De Noorse schrijver en vertaler Karl Ove Knausgård werd geboren in Oslo op6 december 1968. Zie ook alle tags voor Karl Ove Knausgård op dit blog.
Uit: Nacht (Vertaald door Marianne Molenaar)
“Na het laatste uur die dag belde ik mama. Kreeg haar nog net op haar werk te pakken voor ze naar huis zou gaan.
‘Hoi, mama’, zei ik. ‘Heb je even tijd om wat te praten?’
‘Ja, geen probleem. Is er iets gebeurd?’
‘Nee hoor. Alles is nog steeds hetzelfde hier. Maar het begint ontzettend zwaar te worden. Ik kom ’s morgens nauwelijks mijn bed uit. En toen bedacht ik vandaag dat ik in feite op kan zeggen. Ik heb het zo ontzettend slecht naar mijn zin, zie je. Ik ben hier natuurlijk ook niet voor opgeleid. Dus ik dacht dat ik in plaats daarvan na de Kerst kon gaan studeren. Gewoon mijn propedeuse halen.’
‘Ik begrijp dat je gefrustreerd bent en dat het zwaar is’, zei ze. ‘Maar ik vind dat je er nog even over na moet denken voor je een beslissing neemt. De kerstvakantie begint nu gauw, dan kun je ontspannen en het rustig aan doen, hier gewoon op de bank blijven liggen als je wilt. Dan geloof ik dat het er heel anders uitziet als je daar weer terugkomt.’
‘Maar dat is juist wat ik niet wil!’
‘Dat zijn schommelingen. Je vond het een tijdje ontzettend leuk. Het is heel normaal dat je nu een periode hebt waarin je wat down bent. Ik kan natuurlijk niet zeggen dat je niet mag ophouden, dat beslis je zelf. Maar dat hoef je niet per se nu te doen, dat is alles wat ik wil zeggen.’
‘Ik geloof niet dat je begrijpt wat ik wil zeggen. Het wordt niet beter. Het is zo verdomd zwaar. En waarvoor?’
‘Zo is het leven soms’, zei ze.
‘Dat zeg je altijd. Maar ook al is jouw leven zwaar, dan hoeft dat van mij het toch nog niet te zijn?’
‘Ik wilde je alleen een raad geven. Ik denk dat je dat kunt gebruiken.’
‘Oké,’ zei ik, ‘ik neig ertoe op te houden, echt, maar je hebt gelijk als je zegt dat ik dat niet per se nu hoef te beslissen.’
Karl Ove Knausgård (Oslo, 6 december 1968)
De Oostenrijkse schrijver Peter Handke werd op 6 december 1942 in Griffen in Karinthië geboren. Zie ook alle tags voor Peter Handke op dit blog.
Uit: Over de dorpen (Vertaald door Bas Paijmans)
Speel het spel.
Breng je werk in gevaar.
Wees niet de hoofdpersoon.
Zoek de confrontatie.
Maar doe het opzettelijk.
Vermijd bijbedoelingen.
Verzwijg niet.
Wees week en sterk.
Wees slim, steek je nek uit en veracht de overwinning.
Kijk niet toe, bewijs niets, maar blijf in alle tegenwoordigheid van geest open voor tekens.
Laat je ogen zien, laat anderen erin kijken, zorg voor ruimte en beschouw ieder in zijn eigen perspectief.
Beslis alleen met hartstocht.
Misluk rustig.
Neem vooral de tijd en bewandel de zijpaden.
Laat je afleiden.
Neem om zo te zeggen vakantie.
Houd je niet doof voor geen boom, voor geen water.
Trek je terug in jezelf als je daar zin in hebt en gun je de zon.
Vergeet de mensen in je naaste omgeving, verstevig je banden met onbekenden, buig je over bijzaken, wijk uit naar de verlatenheid, vermoord het noodlotsdrama, veracht het ongeluk, analyseer het contrast.
Neem je eigen kleur aan, tot je in het gelijk staat en het ruisen van de bladeren zoet wordt.
Peter Handke (Griffen, 6 december 1942)
De Poolse dichter Rafał Wojaczek werd geboren in Mikołów op 6 decmber 1945. Zie ook alle tags voor Ralf Wojaczek op dit blog.
The poet speaks with quite an irony:
I speak to the heart, but into your hand
I put a separate word like a breast
Or buttock, so that you piously
Attune it to your lust.
I speak to the people, but to the head-priest
I carry the voice, in contraband,
Of a certain woman, who set up the place,
Where he should meet her.
How close am I already to the divine regions
As through me speaks
The expanse whose name is God.
But truly, in order to be liked
By Death, I still must falsify
The words of this immense announcement.
I speak softly to you
I speak softly to you as if shining
Like stars that bloom on the meadow of blood
While my eyes gaze at the star of your blood
I speak softly – till my shadow is white
I’m a cool island for your flesh
That falls into night, a hot droplet,
I speak to you so softly as if in a dream
Your sweat is aflame on my skin
I speak to you as softly as a bird
In the morning slips sun into your eyes
I speak to you as softly
As the tear which wrinkles a face
I speak to you so softly
As you speak to me
Vertaald doorTomasz Gil
Rafał Wojaczek (6 december 1945 – 11 mei 1971)
Krzysztof Siwczyk als de dichter in de Poolse film “Wojaczek” van Lech Majewski, 1999
De Nederlandse schrijver en schilder Henk van Woerden werd op 6 december 1947 geboren te Leiden. Zie ook alle tags voor Henk van Woerden op dit blog.
Uit: Ultramarijn
“Deze keer zijn er geen kapotte bruggen of door puin geblokkeerde wegen, ze rijden onbelemmerd door nar het naar het zuiden. De vlakte neemt langzamerhand de schutkleur van de autobus aan: oker en grijsoker. Oker kan uren duren. Halverwege de middag volgt de weg een stroom die de grens met de zuidelijke provincie markeert. Ze houden stil bij een
uitspanning boven de rivier.
‘Om de benen te strekken, voor de behoefte,’ zegt een patrouilleleider.
Joakim stapt niet uit, voelt geen behoefte. Hij leunt door het raam en slaat de reizigers gade. De passagiers uit een Andre bus staan in de rij voor het hok dat de plee is. Een aantal mennen trekt pal langs de kant van de weg de gulp open. Hoe lang zijn die onderweg geweest? Waar komen ze vandaan? Sommigen piesen staand, terwijl anderen – een minderheid – het er in hurkzit vanaf brengen. Vanuit het houten wc’tje klinkt gekreun. Hij heeft niet eerder een man zo horen kermen, als een dier in nood. Laat op de middag passeren ze een havenstad. Hij haalt een schriftje te voorschijn en noteert:’constipatie: janken als hond met pijn’. Ze klimmen in korte tijd naar een plateau en delen aan de andere kant af naar een baai met een dorp. De bestuurder mindert vaart en claxonneert alsof dit zijn thuis is.
Uit de porteken schreeuwen vrouwen iets onverstaanbaars terug. Buiten het gehucht flitst een
villa voorbij, er staan twee witte leeuwen voor de ingang. Daarna begint de pas, het kan niet lang meer duren. Het voertuig rochelt langs de helling, geluid dat tegen de bergwand kaatst. Hij telt de bochten in de weg. Wanneer hij is opgehouden met tellen komen ze zuchtend over een zadel tussen twee pieken. Ze draaien in een haarspeldbocht. Dat wil zeggen: dat zullen de tenten worden opgezet, op een weide met aan haar zoom een meertje. De autobus schudt een keer, reutelt, en dan slaat de motor af.”
Henk van Woerden (6 december 1947 – 16 november 2005)
Leiden, Nieuwe Rijn met Koornbrug
De Amerikaanse journalist en dichter Alfred Joyce Kilmer werd geboren op 6 december 1886 in New Brunswick, New Jersey. Zie ook alle tags voor Alfred Joyce Kilmer op dit blog.
Pennies
A few long-hoarded pennies in his hand
Behold him stand;
A kilted Hedonist, perplexed and sad.
The joy that once he had,
The first delight of ownership is fled.
He bows his little head.
Ah, cruel Time, to kill
That splendid thrill!
Then in his tear-dimmed eyes
New lights arise.
He drops his treasured pennies on the ground,
They roll and bound
And scattered, rest.
Now with what zest
He runs to find his errant wealth again!
So unto men
Doth God, depriving that He may bestow.
Fame, health and money go,
But that they may, new found, be newly sweet.
Yea, at His feet
Sit, waiting us, to their concealment bid,
All they, our lovers, whom His Love hath hid.
Lo, comfort blooms on pain, and peace on strife,
And gain on loss.
What is the key to Everlasting Life?
A blood-stained Cross.
Alfred Joyce Kilmer (6 december 1886 – 30 juli 1918)
Zie voor nog meer schrijvers van de 6e december ook mijn blog van 6 december 2011 deel 2.