De Nederlandse dichteres en schrijfster Anne Vegter werd geboren in Delfzijl op 31 december 1958. Zie ook alle tags voor Anne Vegter op dit blog.
Wisselende posities
Zijn de coördinaten waarop jij je bevindt veranderlijk,
reis dan minder grillig. Zo krijg ik geen vlaggetje in de kaart.
Ik wilde je route volgen, je strategie:
< nieuw is het allemaal niet > je komt terug om te gaan.
Je schrijft aan alles te merken dat je in het hoge noorden bent.
Ondanks geringe hoogte liggen gletsjerdelen langs de weg.
Uitglijden zou rampzalig zijn, schrijf je, kranten kopten
je vermissing. Ik schrijf zeur niet, vlucht voor je vertrek.
Die jou niet noemen slapen zoet, morgen willen ze best
een tekening over je maken < niet langer lastigvallen met de eigen,
weinig kan al gezin zijn >. Tragische humor kan wonderen:
je verzoek per sms om een opbeurend woordje. Ik raad je angst
verschijnsel na verloren samenhangen. Helpe iets dierbaars
dat de weg smelt: een sneeuwkonijn. Nog beter: weten. Liefst:
goedzicht.
Showen en trippen
Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk met vertedering naar buren
te kijken die rond middernacht hun afvalzak in een container doen.
Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk een taxi aan te houden die onwillig is
je tot buiten de stad te rijden waar loofwoud staat dat zich voortplant.
Er is zielsveel geluk nodig deze jurk dronken en klaarwakker naar een show
te brengen, blind een deur te vinden waardoor je het toneel verlaat.
Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk iets te slikken, een ballonvaart
te maken en op het mozaïek van je land neer te kijken als een slome astronaut.
Er is zielsveel geluk nodig in stralend weer voorzichtig te verongelukken.
Stemmen schreeuwen zeggen wade in plaats van jurk.
Anne Vegter (Delfzijl, 31 december 1958)
De Nederlandse dichter en schrijver Arjen Duinker werd geboren in Delft op 31 december 1956. Zie ook alle tags voor Arjen Duinker op dit blog.
Vertrek
Een hondje rent over de kade.
Het moet een Portugees hondje zijn,
Dat daar over de kade rent,
Heen en terug en onzichtbaar, terwijl het kwispelt
Met zijn kleine bruine staart.
Onzichtbaar rent het hondje,
Onzichtbaar schiet het onder kranen door.
Dan springt het mee met een vorkheftruck,
Dan trippelt het langs containers die wachten
In het zilveren licht van de zon.
Dan blaft het hondje.
Het blaft tegen een man die staat te kijken,
Die ziet dat de verte aan het vertrekken is,
Dat de verte zich traag maar zeker verwijdert,
Dat de armen van de verte de kade loslaten
En verdwijnen in het rimpelloze water.
Maar het hondje op de kade blaft onhoorbaar.
De man draait zich om en loopt ergens heen.
Zon en maan
Wat een geluiden, wat een oceanen!
Elke letter opent de verte.
Door op een knop te drukken,
Door aan een touw te trekken,
Door een handel over te halen.
Elke lettergreep opent de verte.
Met een donkere zucht uit de diepte,
Met een kameraadschappelijke lach van opzij,
Met een schrille kreet in de wolken.
Elk woord opent de verte
En ruikt de vruchten van geordende plantages
En ruikt cellulose en staal en triplex
En ruikt de inhoud van de tijd.
Wat een stiltes, wat een orkanen!
Arjen Duinker (Delft, 31 december 1956)
De Duitse dichter schrijver Bastian Böttcher werd op 31 december 1974 in Bremen geboren. Zie ook alle tags voor Bastian Bötcher op dit blog.
Vom Vorteil des Malers
Der Maler kann überall wirken mit seinen Werken.
Der Dichter muss erst übersetzt werden.
Der Maler kann Unikate verkaufen.
Gedichtbände müssen in Auflage laufen.
Das Malen ist selbst abstrakt noch sympathisch.
Bei Dichtung wirkt sowas oftmals asthmatisch.
Auch sind Genitalien beim Malen handwerkliche Themen.
Der Dichter aber muss sie in den Mund nehmen.
„Wo sind die Toiletten?“ können Maler fragen.
Bei Dichtern wird gleich interpretiert: “Was will er uns damit sagen?”
Der Maler kann Formen und Farben vermischen.
beim Dichter komm Wortschatz und Satzbau dazwischen.
Doch wird es dem Maler wohl unlösbar bleiben:
Seinen Vorteil vorm Dichter so klar zu beschreiben.
Bastian Böttcher (Bremen, 31 december 1974)
De Nederlandse schrijver, dichter, publicist, rechtsgeleerde Jacob Israël de Haan werd geboren in Smilde op 31 december 1881. Zie ook alle tags voor Jacob Israël de Haan op dit blog.
Doodsangst
Niet in de winter, wanneer dagen duister
Als nachten zijn, wier zwaarte mij verdrukt,
Maar in de zomer, als de bloei, de luister
Van dag en nacht, het bevend hart verrukt.
Niet in de winter als deuren en ruiten
Kreunen bij ’t woedend waaien van de wind
Maar in de zomer, als vogels hoog fluiten
De dag laat eindigt en weer vroeg begint,
Vrees ik de Dood, haat ik hem machteloos,
Ik heb het leven zó lief en het gaat
Buiten mijn macht genaadloos naar één eind.
O, Vriend, lach niet meer. Maar een korte poos
Eer de wrede Dood ons beiden verslaat
En onze Vriendschap in het niet verdwijnt.
Dat ik een wild genieter ben geweest
Dat ik een wild genieter ben geweest,
Wiens vreugde wrang was en wiens wroeging wranger,
Men zal ’t weten, zolang men Hollands leest,
Maar ook niet langer.
Berusting
In dit spel van wind en water
Schouw ik peinzend heel de dag
‘k Vraag niet meer naar toen en later
Ik draag wat er komen mag.
Jacob Israël de Haan (31 december 1881 – 30 juni 1924)
De Surinaamse dichter, percussionist, beeldend kunstenaar, Surinamist, toneelschrijver, regisseur, acteur en maatschappelijk werker Noeki André Mosis (Kingbotho) werd geboren in het District Marowijne op 31 december 1954. Zie ook alle tags voor Kingbotho op dit blog.
De rode draad van een liefdesverhaal
jij die had gevlogen over de zee,
gelopen door de drukke straten,
in steden met wolkenkrabbers,
waar jij toen belandde.
Lopend door de mist,
waarin jouw donkere, sprekende ogen
glinsterden als sterren in de nacht,
zoekend naar de zo verlangde warmte.
Wat jammer!
dat de wind zo koud was,
maar goed dat hij de mist had weggewaaid
om de zon de ruimte te bieden op jouw mooie
bruine lichaam te schijnen,
zo kreeg ik vervolgens de gelegenheid
je reeds op een grote afstand te zien.
En jij was,
een volwassene
die de uitstraling had van een verboden vrucht.
Mijn aanbod dat je in eerste instantie geweigerd had,
kwam als een teruggekaatste bal naar mij toe.
En toen,
stond jij naast mij.
Jij en ik gingen samen als symbiose
verder de wereld in.
Ik beschermde jou als een waakhond
tegen de boze handen
die jouw beeldschoon lichaam
zouden kunnen schaden.
En nu,
houd ik mijn adem in
want je kijkt mij terughoudend aan
wanneer wij in de tegenwoordige tijd belanden.
Kingbotho (District Marowijne, 31 december 1954)
De Vlaamse dichter, advocaat en rechter August van Cauwelaert werd geboren in Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek op 31 december 1885. Zie ook alle tags voor August van Cauwelaert op dit blog.
Draagt me zacht….
Draagt me zacht: door al mijn leden
Klopt het baemren van uw voet:
Draagt me zacht: bij iedre schrede
Drupt mijn klare, levend bloed.
Draagt me zacht: door de ijle landen
Waait de nijd’ge wind zoo koel;
Of zijn ’t al uw kille handen,
Dood, die ‘k om mijn slapen voel.
Draagt me zacht, gelijk een blanke
Lampevlam in woel’ge lucht,
Eer dees kostbaar-laatste spranke
Leven doove met een zucht.
Draagt me zacht: hoe daalt zoo dicht en
Hel de hemel over mij….
Ben ik reeds de sterrenlichte
Poort der eeuwigheid nabij….
August van Cauwelaert (31 december 1885 – 4 juli 1945)
Zie voor nog meer schrijvers van de 31e december ook mijn vorige twee blogs van vandaag.