De Nederlandse dichter en schrijver Gerrit Krol werd geboren op 1 augustus 1943 in Groningen. Zie ook mijn blog van 1 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Gerrit Krol op dit blog.
Uit: Mijn dagen als cavalerist
„Mijn diensttijd, als cavalerist in Assen, duurde precies tien weken. Na de verwarring van de eerste dagen, waarin je marcheren wordt geleerd en in snel tempo allerlei andere gewoontes aangekweekt worden, wist ik al gauw wat mijn plaats was: ergens ter zijde. De spitse uitspraken van de onderofficieren blijken zich nogal ’s te herhalen en al jaren oud te zijn; er is tijd voor contemplatie en verder is het één grote padvinderij.
Veel tijd bracht ik in treinen door. Staande en vol verlangen, vooral de eerste tijd. Met een brief van Yvonne die ik op het appèl, vlak voor de afmars naar het station nog ontvangen had. Tussen de weekendtassen opgesteld in het gangpad, schuddend over de wissels, koud van de tocht, warm van de woorden die ik las.
In Rotterdam aangekomen – haast je rep je over de perrons, de trappen af – zag ik aan het eind van die lange uitgang haar al van verre staan.
‘Te laat, schat.’
Altijd, als we een afspraak hebben, ergens, – als ik haar ontdek tussen de mensen, zie ik een gezicht dat, grijnzend, mij allang in het vizier heeft.
Vierentwintig uur zonder uniform, knus in ‘ons’ huisje aan de spoordijk, alsof we een gezinnetje waren. ’s Zondagsmorgens gewekt door de vogels, maakte ik het ontbijt klaar, verraste ik haar, nog in bed, met een kopje thee en een erectie.
’s Middags, onder de voetbaluitslagen bij haar ouders, het pak weer aan, met zijn tweeën in de tram en dan, weer, het afscheid op het perron, niet langer dan nodig was. Ver voordat de trein vertrok ging ze al heen, zag ik haar, trots en recht, de witte regenjas als een zandloper, in het trapgat verdwijnen, mijn Euridice…
In de trein, op de lange tocht naar het Noorden, schreef ik uitspraken van haar op, allerlei woordjes die zij gezegd had. De sombere bossen op de Veluwe stoven voorbij in de schemering. In Assen was het nacht.“
Gerrit Krol (Groningen, 1 augustus 1934)
Cover
De Nederlandse dichter en schrijver Edward van de Vendel werd geboren in Leerdam op 1 augustus 1964. Zie ook mijn blog van 1 augustus 2010 en ook alle tags voor Edward van de Vendel op dit blog.
Ik ben de jongen
Ik ben de jongen die niet kan
voetballen, of tenminste niet
zo goed. Ik weet wel hoe het
moet, maar mijn lichaam doet
iets anders. Ik heb een lijf met
eigenwijze trekjes, twee benen
met een grote bek die zich
heus niet laat trainen. Ze doen
maar wat, ze tackelen mezelf.
Ik ben een elftal in mijn
eentje,
zoveel kanten ga ik op. Alleen
door mijn verschijning ben ik
al
een strafschop waard, ik kijk
en krijg twee rode kaarten.
Alle witte lijnen wijken weg
van mij. Ik ken het gras, dat
is dan nog het enige. Maar
veel te goed. En van dichtbij.
EEN LEESFEEST
Een Leesfeest, een Leesfeest, bij ons in de stad!
Hoera en fantastisch. Maar hoe vieren we dat?
– We gooien met planken en boeken van snoep.
– Nee, nee, we gaan denken, heel stil in een groep.
– Of roepen we schrijvers? Met pen en met gom?
– Ja, dan gaan we zeggen: Dat woordje is stom.
– En: zeg, hoeveel i’s staan er in Mississippi?
– En: denk jij dat Potter zou zoenen met Pippi??
Ukkeltjes! Sukkeltjes! Stop en denk mee!
Een Serieus Leesfeest! Niet vechten nu! NEEEE!
(Laat ze maar,
laat ze maar.
Start je PC.
Elke dag Leesfeest:
punt nl, www.)
Edward van de Vendel (Leerdam, 1 augustus 1964)
De Nederlandse dichter en schrijver Frans Pointl werd geboren in Amsterdam op 1 augustus 1933. Zie ook mijn blog van 1 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Frans Pointl op dit blog.
Moët & Chandon
weet je het nog
die fles Moët & Chandon
– te mijner ere –
op je treurige kamer?
je radio
dat kale frame
alleen wat lampen en verlichte zenderschaal
Tombe la neige van Adamo
dat ene paar dure schoenen
dat je van die oude zwetser had gekregen
ik ging met je
naar je katholieke kerk
dankte God
als het orgel de einddreun inzette
jong en stom was ik
al dertig jaar
ben je dood
maar dat verdomde merk
Moët & Chandon
brengt je telkens
even terug
Keuze
Vannacht dichtbij een wezen
dat door mijn verlangen
zich beurtelings kameleoneerde
een obscene hoer
een zachte moeder
een mannelijke vadervriend
de hoer: voor jou doe ik alles
de moeder: eindelijk ben je thuisgekomen
de vadervriend: beschermen zal ik je
met mijn harde jonge lijf.
Frans Pointl (Amsterdam, 1 augustus 1933)
De Amerikaanse dichter, schrijver en musicus Jim Carroll werd geboren op 1 augustus 1949 in New York. Zie ook mijn blog van 1 augustus 2010 en ook alle tags voor Jim Carroll op dit blog.
Uit: The Basketball Diaries
“Fucked up yesterday, lost our last game in the summer 15-and-under league up at George Washington High School, and that deuced us out of the championship game today. We had a good squad, mostly cats from down the block in the projects but they had a rule that no Varsity players could play. That ruined our chances of using big Lewie Alcindor even though he’s from the neighborhood and all. I mean, shit, most of the teams got ringers but it’s a little difficult to sneak in a seven foot All-Everything cat onto a court. He can’t exactly use a fucking pair of sunglasses, dig? So I go up to watch the game today and pick up my trophy for the all-league team and what a hassle is steaming as I bop into the gym. THE SUGAR BOWL ALL-STARS, one of the teams playing, are in a rage bitching about the ringers on the RUTGERS team. So true! those cats didn’t have a dude under eighteen running for them, none of them played school ball, but they were some of the best playground players in Harlem. I walked over and was rapping to a few friends, Vaughn Harper, an All-American from Boys High, and Earl Manigault, a Harlem legend of 5 ft. 10 in. who can take a half dollar off the top of a backboard.”
Leonardo DiCaprio in de film “The Basketball Diaries” uit 1995
He’s invariably on and off his school team because of drug scenes and other shit. These two cats are, with big Lew, the best high school players in the city. Finally the captain of SUGAR BOWL points over to us and tells the other team and the man who runs the gig that if they’re gonna use that team, that their team’s gonna use Harper, “Goat” Manigault, and me. The bossman axes the idea of letting in Harper and “Goat” but says they can use me, which is fine with the other team who don’t even know who the fuck this white boy is. Before I say a fucking word I get a uniform tossed in my mug and since there’re bunches of chicks in the stands, my new team mates are huddling around me and I whip on the shit and start warming up. Big fucking difference I’m gonna make ’cause we need leapers for the boards and no backcourt dude like me. Anyway the slaughter starts and I’m hitting long jumpers like a fucker (I gotta say that I always burn up that gym, something about it that I just can’t miss, crazy) so we’re holding our own by the half and I got twenty-eight points, each move of which I make sticks out like a hardon because I’m the only whiteman on the court and looking around, in the entire fucking place, in fact; my bright blond-red hair making me the whitest whitey this league has ever seen.”
Jim Carroll (1 augustus 1949 – 11 september 2009)
Zie voor nog meer schrijvers van de 1e augustus ook mijn blog van 1 augustus 2011 deel 2 en eveneens deel 3.