De Oostenrijkse schrijver en essayist Egyd Gstättner werd geboren op 25 mei 1962 in Klagenfurt. Zie ook alle tags voor Egyd Gstättner op dit blog.
Uit: Der Haider Jörg zieht übers Gebirg
„Sehr geehrte Damen & Herren, wir unterbrechen die Sendung Ins Land einischau’n für folgende wichtige Mitteilung:
Der Landeshauptmann und Kulturreferent von Kärnten, Präsident des FC Kärnten und FC Feistritz / Rosental, Bürgermeister von Triest, Bademeister von Jesolo, Tennismeister von Tripolis, Führer der Lega Nord, Kapitän aller Traditionsverbände, Direktor von Stadttheater, Volkstheater & Burgtheater, Trainer von Sturm Graz, Rapid und Austria Wien, Generalintendant der Tabakwerke und des ORF, Herausgeber der Kronenzeitung, ÖFB-Chef, ÖSV-Chef, ÖAMTC-Chef, Caritasdirektor, Bundeskanzler der Republik Österreich sowie deren Außenminister, Innenminister, Finanzminister, Infrastrukturminister und Frauenminister, Dr. Jörg Haider, einfaches Mitglied seiner selbst, beehrt sich bekanntzugeben, dass er sämtliche politischen, sozialen, gesellschaftlichen, kulturellen, ethnischen sowie sonstige Probleme im Handumdrehen gelöst hat (Tja, man muß eben wissen, wessen Hand man umdreht!), was nun auch alle seine Kritiker, die ihn jahrelang mit persönlichen Ressentiments und blindem Haß verfolgt haben und anfangs Ämterkumulierung, Gesinnungsterror oder gar Machtrausch prophezeit haben, nun aber beschämt am Wegesrand des Heils stehen, endlich zähneknirschend zur Kenntnis nehmen werden müssen. Die gesellschaftliche Realität heute ist: Nirgendwo Proteste, nirgendwo Resolutionen, nirgendwo Demonstrationen, nirgendwo regt sich auch bloß das geringste Widerstandsnest. Die Kritiker aus der linken Schickeria sind verstummt, die ehemaligen linken Denkfabriken ausgebrannte Ruinen. Auch die vormals kranken Journalistengehirne vormals bissiger Medien sehen nun nach und nach ein, dass es nicht angeht, den Hund, der einen beißt, zu füttern.“
Egyd Gstättner (Klagenfurt, 25 mei 1962)
De Franse schrijfster Claire Castillon werd geboren op 25 mei 1975 in Neuilly-sur-Seine. Zie ook alle tags voor Claire Castillon op dit blog.
Uit: Luchtbellen (Vertaald door Karina van Santen en Martine Vosmaer)
“Kom maar liever bij ons. Anders wordt het veel te ingewikkeld. Kom trouwens om zeven uur. Als ik geen tijd heb om te koken, bestellen we een pizza. Maar als je kunt, of liever gezegd, als je wilt, breng dan wijn mee. Ik drink zelf niet meer. Je hebt kans dat ik vergeet een fles te kopen. Als je eenmaal een kind hebt, komen de boodschappen op de laatste plaats. Je wilt haar zo snel mogelijk ophalen als je uit kantoor komt, dat gaat voor! Hoe zal ik het zeggen… Je ruilt je hakken in voor profielzolen. Eigenlijk maak je een ontwikkeling door. Ik ben veranderd, ik draag een joggingpak om lekker op mijn knieën te kunnen rondkruipen met het ukkie.
Ik kan me niet meer opdirken zoals jij als niet-moeder, nee, ik kan niet meer de hoer uithangen! Grapje! Draag je eigenlijk nog steeds die minirok die we samen hebben gekocht? Wat vindt je vriendje ervan? Is het uit? Nu al? Je moet me alles vertellen. Hoe lang hebben we elkaar al niet gezien? Lang genoeg om twaalf keer van kerel te wisselen, zou ik denken! Ik lach me dood!
Je staat heel anders in het leven als je een kind hebt, maar toch heb je geen heimwee naar het verleden. En verleden, daar zul jij straks geen gebrek aan hebben! In ieder geval word je beter in prioriteiten stellen. Als ik zie hoe Annabelle haar armpjes naar me uitsteekt, weet ik weer wat de zin van het leven is, kom ik bij de oerwaarden. Stiptheid is trouwens mijn stokpaardje geworden. Het klinkt misschien raar, maar als je een kind hebt, ga je plannen. Alles moet op rolletjes lopen, anders wordt het een ramp. Dankzij Annabelle ben ik geprogrammeerd als een computer.
Jacques dropt haar elke ochtend op de crèche. Ik kleed haar aan, maar hij brengt haar. ’s Avonds ga ik haar halen. Ik neem dus een korte lunchpauze zodat ik om kwart over vijf van kantoor weg kan. Als ik de bus van acht voor half heb, ben ik precies op tijd. Als hij voor mijn neus wegrijdt, ga ik rennen en ben ik toch nog op tijd! De crèche gaat om zes uur dicht. Dat is normaal. De leidsters hebben ook kinderen, die moeten ook naar huis. Weet je dat die arme meiden op de kinderen van anderen passen, terwijl ze hun eigen kinderen niet op de crèche waar ze werken mogen inschrijven?”
Claire Castillon (Neuilly-sur-Seine, 25 mei 1975)
De Amerikaanse schrijfster en feminste Eve Ensler werd op 25 mei 1953 in New York geboren. Zie ook alle tags voor Eve Ensler op dit blog.
Uit: Fragments of Inspiration
“It’s hard explaining what I do to people. There are very few people in this world who know what Applied Theatre is and even fewer who understand what an Applied Theatre Practitioner does. Because of this, I need to figure out ways to contextualize what I do. The main question I get when I talk about my work is who else people might know who are doing work like it.
Inevitably, there are a few names that always come up. Eve Ensler is one of them. Pretty much everyone has heard about (if not seen) the Vagina Monologues and while her other works are less well-known she is more or less a household name.
My work isn’t exactly like hers. I tend to work in communities with lots of people creating a piece, I love to interview, but I also do a lot of devising. I’ve also pushed myself to make my work look less like a series of monologues and more like a full theatrical experience.
That said, Ensler has created one of the finest examples of how theatre can impact a cause and create change in communities. The Vagina Monolgues, a simple little play, has spurred a nationally recognized movement. The V-Day Movement.
V-Day is a global movement of grassroots activists dedicated to generating broader attention and funds to stop violence against women and girls, including rape, battery, incest, female genital mutilation (FGM) and sex slavery. In 2011, over 5,800 V-Day benefit events took place produced by volunteer activists in the U.S. and around the world, educating millions of people about the reality of violence against women and girls. »
Eve Ensler (New York, 25 mei 1953)
De Duitse schrijver Friedrich Dieckmann werd geboren op 25 mei 1937 in Landsberg an der Warthe. Zie ook alle tags voor Friedrich Dieckmann op dit blog.
Uit: Das Liebesverbot und die Revolution – Über Wagner
»Lohengrin«, die Tragödie des Frageverbots, ist ein in historische Zeiten eingelassenes Märchen voller bösem und gutem, heidnischem und christlichem Zauber. Seine magische Wirrsal klärt sich sofort, wenn man es als die Traumerzählung nimmt, die es ist: der Traum eines in der Blüte der Pubertät stehenden jungen Mädchens, das im Wald »lustwandelnd« ihren Bruder verloren hat, auf den sie doch aufpassen sollte, und sich deswegen gescholten und verklagt sieht. Sie weiß nicht zu antworten; als sie aber unter der Wucht der Vorwürfe zu erliegen droht, kommt schwangezogen, in der Silberhelle weißer Magie, ein schöner Jüngling und rettet sie; er wird ihr Gemahl unter einer Bedingung: daß sie ihn niemals frage, wer er sei. Das Verbot bezieht sich offenbar auf einen Umstand, der, würde er bekannt, den Vollzugder Ehe sofort unmöglich machte; darum ist der Zwang, es zu übertreten, nämlich noch vor diesem Vollzug, unausweichlich.
Die Frage wird also gestellt, aus dem zwingenden Empfinden, daß etwas Verbotenes geschähe, wenn die Identität des Bräutigams unaufgeklärt bliebe. Die Hexe, die, zu der verbotenen Frage verführend, Einlaß bei der Braut findet, ist ersichtlich die Stimme ihres schlechten Gewissens. Prompt tritt das Angedrohte ein: der Geliebte, der dies nur sein konnte, solange er unerkannt blieb, entzieht sich, nicht ohne im Entschwinden seine Identität preiszugeben. Er tut dies scheinbar mit Worten, mit Hinweisen auf ferne Ritter und ein magisches Gefäß; er tut es in Wahrheit durch einen Gestaltentausch: Lohengrin verwandelt sich in Gottfried, den verschwundenen Bruder, zurück.“
Friedrich Dieckmann (Landsberg an der Warthe, 25 mei 1937)
Cover van Der Spiegel ter gelegenheid van Wagners 200e geboortedag
De Amerikaanse dichter en schrijver Raymond Carver werd geboren op 25 mei 1938 in Port Angeles. . Zie ook alle tags voor Raymond Carver op dit blog.
This Morning
This morning was something. A little snow
lay on the ground. The sun floated in a clear
blue sky. The sea was blue, and blue-green,
as far as the eye could see.
Scarcely a ripple. Calm. I dressed and went
for a walk — determined not to return
until I took in what Nature had to offer.
I passed close to some old, bent-over trees.
Crossed a field strewn with rocks
where snow had drifted. Kept going
until I reached the bluff.
Where I gazed at the sea, and the sky, and
the gulls wheeling over the white beach
far below. All lovely. All bathed in a pure
cold light. But, as usual, my thoughts
began to wander. I had to will
myself to see what I was seeing
and nothing else. I had to tell myself this is what
mattered, not the other. (And I did see it,
for a minute or two!) For a minute or two
it crowded out the usual musings on
what was right, and what was wrong — duty,
tender memories, thoughts of death, how I should treat
with my former wife. All the things
I hoped would go away this morning.
The stuff I live with every day. What
I’ve trampled on in order to stay alive.
But for a minute or two I did forget
myself and everything else. I know I did.
For when I turned back i didn’t know
where I was. Until some birds rose up
from the gnarled trees. And flew
in the direction I needed to be going.
Late Fragment
And did you get what
you wanted from this life, even so?
I did.
And what did you want?
To call myself beloved, to feel myself
beloved on the earth.
Raymond Carver (25 mei 1938 – 2 augustus 1988)
De Amerikaanse schrijfster Jamaica Kincaid (eig.Elaine Cynthia Potter Richardson) werd geboren in Saint John’s, Antigua en Barbuda, op 25 mei 1949. Zie ook alle tags voor Jamaica Kincaid op dit blog.
Uit:Small Place
“You are not an ugly person all the time; you are not an ugly person ordinarily; you are not an ugly person day to day. From day to day, you are a nice person. From day to day, all the people who are supposed to love you on the whole do. From day to day, as you walk down a busy street in the large and modern and prosperous city in which you work and lie, dismayed and puzzled at how alone you can feel in this crowd, how awful it is to go unnoticed, how awful it is to go unloved, even as you are surrounded by more people than you could possibly get to know in a lifetime that lasted for millennia and then out of the corner of your eye you see someone looking at you and absolute pleasure is written all over the person’s face, and then you realize that you are not as revolting a presence as you think you are. And so, ordinarily, you are a nice person, an attractive person, a person capable of drawing to yourself the affection of other people, a person at home in your own skin: a person at home in your own house, with its nice backyard, at home on your street, your church, in community activities, your job, at home with your family, your relatives, your friends – you are a whole person.”
(…)
“Have you ever wondered to yourself why it is that all people like me seem to have learned from you is how to imprison and murder each other, how to govern badly, and how to take the wealth of our country and place it in Swiss bank accounts? Have you ever wondered why it is that all we seem to have learned from you is how to corrupt our societies and how to be tyrants? You will have to accept that this is mostly your fault”
Jamaica Kincaid (Saint John’s, 25 mei 1949)
Portret door Kate Cormier, 2011
Zie voor nog meer schrijvers van de 25e mei ook mijn vorige twee blogs van vandaag.