De Marokkaans-Nederlandse schrijver Hafid Bouazza werd geboren op 8 maart 1970 in Oujda, Marokko. Zie ook alle tags voor Hafid Bouazza op dit blog.
Uit: Toen Jahweh nog een vriendin had
“De felle strijd tussen de twee groepen en andere latere schisma’s en gevechten deden de genoemde geschiedschrijver Ammianus verzuchten: “Geen enkel wild beest is zo vijandig jegens de mensheid als sommige van de Christenen in hun beestachtigheid jegens elkaar.” Eenzelfde bittere onderlinge haat vinden we ook bij de moslims en wel tussen de sjieten en de soennieten: de oorzaak van die strijd is onenigheid over wie Mohammed had moeten opvolgen. Ook Constantijn maakte zich grote zorgen over de tweestrijd, maar op een paganistische manier: hij vreesde dat God misnoegd zou raken door deze twist en Zijn gunsten zou tergtrekken. Zijn pogingen de twee groepen met elkaar te verzoenen waren echter tevergeefs.
In februari 360 wordt Julianus door zijn troepen in Parijs tot Augustus uitgeroepen, dat is de titel van de heerser over het gehele Romeinse rijk. In november van hetzelfde jaar vaardigt deze onverzorgde man van zelfspot en ironie; hij kreeg de bijnaam Cercops, naar het mythische mensenras dat door Jupiter in apen was veranderd – een edict uit ten gunste van het paganisme en beveelt de opening van de oude heidense tempels. Ook wordt het verbod op allerlei voorspellingen opgeheven. Hij was nogal verbitterd over de moraal van de christenen, zoals hij die had leren kennen, toch stond hij een samenleving voor waarin plaats was voor religieuze verscheidenheid.
De beschrijving van deze man van letteren, van dromen en dagdromen, leest als de beschrijving van een kunstenaar, hij vertoonde dezelfde verstrooidheid en gebrek aan belangstelling voor zijn uiterlijk als Stephan Daedalus in Ulysses. Hij stierf op 26 juni 363 tijdens een oorlog tegen Shapur II, de keizer van Perzië. Historici verschillen van mening over de oorzaak en dader, die hem met een speer de lever doorboorde: een Christuswond. Een theorie luidt dat het – verdomd als het niet waar is -–een Arabier was, een bedoeïen die in opdracht handelde, maar van wie? (Bedoeïenen waren vaardige speermakers- en –werpers.) Zijn dood betekende het einde van het heidendom, dat slechts nog beleden werd in de uithoeken van het Romeinse rijk, ironisch genoeg op het Arabische schiereiland waar na twee eeuwen een andere man zou opstaan om de genadeklap te geven aan de tolerantie en kleurrijkheid van het paganisme, een man van een agressief monotheïsme, Mohammed genaamd.“
Hafid Bouazza (Oujda, 8 maart 1970)
De Amerikaanse schrijver Jeffrey Eugenides werd geboren op 8 maart 1960 in Detroit. Zie ook alle tags voor Jeffrey Eugenides op dit blog.
Uit: The Marriage Plot
„To start with, look at all the books. There were her Edith Wharton novels, arranged not by title but date of publication; there was the complete Modern Library set of Henry James, a gift from her father on her twenty-first birthday; there were the dog-eared paperbacks assigned in her college courses, a lot of Dickens, a smidgen of Trollope, along with good helpings of Austen, George Eliot, and the redoubtable Brontë sisters. There were a whole lot of black-and-white New Directions paperbacks, mostly poetry by people like H.D. or Denise Levertov. There were the Colette novels she read on the sly. There was the first edition of Couples, belonging to her mother, which Madeleine had surreptitiously dipped into back in sixth grade and which she was using now to provide textual support in her English honors thesis on the marriage plot. There was, in short, this mid-size but still portable library representing pretty much everything Madeleine had read in college, a collection of texts, seemingly chosen at random, whose focus slowly narrowed, like a personality test, a sophisticated one you couldn’t trick by anticipating the implications of its questions and finally got so lost in that your only recourse was to answer the simple truth. And then you waited for the result, hoping for “Artistic,” or “Passionate,” thinking you could live with “Sensitive,” secretly fearing “Narcissistic” and “Domestic,” but finally being presented with an outcome that cut both ways and made you feel different depending on the day, the hour, or the guy you happened to be dating: “Incurably Romantic.”
Jeffrey Eugenides (Detroit, 8 maart 1960)
De Nederlandse dichter en schrijver A. Marja (pseudoniem van Arend Theodoor Mooij) werd geboren in Oude Leije op 8 maart 1917. Zie ook mijn blog van 8 maart 2011.
Het huwelijk
Ik heb je alles gegeven:
Een gedicht, mijn maandsalaris,
en een kind; wil je nu even
kijken of het eten klaar is?
Ik zag mijn vader
Ik zag mijn vader dood toen ik al dertig jaar
geworden was, toch gaf het mij een harde schok:
wij waren altijd goede vrienden van elkaar,
maar toen hij daar zo lag en met zijn lippen trok
alsof hij snauwen ging – iets wat hij haast nooit deed
terwijl hij leefde – leek hij op een dode hond
die, voor hij stierf, nog grimmig in het leven beet,
vertwijfelend omdat hij daarna niets meer vond.
Hij had iets onvoltooids, doordat men zijn gebit
had weggenomen toen hij langzaam lag te stikken:
meer embryo dan hond, zo lag mijn vader dood.
Soms denk ik, als ik droom of vaag te staren zit,
dat ik moet schrijven hoe zijn aanblik mij deed schrikken,
maar dat gelukt maar half: ik geef mij niet graag bloot.
A. Marja (8 maart 1917 – 10 januari 1964)
De Amerikaanse schrijver John Angus McPhee werd geboren op 8 maart 1931 in Princeton. Zie ook alle tags voor John McPhee op dit blog.
Uit: They’re in the River
„No two shad fishermen agree on much of anything, but I would say that if a female takes your lure, you know it from the first moments, or think you do, and you’re not often wrong. If you have a male one, you may be at first uncertain, but then he displays his character and you know it’s a buck shad. The roe shad is often twice the size of the buck shad. She may weigh five to six pounds, while he weighs two or three. Shad don’t exactly strike. First there’s a fixed moment—a second or two in which you feel what appears to be a snag (and might be); then the bottom of the river seems to move, as if you are tied to a working trampoline; and you start thinking five, six pounds, big fillets in the broiler, the
grained savor of lemoned roe; but now this little buck shad—two and a half pounds—takes off across the river, flies into the air, and struts round on his tail. He leaps again. He leaps once more and does a complete somersault. He can’t be said to be cocky, of course, but he suggests cockiness and pretension.
He’s all show and no roe. She doesn’t move. Her size and weight are not at first especially employed. Yet here is the message she sends up the line: If this isn’t bedrock you’d be better off if it were; if you’re in a hurry, get out your scissors. She stays low, and holds; and soon you are sure about the weight and the sex. Now, straight across the river and away, deep, she strips line, your reel drag clicking. She turns and moves back, an arcuate run. You’re supposed to keep things taut but often she’ll do it for you.
When, rising, she rolls near the surface, she looks even larger than she is. She, too, can leap, can do a front flip, but she obviously knows that her shrewdest position is broadside to full current. It’s as difficult to move her as it would be to reel in a boat sideways.“
John McPhee (Princeton, 8 maart 1931)
Zie voor nog meer schrijvers van de 8e maart ook mijn vorige blog van vandaag.