De Franse schrijver Florian Zeller werd op 28 juni 1979 in Parijs geboren. Zie ook alle tags voor Florian Zeller op dit blog.
Uit: Climax (Vertaald door William Rodarmor)
“The story starts where all stories should end; in bed. Nicolas had been living with Pauline for two years, so this wasn’t the first time that they found themselves like this: facing each other, she giving him an ambiguous smile as she took his hand. These were gestures he knew by heart, gestures that populate the territory of reassuring and familiar things. He stepped closer and kissed her.
He’d always thought of sex as a metaphysical moment, a few seconds during which every man could take revenge on life. What revenge? Like everybody, Nicolas was going to die someday, and that day was inexorably approaching. Besides, he was thirty years old and hadn’t become what he had dreamed of being–a well-known director. His chances of success were getting slimmer and slimmer, and he was often overcome by self-loathing and shame. Sex was a consolation for all that.
On this day, however, something unprecedented happened to them. Nicolas was lying on his back and Pauline, who had just taken off her bra, had closed her eyes a little, the way she usually did when pleasure began to gently blot out the world.
Suddenly the bedspread lifted up and a third person’s head appeared.
With a dramatic gesture, Sofia sent the bedspread flying behind her. She was naked, and took Nicolas’s penis in her left hand while she tried to get rid of a hair she seemed to have on her tongue with her right. (But what was she doing under the bedspread?) In a moon-slow movement, like the outgoing tide, Pauline eased herself down level with Sofia; Nicolas closed his eyes.”
Florian Zeller (Parijs, 28 juni 1979)
De Poolse dichter, vertaler en uitgever Ryszard Krynicki werd geboren op 28 juni 1943 in St.Valentin, Lager Wimberg, Oostenrijk. Zie ook alle tags voor Ryszard Krynicki op dit blog.
Sweet, innocent
Sweet, innocent words,
sweet, round phrases,
from sweet, smooth
rounded comma’s
pure poison
seeps
Return from Assisi
A mutilated Giotto. A loud: Silenzio!
From a car transporting animals
we passed on the way
the helpless look of a calf
being taken off to slaughter
follows me.
Help, Saint Francis.
Appear before the slaughterhouse gate.
And if you are busy at the moment,
please send
your brother Sylvester
or a wolf from Gubbio.
Ryszard Krynicki (St.Valentin, 28 juni 1943)
De Amerikaanse schrijver en journalist Mark Helprin werd geboren in New York op 28 juni 1947. Zie ook alle tags voor Mark Helprin op dit blog.
Uit: Refiner’s Fire
“It was one of those perfectly blue, wild days in Haifa when winds from Central Asia and the eastern deserts come roaring into the city like a flight of old propeller planes. Blue-green pines in the Bahai Sanctuary bent in the tense air, and tourists trooped like pilgrims to the top of Carmel for views both miraculous and mild in a full flood of gentle northern light. Moved by an astonishing high view, the tourists forgot themselves and all the many things which had troubled them. North along the coast, a delicate string of breakers rolled slowly to shore, leaving wind lines on the sea. Far to the north were mountains of white ice, silent and heart-filling. And there was perfect quiet, until suddenly and explosively within the hotel grounds by the promenade, black musicians from America struck up their New Orleans band.
From Mt. Carmel one can see for a hundred miles. Out to sea were ships coming to port and departing, each with prosperous cargo, each like a piece on the board of a naval game. Their progress fit the slurred elisions of the brass, drums, and woodwinds from the gardens, and their wakes seemed to freeze on the surface. The black musicians thought about the view, and the city, and the young country knee-deep in war and grinding along like an awkward but marvelous engine of the past century. It reminded the older ones of New Orleans and Chicago; of the muddy brown barges and steam-ships up from Mexico; of Lake Michigan’s blue, seen from a high building. It reminded them of the trolleys (although in Haifa there are no trolleys), and the old-fashioned graces they had known before America had put on its skin. Because of these affinities they liked the new country-and its people liked them.”
Mark Helprin (New York, 28 juni 1947)
De Oostenrijkse schrijfster Marlene Streeruwitz werd geboren op 28 juni 1950 in Baden bij Wenen. Zie ook alle tags voor Marlene Streeruwitz op dit blog.
Uit: Entfernung
„Die Frauen standen nach rechts zur Bühne hin. Dicht. Die Arme hochgereckt und im Rhythmus hochspringend. Nach links. Hohe Tischchen. Schwarze Tischchen. Frauen standen an die Tische gelehnt. Im Gespräch miteinander. Die Wand gegenüber eine lange Bartheke. Kaum Licht im Raum. Dunkler Nebel. Selma sah alles dunkelschattig.
Vor ihr eine Frau mit Getränken auf einem Tablett. Sie trug einen schwarzen Catsuit. Glänzendes Material. Leder. Latex. Dann wieder das Lachen. Dann lachten alle. Die Gitarristin hielt ein Mikrophon über das Publikum und die Frauen lachten. So lachten wie die Sängerin. Das Lachen Text und Melodie. Selma ging in den Raum. Die Frauen waren nach vorne gerichtet. Nach rechts. Auf die
kleine Bühne hin. Dann. Es war nur das Schlagzeug zu hören. Zischende leise Schläge. Die helle Stimme. »To refresh ourselves after the ›Desperate little girl blues‹.« Alle lachten wieder. Das Schlagzeug wurde intensiver. Die große Trommel drängte das Zischen des Besens, auf dem Becken
schneller zu werden. Dann der Einsatz der Gitarre. Selma stellte sich auf die Zehenspitzen, die Bühne sehen zu können.
Eine kleine Person mit Gitarre. Ein Persönchen. Sie stand gebannt in das Furioso, das sie ihrer Gitarre abrang. Dann sprang sie mit den Akkorden. Sprang in die Akkorde. Stürmte den Bühnenrand entlang. Lief an das Standmikrophon vorne. Schrie den Refrain. Kehlig. Wütend. Anklagend.
Die Person trug einen schwarzen Anzug. Weißes Hemd. Schwarze Krawatte. Ihre dunklen Haare standen vom Kopf ab. Bildeten einen Strahlenkranz um ihr Gesicht. Dann wieder Rhythmus. Dann Orgel. Eine Melodie.“
Marlene Streeruwitz (Baden, 28 juni 1950)
De Nederlandse dichteres en schrijfster Fritzi Harmsen van Beek werd geboren in Blaricum op 28 juni 1927. Zie ook alle tags voor Fritzi Harmsen van Beekop dit blog.
Humorloos gedicht
Waar winter schaduw aanblaast op het lijf
verstijft de ademtocht tot kleine rook,
van wellust geel, de appels van het oog,
na-oogst van brakke hoop, beslaan met rijp.
O minnaars, door dit najaar ondermijnd
zijn wel geschraagd door zwart, waarachtig hout
maar staan als stammen, van hun kroon ontzet
met smalle handjes, spin- en bladernaakt
en loven, liefkozen en spelen wel en
wentelen en strelen, eindeloos verstekt
het tedere instinct, dat, winters al verpopt
verstopt, hergeven paradijs verbeidt:
maar ai, dat appeltje, getroond maar ongeplukt,
geluk? behouden aan de hoogste twijg, ge-
neigd tot eerste windvlaag het verrukt,
naar willekeur der zinnen, tot vergetelheid?
Fritzi Harmsen van Beek (28 juni 1927 – 4 april 2009)
Blaricum, dorpskerk
De Italiaanse schrijver Luigi Pirandello werd op 28 juni 1867 geboren in de villa ‘Caos’ (chaos) in de buurt van Agrigento. Zie ook alle tags voor Luigi Pirandello op dit blog.
Uit: Iemand, niemand en honderdduizend (Vertaald door Leonie Bijman en Annegret Böttner)
“Maar al spoedig werd mijn gruwelijk drama veel gecompliceerder: het begon met de ontdekking van de honderdduizend Moscarda’s die ik niet alleen in de ogen van de anderen was maar ook in mijn eigen ogen, allemaal met die ontzettend lelijke naam Moscarda, allemaal in dat arme lichaam van mij dat er ook maar één was, iemand en ach, niemand, wanneer ik hem voor de spiegel zette en hem strak en onbeweeglijk in de ogen keek, waarbij ieder gevoel en iedere wil in hem werden uitgewist.”
(…)
‘Wat voor samenhang bestaat er tussen mijn ideeën en mijn neus’, peinst Moscarda. ‘Volgens mij geen enkele. Ik denk niet met mijn neus en let er ook niet op wanneer ik denk. Maar de anderen? De anderen die mijn ideeën niet van binnen kunnen waarnemen en van buitenaf mijn neus zien?’
Luigi Pirandello (28 juni 1867 – 10 december 1936)
Portret door Antonella Di Pietro
De Franse schrijver, filosoof en componist Jean Jacques Rousseau werd geboren in Genève op 28 juni 1712. Zie ook alle tags voor Jean-Jacques Rousseauop dit blog.
Uit: Emile of over de opvoeding (Vertaald door Anneke Brassinga)
“Alles is goed zoals het uit handen van de Schepper komt, alles raakt verdorven in handen van de mens. De mens dwingt de ene akker de oogst van een andere voort te brengen, de ene boom de vruchten van een andere te dragen; hij vermengt en verwart alle klimaten, elementen en seizoenen; hij verminkt zijn hond, zijn paard, zijn slaaf; hij brengt alles tegen de keer, hij maakt alles verwrongen, hij houdt van afwijkingen en monsters; niets is hem goed genoeg zoals de natuur het heeft gemaakt, zelfs de mens niet, die hij wenst te drillen als een
dressuurpaard, en te modelleren naar het hem het beste uitkomt, als een leiboom in zijn tuin.
Zonder dat alles zou het nog slechter gaan dan het gaat, en het zou niet goed zijn voor de menselijke soort maar half te zijn geboetseerd. Zoals het nu is zou de mens die vanaf zijn geboorte aan zijn lot werd overgelaten, maar toch te midden van de anderen zou verkeren, de mismaaktste van allen worden. Vooroordelen, gezag, noodzaak, voorbeeld, alle maatschappelijke instituties, dit geheel waarvan wij zijn doordrenkt zou in zo’n mens de natuur verstikken zonder er iets voor in de plaats te stellen. Zijn natuur zou eraan toe zijn als een boompje dat bij toeval midden op een weg ontkiemt, en dat ten dode is opgeschreven, doordat de voorbijgangers er van alle kanten tegen opbotsen en het naar alle richtingen buigen.”
Jean-Jacques Rousseau (28 juni 1712 – 2 juli 1778)
Portret door Allen Ramsey, 1766
Zie voor nog meer schrijvers van de 28e juni ook mijn blog van 28 juni 2010 deel 1 en ook mijn blog van 28 juni 2011 deel 2 en ook deel 3.