De Vlaamse schrijver Cyriel Buysse werd geboren op 20 september 1859 in Nevele. Zie ook mijn blog van 20 september 2007. Zie ook mijn blog van 20 september 2007en ook mijn blog van 20 september 2008 en ook mijn blog van 20 september 2009 en ook mijn blog van 20 september 2010.
Uit: Broeder en zuster
„Zij keek, half over het portier gebogen, door het open venstertje, als de trein in het station aankwam. Hij stond haar af te wachten; doch eerst herkende hij haar schier niet meer. Het was zoolang geleden dat zij elkaar[1] gezien hadden. Hij nam haar vriendelijk bij beide handen, terwijl zij blozend en glimlachend van den spoorbaanwagen stapte, en kuste haar bewogen op beide hare wangen. Zij zag er zoo goed uit, sprak hij. Hij droeg haar pakje in de hand en leidde haar tot aan zijn rijtuig, dat naar hen stond te wachten. Zij namen plaats nevens elkander. Dáár zaten zij nu nog bijeen, de broeder en de zuster, na zulke lange scheiding. Eenige grijze haren doorkruisten reeds als zilverdraadjes zijne zwarte lokken; zij kwam slechts in den bloei des levens. Zij was ook lang en slank van gestalte zooals hij, doch iets kleiner; zij had ook donkerbruin haar, bruine oogen, en op haar aangezicht iets zachts en liefelijks, dat thans onder den indruk van hare gevoelens in een weemoedvollen glimlach scheen te versmelten. Van het verledene werd niet gesproken; hij vroeg haar niet, waarom zij sinds tien jaren niet eens bij hem gekomen was, niet eenmaal had geschreven; hij zei haar enkel, dat hij zoo gelukkig was haar terug te zien en zij zoo verschoond en zoo veranderd was, dat hij haar nimmermeer erkend zou hebben. Hij sprak haar ook van Tante, die gestorven was, en vroeg of deze gedurende hare ziekte veel had geleden. Een stille traan schoot langzaam in haar oog.
“O! zooveel!” zuchtte zij. Zij bleven beiden eene wijle stilzwijgend en lieten hunnen blik langs wederskanten van den weg over het landschap drijven, terwijl het open rijtuig hen door de zachte avondschemering naar hunne woning voerde. Zij dacht aan Tante, die zij zoo bemind had en die voor haar steeds zoo goed was geweest; aan Tante, die zij wellicht nooit zou verlaten hebben, hadde deze nog mogen leven. En hij dacht ook aan zijne eenzame en treurige levenswijze, en of zijne zuster het bij hem wel gewoon zou kunnen worden. Zij kwamen met de duisternis te M… aan, het dorp waar René woonde. Sinds den dood van vader was zij tehuis niet meer geweest. Hij leidde haar op de kamer, die hij voor haar had doen bereiden, en wees haar de kast en de commodes aan, waarin zij hare kleederen kon leggen. “Hier was het steeds uw vertrek,” sprak hij, “als gij kind waart.” Zij glimlachte bewogen en stak een binnendeurken open, en terwijl een traan van zachte ontroering haar oog schielijk verduisterde: “En hier was het de kamer van Moeder,” antwoordde zij. Zij zagen elkander met aandoening aan. Hij leidde haar door al de plaatsen van het huis en zegde, dat zij alles volgens haren zin zou mogen schikken. En zij bedankte hem erkentelijk en dacht, dat hij toch goed was voor haar.“
Cyriel Buysse (20 september 1859 – 25 juli 1932)
De Engelse dichteres en schrijfster Stevie (eig. Florence Margaret) Smith werd geboren op 20 september 1902 in Kingston upon Hull. Zie ook mijn blog van 20 september 2009 en ook mijn blog van 20 september 2010.
Alone in the Woods
Alone in the woods I felt
The bitter hostility of the sky and the trees
Nature has taught her creatures to hate
Man that fusses and fumes
Unquiet man
As the sap rises in the trees
As the sap paints the trees a violent green
So rises the wrath of Nature’s creatures
At man
So paints the face of Nature a violent green.
Nature is sick at man
Sick at his fuss and fume
Sick at his agonies
Sick at his gaudy mind
That drives his body
Ever more quickly
More and more
In the wrong direction.
The Suburban Classes
There is far too much of the suburban classes
Spiritually not geographically speaking. They’re asses.
Menacing the greatness of our beloved England, they lie
Propagating their kind in an eightroomed stye.
Now I have a plan which I will enfold
(There’s this to be said for them, they do as they’re told)
Then tell them their country’s in mortal peril
They believed it before and again will not cavil
Put it in caption form firm and slick
If they see it in print it is bound to stick:
‘Your King and your Country need you Dead’
You see the idea? Well, let it spread.
Have a suitable drug under string and label
Free for every Registered Reader’s table.
For the rest of the gang who are not patriotic
I’ve another appeal they’ll discover hypnotic:
Tell them it’s smart to be dead and won’t hurt
And they’ll gobble up drug as they gobble up dirt.
Stevie Smith (20 september 1902 – 7 maart 1971)
De Amerikaanse schrijverUpton Beall Sinclair werd geboren op 20 september 1878. Zie voor onderstaande schrijver mijn blog van 20 september 2006en ook mijn blog van 20 september 2008 en ook mijn blog van 20 september 2009 en ook mijn blog van 20 september 2010.
Uit: The Jungle
„It was four o’clock when the ceremony was over and the carriages began to arrive. There had been a crowd following all the way, owing to the exuberance of Marija Berczynskas. The occasion rested heavily upon Marija’s broad shoulders–it was her task to see that all things went in due form, and after the best home traditions; and, flying wildly hither and thither, bowling every one out of the way, and scolding and exhorting all day with her tremendous voice, Marija was too eager to see that others conformed to the proprieties to consider them herself. She had left the church last of all, and, desiring to arrive first at the hall, had issued orders to the coachman to drive faster. When that personage had developed a will of his own in the matter, Marija had flung up the window of the carriage, and, leaning out, proceeded to tell him her opinion of him, first in Lithuanian, which he did not understand, and then in Polish, which he did. Having the advantage of her in altitude, the driver had stood his ground and even ventured to attempt to speak; and the result had been a furious altercation, which, continuing all the way down Ashland Avenue, had added a new swarm of urchins to the cortege at each side street for half a mile.
This was unfortunate, for already there was a throng before the door. The music had started up, and half a block away you could hear the dull “broom, broom” of a cello, with the squeaking of two fiddles which vied with each other in intricate and altitudinous gymnastics. Seeing the throng, Marija abandoned precipitately the debate concerning the ancestors of her coachman, and, springing from the moving carriage, plunged in and proceeded to clear a way to the hall. Once within, she turned and began to push the other way, roaring, meantime, “Eik! Eik! Uzdaryk-duris!” in tones which made the orchestral uproar sound like fairy music.“
Upton Sinclair (20 september 1878 – 25 november 1968)
De Duitse dichter en schrijver Hanns Cibulka werd geboren op 20 september 1920 in Jägerndorf, in het toenmalige Tsjechoslowakije. Zie ook mijn blog van 20 september 2008 en ook mijn blog van 20 september 2009en ook mijn blog van 20 september 2010.
Haus Seedorn
Wildganse
fliegen uber das Haus,
Dezemberschnee
auf den Flugeln.
Auf dem Lesepult
ein geoffnetes Buch,
hier sprach sein Mund
die Worte aus:
Ich starb drei Tode:
zu Aulis
starb ich meinem Vater ab,
wie meiner Mutter,
und in meinem Tod beschlossen
starben Elternhaus
und Vaterland…
Vor dem Fenster,
wie sich das Laub der Jahre setzt
und wie die Wege
heller werden.
Lagebericht III
Kein Hölderlin-Hymnus
auf die Natur,
die Herzwand verkarstet,
zauberkundig
die Polypenarme der Chemie,
vom Anblick der toten Fische
kaufen wir uns frei
durch Wachstumsraten der Wirtschaft,
zur Sage geworden
das Wasser
im Brunnen.
Eingesprengt in den Salzstock
die Stollen,
keine radioaktiven Pulks,
Partikeltod
im Grundwasser,
unterirdisch.
Wie die Pilze schießen sie hoch,
die tausend kleinen
Tode.
Es muß sehr dunkel sein
in den Lichterstädten der Welt,
dass wir so wenig sehen,
sehr laut,
dass wir so wenig hören.
Kein Landgewinn,
die Einäugigen lehren.«
Hanns Cibulka (20 september 1920 – 20 juni 2004)
Portret door ARTus