De Nederlandse dichter, schrijver en journalist Hans van Willigenburg werd geboren in Utrecht op 20 december 1963. Zie ook alle tags voor Hans van Willigenburg op dit blog.
Huiselijk welvaren
Mijn rijkdom is dat ik me afvraag
wat ik vandaag ga doen.
Dat ik het antwoord niet weet
vanwege de vele mogelijkheden.
Dat ik bij gebrek aan besluitvaardigheid
achter het raam ga zitten en kijk
naar de stroom auto’s op de openbare weg.
Dat ik onachterhaalbaar
aan één bepaald boek begin te denken
dat ik lang geleden las en waarvan één detail op de kaft
– de glimlach van een snoezig geïllustreerde kikker –
mij soms lijkt op een gedachtespoor te zetten
en het volgende moment weer niet.
Dat ik na enige tijd
– geen idee hoe lang precies –
opsta en volledig niet verontrust naar de ijskast loop
en na die met mijn krachtige arm te hebben geopend
naar een fles frisdrank grijp.
Dat er na de eerste slok frisdrank een áááááh! aan mijn keel ontsnapt
waaromheen ironietekens volstrekt maar dan ook volstrekt
misplaatst zouden zijn.
CV
Mijn taak van vandaag is niet beter te leren nadenken.
De feiten eerlijker op een rijtje te zetten.
Mijn geduld verder tot bloei te laten komen.
Of de omgeving met nog scherpere ogen waar te nemen.
Al tijden heb ik mijn honger naar taken verloren,
en zeker naar het soort taken dat beloften vooruit stuurt
over vermeende inzichten en gedragingen van een hogere orde.
Mijn taak van vandaag (en morgen en overmorgen)
is dergelijke taken van me af te laten glijden.
Als ik geluk heb zijn er een paar momenten op een dag
waarop ik kan zeggen dat die taak (dat af laten glijden, dus)
voor even is geslaagd.
Tijdens het boeren, gapen, niezen, scheten laten, masturberen,
bouw ik mijn mooiste CV op.
Hans van Willigenburg (Utrecht, 20 december 1963)
De Canadese dichter, schrijver en acteur Sky Gilbert werd geboren op 20 december 1952 Norwich, Connecticut. Zie ook alle tags voor Sky Gilbert op dit blog.
Why Cathy Lee Gifford is just like the United States of America
She’s mean
She’s greedy
She’s very very pretty
And of course she’s a lying hypocrite
And of course she’s on TV every morning
And just like America, Cathy Lee Gifford is a drag queen
And what’s a drag queen?
Well someone who just can’t stop drawing attention to how pretty they are I
mean Cathy Lee everytime she moves her legs or bats an eye or touches her
hair she reminds you, in that subtle way she has of how beautiful she is and
yes okay so she IS beautiful but more than that each gesture says I’m
beautiful, so beautiful, and that I’m barely, just barely conscious of it,
and on top of that I’m intelligent (questionable) and vicious. I can be
vicious. If I have to, I can defend myself against anything and I’ll still
be beautiful, oooh I’m just stamping my little high heels right now and
removing a stray lock of hair with my long long dangerous fingernails yes I
can stand up for what I believe and be glamorous too
And I believe in America (which means myself) Cathy Lee Gifford
And I believe in fidelity and marriage and love (and all the other lies)
And even when you find my husbands fat hairy wrinkly old dick up some
forty-five year old Exercise Queen in a hotel I can pull my life back
together and lie
Like drag queens and the United States of America I can lie
I can exploit Latina women in sweat shops and then I can appear with
President Clinton and I can lie
And you will love me, Cathy Lee Gifford
You will
But most of all, you will watch me on TV
Because that’s the way mornings are;
Inescapable, the beginning of all that treachery and drudgery and then
there’s me, being more beautiful than you’ll ever be
Look at me
I’m Cathy Lee
I’m some kind of an achievement
Sky Gilbert (Norwich, 20 december 1952)
De Oostenrijkse dichteres en schrijfster Friederike Mayröcker werd op 20 december 1924 in Wenen geboren. Zie ook alle tags voor Friederike Mayröcker op dit blog.
bin jetzt mehr in Canaillen Stimmung
ich freue mich nicht wenn mir jemand gepreßte Blumen
oder 200 Millionen Jahre alten Lavasand sendet
ich freue mich nicht über Blumen an meiner Tür
über Blumensträuße wenn jemand mich aufsucht –
solche Zeichen haben für mich jeglichen Sinn
verloren, sind mir leere anspruchsvolle Gesten geworden.
Weiß ja nicht wo und wie ich mich befinde, nur,
daß das alte PIANO PONY mein Komet ist und mit mir weint.
Aus der Tiefe
Mit dieser Überbürde süsz und herz-zäh wie Blumen
(ein einsamer Wassertropfen im schwarzen Ziehbrunnen schwebender Wolken
eine seidene Monsterprozession schnurgerader sonniger Ameisen
eine endlose Strasze bei Nacht
eine fremde Begrüszung über bernstein-fragenden Tieraugen
Gewaltsames leiden die verkerbten Steine von Stonehenge
ein grausiges knarrendes Feld unbändiger Steinheere
horizontal-massige Gehege
harte Gevierte aus Luft
Versunken wie Wasser blaszblau ein geahntes gepfähltes Paradies
ein schwimmendes graues Paradies von Wolken gestützt
preisgegeben dennoch : der heimsenden Tiefe
den fischblauen Kanälen den verwirrenden Stegen und Katzen-Brücken
den Morgendämmerungen) beweint bekränzt..
Friederike Mayröcker (Wenen, 20 december 1924)
De Amerikaanse dichteres en schrijfster Sandra Cisneros werd geboren op 20 december 1954 in Chicago. Zie ook alle tags voor Sandra Cisneros op dit blog.
I Am On My Way to Oklahoma to Bury the Man I Nearly Left My Husband For
Your name doesn’t matter.
I loved you.
We loved.
The years
I waited—
by the river for your pickup
truck to find me. Footprints
scattered in the yellow sand.
Husband, mother-
in-law, kids wondering
where I’d gone.
You wouldn’t
the years I begged. Would
the years I wouldn’t. Only
one of us had sense at a time.
I won’t see you again.
I guess life presents you
choices and you choose. Smarter
over the years. Oh smarter.
The sensible thing smarting
over the years, the sensible
thing to excess, I guess.
My life—deed I have
done to artistic extreme—I
drag you with me. Must wake
early. Ride north tomorrow.
Send you off. Are you fine?
I think of you often, friend,
and fondly.
Sandra Cisneros (Chicago, 20 december 1954)
De Nederlandse schrijver J. van Oudshoorn (pseudoniem van Jan Koos Feylbrief) werd geboren in Den Haag op 20 december 1876. Zie ook alle tags voor J. van Oudshoorn op dit blog.
Uit: Afscheid
“Terwijl het afgejakkerde paard met geschamp van ijzer over keien ruggelings tot staan kwam, zoodat hij in de donkere vigelante bijna voorover tuimelde, werd de straatdeur geopend. Hij was er en men verwachtte hem; zijn telegram was dus nog aangekomen.
Hij nam zijn hand-tasch van het bankje tegenover, Andries rukte het portier open en tegen het licht uit de smalle gang stond Marie, blootshoofds en zwart, in den waaienden regen. Zijn moeder was er niet.
Nog met zijn hand in die van Andries en teruglachend tegen Marie, zag hij zijn moeder, onaanzienlijk in de diepte van het gangetje. Ze was grijzer geworden en in haar kommervolle trekken miste hij met een lichte teleurstelling eenig blijk van vreugde over zijn komst. Hoe waren dan hare laatste brieven zoo vol verlangen geweest?
Opzettelijk wendde hij zich naar den koetsier. Maar Andries had al afgerekend. De vigelante ratelde weg in de laatste onwezenlijkheid der lange reis. Zijn komst hier was voldongen!
Druk-achteloos pratend tegen die uit kieschheid nog wat achterbleven, ging hij in het portaaltje al langzamer zijn moeder tegemoet. ‘Dag moeder’, zeide hij met een flauwe poging om toch vooral gewoon opgewekt te schijnen. ‘Zoo jongen’, begroette zij hem gelaten ‘ben je daar’. Toen hoorde hij de straat-deur achter zich sluiten en nog bezig zijn hand uit de hare los te maken, had zij hem vluchtig op de wang gezoend. Hij moest zich wel uit eigen beweging hebben gebukt. Hoe dan ook, die eerste begroeting, waar hij zoo tegen opgezien had, was gelukt en hij merkte zich al aanstonds in zijn verlof op dreef komen. Goed, dat hij het doorgezet had.
Terwijl de anderen de huiskamer begonnen binnen te gaan, bleef hij nog dralen voor den bamboe-kapstok met onder een soort afdakje een geslepen spiegeltje. Hij was er. Met de handen in de zakken, blootshoofds, zich geheel thuis voelend thans, schreed hij door het benauwend smalle gangetje. Verbeelding week voor werkelijkheid. Juist zoo, zoo bedompt en klein, met het blikken olie-lampje, het goedkoope pleisterwerk, had hij het zich die jaren gedacht.”
J. van Oudshoorn (20 december 1876 – 31 juli 1951)
In 1942
Zie voor nog meer schrijvers van de 20e december ook mijn vorige twee blogs van vandaag.