De Nederlandse dichter en schrijver Nachoem Mesoelam Wijnberg werd geboren in Amsterdam op 13 april 1961. Zie ook alle tags voor Nachoem Wijnberg op dit blog.
Gedicht
Een gedicht maken
dat groter is dan past
tussen wat ik nu zie en wat ik zie
als ik stil ben.
Zeggen: dit is zo,
zonder te zeggen: dit is dit.
Met een gedicht proberen.
Als ik het niet groter kan maken is het af.
Komedie
Elke keer dat zij de echtgenoot ziet valt zij flauw.
De echtgenoot slaat de minnaar steeds met een slag neer.
’s Nachts zit de echtgenoot slapeloos aan een tafel,
in een gestreepte pyjama, met een bijna leeg glas cognac voor zich.
Zij ontmoet de minnaar op hard gras, tegen een heuvel aan,
dicht bij een verwaarloosde dierentuin; apen tussen uitwerpselen
en lege ijsbakjes, beren met hun vel vol met stof,
op hun zij liggende en langzaam ademende herten en wilde paarden.
Het leger van rechters
Daar lopen de rechters
die alvast alle beslissingen
waarom ze gevraagd zijn
aan het begin van de dag
voorlopig nemen.
Ver genoeg van elkaar
dat zij om kunnen vallen
zonder elkaar te raken.
Het bevel was: probeer maar eens
door een bos te lopen
als over een veld.
Nachoem Wijnberg (Amsterdam, 13 april 1961)
De Nederlandse schrijfster, freelance journaliste en columniste Saskia Noort werd geboren in Bergen op 13 april 1967. Zie ook alle tags voor Saskia Noort op dit blog.
Uit: 40
“Moeder-bashing
Wat is het toch fijn dat er moeders zijn. Moeders die je van alles de schuld kunt geven. Van je dikke billen, je dunne haar, je melkflesbenen, je hamertenen, je spilzucht, je bedilzucht, je crisis, je lage IQ, je mislukte huwelijk, je zucht naar drank en je hang naar de foute man. Dat is waar moeders voor zijn. Het dartbord van frustraties. Heerlijk. Want je moeder kun je niet verliezen, al weiger je haar misschien te zien, of is ze al lang dood en begraven, ze is er altijd om over te klagen en je weet, voor moeder-bashing vind je steevast een gewillig oor, niet zelden dat van je eigen (foute) man, die het hartgrondig met je eens is: je moeder is een helleveeg. En jij bent precies je moeder! Het wordt allemaal wat minder leuk wanneer je zelf moeder wordt en je moet concluderen dat je man gelijk heeft, hoezeer je je ook had voorgenomen nooit zo te zijn. Je hoort jezelf op dezelfde schrille toon gillen: Jas aan! Schoenen uit! Nog één keer en er zwaait wat! Wacht maar tot je vader thuiskomt! Welja, breek de tent maar af! Je voelt de misprijzende, kritische blik over je gezicht glijden als zoonlief de trap afkomt, gehuld in synthetisch trainingspak met een halve liter gel in zijn haar, of wanneer dochterlief thuiskomt met een vriendinnetje dat eruitziet als een miniatuur-Kim Holland.”
Saskia Noort (Bergen, 13 april 1967)
De Franse schrijver Jean-Marie Gustave Le Clézio werd geboren op 13 april 1940 in Nice. Zie ook alle tags voor Jean-Marie Gustave Le Clézio op dit blog.
Uit: Desert (Vertaald door C. Dickson)
“Out there, in the open desert, men can walk for days without passing a single house, seeing a well, for the desert is so vast that no one can know it all. Men go out into the desert, and they are like ships at sea; no one knows when they will return. Sometimes there are storms, but nothing like here, terrible storms, and the wind tears up the sand and throws it high into the sky, and the men are lost. They die, drowned in the sand, they die lost like ships in a storm, and the sand retains their bodies. Everything is so different in that land; the sun isn’t the same as it is here, it burns hotter, and there are men that come back blinded, their faces burned. Nights, the cold makes men who are lost scream out in pain, the cold breaks their bones. Even the men aren’t the same as they are here…they are cruel, they stalk their pray like foxes, drawing silently near. They are black, like the Hartani, dressed in blue, faces veiled. They aren’t men, but djinns, children of the devil, and they deal with the devil; they are like sorcerers…
(…)
“It was as if there were no names here, as if there were no words. The desert cleansed everything in its wind, wiped everything away. The men had the freedom of the open spaces in their eyes, their skin was like metal. Sunlight blazed everywhere. The ochre, yellow, gray, white sand, the fine sand shifted, showing the direction of the wind. It covered all traces, all bones. It repelled light, drove away water, life, far from a center that no one could recognize. The men knew perfectly well that the desert wanted nothing to do with them: so they walked on without stopping, following the paths that other feet had already traveled in search of something else.”
Jean-Marie Gustave Le Clézio (Nice, 13 april 1940)
Hier bij de Pieta van Ludovico Brea in het Louvre
De Ierse (toneel)schrijver en dichter Samuel Barclay Beckett werd geboren in Foxrock, Dublin op 13 april 1906. Zie ook alle tags voor Samuel Beckett op dit blog
Cascando
2
saying again
if you do not teach me I shall not learn
saying again there is a last
even of last times
last times of begging
last times of loving
of knowing not knowing pretending
a last even of last times of saying
if you do not love me I shall not be loved
if I do not love you I shall not love
the churn of stale words in the heart again
love love love thud of the old plunger
pestling the unalterable
whey of words
terrified again
of not loving
of loving and not you
of being loved and not by you
of knowing not knowing pretending
pretending
I and all the others that will love you
if they love you
3
unless they love you
Samuel Beckett (13 april 1906 – 22 december 1989)
Street Art, Notting Hill, London
Zie voor nog meer schrijvers van vandaag ook mijn vorige blog van vandaag.