De Belgische dichter en schrijver Johan Daisne werd op 2 september 1912 in Gent geboren als Hermanus Thiery. Zie ook mijn blog van 2 september 2010 en eveneens alle tags voor Johan Daisne op dit blog.
Breugel
Vierhonderd jaar zijn gauw voorbij,
veranderingen louter schijn :
sinds hij zijn hoofd te ruste lei,
altijd, altijd blijft Breugel zijn.
De schilder van luilekkerland,
van kinderspel en kindermoord,
naar kreupelen gaat steeds zijn hand –
Ikaros valt, de boer ploegt voort !
Laten de wijven zich bekakken,
de mannen zat zijn als wijnslakken,
de kleur is sterker dan de geur.
En sterker dan het beest de geest,
spreuken van avond en van morgen.
God zal voor alle zondaars zorgen !
Johan Daisne (2 september 1912 – 9 augustus 1978)
Portret doorJ.Bauwens
De Oostenrijks – Hongaarse schrijver en journalist Joseph Roth werd geboren op 2 september 1894 in Brody in Galicië. Zie ook mijn blog van 2 september 2010 en eveneens alle tags voor Joseph Roth op dit blog.
Uit: Radetzkymarsch
„Die Trottas waren ein junges Geschlecht. Ihr Ahnherr hatte nach der Schlacht bei Solferino den Adel bekommen. Er war Slowene. Sipolje -der Name des Dorfes, aus dem er stammte – wurde sein Adelsprädikat.Zu einer besondern Tat hatte ihn das Schicksal ausersehn. Er aber sorgte dafür, dass ihn die späteren Zeiten aus dem Gedächtnis verloren.In der Schlacht bei Solferino befehligte er als Leutnant der Infanterieeinen Zug. Seit einer halben Stunde war das Gefecht im Gange. DreiSchritte vor sich sah er die weissen Rüicken seiner Soldaten. Die ersteReihe seines Zuges kniete, die zweite stand. Heiter waren alle und sicher des Sieges. Sie hatten ausgiebig gegessen und Branntwein getrunken, auf Kosten und zu Ehren des Kaisers, der seit gestern im Felde war. Hier und dort fiel einer aus der Reihe. Trotta sprang flugs in jede Lücke und schoss aus den verwaisten Gewehren der Toten und Verwundeten. Bald schloss er dichter die gelichtete Reihe, bald wieder dehnte er sie aus, nach vielen Richtungen spähend mit hundertfach geschärftem Auge, nach vielen Richtungen lauschend mit gespanntemOhr. Mitten durch das Knattern der Gewehre kläubte sein flinkes Gehör die seltenen, hellen Kommandos seines Hauptmanns. Sein scharfesAuge durchbrach den blaugrauen Nebel vor den Linien des Feindes. Niemals schoss er, ohne zu zielen, und jeder seiner Schüsse traf. DieLeute spürten seine Hand und seinen Blick, hörten seinen Ruf und fühlten sich sicher.
Der Feind machte eine Pause. Durch die unabsehbar lange Reihe der Front lief das Kommando: »Feuer einstellen!« Hier und dort klapperte noch ein Ladestock, hier und dort knallte noch ein Schuss, verspätetund einsam. Der blaugraue Nebel zwischen den Fronten lichtete sich ein wenig. Man stand auf einmal in der mittäglichen Wärme der silbernen, verdeckten, gewitterlichen Sonne. Da erschien zwischen dem Leutnant und den Rücken der Soldaten der Kaiser mit zwei Offizierendes Generalstabs.“
Joseph Roth (2 september 1894 – 27 mei 1939)
In 1918
De Franse dichter en schrijver Paul Charles Joseph Bourget werd geboren op 2 september 1852 in Amiens. Zie ook mijn blog van 2 september 2007 en ook mijn blog van 2 september 2008 en ook mijn blog van 2 september 2009 en ook mijn blog van 2 september 2010
BEAU SOIR
Lorsque au soleil couchant les rivières sont roses
Et qu’un tiède frisson court sur les champs de blé.
Un conseil d’être heureux semble sortir des choses
Et monter vei’s le cœur troublé.
Un conseil de goûter le charme d’être au monde
Cependant qu’on est jeune et que le soir est beau.
Car nous nous en allons, comme s’en va cette onde :
Elle à la mer, — nous au tombeau !
SPLEEN
Les livres que j’ai lus quand j’étais tout enfant
M’ont trop fait espérer. Ils m’ont gâté la vie. •
Et ma pensée, en eux exaltée et ravie.
En vain d’un grand dégoût du réel se défend.
Le plaisir n’eut pour moi qu’un charme décevant.
Je ne me suis assis que l’âme inassouvie
Au beau festin ob la jeunesse nous convie.
Et je m’en suis levé plus affamé qu’avant.
Je me sens inutile aux autres comme à moi;
Je travaille, je lis, et, sans savoir pourquoi.
J’écris comme en rêvant, des vers que je méprise.
Je sais pourtant qu’il est des beaux yeux ici-bas
Qui rendraient de la force à ce cœur qui se brise . . .
Mais ces yeux, ces beaux yeux, ne me regardent pas.
Paul Bourget (2 september 1852 – 25 december 1935)
De Nederlandse journalist en schrijver Pierre Huyskens werd geboren op 2 september 1931 in Wessem. Zie ook mijn blog van 19 november 2008 en ook mijn blog van 2 september 2009 en ook mijn blog van 2 september 2010
Uit: Omnium (Column in de Volkskrant)
‘Zij was om nooit te vergeten. Zij zat op de hoofdtribune van het Nijmeegse Goffert-stadion met haar ganse permanent onder een geel petje. Zij was dus een DOS-vrouw. En hoe had zij om DOS geleden? De wedstrijd zelf moet een kruisweg geweest zijn voor haar. Af en toe had zij geroepen van angst. Dan was Abe Lenstra haar kwelgeest.
(…)
‘De barre minuten van de eerste verlenging waren als spiesen in heur hart. En bij de tweede verlenging moet het haar te moede zijn geweest alsof zij het tijdelijke ging verwisselen met het eeuwige. Tijdens de derde verlenging sloeg zij de handen voor de ogen. In tranen barstte zij uit: ‘Tonny toch, Tonny’, kreet zij, alsof ze een beschermheilige aanriep in uiterste nood.
‘De hemel was de lijdende ziel genadig, op dat moment. Want Ton van der Linden danste door de Enschedese Maginot-linie heen. Zijn rake schot was de vlam in een kruitvat. Even is het roerloos onder het gele petje. Misschien dacht u dat de DOS-vrouw meteen een vreugdesprong maakte. Nee, ze nam, gelukzalig en plechtig, een paraplu. Die stak zij op. ‘Landskampioen’ stond in het geel op het zwart van haar regenscherm. Met de mysterieuze lach van Mona Lisa en met ogen starend als die van een slaapwandelaarster, liep zij voorzichtig naar een open plek. En pas daar, waar geen volk meer was, begon ze aan de beste Apache-dans die ooit in Nijmegen is opgevoerd.’
Pierre Huyskens (2 september 1931 – 19 november 2008)