Malin Schwerdtfeger, Markus Werner, Mariella Mehr, Mirza Ghalib, Carl Zuckmayer

De Duitse schrijfster Malin Schwerdtfeger werd geboren op 27 december 1972 in Bremen. Zie ook mijn blog van 27 december 2008. Zie ook alle tags voor Malin Schwerdtfeger op dit blog.

Uit: Mein erster Achttausender

„Ich glaube nicht“, sagte Mama. „Nur Blasen an den Füßen.“
Ich rückte ein paar Stühle weiter vor.
Ich trank meinen Kakao und sah zu, wie sie ihren Tee schlürfte. Sie hatte einen Klumpen Yakbutter in einer schmierigen Plastiktüte vor sich liegen. Davon drehte sie mit den Fingern kleine Stückchen ab, warf sie in den Tee und rührte um, bevor sie den Tee trank.
„Mama“, sagte ich schließlich, „wir müssen dir die Haare waschen!“
Während ich fast eine ganze Flasche Pfirsichöl-Pflegespülung in ihre verfilzte Matte einmassierte, erzählte Mama ungefragt von Steinschlägen am Annapurna[1], Überschwem­mungen im Rolwalingtal und Schneestürmen in Solo Khumbu. Sie erzählte von den Wäldern Osttibets, wo es Blutegel regnet, von chinesischen Dorfgefängnissen und betrunkenen Polizisten, von Bussen, die in tiefen Schluchten zerschellen, und von den schwarzgefrorenen Gesichtern der Bergsteiger, die in den verrotteten Absteigen von Lukla im Everest-Gebiet auf ihren Rückflug nach Kathmandu warten. Sie erzählte davon, wie ihr Gehirn aufweichte, als sie versuchte, den Pumori zu besteigen, und von der dünnen Luft des Himalaja, die das Blut träge macht und an der sich die Lungen wundatmen.
Zwei Stunden später hatte ich den letzten Knoten aus ihren Haaren gekämmt und alle Blasen an ihren Füßen aufgestochen und desinfiziert. Dann war Mama wieder so müde, daß sie sich aufs Sofa legte und sofort einschlief.
Das Telefon klingelte. Es war Arne von Trekking Guides. „Hallo“, sagte Arne. „Ist sie da?“
„Sie schläft“, sagte ich, „und will nicht gestört werden. Schon gar nicht von euch.“
„Sie soll nicht so viel schlafen, lieber schreiben“, sagte Arne.“

 
Malin Schwerdtfeger (Bremen, 27 december 1972)

Lees verder “Malin Schwerdtfeger, Markus Werner, Mariella Mehr, Mirza Ghalib, Carl Zuckmayer”

Louis Bromfield, Wilfrid Sheed, Charles Olson, Serafín Estébanez Calderón, Klaus Hoffer

De Amerikaanse schrijver Louis Bromfield werd geboren op 27. Dezember 1896 in Mansfield, Ohio. Zie ook alle tags voor Louis Bromfield op dit blog.

Uit: The Rains Came

“It was the hour of the day that Ransome loved best and he sat on the verandah now, drinking brandy and watching the golden light flood all the banyan trees and the yellow-gray house and the scarlet creeper for one brilliant moment before the sun, with a sudden plunge, dropped below the horizon and left the whole countryside in darkness. It was a magical business which for his northern blood, accustomed to long still blue twilights of Northern England, never lost its strangeness as if suddenly the whole world stood still for a second and then slipped swiftly into an abyss of darkness. For Ransome there was always a shadow of primitive terror in the Indian sunset.
And here in Ranchipur there were other things besides the beauty of the golden light. It was the hour when the air grew still and laden with a heavy scent compounded of the smoke of burning wood and cow dung and of jasmine and marigold and the yellow dust raised by the cattle being driven home from the burnt pasture of the race course on the opposite side of the road, the hour too when distantly one heard the faint thumping of the drums from the burning ghats down by the river beyond the Maharajah’s zoological gardens, when the screaming of the jackals began as they crept to the edge of the jungle waiting for the sudden darkness to bring to their cowardly yellow bodies the courage to start out and seek on the plains what had died during the day. At dawn the greedy vultures would succeed them, coming out of caverns and dung-covered thorn trees, for the beasts which had died during the night. And always at this hour too came the fine thread of sound from John the Baptist’s flute, as he squatted at the gate welcoming the cool of the evening.
John the Baptist sat there now, under the vast greedy banyan which each year sent down branches that bit into the earth, struck root and claimed another square yard or two of garden. Up north, near Peshawar, there was an enormous banyan tree which covered acres, a whole forest which was at the same time a single living tree. “If the world went on long enough,” thought Ransome, “that tree might take possession of all of it, like the evil and stupidity of man slowly, relentlessly, thrusting down branch after branch with all the greediness and tough vigor of life in India.”

 
Louis Bromfield (27 december 1896 – 18 maart 1956)

Lees verder “Louis Bromfield, Wilfrid Sheed, Charles Olson, Serafín Estébanez Calderón, Klaus Hoffer”

Großstadtweihnachten (Kurt Tucholsky)

Aan alle bezoekers en mede-bloggers een Prettig Kerstfeest!

 

 
Lovis Corinth, Weihnachtsbescherung, 1913

 

Großstadtweihnachten

Nun senkt sich wieder auf die heim’schen Fluren
die Weihenacht! die Weihenacht!
Was die Mamas bepackt nach Hause fuhren,
wir kriegens jetzo freundlich dargebracht.

Der Asphalt glitscht. Kann Emil das gebrauchen?
Die Braut kramt schämig in dem Portemonnaie.
Sie schenkt ihm, teils zum Schmuck und teils zum Rauchen,
den Aschenbecher aus Emalch glasé.

Das Christkind kommt! Wir jungen Leute lauschen
auf einen stillen heiligen Grammophon.
Das Christkind kommt und ist bereit zu tauschen
den Schlips, die Puppe und das Lexikohn,

Und sitzt der wackre Bürger bei den Seinen,
voll Karpfen, still im Stuhl, um halber zehn,
dann ist er mit sich selbst zufrieden und im reinen:
»Ach ja, son Christfest is doch ooch janz scheen!«

Und frohgelaunt spricht er vom ›Weihnachtswetter‹,
mag es nun regnen oder mag es schnein,
Jovial und schmauchend liest er seine Morgenblätter,
die trächtig sind von süßen Plauderein.
 
So trifft denn nur auf eitel Glück hienieden
in dieser Residenz Christkindleins Flug?
Mein Gott, sie mimen eben Weihnachtsfrieden …
»Wir spielen alle. Wer es weiß, ist klug.«

 

 
Kurt Tucholsky (9 januari 1890 – 21 december 1935)
Berlijn, Kurfürstendamm. Kurt Tucholsky werd geboren in Berlijn.

 

Zie voor de schrijvers van de 26e december ook mijn drie vorige blogs van vandaag.

David Sedaris, Elizabeth Kostova, Henry Miller, Rainer Malkowski, Mani Beckmann, Alejo Carpentier

De Amerikaanse schrijver David Sedaris werd geboren in Binghamton, New York, op 26 december 1956. Zie ook alle tags voor David Sedaris op dit blog.

Uit: Holidays on Ice

“During the second interview we were asked when we wanted to be elves. This is always a problem question. I listened as the woman ahead of me, a former waitress, answered the question, saying, “I really want to be an elf? Because I think it’s about acting? And before this I worked in a restaurant? Which was run by this rally wonderful woman who had a dream to open a restaurant? And it made me realize that it’s really really … important to have a … dream?”
Everything this woman said, every phrase and sentence, was punctuated with a question mark and the interviewer never raised an eyebrow.
When it was my turn I explained that I wanted to be an elf because it was one of the most frightening career opportunities I had ever come across. The interviewer raised her face from my application and said, “And …?”
I’m certain that I failed my drug test. My urine had roaches and stem floating in it, but still they hired me because I am short, five feet five inches. Almost everyone they hired is short. One is a dwarf. After the second interview I was brought to the manager’s office, where I was shown a floor plan. On a busy day twenty-two thousand people come to visit Santa, and I was told that it is an elf’s not to remain merry in the face of torment and adversity. I promised to keep that in mind.
I spent my eight-hour day with fifty elves and one perky, well-meaning instructor in an enormous Macy’s classroom, the walls of which were lined with NCR 2152’s. A 2152, I have come to understand, is a cash register. The class was broken up into study groups and given assignments. My group included several returning elves and a few experienced cashiers who tried helping me by saying things like, “Don’t you even know your personal ID code? Jesus, I had mine memorized by ten o’clock.”

 
David Sedaris (Binghamton, 26 december 1956)

Lees verder “David Sedaris, Elizabeth Kostova, Henry Miller, Rainer Malkowski, Mani Beckmann, Alejo Carpentier”

Jean Toomer, Hans Brinkmann, Willy Corsari, Alfred Huggenberger, René Bazin, Julien Benda

De Amerikaanse dichter en schrijver Jean Toomer werd geboren op 26 december 1894 in Washington, D.C. Zie ook alle tags voor Jean Toomer op dit blog.

November Cotton Flower

Boll-weevil’s coming, and the winter’s cold,
Made cotton-stalks look rusty, seasons old,
And cotton, scarce as any southern snow,
Was vanishing; the branch, so pinched and slow,
Failed in its function as the autumn rake;
Drouth fighting soil had caused the soil to take
All water from the streams; dead birds were found
In wells a hundred feet below the ground–
Such was the season when the flower bloomed.
Old folks were startled, and it soon assumed
Significance. Superstition saw
Something it had never seen before:
Brown eyes that loved without a trace of fear,
Beauty so sudden for that time of year.

 

A Poem from Transatlantic

Stretch sea
Stretch away sea and land
We are following thee
Thy lead is dangerous
And glorius
Stretch thyself and us
And make us live
To mount the ladder of horizons
Until we step upon the radiant plateau.

 
Jean Toomer (26 december 1894 – 30 maart 1967)
Portret door Weinold Reiss

Lees verder “Jean Toomer, Hans Brinkmann, Willy Corsari, Alfred Huggenberger, René Bazin, Julien Benda”

Thomas Gray Jean Galtier-Boissière, Ernst Moritz Arndt, Johann Gaudenz von Salis-Seewis, E. D. E. N. Southworth, Jean-François de Saint-Lambert

De Engelse dichter en geleerde Thomas Gray werd geboren op 26 december 1716 in Londen. Zie ook alle tags voor Thomas Gray op dit blog.

The Fatal Sisters (Fragment)

We the reins to slaughter give;
Ours to kill, and ours to spare;
Spite the dangers he shall live.
(Weave the crimson web of war!)

They whom once the desert beach
Pent within its bleak domain,
Soon their ample sway shall stretch
O’er the plenty of the plain.

Low the dauntless earl is laid,
Gored with many a gaping wound;
Fate demands a nobler head;
Soon a king shall bite the ground.

Long his loss shall Eirin weep
Ne’er again his likeness see;
Long her strains in sorrow steep,
Strains of immortality!

Horror covers all the heath;
Clouds of carnage blot the sun.
Sisters, weave the web of death;
Sisters, cease, the work is done.

Hail the task, and hail the hands!
Songs of joy and triumph sing!
Joy to the victorious bands
Triumph to the younger king.

Mortal, thou that hear’st the tale,
Learn the tenor of our song.
Scotland, through each winding vale
Far and wide the notes prolong.

Sisters, hence with spurs of speed;
Each her thundering falchion wield;
Each bestride her sable steed.
Hurry, hurry to the field!

 
Thomas Gray (26 december 1716 – 30 juli 1771)
Portret door Arthur Pond, ca. 1731

Lees verder “Thomas Gray Jean Galtier-Boissière, Ernst Moritz Arndt, Johann Gaudenz von Salis-Seewis, E. D. E. N. Southworth, Jean-François de Saint-Lambert”

Kerstmis (Gerrit Achterberg)

Aan alle bezoekers en mede-bloggers een Prettig Kerstfeest!

 

 
Luca Giordano, De aanbidding door de herders, rond 1688

 

Kerstmis

Klokken haalden mij uit de slaap vandaan:
Kerstmis over Den Haag om middernacht.
Hij, die ik dagelijks te wezen dacht,
trok uit mij weg en kwam alleen te staan.

Ik keek tegen mijn eigen leven aan,
alsof een ander het had doorgebracht.
Een lege helderheid betrok de wacht
tussen mij en het opgeschoven raam.

De stad verstomde. Mijn verbeelding ging
over de torens heen naar Bethlehem.
2000 jaren her is daar een kind
zojuist geboren en de moeder windt
het in een doek. De ezel en de man
maken het nuchter mee. Een engel zingt.

 

 
Gerrit Achterberg (20 mei 1905 – 17 januari 1962)
Nederlands Hervormde Kerk in Langenbroek. Gerrit Achterberg werd geboren in Langenbroek.

 

Zie voor de schrijvers van de 25e december ook mijn vorige twee blogs van vandaag.

David Pefko, Karin Amatmoekrim, Quentin Crisp, Tununa Mercado, Sabine Kuegler, Lisa Kränzler, N.E.M. Pareau, Sheila Heti

De Nederlandse schrijver David Pefko werd op 25 december 1983 geboren in Amsterdam. Zie ook alle tags voor David Pefko op dit blog.

Uit: Het Voorseizoen

‘Jullie huwelijk liep stuk om een kapotte goot en regenpijp?’
‘Nee, toen nog niet. Ik belde een loodgieter, of iemand die de goot kon repareren, en toen kwam Peter Bird, de siergootspecialist, in mijn leven. Of eigenlijk in het leven van Susan. Hij kwam de volgende ochtend de schade opnemen, liep rondjes om het huis en maakte aantekeningen op een blocnote. peter bird, siergoten en regenpijpen specialist, stond erop met krulletters. Het leek een aardige man, erg vriendelijk, heel behulpzaam, de klootzak.’ Ik schrik van wat ik zeg. Anca zegt dat het niet geeft, dat ik verder moet gaan met mijn verhaal.
‘Niets van de oude goten zou gered kunnen worden, ze waren allemaal kromgetrokken en daarnaast, ze waren al jaren aan vervanging toe, zei die Peter Bird, dus het moest maar: nieuwe goten, nieuwe regenpijpen. De volgende dag ging ik naar mijn werk, Susan zou hem ontvangen, koffie aanbieden, in de buurt blijven als hij de goten zou installeren. Zo geschiedde. Die middag is Susan dus verliefd geworden op de siergootspecialist, en vanaf dat moment werd alles anders. Ze ging opeens een paar keer per week ’s avonds met vriendinnen kaarten terwijl ze dat eerst nooit deed. Ik wist niet eens dat ze kon kaarten. Tegen het einde van het jaar was het me wel duidelijk. Ik had eigenlijk ook helemaal geen contact meer met haar. De enige communicatie die we hadden, bestond uit boodschappenlijsten, meldingen dat er ergens een lampje vervangen moest worden, of dat ik niet meer mocht vergeten ’s nachts de televisie uit te zetten. Dat als hij op stand-by staat de hele boel in de fik kon vliegen. Ik stond soms perplex, ik kreeg geen normaal woord meer uit haar, ze sprak in korte, onpersoonlijke opdrachten en boodschappen, en op een avond zei ze: “Het gaat niet meer, ik wil ermee stoppen, Steven.” Dat was een stuk duidelijker dan daarvoor, dacht ik nog. Nou, en dat was het dan, toen woonde ik binnen een paar weken alleen, duwde soms een uur lang een karretje door de supermarkt zonder het te vullen met boodschappen, zonder dat ik eigenlijk wist wat ik daar deed, waste me soms dagen niet en bestelde elke avond een lading voedsel om wat minder pijn te lijden.”

 
David Pefko (Amsterdam, 25 december 1983)

Lees verder “David Pefko, Karin Amatmoekrim, Quentin Crisp, Tununa Mercado, Sabine Kuegler, Lisa Kränzler, N.E.M. Pareau, Sheila Heti”

Friedrich Wilhelm Weber, Gerhard Holtz-Baumert, Dorothy Wordsworth, Carlos Castaneda, William Collins, Alfred Kerr, Christian Geissler, Ute Erb

De Duitse schrijver Friedrich Wilhelm Weber werd geboren op 25 december 1813 in Althausen. Zie ook alle tags voor Friedrich Wilhelm Weber op dit blog.

Die Gottesstadt

So lesen wir im Buch, so ward verkündet
Von heil’gen Sehern, die der Geist entzündet,
Dass eine Gottesstadt, im ew’gen Tage
Von Ewigkeit zu Ewigkeit gegründet,
Hoch über allen Sternen leuchtend rage:
Dass Er in Dreiheit dort allwaltend throne,
Den selbst der Engel nicht zu nennen wage;
Und Ihm zunächst, enthoben aller Klage.
Die Gottesmutter mit der Siegeskrone.

So lehrt das Wort, verheißend, dass den Frommen,
Die glaubensfroh ihr Kreuz auf sich genommen,
Dort sei bereitet eine Friedensstätte. –
O wer d i e Gnade hätte,
O wer nach bitt’rer Reu‘, nach Sühn‘ und Buße,
Vom müden Fuße
Abschüttelte den Erdenstaub und fände
In dieser Stadt den Anfang nach dem Ende!

 
Friedrich Wilhelm Weber (25 december 1813 – 5 april 1894)

Lees verder “Friedrich Wilhelm Weber, Gerhard Holtz-Baumert, Dorothy Wordsworth, Carlos Castaneda, William Collins, Alfred Kerr, Christian Geissler, Ute Erb”

Maarten Goethals

 

Onafhankelijk van geboortedata

De Vlaamse dichter, schrijver en journalist Maarten Goethals werd geboren in Brugge in 1985. Goethals studeerde filosofie in Leuven, woont momenteel in Brussel en werkt als politiek redacteur voor De Standaard. In 2014 verscheen zijn debuutbundel “Hees.”

 

Vader

Hoe geef ik toe
dat hij mijn moedertaal mengt

het geweld oproept. Maar ook:
hoe zijn handen achter mijn dagen
wijken. En verdwijnen.

Tot, alweer ik -mijn woorden
tussen zijn gevlekte vingers waden.

Hoe ik verwant dus verwond in zijn naam lig
lachend, kaal, ontboden.
En die stem van hem, die ouder geler de zee sprakeloos
vloert.

Hij is dat andere
lijf, overvloedig tussen eb en tuin. En verder
met de jaren

zijn bruggen branden.

 

 

(I)

Want bloemen bloeien op mijn vel.

In het roze wakke takkenvlees
benen de wortels de botten uit
tot de plant hangt.

Maar zomers zwart van zaad gestekt
door een teek gebeten
kiemt in elke porie weer

een volgend vervallen seizoen.

 

 

 
Maarten Goethals (Brugge, 1985)