Jonathan Coe, Li-Young Lee, Ogden Nash, Frank McCourt, James Gould Cozzens

De Engelse schrijver Jonathan Coe werd geboren op 19 augustus 1961 in Birmingham.

Uit: The Closed Circle

 

Sister Dearest, The view from up here is amazing, but it’s too cold to write very much. My fingers can barely hold the pen. But I promised myself I’d start this letter before returning to England, and this really is my last chance. Last thoughts, then, on leaving the European mainland? On coming home? I’m scouring the horizon and looking for omens. Calm sea, clear blue sky. Surely that has to count for something. People come up here to kill themselves, apparently. In fact there’s a boy further down the path, standing dangerously close to the edge, who looks as though he may be planning to do exactly that. He’s been standing there for as long as I’ve been on this bench and he’s only wearing a T-shirt and jeans. Must be freezing. Well, at least I haven’t got to that point yet; although there have been some bad moments, these last few weeks. Moments when it seemed like I’d lost my bearings completely, that it was all spinning out of control. You must have known that feeling, once. In fact I know you did. Anyway, it’s over now. Onwards and upwards. Beneath me I can see Etretat, the wide curve of its beach, the pinnacled rooftops of the chateau where I stayed last night. I never did manage to explore the town. Funny how, when you have the freedom to do anything you want, you end up doing so little. Infinite choice seems to translate into no choice at all. I could have headed out for sole dieppoise and ended up being plied with free Calvados by a flirty waiter; instead I stayed inside and watched some old Gene Hackman movie dubbed into French.
I wonder how they manage to make a profit from this line, at this time of year? Apart from me and the man behind the counter–what should I call him, is he the steward or purser or something?–this place is deserted. It’s dark outside now and there is rain flecking the windows. Perhaps it’s just spray. Makes me want to shiver looking at it, even though it’s warm inside, almost overheated. I’m writing this letter in the little A5 notebook I bought in Venice.”

 

Jonathan_Coe

Jonathan Coe (Birmingham, 19 augustus 1961)

 

De Amerikaanse dichter Li-Young Lee werd geboren op 19 augustus 1957 in Jakarta, Indonesië.

 

 

A Story 

 

Sad is the man who is asked for a story

and can’t come up with one.

 

His five-year-old son waits in his lap.

Not the same story, Baba. A new one.

The man rubs his chin, scratches his ear.

 

In a room full of books in a world

of stories, he can recall

not one, and soon, he thinks, the boy

will give up on his father.

 

Already the man lives far ahead, he sees

the day this boy will go. Don’t go!

Hear the alligator story! The angel story once more!

You love the spider story. You laugh at the spider.

Let me tell it!

 

But the boy is packing his shirts,

he is looking for his keys. Are you a god,

the man screams, that I sit mute before you?

Am I a god that I should never disappoint?

 

But the boy is here. Please, Baba, a story?

It is an emotional rather than logical equation,

an earthly rather than heavenly one,

which posits that a boy’s supplications

and a father’s love add up to silence,

 

 

 

From Blossoms 

 

From blossoms comes

this brown paper bag of peaches

we bought from the joy

at the bend in the road where we turned toward

signs painted Peaches.

 

From laden boughs, from hands,

from sweet fellowship in the bins,

comes nectar at the roadside, succulent

peaches we devour, dusty skin and all,

comes the familiar dust of summer, dust we eat.

 

O, to take what we love inside,

to carry within us an orchard, to eat

not only the skin, but the shade,

not only the sugar, but the days, to hold

the fruit in our hands, adore it, then bite into

the round jubilance of peach.

 

There are days we live

as if death were nowhere

in the background; from joy

to joy to joy, from wing to wing,

from blossom to blossom to

impossible blossom, to sweet impossible blossom.

Li-Young_Lee

Li-Young Lee (Jakarta, 19 augustus 1957)

 

 De Amerikaanse dichter Frederic Ogden Nash werd geboren in Rye, New York, op 19 augustus 1902. 

 

No Doctor’s Today, Thank You 

 

They tell me that euphoria is the feeling of feeling wonderful,

well, today I feel euphorian,

Today I have the agility of a Greek god and the appetitite of a

Victorian.

Yes, today I may even go forth without my galoshes,

Today I am a swashbuckler, would anybody like me to buckle

any swashes?

This is my euphorian day,

I will ring welkins and before anybody answers I will run away.

I will tame me a caribou

And bedeck it with marabou.

I will pen me my memoirs.

Ah youth, youth! What euphorian days them was!

I wasn’t much of a hand for the boudoirs,

I was generally to be found where the food was.

Does anybody want any flotsam?

I’ve gotsam.

Does anybody want any jetsam?

I can getsam.

I can play chopsticks on the Wurlitzer,

I can speak Portuguese like a Berlitzer.

I can don or doff my shoes without tying or untying the laces because

I am wearing moccasins,

And I practically know the difference between serums and antitoccasins.

Kind people, don’t think me purse-proud, don’t set me down as

vainglorious,

I’m just a little euphorious.

 

Nash

Ogden Nash (19 augustus 1902 – 19 mei 1971)

 

De Iers-Amerikaanse schrijver Frank McCourt werd geboren op 19 augustus 1930 in New York. Frank McCourt overleed op 19 juli van dit jaar. Zie ook mijn In Memoriam van 19 juli 2009.

 

Uit: Tis

When the MS Irish Oak sailed from Cork in October 1949, we expected tobe in New York City in a week. Instead, after two days at sea, we were told wewere going to Montreal in Canada. I told the first officer all I had was fortydollars and would Irish Shipping pay my train fare from Montreal to New York. Hesaid, No, the company wasn’t responsible. He said freighters are the whores ofthe high seas, they’ll do anything for anyone. You could say a freighter is likeMurphy’s oul’ dog, he’ll go part of the road with any wanderer.Two days later Irish Shipping changed its mind and gave us the happy news,Sail for New York City, but two days after that the captain was told, Sail forAlbany.The first officer told me Albany was a city far up the Hudson River, capitalof New York State. He said Albany had all the charm of Limerick, ha ha ha, agreat place to die but not a place where you’d want to get married or rearchildren. He was from Dublin and knew I was from Limerick and when he sneered atLimerick I didn’t know what to do. I’d like to destroy him with a smart remarkbut then I’d look at myself in the mirror, pimply face, sore eyes, and bad teethand know I could never stand up to anyone, especially a first officer with auniform and a promising future as master of his own ship. Then I’d say tomyself, Why should I care what anyone says about Limerick anyway? All I hadthere was misery.Then the peculiar thing would happen. I’d sit on a deck chair in the lovelyOctober sun with the gorgeous blue Atlantic all around me and try to imaginewhat New York would be like. I’d try to see Fifth Avenue or Central Park orGreenwich Village where everyone looked like movie stars, powerful tans,gleaming white teeth. But Limerick would push me into the past. Instead of mesauntering up Fifth Avenue with the tan, the teeth, I’d be back in the lanes ofLimerick, women standing at doors chatting away and pulling their shawls aroundtheir shoulders, children with faces dirty from bread and jam, playing andlaughing and crying to their mothers.“

 

McCourt

Frank McCourt (19 augustus 1930 – 19 juli 2009)

 

 

Zie voor de twee bovenstaande schrijvers ook mijn blog van 19 augustus 20006.

De Amerikaanse schrijver James Gould Cozzens werd geboren op 19 augustus 1903 in Chicago.

 

Uit: Guard of Honor

 

„What Woody did was compose and immediately fire off a TWX message to the Chief of Air Staff. Naturally, he had known and flown with this officer back in his comical bastard days. Woody now said that every AT-7 he had or could lay his hands on was absolutely indispensable to the Sellers Field program. Giving one to General Beal was quite out of the question. He made an oblique but unmistakable reference to those fancies of his about his superiors at Fort Worth. He made another, incoherent but no doubt intelligible enough, to the duplication of effort, waste, and working
at cross-purposes bound to result when exempt organizations under the Chief of Air Staff, like AFORAD, supposed to do God Knows What, were given the inside track on everything.

At the Headquarters of the Army Air Forces the second summer of the war was a nervous time. They still put up those signs about doing the difficult at once and requiring only a little longer to do the impossible. Nearly every day they were forced to make momentous decisions. On their minds they had thousands of planes and hundreds of thousands of men and billions of dollars. Their gigantic machine, which, as they kept saying, had to run while it was being built, gave them frightening moments and bad thoughts to lie awake at night with.

Now, then, toward the end of the usual exhausting day, came a long and stupid message which, if it were going anywhere, should have gone to Fort Worth. It fretted them about one training plane. It lectured them on what was indispensable to Sellers Field (the AAF had so many fields that you could not find one man who knew all the names). It informed them that the Training Command was not run properly and that the project at Ocanara was a poort idea.“

 

Cozzens

James Gould Cozzens (19 augustus 1903 – 9 augustus 1978)

 

Zie voor alle bovenstaande schrijvers ook mijn blog van 19 augustus 2007 en ook mijn blog van 19 augustus 2008.

 Zie voor nog meer schrijvers van de 19e augustus ook mijn vorige blog van vandaag.

 

Frederik Lucien De Laere, Louis Th. Lehmann, John Dryden,Samuel Richardson, Claude Gauvreau, Jerzy Andrzejewski, Inigo de Mendoza

De Vlaamse dichter Frederik Lucien De Laere werd geboren in Brugge op 19 augustus 1971. Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 19 augustus 2008.

 

ZIEKENBEZOEK

Zij verzamelen zich
rond de zieke als vliegen.

In welk stadium zij ook zijn
(dat van larve of volwassen dier),
zij willen het einde van haar lijden zien,
of beter: haar lijden tot het einde.

Tot hun consternatie
verschijnt op haar mond
een onverwachte glimlach.
Waarvoor zij vluchten
als vampieren voor een kruis.

Alleen ik blijf bij haar achter
in huis
waar ik haar troost met de woorden:
inderdaad moeder,
wie voor het laatst lacht
lacht het best.

 

DELAERE

Frederik Lucien De Laere (Brugge, 19 augustus 1971)

 

 

De Nederlandse schrijver, dichter en vertaler Louis Th. Lehmann, werd geboren op 19 augustus 1920 in Rotterdam. Zie ook mijn blog van 19 augustus 2007.

 

Uit: Antwoord op Vlaamse blaam en Stuivelings huivering

 

Zo bereikte ons dan de reactie van een kampioen slechtverstaander, en wel een Nederlander. Het is de heer Stuiveling, die blijkbaar een huivering kreeg bij de gedachte, dat mogelijkerwijs een teergevoelig Vlaming pijnlijk aangedaan zou worden. Volgens zijn schrijven hebben wij beweerd, dat het Vlaams een taal is, ‘geleerd uit een speciale, zij het zeer subtiele grammatica voor krompraten’. In ons artikel stond echter woordelijk: ‘zelfs bij schrijvers als Elsschot en Van Nijlen heeft nog altijd het gevoel, dat hun taal geleerd is uit een speciale, zij het zeer subtiele grammatica voor krompraten’. Dit is geen waarde-oordeel maar wijst er op dat deze schrijvers naar ons inzien in hun taalgebruik het Nederlands het dichtst benaderen. Als wij er nu bijzeggen, dat wij deze beide auteurs zeer bewonderen, zal men misschien gaan geloven, dat wij dit doen, omdat zij zo braaf hun best doen Nederlands te schrijven. Ons antwoord is dan: ‘geenszins, Elsschot en Van Nijlen hebben wel wat beters te doen; wat zij schrijven rechtvaardigt z
ich te allen tijde, ook al schreven zij een van die Vlaamse dialecten die men eerst moet leren.’ Het ‘zuivere Nederlands’ laten wij gaarne den schoolmeesters als prooi of ideaal.

Wat was nu het geval. Wij bespraken de indruk van onwezenlijkheid, die vele Belgische zaken op vele Nederlanders maken. Als persoonlijke voorbeelden willen wij hier geven de achterstevens van Belgische binnenschepen, de fantastische taarten die er op sommige plaatsen voor huizen doorgaan en de brede, vierkante tramwagens. Maar meer dan deze persoonlijke indrukken treft toch de taal van het Vlaamse deel van België, die voor een Nederlander vreemder is dan enige andere taal ter wereld. En dit is niet moeilijk te verklaren. Wij lezen Vlaams als Nederlands en juist daarom denken wij er automatisch het Nederlands naast, zodat het steeds lijkt alsof de auteur ‘er naast’ is. Bij meer afwijkende talen, die men leren moet bestaat dit parallel denken niet. Het lijkt ons echter onvermijdelijk zolang men of Vlaams of Nederlands tot moedertaal heeft.“

 

Lehmann

Louis Th. Lehmann (Rotterdam, 19 augustus 1920)

 

 

De Engels toneelschrijver, dichter en criticus John Dryden werd geboren op 19 augustus 1631.

 

 

One Happy Moment

 

NO, no, poor suff’ring Heart, no Change endeavour,

Choose to sustain the smart, rather than leave her;

My ravish’d eyes behold such charms about her,

I can die with her, but not live without her:

One tender Sigh of hers to see me languish,

Will more than pay the price of my past anguish:

Beware, O cruel Fair, how you smile on me,

‘Twas a kind look of yours that has undone me.

 

Love has in store for me one happy minute,

And She will end my pain who did begin it;

Then no day void of bliss, or pleasure leaving,

Ages shall slide away without perceiving:

Cupid shall guard the door the more to please us,

And keep out Time and Death, when they would seize us:

Time and Death shall depart, and say in flying,

Love has found out a way to live, by dying.

 

Dryden

John Dryden (19 augustus 1631 – 12 mei 1700)

 

 

Zie voor de twee bovenstaande schrijvers ook mijn blog van 19 augustus 2006 en ook mijn blog van 19 augustus 2008.

 

 

De Britse schrijver en drukker Samuel Richardson werd geboren op 19 augustus 1689 in Mackworth, Derbyshire. Richardson was de zoon van een meubelmaker en begon rond 1720 een drukkerij. Zijn vrienden vroegen hem een brievenboek samen te stellen voor ongeletterden. Hieruit kwam de eerste Engelse karakterroman voort, getiteld Pamela, or Virtue Rewarded (1740-1741). Richardson legde hiermee de basis voor de briefroman. Het boek werd een onmiddellijk succes en de opvolger, Clarissa, or the history of a young lady (1747-1748) was nog succesvoller. Richardson was een van de auteurs die op de Index librorum prohibitorum, een door de Paus vastgestelde lijst van boeken die katholieken niet mochten lezen, vermeld stonden.

 

Uit: Pamela; or, Virtue Rewarded

 

“Letter XXI

Now I will tell you what passed between Mrs Jervis and me. She hoped, she said, seeing me in a little hurry, on her coming in, that she was not unwelcome. She could not endure that I should be so much by myself.

“I always,” said I, “rejoice to see my dear Mrs Jervis.”

“I have had,” said she, “a world
of talk with my master about you.””I am sorry,” said I, “that I am made of so much consequence as to be talked of by him.””O,” replied she, “I must not tell you all; but you are of more consequence to him than you think for—”

“Or wish for,” said I; “for the fruits of being of consequence to him, might be to make me of none to myself, or any body else.

“But I suppose,” proceeded I, “that I am of so much consequence to him as to vex him, if it be but to think, he can’t make a fool of such a one as I; and that is a rebuke to the pride of his high condition, which he did not expect, and knows not how to put up with.”

“There may be something in that,” said she; “but indeed, Pamela, he is very angry with you too; and calls you perverse; wonders at his own folly for having taken so much notice of you! He was willing to shew you the more favour, he says, because of his mother’s love for you, and recommendation; and he had thoughts of continuing it to you for your own sake, could you have known how to comport yourself as you ought to do. But he saw that too much notice—”

 

Richardson

Samuel Richardson (19 augustus 1689 – 4 juli 1761)
Geschilderd door Joseph Highmore, 1750

 

De Canadese schrijver en dichter Claude Gauvreau werd geboren op 19 augustus 1925 in Montreal. Daar kwam hij als student in 1942 in contact met de groep van de Automatisten rondom de schilder Maler Paul-Émile Borduas, waarin hij als dichter, schrijver voor het toneel en vanaf 1945 als criticus actief was. In 1954 organiseerde hij de laatste tentoonstelling van de Automatisten onder de naam La matière chante. In 1958 bracht Janou Saint-Denis La jeune fille et la lune en Les grappes lucides aan de École des beaux-arts op het toneel. Het Théâtre du Nouveau Monde bracht in 1972 Les oranges sont vertes en in 1974 La charge de l’orignal épormyable.

 

Uit: Les oranges sont vertes

 

« IVULKA : Mais qu’est-ce que cette lettre? 

YVIRNIG : Je ne peux… Je ne peux… 

COCHEBENNE : C’est sûrement la demande d’article que la revue Zibur a envoyée à Yvirnig. Drouvoual vient de me mettre au courant. 

IVULKA : Un article sur la peinture? / COCHEBENNE : Sur la peinture actuelle, oui. 

IULKA : C’est-à-dire sur nous? / COCHEBENNE : Entre autres. 

YVIRNIG : Il faut… Il faut… se… se taire… 

IVULKA : Yvirnig a donc encore du prestige? 

COCHEBENNE : Bah, il peut à peine parler ; mais, puisqu’il ne fait plus aucun effort pour écrire, nous ne pouvons pas savoir s’il en est encore capable. Donnons-lui tout de même le bénéfice du doute… 

YVIRNIG : Un être… un être… doit se taire… quand… quand… sa puiss… sa puissance… est foud… foudroyée… »

 

Gauvreau

Claude Gauvreau (19 augustus 1925 – 7 juli 1971)

 

 

De Poolse schrijver Jerzy Andrzejewski werd geboren in Warschau op 19 augustus 1909. Nadat hij aanvankelijk overtuigd communist was, stapte hij in 1957 uit de Communistische partij en werd hij uiteindelijk lid van de anti-communistische vakbeweging Solidarność. Ook was hij één van de oprichters van de intellectuele oppositiegroep KOR (“Komitet Obrony Robotników”, Comité voor Steun aan Arbeiders). Andrzejewski’s literatuur is vaak politiek geladen met een moralistisch karakter. Hij wordt gezien als een van de belangrijkste Poolse verzetschrijvers van de jaren 50.

Andrzejewski’s boeken Tuhkaa ja timanttia (“As en Diamant”), over de naoorlogse situatie in Polen, en Wielki tydzien (“De stille week”), over de opstand in het getto van Warschau, zijn beide verfilmd door de Oscarwinnende Poolse filmmaker Andrzej Wajda. Zijn historische roman The Inquisitors (“Duisternis bedekt de aarde”) werd in 1988 verfilmd tot een televisiefilm door Stanislav Barabas.

 

Uit: Asche und Diamant (Vertaald door Henryk Bereska)

 

“Weiter, weiter!” drängte Szczuka. “Wir haben keine Zeit.” Podgórski bedeutete dem Posten durch eine Handbewegung seine Eile. Bald war er mit dem Wagen aus dem größten Gedränge heraus und bog in die erste Querstraße ein.
“Haben Sie die Gesichter der Leute beobachtet, als sie die Nachrichten hörten?”
Szczuka nickte.
“Keine Spur von Freude, haben Sie bemerkt?”
“Sie haben zu lange darauf warten müssen.”
“Meinen Sie, es ist nur das?”
“Nicht allein”, entgegnete Szczuka, auf den Weg starrend.
Podgórski drehte am Lenkrad.
“Ich weiß, woran Sie denken. Auch ich mache mir oft darüber Gedanken.”
“Mir Recht.”
“Aber haben wir schließlich nicht gesiegt?”
“Illusionen”, brummte Szczuka. “Das ist erst der Anfang. Machen wir uns nichts vor.”

 

Andrzejewski

Jerzy Andrzejewski (19 augustus 1909 – 19 april 1983)

 

De Spaanse dichter Iñigo López de Mendoza werd geboren op 19 augustus 1398 in Carrión de los Condes, Palencia. Zie ook mijn blog van 19 augustus 2007.