
Karl Kraus (28 april 1874 – 12 juni 1936)
Karl Kraus door Oskar Kokoschka, 1925
De Azteekse dichter en filosoof Nezahualcóyotl werd geboren in Texcoco op 28 april 1402. Zie ook mijn blog van 28 april 2008.
Uit: SONG OF NEZAHUALCOYOTL (Fragment)
I, the singer, plumes of narcotic flowers tint my heart; already I
scatter flowers, they are quickly taken. Enjoy. Within my heart the
song flowers burst, already I scatter flowers. Ayyo.
With songs I must deck m+yself, with flowers my heart must be
entwined: they are princes, they are kings! Ayyo.
For this I cry sometimes and say: The fame of my flowers, the renown
of my songs, I will leave abandoned someday: with flowers my heart
must be entwined: they are princes, they are kings! Ayyo.
Drums: Tico toco tocoto. At the end: ticoto ticoto.
As a parrot, as a quechol bird, I fly above the earth, my heart
drunk. Ahuayyai.
I am a quetzal, I arrive in the One Spirit’s place of rain,
beautifully over the flowers; singing, my heart fills with joy.
Ahuayyai.
Flowers flood the earth: my heart is drunk. Ahuayyai.
I cry and grieve, for no one has a home on earth. Ahuayyai.
I, a Mexica, say, let me have pleasure as I march to Tecuantepec:
I go to destroy the Chiltepecans, so the Tecuantepecans may weep.
If only these warriors of mine, these Mexicas, were not so warlike!
They destroy! Ahuayyai.
A comet showers down upon them. Perished are the Xochitecans,
weeping are the Amaxtecans, weeping are the Tecuantepecans.
Ahuayyai.
Nezahualcóyotl (28 april 1402 – 4 juni 1472)
De Franse dichter Auguste Barbier werd geboren op 28 april 1805 in Parijs. Zie ook mijn blog van 28 april 2008.
Iambes, le progres
à quoi servent, grand dieu ! Les leçons de l’ histoire
pour l’ avenir des citoyens,
et tous les faits notés dans une page noire
par la main des historiens,
si les mêmes excès et les mêmes misères
reparaissent dans tous les temps,
et si de tous les temps les exemples des pères
sont imités par leurs enfants ?
ô pauvres insensés ! Qui, le front ceint de chêne
devant l’ univers enchanté,
voilà six ans bientôt, entonnions d’ une haleine
l’ hymne brûlant de liberté !
Nous chantions tous en choeur, dans une sainte ivresse,
la vierge pure comme l’ or,
sans penser que plus tard l’ immortelle déesse
devait tant nous coûter encor.
Nous rêvions un ciel doux, un ciel exempt d’ orages,
un éternel et vaste azur,
tandis que sur nos fronts s’ amassaient les nuages :
l’ avenir devenait obscur.
Et nous avons revu ce qu’ avaient vu nos pères,
le sang humain dans les ruisseaux,
et l’ angoisse des nuits glaçant le coeur des mères,
quand le plomb battait les carreaux ;
le régicide infect aux vengeances infâmes
et ses stupides attentats,
la baïonnette ardente entrant au sein des femmes,
les enfants percés dans leurs bras :
enfin les vieux forfaits d’ une époque cruelle
se sont tous relevés, hélas !
Pour nous faire douter qu’ en sa marche éternelle
le monde ait avancé d’ un pas.
Auguste Barbier (28 april 1805 – 14 februari 1882)
De Tataarse dichter Ğabdulla Tuqay werd geboren op 28 april 1886 in Qoşlawıç in Kazan, Rusland (tegenwoordig Tatarstan). Zie ook mijn blog van 28 april 2007 en ook mijn blog van 28 april 2008.
The Shuraleh (Fragment)
(A mythical horned demon,
which inhabits the forests of Qazan.)
Past Qazan into the country
There’s a village called Qirlay.
In that village even hens cluck.
God alone could tell you why.
Even though I was not born there,
For a while it was my home.
There in spring I tilled and harrowed,
In the autumn reaped the loam.
I recall in all directions
Lay the backwood’s broad delight.
Grasslands there of glossy velvet
Dazzled everybody’s sight.
And is the village large? О no!
It’s just a hamlet in a ring.
All its daily drinking water
Comes from one, lone tiny spring.
Ğabdulla Tuqay (28 april 1886 – 15 april 1913)
Standbeeld in Sint Petersburg
De Schotse schrijver Alistair Stuart MacLean werd geboren op 28 april 1922 in Glasgow. Zie ook mijn blog van 28 april 2008 en ook mijn blog van 28 april 2007.
Uit: Ice Station Zebra
” My executive offucer, Torpedoman Rawlings and Radioman Zabrinski,” Swanson said formally, ” don’t like this.”
…
” They won’t let you go through with it,” Swanson went on, ” unless, that is, you will permit them to accompany you, which they have volunteered to do.”
” Volunteered,” Rawlings sniffed. ” You, you, and you.”
” I don’t want them,” I said.
” Gracious, ain’t he?” Rawlings asked of no one in particular. ” You might at least have said thanks, Doc.”
” You are putting the lives of your men in danger, Commander Swanson. You know what your orders said….
” What do your men think of your making them risk their lives to save the good name of the submarine service?”
” You heard the captain,” Rawlings said. ” We’re volunteers. Look at Zabrinski there, anyone can see that he is a man cast in a heroic mould.”
” Have you thought of what happens,” I said, ” if the ice closes in when we’re away and the captain has to take the ship down.”
” Don’t even talk of it,” Zabrinski urged. ” I’m not all that heroic.”
Alistair MacLean (28 april 1922 – 2 februari 1987)
De Engelse dichter en vertaler Charles Cotton werd geboren op 28 april 1630 in Beresford in Staffordshire. Hij is bekend geworden door zijn vertaling van het werk van Michel de Montaigne en door zijn bijdragen aan The Compleat Angler en zijn invloed op The Compleat Gamester.
To Coelia
WHEN, Coelia, must my old day set,
And my young morning rise
In beams of joy so bright as yet
Ne’er bless’d a lover’s eyes?
My state is more advanced than when
I first attempted thee:
I sued to be a servant then,
But now to be made free.
I’ve served my time faithful and true,
Expecting to be placed
In happy freedom, as my due,
To all the joys thou hast:
Ill husbandry in love is such
A scandal to love’s power,
We ought not to misspend so much
As one poor short-lived hour.
Yet think not, sweet! I’m weary grown,
That I pretend such haste;
Since none to surfeit e’er was known
Before he had a taste:
My infant love could humbly wait
When, young, it scarce knew how
To plead; but grown to man’s estate,
He is impatient now.
Charles Cotton (28 april 1630 – 16 februari 1687)
Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 28 april 2007.
De Duitse schrijver Bruno Apitz werd geboren in Leipzig op 29 april 1900.