De Nederlands-Indische schrijfster Maria Dermoût (eigenlijk Helena Anthonia Maria Elisabeth Dermoût-Ingerman) werd geboren in Pekalongan, Java, op 15 juni 1888. Zie ook alle tags voor Maria Dermoût op dit blog.
Uit: Over Mataram
“Zijn achterkleinzoon Senăpati zou pas de eerste sultan van Mataram worden, maar Sélŏ heette toch zeker – grote heer -. Hij zal toen al in een kraton gewoond hebben (nog niet in die van Kotta-Gedeh) maar toch in een kraton, met een muur eromheen, en op de voorhof waringinbomen, en een olifant met een rottan om zijn poot aan een paal gebonden, en een paar panters in een hok, of een koningstijger, voor de buffelgevechten. Er zal een laag open voorvertrek geweest zijn, waar op feestdagen de gamelan bespeeld wordt; misschien was het de gamelan – de grote heer Moenggang – die zo heilig is, dat er op geen andere gong geslagen mag worden, terwijl hij bespeeld wordt, zelfs niet in een moskee, of er moet boete voor betaald worden.
En achter het open voorvertrek weer een hof, en het ‘binnenste’: de afgesloten vrouwenverblijven. Het rood en gouden statievertrek, met een verguld uitgesneden houten praalbed vol kleine stijve rode kussens en rolkussens, met zilveren platen aan weerszijden versierd; langs de wanden vergulde Palembangse kastjes en bontgeverfde kisten op houten wielen, waarin kleren en sieraden bewaard worden.
Er zullen slechts een paar kleine vensteropeningen geweest zijn, met een verguld houten traliewerk afgesloten; daar komt niet veel licht door, en niemand kan erdoor van buiten naar binnen kijken.
’s Nachts branden er oliepitten in de omgekeerde glazen stolpen, die aan lange kettingen van de balken van het plafond afhangen. Zo is het er dag en nacht schemerdonker, besloten, koel.
En in die stilte staan op vergulde rekken en standaards de ‘heilige zaken’. Zij dragen alle namen en titels, waarmee zij eerbiedig aangesproken worden; zij hebben ieder hun geschiedenis:
Wapens – krissen en pieken – vaandels, weefsels, gongs en trommen. Zij worden goed verzorgd, op tijd gebaad, gezalfd, weer in bonte zijden hoezen gewikkeld, en op hun voetstukken neergezet, met bloemslingers behangen. Voor sommigen kringelt in een dunne spiraal een wierookwolkje omhoog.”
De Heerenstraat te Pekalongan, 1923
De Amerikaanse schrijver Christian Bauman werd geboren op 15 juni 1970 in Easton, Pennsylvania. Zie ook alle tags voor Christian Bauman op dit blog.
Uit:The Ice Beneath You
“Did you hear me?”
“Yeah, I heard you.”
“They offered me hard stripes.”
Jones can picture Trevor’s face as he hears this, how his friend looks when he makes a decision and then goes with it, as if there had never been any alternative course of action. Trevor’s Polish eyebrows would set after a decision, just like they would set with a rifle sight to his cheek — sure and steady and confident.
“Good,” Jones says. “There it is. Good.”
Jones worries that the phone is going to spot-freeze to his cheek. His left foot is twitching, unnoticed. Hard stripes — good. Good.
“Jones — “
“Yeah?”
“Nothing.”
“Yeah.”
Then, Jones: “Where’s Liz? Where’s my girl?”
“Still in Mogadishu. Until August. Maybe July. They held her back, said they needed her in the Harbormaster’s office. She said she’d send you a letter.”
Still in Mogadishu. This was news to Jones. He pressed his forehead against the cold glass of the phone booth, eyes closing by reflex, staring into depths of emptiness.
“I gotta go, man,” he whispered into the phone.
“Jones, I — “
“I know, Trev. I know.”
De Duitse dichteres en schrijfster Silke Scheuermann werd geboren op 15 juni 1973 in Karlsruhe. Zie ook alle tags voor Silke Scheuermann op dit blog.
Dem ehemals häufigsten Vogel der Welt
Letzte einer Art zu sein
was für eine merkwürdige Aufgabe
Wo du doch einmal andere Vorstellungen
von Enge und Weite hattest Sehr verschieden
von der Seniorsuite im Zoo von Cincinnati
Martha letzte Wandertaube der Welt
was für ein Dilemma daß ihr so schmackhaft wart
Eine einzige Delikatess-Großhandlung
verkaufte im Jahr 1855 achtzehntausend
von euch an hungrige New Yorker
Wenn du in deiner Voliere
das wirkliche Fliegen vermißt
erinnere dich an eure Schwärme
Tausende von Metern breit
oder an die Brutkolonien
fünfzig mal sechs Kilometer Wie ihr
als die ersten europäischen
Auswanderer nach Amerika kamen
den Himmel verdunkeltet Wie ihr sie Stunden
im Dunkeln stehen ließt für staunende Berechnungen
Erinnere dich an die Zeit vor
den Tötungsmethoden und dem Eisenbahnnetz
Ein paar wilde Tiere
haben euch bedroht
De Mexicaanse dichter Ramon Lopez Velarde werd geboren op 15 juni 1888 in Jerez. Zie ook alle tags voor Ramon Lopez Velarde op dit blog.
What delightful madness
What delightful madness to be saying
In my poverty, in my forsakenness
I am most rich, richer than a grand vizier:
The heart that loved is turned into a beacon!
When my flesh is wearied 7
Of tasting love beside the living flesh
And when I perish in amazement
Seeing the furrow in the sand
My sex leaves in perennial supplication:
Suddenly I see the world transformed
Into a lovesick mausoleum
And my heart drinks a black wine in its torture
And an echoing migratory skeleton
Like a lute goes walking down the road.
And so that I may know the password,
Beneath its skull are tied
The ribbons of the pastor’s hat.
Within its empty aromatic cranium
An eternal essence of viaticum is borne
And, lastly, in the depths of its bright breast,
Bright with Zion and with Purgatory,
In the spot where once it had a heart
It lets me drink the radiance of a beacon!
Vertaald door H. R. Hays
De Franse schrijver en journalist Roland Dorgelès (eig. Roland Lécavelé) werd geboren op 15 juni 1885 in Amiens. Zie ook alle tags voor Roland Dorgelès op dit blog.
Uit: Les Croix de bois
« Bréval, le coporal, qui sorlait de l’épicerle, trouva les trois nôtres comme ils trainaient dans la rue, écrasés sous le sac trop chargé oil brillaient insolemment des ustensiles de campement tout neufs.
Troisiéme compagnie, cinquiéme escouade ? C’est moi le cabot. Venez, on est cantonné au bout du patelin.
Quand ils entrérent dans la cour, ce fut Fouillard, le cuisinier, qui donna l’alerte.
Hé ! les gars, v‘la le renfort.
Et ayant jeté, devant les moellons noirs de son foyer rustique, la brassée de papier qu’il venait de remonter de la cave, il examina les nouveaux camarades.
Tu t’es pas fait voler, dit-il sentencieusement a Bréval. Ils sont beaux comme neufs.
Nous nous étions tous levés et entourions d’un cercle curieux les trois soldats ahuris. Ils nous regardaient et nous les regardions sans rien dire. Ils venaient de l’arriére, ils venaient des villes. La veille encore ils marchaient dans des rues, ils voyaient des femmes, des tramways, des boutiques ; hier encore ils vivaient comme des hommes. Et nous les examinions émerveillés, envieux, comme des voyageurs débarquant des pays fabuleux.”
Onafhankelijk van geboortedata
De Nederlandse dichteres en schrijfster Hannah van Wieringen werd geboren in 1982 in Haarlem. Zie ook alle tags voor Hannah van Wieringen op dit blog.
wat liefde niet is
liefde is
niet weggaan
zo simpel is het soms
een leven lang
ik heb dit van een jongen
die je kunt vertrouwen
soms is liefde meer dan blijven
soms is liefde dit
alleen in een kamer zitten
aan alle mensen die weg gaan denken
naar je benen kijken
en niet kwaad zijn op jezelf
Zie voor nog meer schrijvers van de 15e juni ook mijn blog van 15 juni 2014 deel 2.