De Albanese dichter en vertaler Ferdinand Laholli werd geboren op 16 juni 1960 in Gradishta. Zie ook mijn blog van 16 juni 2009 en ook mijn blog van 16 juni 2010
THE SAVRA INTERNMENT CAMP
[where Mr Lakolli languished for his first 30 years
Here you are afraid to speak,
afraid to be silent.
Here you are afraid to smile,
afraid to be sad.
Here you are afraid
not to be afraid.
HERE
Here the law
is the eye of death
encompassing
all Albania.
Here the people
cringe more and more cravenly
lest they are ever noticed.
Vertaald door Zana Banci en Anthony Weird
Ferdinand Laholli (Gradishta, 16 juni 1960)
De Zweedsedichter en schrijver Torgny Lindgren werd geboren op 16 juni 1938 in Raggsjö. Zie ook mijn blog van 16 juni 2007 en ook mijn blog van 16 juni 2008 en ook mijn blog van 16 juni 2009 en ook mijn blog van 16 juni 2010
Uit: Het Licht (Vertaald door Bertie van der Meij)
“En het hout was onberekenbaar en weerspannig geworden, hij kon zich niet meer op het hout verlaten, het kronkelde en trok krom en het kromp en zwol volkomen willekeurig op, het voegde zich hoe dan ook niet meer naar zijn wil, de ene dag was er op een stuk hout haast geen knoest te bekennen en de volgende dag was het helemaal bezaaid en doorboord met keiharde zwarte knoesten, terwijl hij zijn mes verruilde voor zijn beitel of alleen maar even met zijn ogen knipperde, kon het hout wat hij onder handen had, in een onmogelijk en onhandelbaar stuk brandhout veranderen. Zo was het vroeger met het hout in Kadis nooit geweest.”
Torgny Lindgren (Raggsjö, 16 juni 1938)
De Oostenrijkse dichteres en schrijfster Elfriede Gerstl werd geboren op 16 juni 1932 in Wenen. Zie ook mijn blog van 16 juni 2008 en ook mijn blog van 16 juni 2009 en ook mijn blog van 16 juni 2010
Uit: Spielräume
Stichwort: glauben, meinen, dafürhalten hörmal, sagte Grit, ich hab wohl eine Art Geisteskrankheit, dass ich es mir nicht in einer der konfektionierten wohlfeilen Ideologien warm und gemütlich machen kann; mit einer (nicht schädlichen) Portion Konsequenz (diesem moralphilosophischen Ladenhüter) ausgestattet, könnte ich weich und geschützt in der Gesellschaft sitzen und mir elitär oder revolutionär vorkommen Quatsch, sagte Rettenbacher, der gerade was Festes hatte (wie man sagt, er hat jetzt wieder eine feste Freundin) du gehörst sowieso zu uns, und suchte in der Küche nach leeren Bierflaschen kommt drauf an, sagte Grit, mit welchem Kanon- oder Sektengläubigen ich gerade rede, jeder Gläubige reizt meinen Widerspruch, weil aber auch alle Ideologien, Systeme, Kalküle ihre Seiten und Haken haben, Bekehrtsein ist ja so gesund, so euphorisierend, bewundernswert der Orgasmus des Dogmatikers, ich kann günstigenfalls sagen wovon ich nicht überzeugt bin, was mir unwahrscheinlich vorkommt, was ich kein Bedürfnis zu glauben habe, welche Gedanken mir fremd oder zuwider sind, aber Liebeserklärungen sind mir schon immer schwer gefallen du gibst vor auf die Konsequenz zu scheissen, sagte Rettenbacher mit seinem Mund, und scheinst dir ein widerspruchsfreies System zu wünschen, vielleicht ist dir wirklich nicht zu helfen
Elfriede Gerstl (16 juni 1932 – 9 april 2009)
De Nederlandse schrijver en onderwijzer Theo Thijssen werd geboren in Amsterdam op 16 juni 1879. Zie ook mijn blog van 16 juni 2007 en ook mijn blog van 16 juni 2009 en ook mijn blog van 16 juni 2010
Uit: Jongensdagen
“Het was een mooie dag in ’t midden van Mei geweest. De avond viel, en de gracht begon al donker te worden. Vier jongens liepen met de handen in de zakken nog wat te kuieren over het houten bruggetje. Uit gewoonte bleven ze staan bij het hekje dat de brug afsloot voor rijtuigen; dat was een dagelijksche rekstok; en eer dat Klaas, de kleinste, het wist, zat hij al op de ijzeren staaf, en buitelde er een paar keer omheen. Henk stond bedaard te wachten of-ie óók een beurt kreeg; en ondertusschen keken Ay en Ko de gracht af, naar de zon, die onderging, en naar de mooie lucht; en Ay merkte op: ‘Fijn weer hè. Het zwembad is al open, geloof ik.’
Roef! Daar liet Klaas den rekstok los, en Henk vergat, gauw z’n plaats in te nemen: ‘Het zwèmbad? Weet je ’t vàst? Is dat niet 1 Juni pas?’
Ko, de grootste, nam er zijn gemak van en ging op de brugleuning zitten; want er zou een beetje ruzie komen, dat wist-ie al. Hij liet z’n lange beenen bengelen, en zei met een allersecuurst gezicht: ‘15 Mei is altijd de tijd geweest.’
En jawel! Henk viel meteen uit: ‘Niete! Verleden jaar weet ik vast en zeker dat het pas in Juni open was.’ En toen Ko, tergend secuur, volhield van ‘15 Mei is de tijd,’ liet Henk zich ontvallen: ‘Och jong, ik ben er verleden jaar zelf den eersten dag stiekem naar toe geweest!’
‘Kijk kijk!’ schreeuwde toen de kleine Klaas: ‘kijk, daar gaat er een met een zwembroekie!’
‘Waar?’ vroegen nog de anderen. Maar Klaas was al weggehold, en de drie stoven hem achterna. Ay kon ’t hardste loopen; hij had nog tijd om malle bokkesprongen te maken tegen de boomen aan den wallekant….”
Theo Thijssen (16 juni 1879 – 23 december 1943)
De Amerikaanse schrijver en literatuurwetenschapper Erich Segal werd op 16 juni 1937 in Brooklyn, New York, geboren. Zie ook mijn blog van 16 juni 2007 en ook mijn blog van 16 juni 2009 en ook mijn blog van 16 juni 2010
Uit: Love Story
‘Renaissance polyphony.’ ‘What’s polyphony?’ ‘Nothing sexual, Preppie.’ Why was I putting up with this? Doesn’t she read the Crimson? Doesn’t she know who I am? ‘Hey, don’t you know who I am?’ ‘Yeah,’ she answered with kind of disdain. ‘You’re the guy that owns Barrett Hall.’ She didn’t know who I was. ‘I don’t own Barrett Hall,’ I quibbled. ‘My great-grandfather happened to give it to Harvard.’ ‘So his not-so-great grandson would be sure to get in!’ That was the limit. ‘Jenny, if you’re so convinced I’m a loser, why did you bulldoze me into buying you coffee?’
She looked me straight in the eye and smiled. ‘I like your body,’ she said. Part of being a big winner is the ability to be a good loser. There’s no paradox involved. It’s a distinctly Harvard thing to be able to turn any defeat into victory. ‘Tough luck, Barrett. You played a helluva game.’ ‘Really, I’m so glad you fellows took it, I mean, you people need to win so badly’ Of course, an out-and-out triumph is better. I mean, if you have the option, the last-minute score is preferable.”
Ryan O’Neal en Ali MacGraw in Love Story (1970
And as I walked Jenny back to her dorm, I had not despaired of ultimate victory over this snotty Radcliffe bitch. ‘Listen, you snotty Radcliffe bitch, Friday night is the Dartmouth hockey game.’ ‘So?’ ‘So I’d like you to come.’ She replied with the usual Radcliffe reverence for sport: ‘Why the hell should I come to a lousy hockey game?’ I answered casually: ‘Because I’m playing.’ There was a brief silence. I think I heard snow falling. ‘For which side?’ she asked. By now Jenny had read my bio in the program. I made triple sure that Vic Claman, the manager, saw that she got one. ‘For Christ’s sake, Barrett, is this your first date?’ ‘Shut up, Vic, or you’ll be chewing your teeth. As we warmed up on the ice, I didn’t wave to her (how uncool!) or even look her way. And yet I think she thought I was glancing at her. I mean, did she remove her glasses during the National Anthem out of respect for the flag? By the middle of the second period, we were beating Dartmouth 0-0. That is, Davey Johnston and I were about to perforate their nets. The Green bastards sensed this, and began to play rougher. Maybe they could break a bone or two before we broke them open. The fans were already screaming for blood. And in hockey this literally means blood or,failing that, a goal.“
Erich Segal (New York, 16 juni 1937 – 17 januari 2010)