De Nederlands schrijfster Hermine de Graaf werd geboren in Winschoten op 13 maart 1951. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007 en ook mijn blog van 13 maart  2009.

 

Uit:: De weg naar het pompstation

 

„Ik ben de chroniqueur van het tafereel en ik verover me opnieuw, met terugwerkende kracht, een plaatsje in de hechte gemeenschap van mijn zusters door het verhaal keer op keer met alle details te vertellen. Vederlicht dwalen mijn gesloten ogen over het pijpestro, het lijkt alsof ik zweef en dans terwijl ik Ernst en Corinne met me mee laat zweven. Een lieflijk schilderij in zachte tinten van hemelsblauw en beige. Bijna te zoet voor het barre landschap van het noorden. Aan weerszijden van het smalle paadje verschijnen de eerste veenogen, die glinsteren in hun onpeilbare diepte. Ik fantaseer er een herder bij die de kudde hoedt, die er in werkelijkheid niet was, om het beeld te verfraaien.“

(…)

 

„Ik houd van camp, van vertederende lelijkheid, van onechtheid die toch hooggestemde gevoelens oproept, van beelden waar toeristen naar op jacht zijn om hun vakantie te laten slagen. Vera met haar stompzinnig instrument als zigeunerin in een orkestje was camp en niets anders dan wansmaak.“

Hermine de Graaf (Winschoten, 13 maart 1951)

 

 

De Oekraïense dichter en schrijver Yuri Andrukhovych werd geboren op 13 maart 1960 in Iwano-Frankiwsk. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007 en ook mijn blog van 13 maart 2008.en ook mijn blog van 13 maart  2009.

 

Glory To The Camels

From Songs For the Dead Rooster

 

We made such an excellent couple

that we would have been perfect
for a TV commercial.

For example:

 

He is sitting at the bar counter.

She is a few stools away.

She starts looking through her purse.

He offers in an outstretched hand

an open pack of cigarettes.

At the very same moment She finally finds her own

inside the purse.

He laughs.

She smiles.

 

Next frame:

two packs of camels on the bar counter

one by the other.

An ashtray, butts, smoke.

 

Then again:

He and She leave the bar together.

Naturally, for the bright future.

 

An inscription:

CAMEL CIGARETTES

AN EXCELLENT REASON TO GET ACQUAINTED!

 

A few trifles remained:

choosing the background music,

arranging for interior decoration and the extras,

deciding about the future.

 

First came a few

really good letters.

Then one of them answered with a delay.

Then this became the norm, then replying

became a duty.

Life put back into place all that it wanted.

Now all that remains are thoughts:

was there anything there to begin with besides the smoke?

 

But what the hell for, you monster you,

did you squish your yellow butts in the ashtray

with such desperation as if you were a camel herder

accidentally admitted into decent company? . . .

 

 

 

Vertaald door Vitaly Chernetsky

 

Yuri Andrukhovych (Iwano-Frankiwsk, 13 maart 1960)

 

De Russische schrijver Vladimir Makanin werd geboren op 13 maart 1937 in Orsk. Hij studeerde af aan de Staatsuniversiteit van Moskou en werkte als een wiskundige aan de Militaire Academie tot begin jaren ’60. In 1963 volgde hij een cursus tot scriptschrijver, waarna hij begon te werken voor de uitgeverij Sovjetski Pisatel (De Sovjetschrijver). Literair debuteerde hij in 1965. Makanin schrijft gedichten, romans en verhalen. Hij behoort tot de zogeheten „Moskouse school“ die zich door een nuchtere weergave van het groteske alledaagse leven onderscheidt van de kunstdoctrine van het socialistisch realisme.

 

Uit: Der Schreck des Satyr beim Anblick der Nymphe (Vertaald door Annelore Nitschke)

 

Seine Kleidung an den Abenden ist schlicht und alltäglich – dunkelgraues Jackett und dunkle Hose. Sowie dunkle Baskenmütze, die ihm etwas Intellektuelles verleiht: Er schiebt sie nur leicht in die hohe Stirn. Schuhe normal, unauffällig. Insgesamt alles nachttauglich, unsichtbar, unscheinbar. (Doch darin steckt kein Vorsatz. Es hat sich so ergeben. Er hat einfach keine anderen Klamotten.) In einer Vollmondnacht streunt der alte Alabin gewöhnlich durch die Datschensiedlung. (Er sollte lieber schlafen!)

Auf der nächtlichen Straße erscheint sein Profil wie ein Scherenschnitt aus schwarzem Papier. Einen hellen Fleck gibt es doch an ihm: das weiße Hemd im Dreieck zwischen den Revers. Mit altmodischen Kragenenden – geknöpft. Das Hemd ist sein ganzer Stolz, sauber und weiß – er hat zwei davon! Sie werden regelmäßig gewechselt. Er wäscht sie selbst. Ist Single.

Er hat das Hemd vom Bügel genommen und angezogen. Dann die Hose. Das alte Jackett …

»Mein Abendanzug, stimmt’s?« Der alte Alabin spricht mit sich selbst, wie alle Alleinlebenden es tun. (Und viele Nichtalleinlebende.) Er macht sich gleichsam lustig … Doch plötzlich fährt er mit einem feuchten Tuch voller Achtsamkeit über die Schultern und Schöße des Jacketts. Die Motte ist ein bekannter Widersacher einsamer alter Männer.

Das Jackett … jetzt die Baskenmütze … Fertig!

Durchs Fenster (er hat das Licht ausgeschaltet) fällt der helle Schein des nächtlichen Mondes herein – der Alte denkt, er mahne ihn zur Eile.

»Ja, ja!«, sagt er freundschaftlich zu ihm. »Ich geh ja schon.«

Der Alte zieht die Baskenmütze noch einmal gefälliger (ja, ja, hübscher!) in die Stirn und geht aus seinem bescheidenen Häuschen hinaus in die tiefe Dunkelheit. Die Datschensiedlung schläft.

Der Alte blickt hin und wieder zum Himmel auf (der Mond hat sich plötzlich versteckt), während er auf die Straße hinausgeht, dann sputet er sich. Er leidet unter Schlaflosigkeit und eilt

nun zum Rendezvous mit dem Mond, warum auch nicht? …“

 

Vladimir Makanin (Orsk, 13 maart 1937)

 

De Palestijnse dichter Mahmoud Darwish werd geboren in Al-Birwa, Palestina, op 13 maart 1941. Zie ook mijn blog van 13 maart  2009.

 

Ik praat te veel

 

Ik praat te veel over het broze verschil tussen vrouwen en bomen,
over de aantrekkingskracht van de wereld en over een land dat geen paspoorten stempelt.
Ik vraag: Dames en heren, is de mensenwereld voor iedereen
zoals jullie zeggen? Waar is mijn hut en waar ben ik? De zaal klapt
drie minuten. Drie minuten van vrijheid en erkenning. Het congres erkent
ons recht op terugkeer naar een stenen droom, net als kippen en paarden.
Ik schud alle handen, buig en reis
naar een ander land om over het verschil tussen een luchtspiegeling en regen te spreken.
Ik vraag dan: Dames en heren, is de mensenwereld
voor iedereen?

 

 

I Come From There 

 

I come from there and I have memories

Born as mortals are, I have a mother

And a house with many windows,

I have brothers, friends,

And a prison cell with a cold window.

Mine is the wave, snatched by sea-gulls,

I have my own view,

And an extra blade of grass.

Mine is the moon at the far edge of the words,

And the bounty of birds,

And the immortal olive tree.

I walked this land before the swords

Turned its living body into a laden table.

 

I come from there. I render the sky unto her mother

When the sky weeps for her mother.

And I weep to make myself known

To a returning cloud.

I learnt all the words worthy of the court of blood

So that I could break the rule.

I learnt all the words and broke them up

To make a single word: Homeland…..

 

Mahmoud Darwish (13 maart 1941 – 9 augustus 2008)

 

De Franse schrijver Didier Decoin werd geboren op 13 maart 1945 in Boulogne-Billancourt (Seine). Zie ook mijn blog van 13 maart  2009.

 

Uit: Le roman de mon père

 

„Mon père était arrivé en Amérique fin septembre 37, Danielle Darrieux à son bras. Elle avait dix-sept ans quand il l’avait rencontrée sur un plateau, lui quarante-quatre. Il en était tombé éperdument amoureux, l’avait fait tourner, succès tout de suite, l’avait épousée sans attendre qu’elle soit majeure.

Impressionnés par la popularité grandissante de Danielle et le flair d’Henri qui semblait savoir exactement ce qu’elle devait interpréter, les studios Universal les avaient engagés tous les deux pour sept ans. Elle comme vedette, lui comme auteur chargé de sélectionner et de superviser les histoires que sa jeune femme allait interpréter. Le couple avait aussitôt traversé l’Atlantique sur le Normandie qui, à la vitesse moyenne de 30,99 nœuds, venait de ravir le Ruban Bleu au Queen Mary.

Danielle avait à présent vingt et un ans, pesait cinquante kilos et transbahutait sept malles-cabines contenant quarante-trois robes, soixante paires de chaussures, vingt-sept chapeaux, ainsi qu’une chienne écossaise, Flora, qui avait la manie de dévorer les pendulettes de voyage – elle les mâchait avec application avant d’en postillonner les rouages à la façon d’un chat recrachant les arêtes d’une sardine.

Dès la veille de l’arrivée du paquebot, le pier 88 où accostaient les transatlantiques de la French Line avait été pris d’assaut par une centaine de reporters dépêchés par les plus importants organes de presse américains. Le bureau new-yorkais de la compagnie de navigation avait en effet annoncé que plusieurs célébrités du cinéma voyageaient à bord du navire, dont le patron de la Metro-Goldwyn-Mayer, Mr. Mayer en personne, ainsi qu’une mystérieuse star qualifiée de «divine, positivement divine». Or Greta Garbo, justement surnommée The Divine, étant alors sous contrat avec la MGM, la presse en avait déduit que la star «divine, positivement divine» qui allait débarquer du Normandie ne pouvait être qu’elle.“

 

Didier Decoin (Boulogne-Billancourt 13 maart 1945)

 

De Duitse dichteres en schrijfster Inge Müller werd geboren op 13 maart 1925 in Berlijn. Zie ook mijn blog van 13 maart  2009.

 

Trümmer 45

Da fand ich mich
Und band ich mich in ein Tuch:
Ein Knochen für Mama
Ein Knochen für Papa
Einen ins Buch

 

Der scharze Wagen

Da kommt der schwarze Wagen
Das Pferd, das geht im Schritt
Und wer allein nicht laufen kann
Den nimmt der Wagen mit.

 

Herbst

Der Herbst färbt die toten Blätter
Und legt den Finger auf den Mund –
Stirbt es sich leichter bunt?
Im Fluss die Fische werden fetter
Der Winter kommt, die Zeit ist wund.

 

Inge Müller (13 maart 1926 – 1 juni 1966)

 

De Turkse dichter Melih Cevdet (eig. Melih Cevdet Anday) werd geboren op 13 maart 1915 in Istanboel. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007 en ook mijn blog van 13 maart 2008 en ook mijn blog van 13 maart  2009.

 

Vertigo

From a sea in bloom everything will burst
One day and be a forest.
From now on what you’ll see is the soft hour
Of birds on the branches where they rest.
Wait for the god who waits around:
On blooded-red pines, the sun
Will claw till the great night comes on.

One day, all will be sound, such sound
As travels from star to cloud and to star from earthly things,
So its ellipse will spread with resounding chimes.
While you eye these rings,
Wait for the voice among voices to rebound.
Passing through organ-music, the hair-winged moon
Will come out quite soon.

I have lived in the wind.
Vertigo turned into lonely day. Alone,
My prophets were far-off rocks.
Neither forest nor sound, all by myself, windblown
Rain comforts the soul.
If not, godlike we must wait around
To hear a voice or any sound.

 

Are we going to live without aging?

At dawn, a throng came outOf the skies:
Convex shields, glitteringTattoos, a rose, a daggered
Heart, bows of wheat,Aquariums emptying out, a king,
A turkey’s crest, a fresh corpse,
Brass-footed horses, a wine in a glazed jug
Waiting to be poured into the sea.
A tumult arose from the roots of the trees,
Eyeless monsters emerged from the sea.
What’s that? Should we believe in rapacious beaks?
Or in thin axes, in grass burned at night
Or in tree-shaped wings?I pay no heed to clouds,
I don’t careIf they go south along the river
Or to the slow lakes set afire by towers.
Let them go…Are we going to live without aging?
Come, let’s go and see the dawn’s spider.

 

Vertaald door Taner Baybars

 

Melih Cevdet (13 maart 1915 – 28 november 2002)

 

De Armeense dichter Yeghishe Charents werd geboren op 13 maart 1897 in Kars (toen Rusland, nu Turkije). Zie ook mijn blog van 13 maart  2009.

 

A Serenade To My Mother

 

I remember your old face

My precious mother and very sweet

With light wrinkles and lines

My precious one and very sweet.

 

You are sitting on the porch

Alongside the growing fig tree

Throwing a shadow on your face

My precious mother and very sweet.

 

You are sitting sadly and silently

Remembering those old days

That have come and also gone by

My precious mother and very sweet.

 

And you remember your own son

Who had left you and gone far.

“Where has he gone ?” You wonder,

My precious one and very sweet.

 

“Where is he now?” You wonder,

“Is he alive or is he dead?

And what doors has he been knocking?”

My precious one and very sweet.

 

And you wonder if he’s been tired

Or if he’s been cheated by love;

And in whose laps has he made love?

My precious one and very sweet.

 

You are thinking sadly

While the fig tree keeps rocking.

Your sorrow has no limits indeed

My precious one and very sweet.

 

And then sour tears

Drop down your eyes one by one

Upon your weary hands

My precious one and very sweet. 

 

 

Vertaald door Daniel Janoyan

 

Yeghishe Charents (13 maart 1897 – 29 november 1937)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 13e maand ook mijn vorige blog van vandaag.