De Nederlandse schrijfster Nicolien Mizee werd op 8 januari 1965 in Haarlem geboren. Zie ook alle tags voor Nicolien Mizee op dit blog.
Uit: De porseleinkast. Faxen aan Ger 2
“Haarlem, zaterdag 12 juli 1997
Alles is verschrikkelijk. Het is veel te warm. En ik ben ongesteld. Daarnet liep er een heel eng beest met veel te veel pootjes door mijn kamer. Ik moet zo helemaal naar Amsterdam.
En jij bent denk ik inmiddels opgeheven. Ik hoor niets meer van je. En dat terwijl je anders altijd zulke gezellige, lange faxen stuurt!
Ger! Doe iets! Treed handelend op! Begin ermee te bestaan en zorg ook verder dat alles weer in orde komt!
Haarlem, maandag 14 juli 1997
Beste Ger,
Het sloeg toe nadat ik je die laatste (langere) fax gestuurd had. Want nu heb ik alles gezegd wat ik al een half leven lang eens hardop had willen zeggen en nu is die eeuwige monoloog in mijn hoofd stilgevallen.
In de rust die daarop volgde, overzag ik de toekomst, zoals iemand die uitstapt in Zandvoort omdat de treinrails daar ophouden, ineens uitkijkt over de zee.
Het punt is, ik denk dat ik nooit kinderen zal krijgen. De omstandigheden zijn er niet naar.
Ik praat er met niemand over, zelfs niet met Louise, want dan krijg ik van die opbeurende praatjes en ze snappen het toch niet. Het is als met die relaties, die banen, die levens om me heen: ik sta erbij en ik kijk ernaar en ik weet dat het niet voor mij is weggelegd. Ik weet niet waarom, maar zo is het nu eenmaal.
God behoedt ons over het algemeen voor een werkelijk besef van een gemis, zodat het na al die jaren nog altijd beter voorstelbaar is dat mijn broer elk moment aan mijn tafel zou kunnen aanschuiven dan dat ik hem nooit meer zal zien. Maar toch.
Het enige wat overblijft is de wetenschap dat alles comedy is.
Uiteindelijk zal de eerste sitcom over Auschwitz gemaakt worden. Alles is een kwestie van tijd.
Haarlem, 15 juli 1997
De bloedzuigers van de depressie komen maar met moeite door het schild van Seroxat heen – geen somberheid maar onverschilligheid. Ik heb vooral last van de fysieke verschijnselen: een grote vermoeidheid die als lood door de aderen vloeit.
