De Amerikaanse schrijver Irving Stone werd geboren op 14 juli 1903 in San Francisco. Zie ook mijn blog van 14 juli 2007.
Uit: The Agony and the Ecstasy
„He began with the Deluge, a large panel toward the entrance of the chapel. By March he had the cartoon blown up and ready to be transferred to the ceiling. Winter had not released its grip on Rome. The Sistine was bitterly cold. A hundred braziers could not heat its lowest areas. He wore his warm wool stockings, brache and shirt.
Rosselli, who had left for Orvieto for a profitable commission, had trained Michi in the mixing of the plaster and the method of applying it. Michelangelo helped him carry the sacks of lime, sand and pozzolana, volcanic tufa dust, up the steep wall ladders to the top of the scaffolding. Here Michi made his mix. Michelangelo was dissatisfied with the tawny color caused by the pozzolana, adding more lime and ground marble. He and Michi then climbed the series of three receding platforms that Rosselli had built so that they could plaster and paint the top of the rolling vault. Michi laid an area of intonaco, then held the cartoon.
Michelangelo used the stick, charcoal bag, red ochre for connecting lines. Michi descended, set to work grinding colors below. Michelangelo was now on his top platform, sixty feet above the floor. He had been thirteen when he stood for the first time on the scaffolding in Santa Maria Novella, alone on a peak above the chapel and the world. Now he was thirty-four, and now, as then, he suffered vertigo. The Sistine seemed so hollow from up here, with his head just one foot below the ceiling. He smelled the wet plaster, the pungence of his freshly ground paints.
He turned from his view of the marble floor, picked up a brush, squeezed it between the fingers and
thumb of his left hand, remembering that he would have to keep his colors liquid this early in the morning…”
Irving Stone (14 juli 1903 – 26 augustus 1989)
De Italiaanse schrijfster Natalia Ginzburg werd geboren op 14 juli 1916 in Palermo. Zie ook mijn blog van 14 juli 2006 en ook mijn blog van 14 juli 2007 en ook mijn blog van 14 juli 2008.
Uit: Human Relationships (Vertaald door Dick Davis)
“In that brief moment we found a point of equilibrium for our wavering life: and it seemed to us that we could always rediscover that secret moment and find there the words for our vocation, the words for our neighbour; that we could look at our neighbour with a gaze that would always be just and free, not the timid or contemptuous gaze of someone who whenever he is with his neighbour always asks himself if he is his master or his servant. All our life we have only known how to be masters and servants: but in that secret moment of ours, in our moment of perfect equilibrium, we have realized that there is no real authority or servitude on the earth. And so it is that now as we turn to that secret moment we look at others to see whether they have lived through an identical moment, or whether they are still far away from it; it is this that we have to know. It is the highest moment in the life of a human being, and it is necessary that we stand with others whose eyes are fixed on the highest moment of their destiny “
Natalia Ginzburg (14 juli 1916 – 7 oktober 1991)
De Franse schrijver en letterkundige Jacques de Lacretelle werd geboren in Cormatin (Saône-et-Loire) op 14 juli 1888. Zie ook mijn blog van 14 juli 2007 en ook mijn blog van 14 juli 2008.
Uit: Le Retour de Silbermann
« Tout ce qu’on m’apprendra, disait-il, je le sais déjà. Ce que je ne sais pas, c’est comment on gagne de l’argent. »
C’est ainsi qu’il se mit tout de suite aux affaires avec un zèle un peu inexpérimenté que l’oncle Joshua avait dû ralentir à plus d’une reprise. Il avait voulu être initié en même temps à toutes les branches de sa profession. Dès qu’il entendait parler, dans le bureau, d’une vente ou d’un achat possible, il se proposait pour conclure le marché. « Laissez-moi aller voir, oncle Joshua, laissez-moi traiter. »
– Naturellement, me dit son cousin, mon père, qui avait mis trente ans à faire sa fortune, ne lui confiait rien d’important, et il se moquait parfois de l’impétuosité de David.“
Jacques de Lacretelle (14 juli 1888 – 2 januari 1985)
De Russische dichter Gavrila Romanovitsj Derzjavin werd geboren in Kazan op 14 juli 1743. Zie ook mijn blog van 14 juli 2007 en ook mijn blog van 14 juli 2008.
The Storm
As my bark in restless ocean
Mounts its rough and foaming hills,
Whilst its waves in dark commotion
Pass me, hope my bosom fills.
Who, when warring clouds are gleaming,
Quenches the destructive spark?
Say what hand, where safety’s beaming,
Guides through rocks my little bark?
Thou Creator! all o’erseeing,
In this scene preserv’st me dread,
Thou, without whose word decreeing
Not a hair falls from my head.
Thou in life hast doubly blest me,
All my soul to thee’s revealed,
Thou amongst the great hast placed me,
Be midst them my guide and shield!
Vertaald door William D. Lewis
Gavrila Derzjavin (14 juli 1743 – 20 juli 1816)
Monument voor Derzjavin in Kazan
De Amerikaanse schrijver, scenarioschrijver en regisseur Arthur Laurents is geboren in New York op 14 Juli 1918.Zie ook mijn blog van 14 juli 2007.
Uit: My Good Name
„HARRY: Not in their class. Either class. You think they went down because they’re outsiders. I think because they were greedy. I wasn’t greedy, Rachel. I simply wanted to live well. I wanted to be sure that you and I and your child and my childr – child lived well. We do. We have everything we need and a bit more. But we don’t live in the land of Ferraris. I was neither gaudy nor greedy. When they caught up with me, what did they catch? Good name, good clubs, a personable, affable asset to be counted on and no threat to anyone. A gentleman. That’s an old fashioned concept, so they don’t say it. But they think it, and what they think is: you can believe him. In the case of the Feds: you can believe his testimony. That’s why they gave me the choice. I could help them and get immunity or I could be sent to jail. Why should I go to jail? What good would it do anyone if I went to jail? You and Becca would have to give up this room. Why should you? Why should I?
RACHEL: (After a moment.) This is ridiculous. I feel like I’m hyperventilating.
HARRY: Take some slow deep breaths.
RACHEL: I’m not hyperventilating. This is ridiculous! You know what it is? I know what it is. Everything in my head is jammed. all circuits closed down. I had it once before. Years ago, before you. Even before Becca. I was trying to get away from Mickey and wound up back-packing through Europe with him. In Paris, I spoke French – from college. In Madrid, Spanish – from high school. By the time we got to Italy, I had stopped thinking in English and was translating from either Spanish or French into Italian in the present tense. Until one night, in a bar in Positano. Out of season, just before Easter – the Buca di Bacco! I can see the carving over the door. all the languages seemed jammed in my head and I couldn’t speak anything for ten minutes. Nothing, not one word, not even English for ten minutes. The next day, I flew home alone. But Becca was already underway.”
Arthur Laurents (New York, 14 Juli 1918)
De Amerikaanse schrijver Owen Wister werd geboren op 14 juli 1860 in Germantown, Pennsylvania. Zie ook mijn blog van 14 juli 2007.
Uit: Red men and white (Little Big Horn Medicine)
“Something new was happening among the Crow Indians. A young pretender had appeared in the tribe. What this might lead to was unknown alike to white man and to red; but the old Crow chiefs discussed it in their councils, and the soldiers at Fort Custer, and the civilians at the agency twelve miles up the river, and all the white settlers in the valley discussed it also. Lieutenants Stirling and Haines, of the First Cavalry, were speculating upon it as they rode one afternoon.
“Can’t tell about Indians,” said Stirling. “But I think the Crows are too reasonable to go on the war-path.”
“Reasonable!” said Haines. He was young, and new to Indians.
“Just so. Until you come to his superstitions, the Indian can reason as straight as you or I. He’s perfectly logical.”
“Logical!” echoed Haines again. He held the regulation Eastern view that the Indian knows nothing but the three blind appetites.
“You’d know better,” remarked Stirling, “if you’d been fighting ’em for fifteen years. They’re as shrewd as Æsop’s fables.”
Just then two Indians appeared round a bluff—one [Pg 4]old and shabby, the other young and very gaudy—riding side by side.
“That’s Cheschapah,” said Stirling. “That’s the agitator in all his feathers. His father, you see, dresses more conservatively.”
The feathered dandy now did a singular thing. He galloped towards the two officers almost as if to bear them down, and, steering much too close, flashed by yelling, amid a clatter of gravel.
“Nice manners,” commented Haines. “Seems to have a chip on his shoulder.”
But Stirling looked thoughtful. “Yes,” he muttered, “he has a chip.”
Owen Wister (14 juli 1860 – 21 juli 1938)
De Franse schrijfster van Belgische origine Béatrix Beck werd geboren in Villars-sur-Ollon op 14 juli 1914. Zij was de dochter van de Belgische dichter Christian Beck uit Verviers, die van Lets-Italiaanse afkomst was. Haar moeder was Ierse. Na haar rechtenstudie werd zij communiste en trouwde met de statenloze Jood, Naun Szapiro, die in de tweede wereldoorlog overleed. Na verschillende andere jobs werd zij secretaresse van André Gide, die haar aanmoedigde om over haar ervaringen te schrijven, zoals de zelfmoord van haar moeder, de oorlog, de armoede, enz. In 1955 werd zij Franse. De schrijfster kreeg in 1952 de Goncourtprijs voor Léon Morin, prêtre. Het boek omvat de dialoog tussen een oorlogsweduwe van een communistische Jood en een priester tijdens de bezetting. De roman werd nog beroemder door de verfilming in 1961 door Jean-Pierre Melville, met Jean-Paul Belmondo en Emmanuelle Riva.
Uit: Une
“- Pourquoi son geste vous a-t-il fait souffrir moralement ?
– C’était insolite, anormal, inavouable, pas du tout comme les exaltantes bagarres avec les garçons. Avant, à peine, savais-je que j’avais des seins (le mot m’est pénible à prononcer). J’ai d’abord cru avoir deux grains de beauté, curieusement symétriques, mais ils se sont développés et j’ai à peu près compris qu’il s’agissait d’un phénomène naturel.
– Et plus tard ?
– Suis tombée des nues en apprenant qu’ils pouvaient jouer un rôle dans les rapports sexuels. J’ai lu autrefois un récit où l’héroïne, atteinte d’un cancer, avait subi l’ablation des deux seins. Je l’enviais presque. Les Amazones, au moins, n’en avaient qu’un.
– Cette asymétrie ne vous gênait pas ?
– Le bouclier rétablissait l’équilibre. Adolescente, j’ai écrit : “L’embryon rêve au creux de l’amazone. Le nouveau-né s’abreuve à l’unique sein de l’amazone.”
De Amerikaanse schrijver Willard Frances Motley werd geboren op 14 juli 1909 in Chicago. Hij thematiseerde in zijn sociaalkritische romans de slums van zijn geboortestad. Zijn eerste roman Knock on Any Door verscheen in 1947. Het boek werd goed ontvangen door de kritiek en er werden binnen drie weken 47.000 exemplaren van verkocht. Hoofdpersoon in het boek is Nick Romano, een jongen die opgroeit in de sloppen van de wereldstad Chicago. Ondanks zijn in wezen goed hart komt hij als slachtoffer van zijn milieu op pad der misdaad. Een weg die hij gedoemd is om te volgen
Uit: Knock On Any Door
“Tony pulled the rubberband from his fingers and threw it on the floor. It landed in the aisle, halfway between Tony and Nick. Nick reached out with his foot, remembering that Tony would be expelled. His toe barely reached it, the rubberband was stubborn and jelly-like beneath his toe as he tried to pull it under his desk. He stepped over and picked it up, palming it quickly. As he straightened Father Scott’s bony fingers closed on his collar.
‘Did you do that?’ It was an accusation. Y-y-yes Father.’
Onafhankelijk van geboortedata:
De Duitse dichter en schrijver Steffen Popp werd geboren in 1978 in Greifswald. Hij groeide op in Dresden en volgde daar bijzonder natuurwetenschappelijk onderwijs. Hij studeerde aan het Literaturinstitut Leipzig en daarna kiteratuur en filosofie in Berlijn. In 2004 verscheen zijn bundel Wie Alpen en in 2008 volgde de bundel Kolonie Zur Sonne. Zijn roman Ohrenberg oder der Weg dorthin werd in 2006 genomineerd voor de Deutsche Buchpreis. Samen met Uljana Wolf vertaalde hij gedichten van de Amerikaan Christian Hawkey, die 2008 verschenen onder de titel “Reisen in Ziegengeschwindigkeit”.
Uit: Ohrenberg oder der Weg dorthin
“Ein schwaches Licht, das ihn hier noch erreicht, auf seinem Turm, im Eis: ein abgebrochener Jesuit, glatzköpfig, mit Bart, der, wenn er Holz einschlägt, mit Gott redet – einfach nur in diesen Schlägen, begreift er in diesem Moment, gegen das wimmernde Holz, rede ich wahrhaft mit Gott. Einmal dabei, will Ohrenberg weitere Gedanken zur Situation anfügen, Wahrheiten aussprechen, die seine Existenzleistung in dem Gebirge hier direkt betreffen – die Heizung seines Turms im Angesicht einer Welt, die mit der Sonne warm wird, die Bewältigung des lebendigen Augenblicks zwischen den Gegenständen – aber dann treibt ihn ein Anfall von Hunger von seinem Sitz: erst sucht er Schokolade auf dem Tisch, durchwühlt verschiedene Ablagen, dann gibt er auf, steigt aus dem astronomischen Kabinett in die Küche ab. Schwache Re¿exe in der Kühlschranktür, Ohrenberg klappt seinen Kiefer auf: keine Bewegung ist zu erkennen, Ohrenberg klappt seinen Kiefer wieder zu, betastet seinen Schädel – der Leninkomplex ist abgeheilt, lediglich Kopfschmerzen sind ihm geblieben. Graf Ohrenbergs physiognomische Bestandsaufnahme, vor der Tür seines Kühlschranks, Bilanz, nun ja, des zwanzigsten Jahrhunderts, das alles – ist zu vernachlässigen, im Hinblick auf den vereisten Innenraum, der leer ihn anstarrt. Ein aussichtsloses Unterfangen, hier irgendwelche Lebensmittel aufspüren zu wollen – auch unten im Dorf, Ohrenberg schaut auf seine Uhr: alle Verkaufsstellen haben geschlossen. Alle Verkaufsstellen, seit über zwanzig Jahren, geschlossen:”
Steffen Popp (Greifswald, 1978 )
De Duitse dichteres en schrijfster Kerstin Preiwuß werd geboren in 1980 in Lübz en groeide op in Plau am See en Rostock. Zij studeerde filosofie en psychologie in Leipzig en Aix-en-Provence. Zij publiceerde o.a. in DIE ZEIT“, „F.A.Z.“, „Neue Rundschau“ , „plumbum. In 2006 verscheen haar eerste dichtbundel „nachricht von neuen sternen“. Sinds 2007 schrijft zij kitieken voor het tijdschrift EDIT.
später sommer
der see ist heute ganz verwaist
und wie benommen
legt die schwalbe ihre federn an,
das geht so herztonnah
wie es begann
mag sein
heut steht der hecht in seinem grund
und nach dem regen läuft der aal,
es kann die rohrdommel am ufer sein
frau spinne
leih sie mir ihr netz,
hab mich verloren im mückentanz,
die schwalben beschließen den sommer
Kerstin Preiwuß (Lübz, 1980)