De Vlaamse dichter Didi de Paris werd geboren op 10 mei 1957 in Leuven. Gedichten van hem verschenen o.a. in de bloemlezingen Double Talk en Sprong naar de sterren en in tijdschriften als ‘MillenniuM’, ‘De Rottend Staal Nieuwsbrief’ en ‘De Brakke Hond’. Hij was medewerker aan het Vlaamse glossy undergroundtijdschrift ‘Gonzo Circus’ en heeft regelmatig columns op Vlaamse radio- en televisiestations.
De liefdesbrief
’n Electronic handshake gelijk
als het werk van jouw hand
verglijdt in de mijne : alles vloeit –
handwerk. Ik zie je, ik zie je niet
en toch raakt heel mijn lijf en ziel
vervuld van jou. Je bent een blad
dat trilt in de nerf van mijn hand,
(de linker), terwijl de rechter vaardig
kneedt en perst, de witte inkt pomp
uit mijn diepste en onverteerbare ik
en jou in een mum van tijd, ongezien
en ongehoord, dien van wederwoord.
Ik, jouw lijfeigene valsemunter, pleeg
schurftig schriftvervalsing, vermaak
jouw handschrift van dein tot mijn,
tot het woekert als een miniatuur,
een hologram, Delftsch blauw
dat tintelt door mijn aderen.
Ik streel stuntelig je huid, je haar, en alles
verwordt tot perkament, een palimpsest,
gelooid in tijd, door ruimte verschroeid.
