Hester Knibbe, Carl Sandburg

De Nederlandse dichteres Hester Knibbe werd geboren op 6 januari 1946 in Harderwijk. Zie ook alle tags voor Hester Knibbe op dit blog.

 

Psalm 4631

In mijn nood roep ik
niet en tot niemand, ik zwijg; wie na zoveel
zand erover nog leeft, heeft het schreeuwen

verleerd. Laat de eik maar kreunen
en klagen om blad dat voortijdig
te gronde, de tak van zijn stam

afgerukt, laat mij woordeloos
staan in zijn schaduw. Laat

mijn zwijgen niet klein en gebukt
zijn maar waardig hoog
en breed als de kroon van de boom

nu zijn wortels en stilte zich
hechten aan jou en alle gebed
wordt gesmoord in de aarde

 

Dame met hoed

Zij aan de andere kant van de tafel
draagt haar hoed als een wapen
waarmee ze de vingerafdruk van de jaren
elegant overschaduwt. Was ze een

woning, ze liet zich met wijnrank
en bloemen begroeien, groene klimop
die zomer en winter de vraat aan de voegen
verdoezelt, ze liet de haag

niet meer snoeien. Nu ze een vrouw is
bedekt ze met mode de dood in haar huis,
zet zich hoog op de hakken en trekt
met de rand van haar hoed de groeven

het zicht uit.

 

Jongenskopje

Eerst was ik er en daarna
mijn beeld. Ik speelde gewoon
toen de meester mij kneedde.

Gehard in het vuur werd ik
breekbaar en stond op de schouw
van mijn eeuw als versteend. Toen

kwam er een tijd van vallen
en breken; ook ik lag aan scherven
te sterven, verdween. Totdat

in een andere tijd een geoefende hand
mij met wat passen en meten weer
bestaan wist te geven. Maar

ik ben nooit geheeld; onuitwisbaar
loopt door mijn gezicht een lijkbleke
streep waar je nooit meer omheenkijkt.

 

Hester Knibbe (Harderwijk, 6 januari 1946)

 

De Amerikaanse dichter Carl Sandburg werd geboren op 6 januari 1878 in Galesburg, Illinois. Zie ook alle tags voor Carl Sandburg op dit blog.

 

Drie geesten

Drie kleermakers van Tooley Street schreven: Wij, het Volk.
De namen zijn vergeten. Het is een grap onder geesten.

Snijders of herstellers of armgatbrekers, ze zaten
met gekruiste benen te naaien, grepen naar een schaar, stalen
elkaars vingerhoedjes.

Met gekruiste benen, werkend voor loon, grapjes makend met elkaar
als kneusjes, gesneden uit de stof van een Meester Kleermaker,
zaten ze en deelden hun gedachten over de glorie van
Het Volk, ze ontmoetten elkaar na het werk en dronken bier op
Het Volk.

Vervaagd in het schemerdonker zijn de namen vergeten.
Het is een grap onder geesten. Laat maar gaan. Ze schreven: Wij,
Het Volk.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Carl Sandburg (6 januari 1878 – 22 juli 1967)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 6e januari ook mijn blog van 6 januari 2021 en ook mijn blog van 6 januari 2019 deel 2 en eveneens deel 3.  

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *