De Vlaamse dichter en schrijver Dimitri Verhulst werd op 2 oktober 1972 geboren in Aalst. Zie ook mijn blog van 2 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Dimitri Verhulst op dit blog.
Uit: De laatkomer
‘Haar vrees voor het vacuüm illustreerde zij dit keer door mijn hele kleine en sowieso reeds beklemmende kamertje vol te stouwen met kadertjes. En in die kadertjes: foto’s van haarzelf! Moniek met echtgenoot. Moniek met kroost. Moniek met echtgenoot en kroost. Moniek solo. Niet één spontaan kiekje dat was terug te vinden in haar selectie. De ijskoningin van de pose liet zich het liefst van al portretteren in een decor van bloemen of struiken. Ze had ook de eigenaardige tic deze bloemen of struiken te moeten aanraken voor de camera. Heel lullige foto’s levert dat op, een vrouw die stokstijf met een bevroren tandpastareclameglimlach de lens aangaapt en onderwijl in een mimosa knijpt.
(…)
Ik was geen onbekende voor die boekhandelaar; ongeveer een kwart van onze boekenkast was gevuld met spul dat uit zijn winkel kwam. Hij had in totaal vast een vakantie of twee met het hele gezin overgehouden aan mijn bellettristische vraatzucht. Dus kende hij best wel mijn dada’s en had ie redenen te over om zijn bedenkingen te hebben bij mijn plots opgewekte interesse voor overschotels, origamifiguren en tuinmeubelen. Maar een boekhandelaar krijgt niet alle dagen een dementerende over de vloer, en crisis was het voor iedereen, voor een kleine zelfstandige nog zo zeer, en hij greep de gelegenheid om nog een laatste keer aan mij te verdienen met beide pollen beet en verkocht mij de goorste troep.
(…)
Hoewel volkomen opzettelijk, is het zeer tegen mijn zin dat ik iedere nacht opnieuw in mijn bed schijt. Mij te verlagen tot deze zelfconterende daad is waarlijk de lastigste consequentie van de ietwat zotte levensweg die ik op mijn oude dag ben ingeslagen. Maar ik zou mijn verplegers en verpleegsters achterdochtig stemmen indien ik het in mijn slaap droog hield. Wens ik niet uit mijn rol van seniele grijsaard vallen, dan heb ik geen andere keus dan op regelmatige basis mijn luiers te bevuilen. Want dat is het inderdaad: een rol. Ik ben helemaal niet zo dement als ik mijn omgeving doe geloven!”
Dimitri Verhulst (Aalst, 2 oktober 1972)
De Zweedse dichter en vertaler Göran Sonnevi werd geboren in Lund op 2 oktober 1939. Zie ook mijn blog van 2 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Göran Sonnevi op dit blog.
Uit: Mozart’s Third Brain (Vertaald door Rika Lesser)
XLIX
Now the enclaves are being opened One after another, where people
have lived shut in, under grenade fire, month
after month, for years Half-starved, many physically
injured; some with shattered psyches Children
perhaps forever locked into psychoses
I see their gentle smiles, their helplessness
As if they’d been whirled out into a Hades of Chance
A girl’s milk teeth shine Her eyes be-
speak hopelessness That which is nameless
The brain’s enormously split-up time, in continual
integration, which is itself the prerequisite,
the basis for all integration Just so, the one is created
Just so, the unity of all life is created We will suffer the consequences
The human vortices, in the torrent of dreams, uncontrolled
In pain, disappointment, joy While the ground gives
way; we hang onto trees, other beings
in gliding toward the flux; its ever more powerful surge
The Brownian motion in each human brain;
we construct its order As if awakened,
fresh, after lovemaking, you say, love To what?
To what sort of surrender Time Silence Time
The embittered are watching us As if unable
at any moment to see the lesser evil I understand them
But I don’t want to be like them Here now is warmth
In the cold that is freedom’s I shall love you warm
And you me Interference Toward destruction
or consummation. . .
Göran Sonnevi (Lund, 2 oktober 1939)
De Engelse schrijver Graham Greene werd geboren op 2 oktober 1904 in Berkhamsted, Hertfordshire. Zie ook mijn blog van 2 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Graham Greene op dit blog.
Uit: Our Man in Havana
‘Did you torture him?’
Captain Segura laughed. ‘No. He doesn’t belong to the torturable class.’
‘I didn’t know there were class-distinctions in torture.’
‘Dear Mr Wormold, surely you realize there are people who expect to be tortured and others who would be outraged by the idea. One never tortures except by a kind of mutual agreement.’
‘There’s torture and torture. When they broke up Dr Hasselbacher’s laboratory they were torturing …?’
‘One can never tell what amateurs may do. The police had no concern in that. Dr Hasselbacher does not belong to the torturable class.’
Alec Guiness en James Wormold in de film “Our Man in Havana” uit 1959
‘Who does?’
‘The poor in my own country, in any Latin American country. The poor of Central Europe and the Orient. Of course in your welfare states you have no poor, so you are untorturable. In Cuba the police can deal as harshly as they like with émigrés from Latin America and the Baltic States, but not with visitors from your country or Scandinavia. It is an instinctive matter on both sides. Catholics are more torturable than Protestants, just as they are more criminal. You see, I was right to make that king, and now I shall huff you for the last time.’
(…)
“I don’t care a damn about men who are loyal to the people who pay them, to organizations…I don’t think even my country means all that much. There are many countries in our blood, aren’t there, but only one person. Would the world be in the mess it is if we were loyal to love and not to countries?”
Graham Greene (2 oktober 1904 – 3 april 1991)
De Amerikaanse dichter en essayist Wallace Stevens werd geboren op 2 oktober 1879 in Reading, Pennsylvania. Zie ook mijn blog van 2 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Wallace Stevens op dit blog.
Gray Room
Although you sit in a room that is gray,
Except for the silver
Of the straw-paper,
And pick
At your pale white gown;
Or lift one of the green beads
Of your necklace,
To let it fall;
Or gaze at your green fan
Printed with the red branches of a red willow;
Or, with one finger,
Move the leaf in the bowl–
The leaf that has fallen from the branches of the forsythia
Beside you…
What is all this?
I know how furiously your heart is beating.
The Snow Man
One must have a mind of winter
To regard the frost and the boughs
Of the pine-trees crusted with snow;
And have been cold a long time
To behold the junipers shagged with ice,
The spruces rough in the distant glitter
Of the January sun; and not to think
Of any misery in the sound of the wind,
In the sound of a few leaves,
Which is the sound of the land
Full of the same wind
That is blowing in the same bare place
For the listener, who listens in the snow,
And, nothing himself, beholds
Nothing that is not there and the nothing that is.
Wallace Stevens (2 oktober – 1879 – 2 augustus 1955)
De Duitse dichter en schrijver Andreas Gryphius (gelatiniseerde naam van Andreas Greif) werd geboren op 2 oktober 1616 in Glogau (Silezië). Zie ook mijn blog van 2 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Andreas Gryphius op dit blog.
Menschliches Elende
Was sind wir Menschen doch? ein Wohnhaus grimmer Schmerzen
Ein Ball des falschen Glücks, ein Irrlicht dieser Zeit,
Ein Schauplatz herber Angst, besetzt mit scharfem Leid,
Ein bald verschmelzter Schnee und abgebrannte Kerzen.
Dies Leben fleucht darvon wie ein Geschwätz und Scherzen.
Die vor uns abgelegt des schwachen Leibes Kleid
Und in das Toten-Buch der großen Sterblichkeit
Längst eingeschrieben sind, sind uns aus Sinn und Herzen.
Gleich wie ein eitel Traum leicht aus der Acht hinfällt,
Und wie ein Strom verscheust, den keine Macht aufhält:
So muss auch unser Nam, Lob, Ehr und Ruhm verschwinden,
Was itzund Atem holt, muss mit der Luft entfliehn,
Was nach uns kommen wird, wird auch ins Grab nachziehn.
Was sag ich? wir vergehn wie Rauch von starken Winden.
Andreas Gryphius (2 oktober 1616 – 16 juli 1664)
Zie voor nog meer schrijvers van de 2e oktober ook mijn blog van 2 oktober 2011 deel 2.