Dolce far niente
Resting by the Riverbank door Richard Emil Miller,1910-11
Waar ik naar verlang vandaag
Waar ik naar verlang vandaag
een frisse zomerjurk te dragen
met blote schouders, een uitgesneden
hals en rug en vooral goed
los om de heupen
waarmee ik dan de tuin in loop
de zon schijnt warm, maar de wind
houdt het draaglijk en brengt
de jurk in beweging en dan
ben jij er natuurlijk ook die
de jurk al even mooi vindt en samen
trekken we hem uit en hangen hem
aan een tak
en liggen te kijken in het gras naar
zo’n frisse zomerjurk in een boom, daar
verlang ik het meest naar vandaag.
Jo Govaerts (Leuven, 23 juni 1972)
Leuven
De Nederlandse schrijver Anton Haakman werd geboren op 7 september 1933 in Bussum. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Anton Haakman op dit blog.
Uit:Wat Hawthorne heeft nagelaten
“Lering en vermaak: Hawthornes twee voornaamste programmapunten.
De Notebooks geven bijzonderheden aangaande het weer, de boomgaard, het baden in de rivier, over huiselijk geluk en over mensen die hij buitenshuis heeft ontmoet: boeren, marskramers, koetsiers en kroegbazen. Vele van zijn observaties vinden we terug in zijn voor publicatie bestemde werk. Als er één auteur is bij wie men goed kan nagaan ‘waar hij het vandaan heeft gehaald’ is het Hawthorne.
‘Van die oceaan hebben we maar een paar druppels gehad,’ schreef Margaret Fuller, die hem had leren kennen in de utopische gemeenschap Brook Farm. Hij had veel meer romans en verhalen uit zijn opschrijfboekjes kunnen putten als hij tijd van leven had gehad. Heel goed besefte hij dat hij teveel ideeën had en te weinig tijd, het blijkt uit zijn obsessie voor ideeën rond het thema ‘onsterfelijkheid’. In 1843 stierf Washington Allston, die zesentwintig jaar had gewerkt aan zijn schilderij ‘Belshazar’s Feast’, maar het niettemin onvoltooid moest nalaten. Hawthorne maakt er melding van in een notebook, met de opmerking dat het zo iemand toch vergund had moeten zijn, zo’n werk af te maken. Talloze malen komt hij op het thema van het voortleven terug: het meest uitdrukkelijk in het verhaal Dr. Heidegger’s Experiment en de roman Septimius Feltron. In 1863 maakt hij een notitie over iemand die een dringende reden heeft om voort te leven met behulp van een levenselixer, een man met grootse plannen die hij liever niet onafgemaakt nalaat. Hij beseft heel goed dat zijn streven naar eeuwige jeugd ‘niet strookt met de opzet van de wereld en dat het, als het algemeen ingang zou vinden, alles in de war zou sturen; daarom acht hij het alleen gerechtvaardigd in zijn eigen uitzonderlijke geval… Het zou een ontdekking op het gebied van de metafysica kunnen zijn die hij wenst te voltooien. Of misschien op het gebied van de fysica. Hij zou een manier bedacht kunnen hebben om de ziekten uit de wereld te bannen; in ieder geval een grote weldaad. Misschien zal het doel waarvoor hij zijn jeugd wil herkrijgen vergeleken met de middelen die hij bezigt de lezer belachelijk onbenullig voorkomen, zoals bij voorbeeld de oplossing van een algebrasom. Nee; hij kan de wereld beter een materiële weldaad schenken; hoe ze zich kan ontdoen van armoede, of slavernij, of oorlog…’
In Septimius Feltron merkt hij op dat als ons de dood bespaard zou blijven ‘de erfgenaam nooit zijn erfdeel zal krijgen en dus zijn eigen vader gaan haten omdat die nimmer het veld voor hem zal ruimen.”
Anton Haakman (Bussum, 7 september 1933)
Portret van Nathaniel Hawthorne door Charles Osgood, 1841
De Engelse dichteres en schrijfster Edith Sitwell werd geboren op 7 september 1887 in Scarborough. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Edith Sitwell op dit blog.
“Tournez, Tournez, Bon Chevaux De Bois”
Turn, turn again,
Ape’s blood in each vein!
The people that pass
Seem castles of glass,
The old and the good
Giraffes of the blue wood,
The soldier, the nurse,
Wooden-face and a curse,
Are shadowed with plumage
Like birds, by the gloomage.
Blond hair like a clown’s
The music floats—drowns
The creaking of ropes,
The breaking of hopes,
The wheezing, the old,
Like harmoniums scold;
Go to Babylon, Rome,
The brain-cells called home,
The grave, new Jerusalem—
Wrinkled Methusalem!
From our floating hair
Derived the first fair
And queer inspiration
Of music, the nation
Of bright-plumed trees
And harpy-shrill breeze . . .
Turn, turn again,
Ape’s blood in each vein!
Edith Sitwell (7 september 1887 – 9 december 1964)
Portret door Alvaro Guevara, 1916
De Nederlandse dichter en schrijver Willem Bilderdijk werd geboren op 7 september 1756 in Amsterdam. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Willem Bilderdijk op dit blog.
Begeerte
Kom hier, mijn goêlijk knaapje!
‘Wat wilt, wat vordert gij?’
Hoe wordt gij toch geheten?
‘Begeerte noemt men mij.’
Wanneer werd gij geboren?
‘In Lentes rijkste pracht.’
En wie, wie was uw Moeder?
‘Zij heet Verbeeldingskracht.’
Wie was uw Voedsteresse?
‘De dartelende Jeugd.’
Waarmee zijt ge opgetogen?
‘Met zuchtjens vol geneugt’.’
Waar werd gij mee gewassen?
‘Met bigglend tranenvocht.’
In welke wieg geschommeld?
‘Van hoop, met vrees doorwrocht.’
En hoe in slaap gezongen?
‘Door ’t zelfbedrog der smart.’
En waar zijt gij gezeteld?
‘Bij tederheid van hart.’
Wat zijn uw bezigheden?
‘Te staren op het schoon.’
Wat wekt uw felste wrevel?
‘Te flauw een minbetoon.’
Wat is uw hoogst genoegen?
‘Mijn eigen onderhoud.’
Uw aangenaamste voedsel?
‘Verliefde hartenkout.’
Verzwakken u de jaren,
Of hebt ge een vaste duur?
‘ô Neen, ik leef en sterve
Wel tienmaal in een uur.’
Vaarwel dan, gij Begeerte!
Ja, vaar voor eeuwig wel!
Geen rustbegerig harte
Wenst u tot Metgezel.
Willem Bilderdijk (7 september 1756 – 18 december 1831)
Willem Bilderdijk als advocaat door Cornelis van Cuylenburg, 1795
De Oostenrijkse dichter en schrijver Michael Guttenbrunner werd geboren op 7 september 1919 in Altenhofen. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Michael Guttenbrunner op dit blog.
Groß ist am Tag noch die Partei
Groß ist am Tag noch die Partei
und über Nacht ein Nichts.
Ein Zwerg tritt auf und nimmt ihr ab
das Pulver und das Blei;
da ist´s von Wien bis Hinterkreuth
mit ihrem Schritt und Tritt vorbei,
und ihre Kraft liegt flach zerstreut.
Der Staaten Faustrecht
Der Staaten Faustrecht blieb noch stets in Kraft.
In Märschen und in Gegenmärschen
marschiert durch alles Land und alle Zeit
in Putz und Schmutz von gleichem Aberwitz,
in gleicher Disziplin und Dürftigkeit
das Militär.
Michael Guttenbrunner (7 september 1919 – 12 mei 2004)
De Duits – Israëlische dichteres en schrijfster Jenny Aloni (eig. Jenny Rosenbaum werd geboren op 7 september 1917 in Paderborn. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Jenny Aloni op dit blog.
Uit: Jenny Aloni – Heinrich Böll. Briefwechsel
„Gane Jehuda/Doar Jahud Israel
26.9.1960.
Lieber Heinrich Böll, nehmen Sie, dass ich Ihnen so umgehend antworte, als ein Zeichen, wie sehr ich mich über Ihren Brief gefreut habe. Auch noch meinen Dank für die Karte aus Irland. Jetzt wird es allmählich etwas kühler hier. Das ermöglicht es mir, wieder etwas intensiver zu arbeiten.
Der Aufenthalt in Europa hat mir wieder einmal bewiesen, wenn es eines solchen Beweises noch bedurft hätte, dass ich hier zuhause bin, ganz einfach zuhause ohne jede Ideologie oder Ismus. Es war nicht immer so. Ich denke, Sie und Ihre Frau werden in nicht allzu ferner Zeit einmal nach hier kommen. Dann werden Sie mich besser verstehen, als ich das in Worten erklären kann. Mein Judesein kann für mich nicht, wie Sie meinen, Religion bedeuten, denn ich habe keine Religion. Auch das ist nicht einfach so hingesagt, sondern das Ergebnis langer innerer Auseinandersetzung. Ich bin aber dennoch Jüdin. Es muss also noch etwas Anderes geben, was mich dazu macht. Ob Sie es Schicksal, Volk, Rasse oder wie sonst nennen, ist gleich. Ich bin auf dieses mein Judesein nicht stolz so wie ich mich dessen nicht schäme. Es haftet mir an wie mein Menschsein, fraglos und unabänderlich. Dieses meines Judeseins wegen ist es gut hier zu leben, denn hier ist das einzige Land – überrascht es Sie, wenn ich das sage? – wo ich vergessen kann, dass ich Jüdin bin. Dennoch haben Sie recht, wenn Sie sagen, dass die deutschen Juden ihre deutsche Kultur mitnahmen und bewahrten in einer Zeit, in der sie in Deutschland selbst fast unterging. Viele meiner Erzählungen und auch „Hagar“ sind irgendwie eine Auseinandersetzung zwischen mir und dem was in Deutschland geschah. Aber sie hatten nur die Absicht innere Tatsachen aufzuzeigen. Wenn sie eine Moral haben, so ist das völlig unbeabsichtigt. Übrigens habe ich schon einmal ein kleines Drama geschrieben, welches diese Vergangenheit berührt. Ich liess es dann aber unfertig, liegen aus Gründen, welche ich inzwischen vergessen habe.“
Jenny Aloni (7 september 1917 – 30 september 1993)
In 1960
De Amerikaanse schrijfster Margaret Landon werd geboren op 7 september 1903 in Somers, Wisconsin. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Margaret Landon op dit blog.
Uit: Anna and the King of Siam
“What was she to do to support the three of them? Her stepfather had written that she and the children might return to Carnarvon if she would admit that she had been at fault in defying him and marrying Leon. But could she live in the beloved old house with her stepfather now that her mother was dead? No, she told herself passionately, that she could never do.
Mr. W. Tan Kim Ching, the Siamese Consul at Singapore, who had been instructed by the King of Siam to secure an English governess for the royal children. After protracted negotiations Anna had received a letter from the King himself:
English Era, 1862, 26th February.
Grand Royal Palace, Bangkok.
To Mrs. A. H. Leonowens:-
Madam: We are in good pleasure, and satisfaction in heart, that you are in willingness to undertake the education of our beloved royal children. And we hope that in doing your education on us and on our children (whom English call inhabitants of benighted land) you will do your best endeavor for knowledge of English language, science, and literature, and not for conversion to Christianity; as the followers of Buddha are mostly aware of the powerfulness of truth and virtue, as well as the followers of Christ, and are desirous to have facility of English language and literature, more than new religions.
We beg to invite you to our royal palace to do your best endeavorment upon us and our children. We shall expect to see you here on return of Siamese steamer Chow Phya.
We have written to Mr. William Adamson, and to our consul at Singapore, to authorize to do best arrangement for you and ourselves.
Believe me
Your faithfully,
(Signed) S. S. P. P. MAHA MONGKUT.”
Margaret Landon (7 september 1903 – 4 december 1993)
Scene uit een opvoering in Maine, 2007, met Joanne Javien (Tuptim) en Paolo Montalban (Lun Tha)
De Amerikaanse schrijver Henry Morton Robinson werd op 7 September 1898 in Boston, Massachusetts. Zie ook mijn blog van 7 september 2010 en eveneens alle tags voor Henry Morton Robinson op dit blog.
Uit: The Cardinal
“Resolving that this would be his last appearance in Roman society, Stephen moved toward the yellow sofa from which Merry del Val was asperging charm over an attentive audience. Stephen stood on the outer edge of the circle and listened to the Cardinal’s story about two clergymen—an Anglican and a Methodist—who chanced to meet each other on the way to a railway station. “No need to hurry,” said the Anglican. “My watch tells me that we have plenty of time.” They arrived at the station just as the train pulled out. “How vexing,” exclaimed the Anglican, “particularly when I placed such faith in that watch.” “Ah,” said the Methodist slyly, “what is faith without good works?”
Stephen joined in the more than polite laughter that followed the theological snapper of Merry’s tale. The familiar timbre of Stephen’s voice caused the Cardinal to look up in recognition. He waved a patrician hand at the American Monsignor and lifted his fine baritone in a Horatian challenge:
“Integer vitae scelerisque purus . . .”
The invitation was too tempting. Stephen responded:
“Non eget Mauris iaculis neque arcu.”
Several heads turned to see the audacious fellow who could cap verses with Merry del Val. The trick was still a good one, and the Cardinal’s penchant for it well known. “Go on, go on,” urged Princess Lontana. “A test,” cried others.“
Henry Morton Robinson (7 september 1898 – 13 januari 1961)
Scene uit de film „The Cardinal“ van Otto Preminger uit 1963