De Oostenrijkse dichter en schrijver Ingo Baumgartner werd op 24 december 1944 in Oberndorf an der Salzach geboren. Zie ook alle tags voor Ingo Baumgärtener op dit blog.
Weihnachtsahnung
Ist’s Engelswerk, ist’s Augentrug?
Noch gestern standen grün die Lärchen,
als Turmgeläut zum Abend schlug.
Der Morgen sieht ein Weihnachtsmärchen.
Welch Zuckerguss auf allen Bäumen,
welch Wunderwerk der kalten Nacht!
Die stolzen Weißgetünchten säumen
noch Tannen voller Zapfenpracht.
Ein Bild, gemalt für liebe Grüße
zum frohen Fest der Christenheit.
Doch Kälte zieht in meine Füße,
so weiß ich, es ist Wirklichkeit.
Krippenzauber
Die Mauer bröckelt, Schindeln brechen,
in losen Angeln hängt die Tür.
Nur Armes will ins Auge stechen,
für nobles Wohnen schlechte Kür.
Doch drängen Menschen hin zum Haus
mit Körben voll von Nützlichkeiten.
Vom Stall dringt Chorgesang heraus,
ein Engel scheint sie anzuleiten.
Es ist ein Werk verdienter Meister,
das hier so zauberhaft erzählt.
Geschick mit Messer, Holz und Kleister
macht Krippen so zur Wunderwelt.
Ingo Baumgartner (24 december 1944 – 16 juli 2015)
De Stille Nacht kapel in Oberndorf, altaar (detail). Ingo Baumgartner werd in Oberndorf geboren.
De Nederlandse schrijver en journalist Karel Glastra van Loon werd geboren in Amsterdam op december 1962. Zie ook alle tags voor Karel Glastra van Loon op dit blog.
Uit:Ik zei de gek
“Money is de maat van alle dingen! Verdommeste klootzakken! VERDOMMESTE KLOOTZAKKEN!”
In de deuropening van de Etos verschijnt een allochtoon in een bewakingsuniform, handen op de rug, voeten iets te ver uiteen, bestudeerde onverschilligheid.
,,Het kan jullie natuurlijk geen ene fuck schelen”, sist de jongen. ,,Geen ene fuckfuckfuckfuckfuck!” En dan, zangerig: ,,Geen ene FUCK, geen ene FUCK, geen ene FUCK!” Hij maakt er kleine hupjes bij, zoals voetbalsupporters dat vroeger deden, toen je nog staantribunes had.
De allochtoon in uniform trekt zich terug in de drogisterij.
,,Hierrrr!” De jongen slaat met de McDonald’s-beker op de krant. ,,Schrijf ‘em maar bij op uw lijstje: DE ONDERTITELAAR. Slachtoffer nummer 347 van dit kalenderjaar. En we moeten nog bijna twee maanden!”
Met gedragen stem begint hij voor te lezen uit het artikel: ,,Steeds meer ondertitelaars houden het voor gezien. Zij krijgen te weinig tijd om hun werk naar behoren te kunnen doen – en worden nog slecht betaald bovendien.”
,,Zie daar!”, roept de jongen. ,,Alweer een niche die vrijkomt voor de meest succesvolle specimen van dit neo-neoliberale tijdsgewricht: de BEUNHAAS!”
En weer begint hij te zingen, ditmaal op een melodie van Jaap Visser: ,,De beunhaas, de beunhaas, de beunhaas is een kuthaas, de beunhaas is een…”
Er stopt een politieauto voor de Etos. Als de twee agenten zijn uitgestapt, komt ook de allochtoon in uniform weer tevoorschijn. Met een klein knikje van zijn gemillimeterde hoofd wijst hij de agenten op de jongen, als om er zeker van te zijn dat zij niet, in een primaire reflex, hém voor de boosdoener aan zullen zien. De agenten pakken de jongen vast, het heeft bijna iets liefdevols: zoals de één een arm om hem heenslaat, terwijl de ander zich licht vooroverbuigt om hem in het gezicht te kunnen zien.
,,Komt u met ons mee?”
Karel Glastra van Loon (24 december 1962 – 1 juli 2005)
De Amerikaanse schrijver en dichter Dana Gioia werd op 24 december 1950 in Los Angeles geboren. Zie ook alle tags voor Dana Gioia op dit blog.
Rough Country
Give me a landscape made of obstacles,
of steep hills and jutting glacial rock,
where the low-running streams are quick to flood
the grassy fields and bottomlands.
A place
no engineers can master–where the roads
must twist like tendrils up the mountainside
on narrow cliffs where boulders block the way.
Where tall black trunks of lightning-scalded pine
push through the tangled woods to make a roost
for hawks and swarming crows.
And sharp inclines
where twisting through the thorn-thick underbrush,
scratched and exhausted, one turns suddenly
to find an unexpected waterfall,
not half a mile from the nearest road,
a spot so hard to reach that no one comes–
a hiding place, a shrine for dragonflies
and nesting jays, a sign that there is still
one piece of property that won’t be owned.
Dana Gioia (Los Angeles, 24 december 1950)
De Nederlandse dichteres en schrijfster Henriette Roland Holst-van der Schalk werd geboren op 24 december 1869 in Noordwijk. Zie ook alle tags voor Henriette Roland Holst op dit blog.
Der getijden loop
I.
Toen god het wilde, werden wij geboren
en om te zingen op aarde gebracht.
toen ik gegroeid was tot een weinig macht
hief ik mijn stem liefelijk om te hooren.
Mijn hart werd ied’re dag als nieuw-geboren,
ik zong en dacht ‘zoo vlieden jaren zacht’
maar wee, maar wee, eer ik had uitgedacht
ging veel van wat ik eens bezat verloren.
En toen begonnen mij twijfels te steken,
of het goed was zichzelf alleen te zien,
te zingen en te leven van zichzelven…
het licht dat in mij brandde ging verbleeken:
ik kon het schoon der wereld niet meer zien,
en trad als onder duistere gewelven.
II.
Den winter lang, lagen de boome’ en lag
’t huis wit-gedekt als schoone kalme dooden;
uit de wereld kwam slechts zelden een bode
de stilte storen van den korten dag.
Niet uit de heem’len zonk, van witte zoden
steeg licht op aard: sneeuw-licht; zijn rein gezag
omvatte elk ding en verre stem en lach
klonk hel en toch gedempt door zijn geboden.
In ’t huis zagen helderder-wordende oogen
soms op: was ’t waar, dat daar een kracht uitbrak
in die wereld, en dat zij was te kennen?
Vrolijk, peinsden zij even, dan weer bogen
hoofde’ om wijsheid terwijl een enk’le tak
afwierp zijn last, van de besneeuwde dennen.
Henriette Roland Holst (24 december 1869 – 21 november 1952)
De Franse schrijfster en historica Dominique Manotti werd geboren op 24 december 1942 in Parijs. Zie ook alle tags voor Dominique Manotti op dit blog.
Uit : Or Noir
« Daquin finit la deuxième bouteille de champagne, puis se décide à parler.
— Je suis ici depuis trois jours, et j’ai l’impression de vivre au milieu de sables mouvants. Un inspecteur de mon équipe me tient par la main, et m’explique où je peux mettre les pieds et où je ne peux pas, à qui je peux parler, et à qui je ne peux pas, et je ne sais pas encore si je peux lui faire confiance ou non. D’après lui, les Stups de Marseille sont aux mains des Américains. Et d’après toi ?
— Oui, la pression américaine sur le gouvernement français est très forte et, aux Stups de Marseille, ils sont omniprésents.
— Pourquoi ?
— Raisons multiples. Pendant vingt ans, l’héroïne française aux États-Unis a été une “success story”. Les Américains pensaient que c’était un excellent sédatif à faire circuler dans les prisons. Quand la jeunesse de la bonne société a commencé à en consommer en quantité, ils ont trouvé cela moins drôle. Et puis les Américains sont foncièrement protectionnistes. Nixon a quelques amis dans la mafia de Floride qui font dans la cocaïne, une drogue produite aux portes des États-Unis. Il a entrepris de leur déblayer le terrain en liquidant l’héroïne française. »
Dominique Manotti (Parijs, 24 december 1942)
Zie voor nog meer schrijvers van de 24e december ook mijn vorige blog van vandaag.