Twee honderd jaar Hendrik Conscience
De Vlaamse schrijver Henri (Hendrik) Conscience werd geboren in Antwerpen op 3 december 1812. Zie ook alle tags voor Hendrik Conscience op dit blog. Dat is vandaag precies 200 jaar geleden.
Uit: De Leeuw Van Vlaanderen Of De Slag Der Gulden Sporen
“Na de stoet alzo enige tijd was voortgereden, struikelde het paard van een der ridders tegen de stronk van een afgehakte boom en bukte onvoorziens tot bij de grond. Hierdoor viel de ridder met de borst op de nek van zijn draver en geraakte bijkans uit de zadel. “Bij de Maagd!” riep hij in de Franse spraak. “Zo helpe mij God! Mijn paard slaapt onder mij.”
“Mijnheer De Chatillon,” antwoordde zijn gezel, lachende, “dat er een van u beiden sliep–dit geloof ik voorzeker.”
“De tong moet u branden, spotter!” viel De Chatillon uit. “Ik sliep niet. Twee uren vestig ik mijn ogen op die betoverende torens, die zich hoe langer hoe meer verwijderen. Maar men zou zich eer aan de galg zien, dan een goed woord uit uw mond te krijgen.”
Terwijl de twee ridders, zich dus schertsend toespraken, lachten de anderen lustig om het ongeval en de ganse stoet ontwaakte opeens uit de stille sluimering.
De Chatillon, die nu zijn paard weder op de been gebracht had, ziende dat men niet ophield met lachen, werd door zulke innige gramschap vervoerd, dat hij het beest ijselijk met de scherpe spoor in de buik stampte. Hierdoor steigerde het verwoed in de hoogte, en vloog eindelijk als een javelijn tussen de bomen heen. Geen honderd treden van daar liep het tegen de stam van een zware eik, en stortte deerlijk gewond ter aarde.
Gelukkig was het voor De Chatillon dat hij bij de schok ter zijde uit de zadel gevallen of gesprongen was. Niettegenstaande moest hij zich genoeg in de lenden bezeerd hebben, want hij bleef een ogenblik als gevoelloos liggen.
“Bedaar toch, ik bid u,” hernam De St.-Pol, “Ho! Gij zijt gewond, mijn broeder, er komt bloed uit uw maliehemd.”
De Chatillon trok de mouw van zijn rechterarm wat omhoog, en bemerkte dat een tak hem de huid opengekrabd had.
“Daar, zie!” sprak hij half getroost. “Het is niets–een schram. Maar bij de Hemel! Ik geloof dat die Vlaming ons met inzicht in deze behekste wegen brengt. Dit wil ik weten,–en zo weinig krijge ik genade om mijn zonden, indien ik hem niet aan de vervloekte eik doe ophangen.”
Gedenkpenning
De Brits-Poolse schrijver Joseph Conrad werd geboren op 3 december 1857 in Berdichev, Rusland in een gezin met Poolse ouders. Zie ook alle tags voor Joseph Conrad op dit blog
Uit: Heart of Darkness
““I left in a French steamer, and she called in every blamed port they have out there, for, as far as I could see, the sole purpose of landing soldiers and custom-house officers. I watched the coast. Watching a coast as it slips by the ship is like thinking about an enigma. There it is before you– smiling, frowning, inviting, grand, mean, insipid, or savage, and always mute with an air of whispering, Come and find out. This one was almost featureless, as if still in the making, with an aspect of monotonous grimness. The edge of a colossal jungle, so dark-green as to be almost black, fringed with white surf, ran straight, like a ruled line, far, far away along a blue sea whose glitter was blurred by a creeping mist. The sun was fierce, the land seemed to glisten and drip with steam. Here and there grayish-whitish specks showed up clustered inside the white surf, with a flag flying above them perhaps. Settlements some centuries old, and still no bigger than pinheads on the untouched expanse of their background. We pounded along, stopped, landed soldiers; went on, landed custom-house clerks to levy toll in what looked like a God-forsaken wilderness, with a tin shed and a flagpole lost in it; landed more soldiers–to take care of the custom-house clerks, presumably. Some, I heard, got drowned in the surf; but whether they did or not, nobody seemed particularly to care. They were just flung out there, and on we went. Every day the coast looked the same, as though we had not moved; but we passed various places–trading places–with names like Gran’ Bassam, Little Popo; names that seemed to belong to some sordid farce acted in front of a sinister back-cloth. The idleness of a passenger, my isolation amongst all these men with whom I had no point of contact, the oily and languid sea, the uniform somberness of the coast, seemed to keep me away from the truth of things, within the toil of a mournful and senseless delusion.”
De Nederlandse schrijver Herman Heijermans werd geboren op 3 december 1864 in Rotterdam. Zie ook alle tags voor Herman Heijermans op dit blog.
Uit: Op hoop van zegen
“Eerste bedrijf.
De armoedige woonkamer van Kniertje. Links, twee bedsteden en deur. Rechts, ladenkast met heiligebeeldjes, pullen en portretjes. Een schouw. Achter, klinkdeur naar het kookhok, glazenkast, kooi met duif, raam met bloempotten. Middag.
Eerste toneel.
Cobus. Clémentine. Daantje.
clémentine, ’n schetsboek op de knie
Nou dan! – Cobùs!
cobus, poserend, schrikt wakker, glimlacht
Hè-hè-hè! Ikke heb niet geslapè… Nee, neè…
clémentine
Hoofd meer zò – Nog meer – Wat zanik je nou! Strakjes zat je zo leùk. En – je hand op je kniè…
cobus
Tja – as je zo lang stil zit – krijg je ’t te pakkè…
clémentine, ongeduldig
Zou je nou asjeblief, às-je-blièf nièt willen pruimen?
cobus
Ik – ikke pruim niet. Kijk maar.
clémentine
Hou dan je mond dicht.
daantje, binnentredend door kookhok
Dag saam.
clémentine
Dàg. Ga nog maar ’n hoekie om.
daantje
Nee, juffrouw – ’t wordt tijd. Nou – ik zou ‘m nog niet herkenne.
clémentine, glimlachend
O.
daantje, z’n bril verzettend
Ziet-u – as ‘k zo vrij mag zijn – z’n kin staat ànders – en – en z’n òòge bevalle me niet – maar z’n neus die is ‘m – en – en – z’n dassie da’s màchtig – daar zou je op zwere.”
Affiche voor de Engelse filmversie, 1986
De Amerikaanse dichteres en schrijfster Grace Andreacchi werd geboren op 3 december 1954 in New York. Zie ook alle tags voor Grace Andreacchi op dit blog.
SONNET CONTRAFACTUAL
If you had not been, then was I also nothing
If you had not come into the silent world
bringing me this bright delirious dream
I half-made should refuse to be born at all
Not enough room between us
to get so much as a fingernail
Is there, my darling?
Oh you have battered this heart of ours till it bleeds
You have written my name in heart’s blood
in letters a thousand miles high
I have written your name
and still I love you
more and more
and evermore
MITTELPUNKT
The middle of the world
begins with ‘W’
is a still green point where
pear blossoms drop
one by one into
my drugged heart as I
remember your sweet
crazy promises sung
in another tongue
the middle of the world
is right here and nowhere else
this small pure heaven
where we might have
kissed once under those trees
kisses that tasted of
childhood and stolen pears
Zie voor nog meer schrijvers van de 3e september ook mijn blog van 3 december 2011 deel 1 en eveneens deel 2.