De Nederlandse dichter en schrijver Gerard Reve werd op 14 december 1923 in Amsterdam geboren. Zie ook mijn blog van 14 december 2006 en mijn blog van 8 april 2007 en ook mijn blog van 14 december 2007 en ook mijn blog van 14 december 2008 en ook mijn blog van 14 december 2009.
Uit: De Taal der Liefde
“Op een vrijdagmiddag in augustus wilden wij, na boodschappen te hebben gedaan op de markt in de Dapperstraat, op de terugweg door de dierentuin heen – bij de zuidelijke ingang, die ook toegang gaf tot het Aquariumhuis, er in en bij de westelijke hoofdingang bijna recht tegenover onze woning, er weer, uit – naar huis terugkeren. Het was zonnig, warm weer en toen wij de zuidelijke ingang waren binnengekomen, gingen wij, in strijd met onze oorspronkelijke bedoeling, niet rechtstreeks de Tuin in maar betraden,, wegens de schaduw en de verwachte koelte, eerst het Aquriumhuis.
Het was er niet veel koeler dan buiten, en tamelijk vol. Er waren talrijke klassen van middelbare scholen, en in die groepen bevonden zich veel mooie Jongens, toverachtig belicht door het onderzeese schijnsel uit onzichtbare lantarens dat hen schaduwloos omsloot en hun gelaten, hoofdhaar en de omtrekken van hun heupen oneindig veel scherper en smartelijker zichtbaar maakte dan enig daglicht ooit zou kunnen doen. Een blonde jongeman, met kort haar, van naar schatting ongeveer 20 jaar, gekleed in een lichte wollen trui boven een strakke grijsachtige heupbroek, keek ons enkele ogenblikken doordringend aan, maar liep toen door zonder ons enige duidelijke aandacht te schenken.
Ik poogde niet naar Jongens te kijken maar aan iets, wat dan ook ter wereld, anders dan aan Jongens te denken toen vlak bij mij, voor één van die kleinere aquariums waarin ogenschijnlijk nooit iets levends vertoeft, een ongeveer 13 of 14jarige jongen met iets te lang, donkerblond haar over zijn oortjes, diep voorover gebogen ging staan turen naar het gedrag van misschien enige zeekreeftjes in een verre hoek van het aquarium. Zijn benen, over elkaar geslagen, spanden zijn duidelijk fluwelen broek hoog in zijn kruis en diep in zijn onbeschrijfelijk zich tussen zijn ronde, steile jongensbillen, aftekenende geheime vallei. Ik probeerde aan iets te denken betreffende de dierentuin of het Aquariumhuis maar ik kon, zolang de jongen voor het kleine aquarium gebogen bleef staan, aan niets anders denken dan hoe ik, terwijl ik hem gevangen hield, hem zou dwingen de riem van zijn broek twee of drie gaten nauwer aan te halen om hem daarna diep voorover te laten buigen opdat ik hem, zo lang Tijger het zou begeren, met een donkerrode rijzweep zijn feller dan ooit gespannen broek tot flarden van zijn dijen en blonde fluwelen jongensheuvels zou geselen. Ik voelde mij zeer moe.
De jongen richtte zich op, liep verder, en in het voorbijgaan zag ik maar al te duidelijk zijn mond en keel, waaruit hij met hese, laffe jongensstem onder de geseling zou schreeuwen, maar het volgende ogenblik was hij in een donker gebied van de zaal tussen de vele bezoekers verdwenen.”
Gerard Reve (14 december 1923 – 8 april 2006)
De Nederlandse dichter, schrijver en televisiemaker Boudewijn Maria Ignatius Büch werd geboren op 14 december 1948 in Den Haag. Zie ook mijn blog van 14 december 2006 en ook mijn blog van 14 december 2007 en ook mijn blog van 14 december 2008 ook mijn blog van 14 december 2009.
Huil mijn lied
Huil mijn lied
in eenzaamheid
vernietig vader, jongens
en haar majesteit
schenk taal als suïcide
o onrecht
zo solide
met steeds meer
straf verzwaard
ik hou van jou
dood alleen die
dit verjaart.
Dood
Ieder gesprek
is een bevestiging
van jouw dood
en ik voel mij
deelgenoot
van de nacht
die ik voorbij
zag gaan
de zon verscheen
hopeloos
voor je geopend raam
het verlangen
werd voortgezet
in de vier letters
van ons alfabet
Lone Some
het landschap stond als een kamer op het vlak
de hemel gaf ons onderdak
dronken wij het gras als kroeg
geboomte dat de hemel droeg
regen draalde in de stad
en wij droomden dat huilen samenvat
het interieur van kleine dingen:
voor het gordijn / de ramen die verwaaien
sta jij te zingen. Ik – juist ik – verzorg de planten
op de akker. En wat ontbrak er?
je zegt – staande in de deur naar ’t loze blauw:
‘Liefste, er is koffie met Calva Dansflou’
lijkt soms alsof ik oogst & taal verbouw –
en vervolgens denk ik:
er is één ding dat ik nog steeds niet kan schrijven
dat dood en sterven oneindig lang beklijven
jongens, jongens, jongens, jongens!
ik kom slechts meisjesjongens tegen
is er waarachtig leed?
of kent de tijd verlegenheid?
Boudewijn Büch (14 december 1948 – 23 november 2002)
De Franse schrijver Hervé Guibert werd geboren op 13 december 1955 in Saint-Cloud. Zie ook mijn blog van 14 december 2008 en ook mijn blog van 14 december 2009.
Uit: Voyage avec deux enfants
« Pour la première fois j’invente, j’affabule, je ne relate pas un fait récent, un sentiment frais. Et pour la première fois aussi j’écris à l’écart de T., à son insu, presque en cachette, sans lui en rendre compte, un texte qui ne lui est pas dédié. J’échappe à la norme d’écriture qu’il a instituée, car c’était un peu lui qui réglait le débit, par phase d’abandon et de recaptivité, comme une flamme qu’on baisse ou qu’on monte à volonté. Ce que j’écrivais, jusque-là, ses tromperies l’enflammaient, ses constances le mettaient en suspens. Mais puisqu’il me prend ce soir le besoin de l’immiscer dans cette écriture émancipée, c’est qu’il reste sans doute, le personnage d’origine, le repère, la mire, la mesure. »
Hervé Guibert (14 december 1955 – 27 december 1991)
De Franse dichter en schrijver Paul Eluard werd geboren op 14 december 1895 in Saint Denis. Zie ook mijn blog van 14 december 2006 en ook mijn blog van 14 december 2008 en ook mijn blog van 14 december 2009.
La Parole
J’ai la beauté facile et c’est heureux.
Je glisse sur les toits des vents
Je glisse sur le toit des mers
Je suis devenue sentimentale
Je ne connais plus le conducteur
Je ne bouge plus soie sur les glaces
Je suis malade fleurs et cailloux
J’aime le plus chinois aux nues
J’aime la plus nue aux écarts d’oiseau
Je suis vieille mais ici je suis belle
Et l’ombre qui descend des fenêtres profondes
Epargne chaque soir le coeur noir de mes yeux.
Poisson
Les poissons, les nageurs, les bateaux
Transforment l’eau.
L’eau est douce et ne bouge
Que pour ce qui la touche.
Le poisson avance
Comme un doigt dans un gant,
Le nageur danse lentement
Et la voile respire.
Mais l’eau douce bouge
Pour ce qui la touche,
Pour le poisson, pour le nageur, pour le bateau
Qu’elle porte
Et qu’elle emporte.
Air vif
Derniers poèmes d’amour.
J’ai regardé devant moi
Dans la foule je t’ai vue
Parmi les blés je t’ai vue
Sous un arbre je t’ai vue
Au bout de tous mes voyages
Au fond de tous mes tourments
Au tournant de tous les rires
Sortant de l’eau et du feu
L’été l’hiver je t’ai vue
Dans ma maison je t’ai vue
Entre mes bras je t’ai vue
Dans mes rêves je t’ai vue
Je ne te quitterai plus.
Paul Eluard (14 december 1895 – 18 november 1952)
De Amerikaans schrijfster Shirley Jackson werd geboren in San Francisco op 14 december 1919. Zie ook mijn blog van 14 december 2008 en ook mijn blog van 14 december 2009.
Uit: Trial by Combat
„When Emily Johnson came home one evening to her furnished room and found three of her best handkerchiefs missing from the dresser drawer, she was sure who had taken them and what to do. She had lived in the furnished room for about six weeks and for the past two weeks she had been
missing small things occasionally. There had been several handkerchiefs gone, and an initial pin which Emily rarely wore and which had come from the five-and-ten. And once she had missed a small bottle of perfume and one of a set of china dogs. Emily had known for some time who was taking the
things, but it was only tonight that she had decided what to do. She had hesitated about complaining to the landlady because her losses were trivial and because she had felt certain that sooner or later she would know how to deal with the situation herself. It had seemed logical to her from the beginning
that the one person in the rooming-house who was home all day was the most likely suspect, and then, one Sunday morning, coming downstairs from the roof, where she had been sitting in the sun, Emily had seen someone come out of her room and go down the stairs, and had recognized the visitor.
Tonight, she felt, she knew just what to do. She took off her coat and hat, put her packages down, and, while a can of tamales was heating on her electric plate, she went over what she intended to say.
After her dinner, she closed and locked her door and went downstairs. She tapped softly on the door of the room directly below her own, and when she thought she heard someone say,
“Come in,” she said, “Mrs. Allen?,” then opened the door carefully and stepped inside.“
Shirley Jackson (14 december 1919 – 8 augustus 1965)
De Oostenrijks – Zwitserse schrijfster Regina Ullmann werd op 14 december 1884 in St. Gallen geboren. Zie ook mijn blog van 14 december 2008.
Uit: Erzählungen, Prosastücke, Gedichte
„Er erkundigte sich nach der Art der Schmerzen, nach den Stellen, an welchen sie aufzutreten pflegten. Er nahm eine Untersuchung vor und liess die Fremde sich wieder ankleiden, ging auf und ab und sagte schliesslich, als führe er ein Selbstgespräch: „Es fehlt Ihnen nichts. Das heisst, Sie haben Schmerzen, es sind gewisse Schwellungen vorhanden, aber es fehlt Ihnen nichts.“ Und nach einer kurzen Zwischenpause, die jedoch niemand hätte im Gespräch als eine ihm zustehende in Anspruch nehmen können, fügte er knapp hinzu: „Lassen Sie das.“ Als hätte die Patientin wie ein Kind etwas Neugierde Erregendes, nicht Gehörendes anrühren wollen. Und er habe ihr gleichsam mit Worten auf die Finger geklopft.“
Regina Ullmann (14 december 1884 – 6 jannuari 1961)
Portret door Lou Albert-Lasard
Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 14 december 2009.
De Duitse schrijver Andreas Mand werd geboren op 14 december 1959 in Duisburg. Zie ook mijn blog van 14 december 2008.
De Ierse dichter Charles Wolfe werd geboren op 14 december 1791 in Blackhall, County Kildare. Zie ook mijn blog van 14 december 2008.
Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 14 december 2008.
De Deense schrijfster Helle Helle werd geboren als Helle Krogh Hansen in Nakskov op 14 december 1965.
De Oostenrijkse schrijfster Marianne Fritz werd als Marianne Frieß geboren op 14 december 1948 in Weiz in de Steiermark.