Bij Dierendag
Andermans hond
Ik ging niet wandelen met de hond,
de hond ging wandelen met mij.
Kijk, zei hij, kijk, zo doe je dat:
je snuffelt wat, je kruipt eens
onder groen, je doet daar wat je
daar moet doen, je kwispelt –
nee dat kun je niet – loopt achterna
wat vleugels heeft, je rolt je op je
ene zij, je andere zij, je ene zij,
je mond staat op de tocht, je zoekt
in woorden naar een geur, bij grenzen
naar vreemd vocht, hoort woest geroep
van groepen mensen als blaffen aan,
verstaat alleen je naam
en Lig en Koest en Af.
Aangelijnde, wachtende honden in De Passage in Den Haag.
De Nederlandse schrijver en dichter Willem Jan Otten werd geboren in Amsterdam op 4 oktober 1951. Zie ook alle tags voor Willem Jan Otten op dit blog.
Oude vrouw
Ze is plantaardig, woeker van het meubilair,
haar stappen schieten wortel in de dikke perzen,
ze teert op kasten gevuld met groen kristal,
tachtigers en vermolmde zoutjes, zit dagen
aan het kabinet met kromme foto’s
van het gelig voorgeslacht, humus van
haar binnenspraak vol onverrichte zaken.
Het offer
Aan het einde van de wereld
bevinden zich beslagen ramen
met uitzicht op het hemelrijk.
Daar drijft mijn goudvis rond,
onaangedaan, maar dat is schijn:
hij houdt me in de gaten.
Ik weet me dán alleen verlost
als ik hem voer: zuigend aan
zijn hemel kan hij me vergeten.
Het wonder
Er zijn, ondanks de nacht, veel mensen
op de been. Men heeft zich rond
een lege fles geschaard.
Gesproken wordt er niet. Iemand
bukt, verstrijkt een lucifer
en deinst geschrokken terug:
een knal, vonken en een schicht.
Dan roept men ah!, hoewel de pijl
niet is te zien, het mist.
De Argentijnse dichter, essayist en literatuurwetenschapper Roberto Juarroz werd geboren in Coronel Dorrego op 5 oktober 1925. Zie ook alle tags voor Roberto Juarroz op dit blog.
De gezichten die jij achter je hebt gelaten
De gezichten die jij achter je hebt gelaten
zijn onder je eigen gezicht blijven zitten
en komen soms te voorschijn
alsof je huid ze niet allemaal kan bergen.
De handen die jij achter je hebt gelaten
bollen soms op in je hand
en zuigen de dingen op, of laten ze los
als groeiende sponzen.
De levens die jij achter je hebt gelaten
overleven jou in je eigen schaduw
en op een dag bespringen ze je als één leven,
misschien om eenmaal alleen te sterven.
Vertaald door Mariolein Sabarte Belacortu
Zie voor nog meer schrijvers van de 4e oktober ook mijn blog van 4 oktober 2018 en ook mijn blog van 4 oktober 2017 en eveneens mijn blog van 4 oktober 2015 deel 2.