De Nederlandse dichter en schrijver Jacobus Cornelis (Jaap) Harten werd geboren in Blaricum op 22 september 1930. Zie ook alle tags voor Jaap Harten op dit blog.
Soldaten als een leuke stunt
Toen ik nog een fluit in de bergen
was, zilver en duisternis
bij steenresten achterlatend
en vaak sprekend met het dier Koekoek
of de krolse kooiwachter
groen en geel van nijd –
leefde ik bij brood alleen
of nog minder,
overdag plantte ik een jonge
totempaal voor vrijheid,
was ik grenspost in niemandsland,
kroop ik met het graan uit de aarde.
Natuurlijk kende ik
mijn erfvijand, drong ik binnen
in zijn kamp met populaire
wapenrustingen, helmen van regen
voor de zomerdag en
soldaten groen tot over hun oren.
Zij leerden een zwart liedje
tiktak, met de haan van een geweer,
tik: leven, tak: dood,
voor muzieknoten namen zij kogels
die het zeker ver zouden brengen en nu al
het land deden trillen als een duivenhart.
Noemen
Ik noem deze wereld
van plant tot dier
van steen tot olijf
van metaalblauwe golfslag
tot de boot van Odysseus.
En ik zing wel niet
als de sirenen
– mijn taal te gekloofd
en hard van kou –
maar ik voer in dit land
van populieren en mest
hetzelfde gevecht
om muziek u te slingeren
in het fijngebouwde oor.
Maar wie in de morse steden
slaat acht op het vers?
Men eet, scheert zich,
tikt op de termometer
en herkauwt resten
nieuws uit het dagblad.
Men hoort zelfs de echo niet
van de harpslag der goden.
Maar de dichters gaan door
een magische cirkel te trekken
om de wereld van alledag
en tellen na de arbeid hun verzen
als een boer zijn veestapel.
Zij brengen tekens aan
op het gezicht van de woedende aarde.
De Britse dichter en schrijver Dannie Abse werd geboren op 22 september 1923 in Cardiff, Wales. Zie ook alle tags voor Dannie Abse op dit blog.
FOTO EN GELE TULPEN
Een beetje dichterbij alsjeblieft. En een beetje dichterbij
lopen we naar het raam, naar de gepolijste tafel.
Objecten worden professioneel: mannequins die zichzelf gladstrijken
voor een publiek. Alleen de tulpen
stellen vragen aan de camera met gele bezweringen.
Glimlachen alsjeblieft. En dus glimlachen we. Pose die
er nooit was, tijd die er nooit kon zijn!
En de langhalzige tulpen die kronkelig uit de vaas komen
buigen zich over de gepolijste tafel in trance
door hun eigen opgezwollen en smoezelige reflecties.
Hou dat vast. Onze twee lachende gezichten betrapt
op een tak van stilte overwegen verlegen ledigheid.
Binnenkort zullen de tulpen, als gele zwanen,
hun hoofd in de gepolijste tafel dompelen,
ons verschrikkend, en dus glimlachen we echt.
Dank je. En later, volgend jaar of nog later,
zullen we hem in handen houden, deze meest droevige getuige,
en glimlach alsjeblieft en kom een beetje dichterbij
naar een tijd die er nooit twee keer was, naar een plaats
die nooit genoeg kan worden bedankt, zodat
we nu wel nooit meer zulke tulpen als tulpen zullen zien,
maar eerder als stralende zwanen,
zeilend door een geel interieur van lucht
waar gezichten en fantasieën voor altijd zullen worden gevangen
in die kleine zwarte kist die ons eerbiedig draagt.
Vertaald door Frans Roumen
Zie voor nog meer schrijvers van de 22e september ook mijn blog van 22 september 20919 en ook mijn blog van 22 september 2018 deel 1 en deel 2.