Isaac Bashevis Singer, Margriet de Moor, Gerard Koolschijn Marilyn French, Freya North, Voltaire

De Amerikaans-Poolse schrijver Isaac Bashevis Singer werd geboren op 21 november 1904 als Isaac Hertz Singer in Radzymin, Polen. Zie ook alle tags voor Isaac Bashevis Singer op dit blog.

Uit: Hanka

“When the ship approached the equator, I stopped going out on deck in the daytime. The sun burned like a flame. The days had shortened and night came swiftly. One moment it was light, the next it was dark. The sun did not set but fell into the water like a meteor. Late in the evening, when I went out briefly, a hot wind slapped my face. From the ocean came a roar of passions that seemed to have broken through all barriers:’We mus procreate and multiply! We must exhaust all the powers of lust!’ The waves glowed like lava, and I imagined I could see multitudes of living beings – algae, whales, sea monsters – reveling in an orgy, from the surface to the bottom of the sea. Immortality was the law here. The whole planet raged with animation. At times, I heard my name in the clamor: the spirit of the abyss calling me to join them in their nocturnal dance.”
(…)

“Yes, I lay in my grave. But if you lie in a grave long enough, you get accustomed to it and you don’t want to part from it. He had given me a pill of cyanide, He and his wife and their son also carried such pills. We all lived with death, and I want you to know that one can fall in love with death. Whoever has loved death cannot love anything else any more. When the liberation came and they told me to leave, I didn’t want to go. I clung to the threshold like an ox being dragged to the slaughter.”

 
Isaac Bashevis Singer (21 november 1904 – 24 juli 1991)
Portret door Anna Barry, 1980

Lees verder “Isaac Bashevis Singer, Margriet de Moor, Gerard Koolschijn Marilyn French, Freya North, Voltaire”

Wouter Steyaert

De Vlaamse dichter Wouter Steyaert werd geboren in Gent op 21 november 1982. Zie ook alle tags voor Wouter Steyaert op dit blog.

 

Voor een goede gang van zaken

Vermoeid als een ijsbeer. Een diepblauw ideaal
dekt de ogen toe. Vandaag ruikt naar alle uren
van gisteren en een goed begrip is omlijnd
met zwarte viltstift, wordt daags uitgeknipt,
en beplakt met confetti. Er liggen er hier veel,
dingen waarvan je niet weet wat ervan te denken.

En als je ligt, op zo een schijfje, de ogen wijd
open, geconcentreerd op een ideaal, een wolk,
heb je geen vermoeden zoals de wind er een is.

Je rust uit op de kromming van het oppervlak
met steeds meer kleren aan. Gewikkeld
in allerlei soorten aanwijzingen, koude handen,
een onrust die aan de binnenkant van je huid
groeit (tegen elke verwachting in). Je weet
niets en ruikt de grote minuten van morgen al.

 
Wouter Steyaert (Gent, 21 november 1982)